اخلاق: تفاوت میان نسخه‌ها

'''اخلاق'''، دانش ملکات انسانی و چگونگی تهذیب صفات.

==معنای لغوی و اصطلاحی==

اخلاق، جمع خُلْق به معنای شکل و صورت باطنی وجود آدمی است؛ چنان‌که خَلْق به صورت ظاهری انسان مربوط است.<ref>راغب، مفردات، ۲۹۷؛ زبیدی، تاج العروس، ۱۳/۱۲۴؛ دهخدا، لغتنامه دهخدا، ۶/۸۷۱۱.</ref> خُلق گاهی به معنای قوای غریزی فطری و طبیعی و گاهی به افعال صادر از آنها گفته می‌شود.<ref>راغب، الذریعه، ۱۱۳-۱۱۴.</ref> در اصطلاح علم اخلاق، خُلق ملکه نفسانی است که به اقتضای آن، کارها به آسانی و بدون نیاز به تامل از انسان سر می‌زنند.<ref>ابن‌مسکویه، تهذیب الاخلاق و تطهیر الاعراق، ۱۱۵؛ مدنی، ریاض السالکین، ۳/۲۹۹.</ref> علم اخلاق علمی است که از خُلق و ملکات نفسانی بحث می‌کند<ref>طباطبایی، المیزان، ۱/۳۷۰.</ref> و علم به احوال [[قلب]]، یعنی صفات و ملکات پسندیده و ناپسند<ref>فیض کاشانی، الحقائق، ۱۹.</ref> که انسان را به نجات، [[سعادت]] و [[قرب حق‌تعالی]] یا هلاکت و [[شقاوت]] می‌افکند و راه درمان آنها را بیان می‌کند.<ref>نراقی، مهدی، جامع السعادات، ۱/۳۷.</ref>