اراده: تفاوت میان نسخه‌ها

'''اراده'''، صفت اختیارکردن فعل در [[خدا|خداوند تعالی]] و انسان.

==معنای لغوی و اصطلاحی==

اراده به معنای خواستن، دست‌داشتن و اختیارکردن است.<ref>جوهری، الصحاح، ۲/۴۷۸؛ فیومی، المصباح المنیر، ۲۴۵؛ دهخدا، لغتنامه دهخدا، ۱/۱۳۶۳.</ref> در اصطلاح [[فلسفه]] و [[علم کلام|کلام]]، معانی مختلفی از «اراده» به‌ دست داده‌اند. برخی اراده را در خداوند علم به [[مصلحت]] در فعل<ref>حلی، کشف المراد، ۲۸۸.</ref> و برخی اراده را همان [[علم]]<ref>ابن‌سینا، النجاة، ۶۰۱-۶۰۲.</ref> می‌دانند و در انسان، شوق به انجام‌دادن کاری است که به دنبال میل به ‌دست می‌آید و همراه با حکم به انجام آن است.<ref>تهانوی، موسوعة کشاف، ۱/۱۳۱.</ref> [[امام‌خمینی]] نیز اراده را از صفات کمال وجود و موجود می‌داند<ref>امام‌خمینی، الطلب و الاراده، ۱۶-۱۷.</ref> که در خداوند عین رضا به مراد<ref>امام‌خمینی، تقریرات، ۱۳۹.</ref> و در انسان همت‌ [[نفس]]<ref>امام‌خمینی، تقریرات، ۱/۳۰۲.</ref> و تصمیم و عزم بر عمل<ref>امام‌خمینی، تهذیب الاصول، ۱/۳۳۰ و ۳۹۸.</ref> است.

امام‌خمینی این محذور را که «اگر اراده حق‌تعالی عین علم و ذات باشد، باید پذیرفت اراده او به شرور هم تعلق می‌گیرد، زیرا علم حق‌تعالی به همه اشیا حتی شرور هم تعلق می‌گیرد، بنابراین این اراده نمی‌تواند عین ذات باشد» از چند راه پاسخ داده است:

==معنای اراده در انسان==

[[رده:کلام]]

[[رده:اندیشه‌های امام‌خمینی]]