استصحاب: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۱ بایت حذف‌شده ،  ‏۱۳ تیر ۱۴۰۲
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''استصحاب'''، حکم به بقای حالت پیشین به هنگام شک در موضوع یا [[حکم شرعی]].
'''استصحاب'''، حکم به بقای حالت پیشین به هنگام شک در موضوع یا [[حکم شرعی]].


از مسائل مطرح زمان [[شیخ‌انصاری]] مسئله فقهی یا اصولی‌بودن استصحاب بود. شیخ‌انصاری استصحاب جاری در شبهات حکمی را اصولی و استصحاب جاری در شبهات موضوعی را فقهی می‌دانست. [[امام‌خمینی]] استصحاب را مسئله‌ای اصولی می‌داند.
از مسائل مطرح زمان [[شیخ‌انصاری]] مسئله فقهی یا اصولی‌بودن استصحاب بود. شیخ‌انصاری استصحاب جاری در شبهات حکمی را اصولی و استصحاب جاری در شبهات موضوعی را فقهی می‌دانست. [[امام‌خمینی]] استصحاب را مسئله‌ای اصولی می‌داند.


[[اصولیانِ]] پیشین ملاک حجیت استصحاب را حکم [[عقل (قوه ادراک)|عقل]] می‌دانستند و استصحاب گونه‌ای از امارات به ‌شمارمی‌آمد؛ اما از زمان شیخ‌انصاری که حجیت استصحاب، با [[حدیث|روایات]] ثابت شد، استصحاب اصلی عملی به شمار می‌آید. امام‌خمینی نخست، استصحاب را از [[اماره|امارات]] می‌دانست و سپس با تکیه بر مفاد اخبار، استصحاب را اصل تعبدی محض دانسته‌است.
اصولیانِ پیشین ملاک حجیت استصحاب را حکم [[عقل (قوه ادراک)|عقل]] می‌دانستند و استصحاب گونه‌ای از [[اماره|امارات]] به ‌شمارمی‌آمد؛ اما از زمان شیخ‌انصاری که حجیت استصحاب، با [[حدیث|روایات]] ثابت شد، استصحاب اصلی عملی به شمار می‌آید. امام‌خمینی نخست، استصحاب را از امارات می‌دانست و سپس با تکیه بر مفاد اخبار، استصحاب را اصل تعبدی محض دانسته‌است.


بهره‌گیری از استصحاب، مشروط به دو رکن است؛ یقین سابق درباره وجود حکم یا موضوع؛ و شک لاحق درباره ماندگاری آن حکم یا موضوع، امام‌خمینی، اتصال زمان شک به یقین را از دیگر شرایط استصحاب شمرده‌است.
بهره‌گیری از استصحاب، مشروط به دو رکن است؛ یقین سابق درباره وجود حکم یا موضوع؛ و شک لاحق درباره ماندگاری آن حکم یا موضوع، امام‌خمینی، اتصال زمان شک به یقین را از دیگر شرایط استصحاب شمرده‌است.
خط ۱۷۸: خط ۱۷۷:
[[رده:مقاله‌های بی‌نیاز از جعبه اطلاعات]]
[[رده:مقاله‌های بی‌نیاز از جعبه اطلاعات]]
[[رده:اصول فقه]]
[[رده:اصول فقه]]
[[رده:مقاله های نیازمند ارزیابی]]
[[رده:مقاله‌های دارای شناسه]]
۱۴٬۵۰۰

ویرایش