اراده: تفاوت میان نسخه‌ها

امام‌خمینی اراده را در مقام ذات و فعل ثابت می‌کند و معتقد است اراده عین ذات است. در عین ‌حال علم از اراده ازجهت مفهوم متمایز است؛ همچنان‌ که از صفات دیگر چون سمع و بصر متمایز است. به باور ایشان متکلمان و برخی فلاسفه میان احادیثی که مربوط به اراده فعلی‌ است با احادیثی که مربوط به اراده ذاتی حق است، فرق نگذاشته‌اند و این باعث شده اراده ذاتی حق تعالی را منکر شوند.

امام‌خمینی با بهره‌گیری از [[قرآن]] و [[سنت]]، قائل به شمول اراده مطلقه حق بر همه ذرات عالم است. و بر اساس نظام اسباب و مسببات، اراده انسان‌ را در طول اراده خدا قرار می‌دهد و معتقد است اگر کسی چگونگی ربط موجودات به خدای متعال را درک کند و بداند که همه موجودات عین ربط به مبدأ خود هستند، درمی‌یابد آنچه از او صادر می‌شود به همان نسبت از باری‌تعالی صادر می‌شود؛ زیرا همه موجودات ظهورات حق تعالی هستند و فاعلیت [[انسان‌شناسی|انسان]] در عین اختیار، همان سایه فاعلیت حق‌تعالی است.

# افاضه خیرات منافاتی با وجود مطلق ندارد؛ بلکه لازمه ذات او اختیار افاضه خیرات است و معنای اراده حق‌تعالی همان است که افاضه خیرات بر حسب ذات مورد رضایت حق‌تعالی است و اراده حق که متعلق به خیرات است، عین ذات مقدس است.<ref>امام‌خمینی، الطلب و الاراده، ۱۶-۱۷.</ref>

[[رده:مقاله‌های دارای شناسه]]