۱۵٬۰۱۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''اجتماع امر و نهی'''، اجتماع دو [[حکم شرعی]] مخالف در یک موضوع دارای دو جهت. | '''اجتماع امر و نهی'''، اجتماع دو [[حکم شرعی]] مخالف در یک موضوع دارای دو جهت. | ||
[[امام‌خمینی]]، عنوان دقیق مسئله را اجتماع امر و نهی بر دو عنوانی می‌داند که صادق بر شیء واحد است؛ مانند فعل [[نماز]] در زمین غصبی که از باب صدقِ عنوان نماز بر آن، امر به آن تعلق گرفته و از باب صدق عنوان غصب، مورد نهی شارع واقع شده‌است. | [[امام‌خمینی]]، عنوان دقیق مسئله را اجتماع امر و نهی بر دو عنوانی می‌داند که صادق بر شیء واحد است؛ مانند فعل [[نماز]] در زمین غصبی که از باب صدقِ عنوان نماز بر آن، امر به آن تعلق گرفته و از باب صدق عنوان غصب، مورد نهی شارع واقع شده‌است. | ||
امام‌خمینی، ماهیت مسئله اجتماع امر و نهی را اصولی، عقلی و اختلاف را کبروی و در اصلِ حکمِ به جواز و عدم جوازِ اجتماع | امام‌خمینی، ماهیت مسئله اجتماع امر و نهی را اصولی، عقلی و اختلاف را کبروی و در اصلِ حکمِ به جواز و عدم جوازِ اجتماع دانسته است. همچنین درباره فرق مسئله اجتماع با تعارض قائل است؛ ملاک تعارض فهم [[عرف]] است، اما مسئله اجتماع امر و نهی، مسئله‌ای عقلی است. | ||
جواز اجتماع امر و نهی و عدم آن در جایی است که مکلّف توانایی انجام | جواز اجتماع امر و نهی و عدم آن در جایی است که مکلّف توانایی انجام مأموربه (نماز) در غیر مورد نهی (مکان غصبی) را داشته باشد، لکن به اختیار خود، نماز را در مکان غصبی بخواند که از آن تعبیر به (مندوحه) می‌شود؛ امام‌خمینی قید مندوحه را لازم می‌داند. | ||
در مسئله اجتماع امر و نهی، گروهی قائل به امتناع، امام‌خمینی و برخی قائل به جواز و گروهی قائل به تفصیل بر اساس موارد هستند. | در مسئله اجتماع امر و نهی، گروهی قائل به امتناع، امام‌خمینی و برخی قائل به جواز و گروهی قائل به تفصیل بر اساس موارد هستند. | ||