اصلاحات ارضی: تفاوت میان نسخه‌ها

۲٬۰۹۳ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۱ شهریور ۱۴۰۲
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''اصلاحات ارضی'''، توزیع زمین‌های زراعی بزرگ میان کشاورزان با اهداف سیاسی در [[رژیم پهلوی]].
'''اصلاحات ارضی'''، توزیع زمین‌های زراعی بزرگ میان کشاورزان با اهداف سیاسی در [[رژیم پهلوی]].


اصلاحات ارضی در ایران تغییرات بنیادین دولت در [[کشاورزی]] و تغییر شیوه [[مالکیت]] زمین‌های زراعی از ارباب‌رعیتی به خرده‌مالکی بود که از دوران [[نهضت مشروطه|مشروطیت]] در ایران آغاز شد و به‌تدریج در اواخر دهۀ سی به اجرا درآمد. مخالفت شدید مراجع تقلید به‌ویژه [[سیدحسین بروجردی]] در این مقطع، موجب توقف موقت طرح تا رحلت بروجردی شد و بعد از آن ادامه یافت.
[[امام‌خمینی]] اگرچه با اصل طرح مخالفتی نداشت، ولی شیوۀ اجرای آن را با اهدافی کاملاً سیاسی و نادرست می‌دانست که موجب نابودی کشاورزی و وابستگی کشور به دولت‌های بزرگ شده است. [[محمدرضا پهلوی]] و کارگزاران او را نامشروع می‌خواند و فرمان‌دادن او و اطاعت از او و همچنین اصلاحات ارضی را جایز نمی‌دانست؛ اما معتقد بود [[ولایت فقیه|ولیّ فقیه]] در صورت [[مصلحت]] می‌تواند به چنین کارهایی اقدام کند.
ازجمله پیامدهای منفی اصلاحات ارضی در ایران را می‌توان تقسیم ناعادلانه اراضی، افزایش قدرت سیاسی دولت در روستاها، وابستگی ایران به کشورهای خارجی وایجاد [[فاصله طبقاتی]] برشمرد.
== تعریف ==
== تعریف ==
به تغییراتی که دولت در بنیان‌های [[کشاورزی]] اعم از روابط اجتماعی‌حقوقیِ موجود میان مردم در مورد تقسیم [[زمین]]، یا مؤسسات کشاورزی انجام می‌دهد، اصلاحات ارضی گفته می‌شود.<ref>صدری و دیگران، فرهنگ فارسی اعلام، ۱/۲۷۰؛ علی‌بابایی، فرهنگ علوم سیاسی، ۱/۴۹.</ref> اصلاحات ارضی در [[ایران]] تغییر شیوه [[مالکیت]] زمین‌های زراعی از ارباب‌رعیتی به خرده‌مالکی بر اساس قانونی ویژه بود.<ref>ولیان، اصلاحات ارضی و نقش آن در اقتصاد ملی، ۱۳؛ بانک مرکزی، مجله، اصلاح قانون اصلاحات ارضی، ۲۷–۳۶.</ref>
به تغییراتی که دولت در بنیان‌های [[کشاورزی]] اعم از روابط اجتماعی‌حقوقیِ موجود میان مردم در مورد تقسیم [[زمین]]، یا مؤسسات کشاورزی انجام می‌دهد، اصلاحات ارضی گفته می‌شود.<ref>صدری و دیگران، فرهنگ فارسی اعلام، ۱/۲۷۰؛ علی‌بابایی، فرهنگ علوم سیاسی، ۱/۴۹.</ref> اصلاحات ارضی در [[ایران]] تغییر شیوه [[مالکیت]] زمین‌های زراعی از ارباب‌رعیتی به خرده‌مالکی بر اساس قانونی ویژه بود.<ref>ولیان، اصلاحات ارضی و نقش آن در اقتصاد ملی، ۱۳؛ بانک مرکزی، مجله، اصلاح قانون اصلاحات ارضی، ۲۷–۳۶.</ref>
خط ۴۴: خط ۴۹:
== واکنش امام‌خمینی ==
== واکنش امام‌خمینی ==
دربارهٔ واکنش امام‌خمینی به اصلاحات ارضی دو دیدگاه وجود دارد: برخی به جلسه‌ای استناد می‌کنند که در زمان بروجردی دراین‌باره تشکیل شد و [[امام‌خمینی]] در آن جلسه با اصلاحات ارضی مخالفت کرد.<ref>صافی گلپایگانی، مصاحبه، ۱۲۳؛ بدلا، مصاحبه، ۱۰۷.</ref> برخی دیگر ازجمله [[اکبر هاشمی رفسنجانی]] بر آن‌اند که امام‌خمینی اصولاً با اصل اصلاحات ارضی مخالف نبود؛ چنان‌که ایشان در پاسخ پرسشی دربارهٔ اصلاحات ارضی، هم مالکیت‌های بزرگ و هم اقدامات رژیم پهلوی را غیرشرعی خواند و یادآور شد هرچند مالکان بزرگ به مردم [[ظلم]] کرده‌اند، مبارزه با این ظلم راه‌های درستی دارد. رژیم نه حسن نیت دارد و نه راه درستی را انتخاب کرده‌است. در این راه باید از راه حل‌های اسلامی استفاده کرد.<ref>هاشمی رفسنجانی، هاشمی رفسنجانی، دوران مبارزه، ۱/۱۳۲.</ref> [[مهدی عراقی]] نیز معتقد است امام‌خمینی در جایگاه [[حاکم شرع]]، با خود اصلاحات ارضی و تقسیم زمین‌ها میان کشاورزان مخالفتی نداشت؛ زیرا ایشان بیشتر مالکان بزرگ را به دلیل نپرداختن حقوق شرعی خود مالک نمی‌دانست و معتقد بود حاکم شرع می‌تواند زمین‌ها را به همین جهت از آنان بگیرد و در اختیار کشاورزان قرار دهد.<ref>عراقی، ناگفته‌ها «خاطرات شهید حاج مهدی عراقی، پاریس ـ پاییز ۱۳۵۷»، ۱۵۲–۱۵۳.</ref> عراقی در جای دیگر یادآور شده‌است که امام‌خمینی از منظر فقهی زمین‌داران بزرگ ازجمله خاندان پهلوی را به نوعی غاصب می‌دانست و آنان را برای اصلاح و توزیع زمین‌های دیگران صادق نمی‌شمرد. ایشان وعده داد اگر در جایگاه [[حاکم شرع]] به قدرت برسد، بیشتر مالکان روستاها را مالک نمی‌شمرد و اموالشان را [[مصادره اموال|مصادره]] خواهد کرد.<ref>عراقی، ناگفته‌ها «خاطرات شهید حاج مهدی عراقی، پاریس ـ پاییز ۱۳۵۷»، ۱۵۳؛ عراقچی، خاطرات آیت‌الله حاج‌شیخ‌علی عراقچی همدانی، ۲۱۵.</ref> عده‌ای دیگر از این گروه تحلیل‌های مشابهی ارائه کرده و یادآور شده‌اند که امام‌خمینی نه تنها با اصل اصلاحات ارضی مخالفت نکرد، بلکه برای اینکه رژیم پهلوی روحانیان را به حمایت از مالکانِ بزرگ متهم نکند، تلاش می‌کرد از مخالفت‌های شدید با اصلاحات ارضی جلوگیری کند<ref>بادامچیان، گفتگو، ۹۳.</ref> و استناد علما به «[[قاعده ید]]» برای مخالفت با اصلاحات ارضی را موجب متهم‌شدن [[روحانیت]] به طرفداری از خان‌ها و بدبین‌شدن کشاورزان به علما و سوء استفاده رژیم پهلوی از آن می‌شمرد.<ref>عراقچی، خاطرات آیت‌الله حاج‌شیخ‌علی عراقچی همدانی، ۲۱۵.</ref>
دربارهٔ واکنش امام‌خمینی به اصلاحات ارضی دو دیدگاه وجود دارد: برخی به جلسه‌ای استناد می‌کنند که در زمان بروجردی دراین‌باره تشکیل شد و [[امام‌خمینی]] در آن جلسه با اصلاحات ارضی مخالفت کرد.<ref>صافی گلپایگانی، مصاحبه، ۱۲۳؛ بدلا، مصاحبه، ۱۰۷.</ref> برخی دیگر ازجمله [[اکبر هاشمی رفسنجانی]] بر آن‌اند که امام‌خمینی اصولاً با اصل اصلاحات ارضی مخالف نبود؛ چنان‌که ایشان در پاسخ پرسشی دربارهٔ اصلاحات ارضی، هم مالکیت‌های بزرگ و هم اقدامات رژیم پهلوی را غیرشرعی خواند و یادآور شد هرچند مالکان بزرگ به مردم [[ظلم]] کرده‌اند، مبارزه با این ظلم راه‌های درستی دارد. رژیم نه حسن نیت دارد و نه راه درستی را انتخاب کرده‌است. در این راه باید از راه حل‌های اسلامی استفاده کرد.<ref>هاشمی رفسنجانی، هاشمی رفسنجانی، دوران مبارزه، ۱/۱۳۲.</ref> [[مهدی عراقی]] نیز معتقد است امام‌خمینی در جایگاه [[حاکم شرع]]، با خود اصلاحات ارضی و تقسیم زمین‌ها میان کشاورزان مخالفتی نداشت؛ زیرا ایشان بیشتر مالکان بزرگ را به دلیل نپرداختن حقوق شرعی خود مالک نمی‌دانست و معتقد بود حاکم شرع می‌تواند زمین‌ها را به همین جهت از آنان بگیرد و در اختیار کشاورزان قرار دهد.<ref>عراقی، ناگفته‌ها «خاطرات شهید حاج مهدی عراقی، پاریس ـ پاییز ۱۳۵۷»، ۱۵۲–۱۵۳.</ref> عراقی در جای دیگر یادآور شده‌است که امام‌خمینی از منظر فقهی زمین‌داران بزرگ ازجمله خاندان پهلوی را به نوعی غاصب می‌دانست و آنان را برای اصلاح و توزیع زمین‌های دیگران صادق نمی‌شمرد. ایشان وعده داد اگر در جایگاه [[حاکم شرع]] به قدرت برسد، بیشتر مالکان روستاها را مالک نمی‌شمرد و اموالشان را [[مصادره اموال|مصادره]] خواهد کرد.<ref>عراقی، ناگفته‌ها «خاطرات شهید حاج مهدی عراقی، پاریس ـ پاییز ۱۳۵۷»، ۱۵۳؛ عراقچی، خاطرات آیت‌الله حاج‌شیخ‌علی عراقچی همدانی، ۲۱۵.</ref> عده‌ای دیگر از این گروه تحلیل‌های مشابهی ارائه کرده و یادآور شده‌اند که امام‌خمینی نه تنها با اصل اصلاحات ارضی مخالفت نکرد، بلکه برای اینکه رژیم پهلوی روحانیان را به حمایت از مالکانِ بزرگ متهم نکند، تلاش می‌کرد از مخالفت‌های شدید با اصلاحات ارضی جلوگیری کند<ref>بادامچیان، گفتگو، ۹۳.</ref> و استناد علما به «[[قاعده ید]]» برای مخالفت با اصلاحات ارضی را موجب متهم‌شدن [[روحانیت]] به طرفداری از خان‌ها و بدبین‌شدن کشاورزان به علما و سوء استفاده رژیم پهلوی از آن می‌شمرد.<ref>عراقچی، خاطرات آیت‌الله حاج‌شیخ‌علی عراقچی همدانی، ۲۱۵.</ref>
در واقع امام‌خمینی اصل مالکیت در [[اسلام]] را محترم و تصرف در اموالِ دیگری را بدون رضایت آنان [[حرام]] می‌دانست و با این حال، بر این باور بود با توجه به کارهای خلاف برخی مالکان و نپرداختن حقوق شرعی، دولت حق استرداد آنها را دارد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۸/۴۷۲–۴۷۳.</ref> ایشان خود در مطلبی که در زمستان ۱۳۴۱ برای مخاطبی نامعلوم نوشته‌است، از یک سو، قانون اصلاحات ارضی را که رژیم پهلوی در پی اجرای آن بود، مخالف [[عقل]] و [[شرع]] و مصالح کشور و مخالف موازین [[عدل]] و [[فقه اسلامی]] دانسته‌است و از سوی دیگر، آنچه بسیاری از مالکین بزرگ عمل کرده و می‌کنند و از عمل به احکام اسلامی دربارهٔ حقوق فقرا خودداری می‌کنند را نیز مخالف عقل و شرع و مصالح کشور و مخالف موازین عدل و فقه اسلامی شمرده‌است؛ چنان‌که تصرف در ملک دیگران بدون رضایت آنان را نامشروع شمرده و هم‌زمان منع فقرا از حقوق خود و تصرف در مال آنان را نیز نامشروع و موجب [[گناه کبیره]] دانسته و این حق را برای [[فقیه جامع شرایط]] قائل شده که حق آنان را بگیرد و در جای مقرر شرعی هزینه کند،<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۲۱/۴۹۲.</ref> بر این اساس ملکیت زمین در اسلام، مطلق و نامحدود نیست، بلکه عوامل گوناگونی چون اختیارات حکومت و [[ولی فقیه|ولیّ فقیه]] که از مهم‌ترین آنهاست، محدودکننده مالکیت زمین به‌شمار می‌رود.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۱۰/۴۸۱.</ref> {{ببینید| هیئت‌های هفت‌نفره؛ مالکیت}}{{سخ}}
در واقع امام‌خمینی اصل مالکیت در [[اسلام]] را محترم و تصرف در اموالِ دیگری را بدون رضایت آنان [[حرام]] می‌دانست و با این حال، بر این باور بود با توجه به کارهای خلاف برخی مالکان و نپرداختن حقوق شرعی، دولت حق استرداد آنها را دارد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۸/۴۷۲–۴۷۳.</ref> ایشان خود در مطلبی که در زمستان ۱۳۴۱ برای مخاطبی نامعلوم نوشته‌است، از یک سو، قانون اصلاحات ارضی را که رژیم پهلوی در پی اجرای آن بود، مخالف [[عقل]] و [[شرع]] و مصالح کشور و مخالف موازین [[عدل]] و [[فقه اسلامی]] دانسته‌است و از سوی دیگر، آنچه بسیاری از مالکین بزرگ عمل کرده و می‌کنند و از عمل به احکام اسلامی دربارهٔ حقوق فقرا خودداری می‌کنند را نیز مخالف عقل و شرع و مصالح کشور و مخالف موازین عدل و فقه اسلامی شمرده‌است؛ چنان‌که تصرف در ملک دیگران بدون رضایت آنان را نامشروع شمرده و هم‌زمان منع فقرا از حقوق خود و تصرف در مال آنان را نیز نامشروع و موجب [[گناه کبیره]] دانسته و این حق را برای [[فقیه جامع شرایط]] قائل شده که حق آنان را بگیرد و در جای مقرر شرعی هزینه کند،<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۲۱/۴۹۲.</ref> بر این اساس ملکیت زمین در اسلام، مطلق و نامحدود نیست، بلکه عوامل گوناگونی چون اختیارات حکومت و [[ولی فقیه|ولیّ فقیه]] که از مهم‌ترین آنهاست، محدودکننده مالکیت زمین به‌شمار می‌رود.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۱۰/۴۸۱.</ref> {{ببینید| هیئت‌های هفت‌نفره | مالکیت}}{{سخ}}
امام‌خمینی، محمدرضا پهلوی و کارگزاران او را نامشروع می‌خواند و فرمان‌دادن او و اطاعت از او و همچنین اصلاحات ارضی را جایز نمی‌دانست؛ اما معتقد بود ولیّ فقیه در صورت مصلحت می‌تواند به چنین کارهایی اقدام کند. {{ببینید| ولایت فقیه(۱)}} چنان‌که پس از [[انقلاب اسلامی ایران]]، به سه نفر از فقها [[سیدمحمد حسینی بهشتی]]، [[حسینعلی منتظری]] و [[علی‌اکبر مشکینی]] دستور داد طرحی برای امور زمین‌ها تهیه کنند. این طرح تهیه و به [[شورای انقلاب]] ارائه شد و برای اجرای آن هیئت‌های هفت‌نفره در سراسر کشور به وجود آمدند و اصلاحات ارضی با شرایط و دستورالعملی که شورای انقلاب تهیه کرده بود، صورت گرفت<ref>ستاد مرکزی، عملکرد هیئت‌های هفت نفره واگذاری زمین، ۱۲؛ کیهان، روزنامه، ۲.</ref> از این‌رو باید گفت مخالفت امام‌خمینی با اصلاحات ارضی در روزگار پهلوی با مجریان و شیوه اجرای آن بود<ref>عراقی، ناگفته‌ها «خاطرات شهید حاج مهدی عراقی، پاریس ـ پاییز ۱۳۵۷»، ۱۵۳؛ مهدوی‌کنی، خاطرات آیت‌الله مهدوی کنی، ۱۱۱.</ref> و معتقد بود در عصر پهلوی، منطق‌ها و واژه‌ها جای خود را عوض کرده‌اند و مثلاً معنای اصلاحات ارضی، نابودکردن کشاورزی است<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۴/۲۵۹.</ref> و شیوه اجرای اصلاحات ارضی، موجب نابودی دهقانی و زراعت به‌طور کلی شده و کشور را در همه چیز وابسته به خارج کرده‌است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۶/۱۴.</ref>
امام‌خمینی، محمدرضا پهلوی و کارگزاران او را نامشروع می‌خواند و فرمان‌دادن او و اطاعت از او و همچنین اصلاحات ارضی را جایز نمی‌دانست؛ اما معتقد بود ولیّ فقیه در صورت مصلحت می‌تواند به چنین کارهایی اقدام کند. {{ببینید| ولایت فقیه}} چنان‌که پس از [[انقلاب اسلامی ایران]]، به سه نفر از فقها [[سیدمحمد حسینی بهشتی]]، [[حسینعلی منتظری]] و [[علی‌اکبر مشکینی]] دستور داد طرحی برای امور زمین‌ها تهیه کنند. این طرح تهیه و به [[شورای انقلاب]] ارائه شد و برای اجرای آن هیئت‌های هفت‌نفره در سراسر کشور به وجود آمدند و اصلاحات ارضی با شرایط و دستورالعملی که شورای انقلاب تهیه کرده بود، صورت گرفت<ref>ستاد مرکزی، عملکرد هیئت‌های هفت نفره واگذاری زمین، ۱۲؛ کیهان، روزنامه، ۲.</ref> از این‌رو باید گفت مخالفت امام‌خمینی با اصلاحات ارضی در روزگار پهلوی با مجریان و شیوه اجرای آن بود<ref>عراقی، ناگفته‌ها «خاطرات شهید حاج مهدی عراقی، پاریس ـ پاییز ۱۳۵۷»، ۱۵۳؛ مهدوی‌کنی، خاطرات آیت‌الله مهدوی کنی، ۱۱۱.</ref> و معتقد بود در عصر پهلوی، منطق‌ها و واژه‌ها جای خود را عوض کرده‌اند و مثلاً معنای اصلاحات ارضی، نابودکردن کشاورزی است<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۴/۲۵۹.</ref> و شیوه اجرای اصلاحات ارضی، موجب نابودی دهقانی و زراعت به‌طور کلی شده و کشور را در همه چیز وابسته به خارج کرده‌است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۶/۱۴.</ref>
در نگاه امام‌خمینی پهلوی به دلیل داشتن زمین‌های بسیار، مخالف اصلی اصلاحات ارضی بود و در این برنامه [[صداقت]] نداشت<ref>بادامچیان، گفتگو، ۹۳؛ دوانی، نهضت روحانیون، ۴–۳/۲۱۶–۲۱۷.</ref> و برنامه اصلاحات ارضی را تنها برای سرگرمی کشاورزان تدوین کرده بود.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۱/۱۹۲.</ref> ایشان در دیدار با انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران در سال ۱۳۴۲، تأکید کرد [[حوزه علمیه]] هرگز با اصلاحات ارضی مخالف نبوده‌است؛ اما دولت از علما نظرخواهی نکرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۱/۱۹۲.</ref> ایشان پس از اعلام اصول [[انقلاب سفید]] که اصلاحات ارضی نیز از اصول مهم آن بود{{ببینید| انقلاب سفید}} اساس مبارزه با رژیم را در مخالفت با همه‌پرسی قرار داد و بر آن بود که برافراشتن پرچم مخالفت با اصلاحات ارضی به معنای حمایت از مالکان و رویارویی علما با کشاورزان<ref>کریمی، خاطرات آیت‌الله سیدجعفر کریمی، ۲۵ سال در کنار امام راحل، ۷۸–۷۹؛ بادامچیان، گفتگو، ۹۳.</ref> و سوء استفاده رژیم از موضوع اصلاحات ارضی علیه علما و مراجع خواهد بود.<ref>دری نجف‌آبادی، خاطرات حجت‌الاسلام و المسلمین دری نجف‌آبادی، ۵۰–۶۱.</ref>{{سخ}}
در نگاه امام‌خمینی پهلوی به دلیل داشتن زمین‌های بسیار، مخالف اصلی اصلاحات ارضی بود و در این برنامه [[صداقت]] نداشت<ref>بادامچیان، گفتگو، ۹۳؛ دوانی، نهضت روحانیون، ۴–۳/۲۱۶–۲۱۷.</ref> و برنامه اصلاحات ارضی را تنها برای سرگرمی کشاورزان تدوین کرده بود.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۱/۱۹۲.</ref> ایشان در دیدار با انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران در سال ۱۳۴۲، تأکید کرد [[حوزه علمیه]] هرگز با اصلاحات ارضی مخالف نبوده‌است؛ اما دولت از علما نظرخواهی نکرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۱/۱۹۲.</ref> ایشان پس از اعلام اصول [[انقلاب سفید]] که اصلاحات ارضی نیز از اصول مهم آن بود{{ببینید| انقلاب سفید}} اساس مبارزه با رژیم را در مخالفت با همه‌پرسی قرار داد و بر آن بود که برافراشتن پرچم مخالفت با اصلاحات ارضی به معنای حمایت از مالکان و رویارویی علما با کشاورزان<ref>کریمی، خاطرات آیت‌الله سیدجعفر کریمی، ۲۵ سال در کنار امام راحل، ۷۸–۷۹؛ بادامچیان، گفتگو، ۹۳.</ref> و سوء استفاده رژیم از موضوع اصلاحات ارضی علیه علما و مراجع خواهد بود.<ref>دری نجف‌آبادی، خاطرات حجت‌الاسلام و المسلمین دری نجف‌آبادی، ۵۰–۶۱.</ref>{{سخ}}
[[مرتضی مطهری]] نیز موضع‌گیری منفی در برابر اصلاحات ارضی به عنوان مخالفت با نص اسلام را مایه ایجاد فرصت برای تبلیغ سوء علیه [[اسلام]] از سوی توده‌ای‌ها و بهائی‌ها شمرد و خواهان آن بود که چگونگی لحن برخورد با این اقدام رژیم تغییر کند و ازجمله اینکه گفته شود باید شیوه آن را علما معین و پیشنهاد کنند و به هر حال علما نباید مخالف آزادی رعیت معرفی شوند،<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۱۷۰.</ref> با این حال، [[محمدرضا پهلوی]]، امام‌خمینی را عامل اصلی مخالفت با اصلاحات معرفی می‌کرد و مخالفت ایشان را توطئه علیه حکومت خود می‌خواند.<ref>پهلوی، انقلاب سفید، ۴۶.</ref>{{سخ}}
[[مرتضی مطهری]] نیز موضع‌گیری منفی در برابر اصلاحات ارضی به عنوان مخالفت با نص اسلام را مایه ایجاد فرصت برای تبلیغ سوء علیه [[اسلام]] از سوی توده‌ای‌ها و بهائی‌ها شمرد و خواهان آن بود که چگونگی لحن برخورد با این اقدام رژیم تغییر کند و ازجمله اینکه گفته شود باید شیوه آن را علما معین و پیشنهاد کنند و به هر حال علما نباید مخالف آزادی رعیت معرفی شوند،<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۱۷۰.</ref> با این حال، [[محمدرضا پهلوی]]، امام‌خمینی را عامل اصلی مخالفت با اصلاحات معرفی می‌کرد و مخالفت ایشان را توطئه علیه حکومت خود می‌خواند.<ref>پهلوی، انقلاب سفید، ۴۶.</ref>{{سخ}}
خط ۱۴۲: خط ۱۴۷:


== پیوند به بیرون ==
== پیوند به بیرون ==
سیدحسن قریشی کرین، «[https://books.khomeini.ir/books/10002/56/ اصلاحات اراضی]»، دانشنامه امام خمینی، ج۲، ص۵۶–۶۴.
*سیدحسن قریشی کرین، «[https://books.khomeini.ir/books/10002/56/ اصلاحات اراضی]»، [[دانشنامه امام خمینی|دانشنامه امام‌خمینی]]، ج۲، ص۵۶–۶۴.
[[رده:مقاله‌های آماده ارزیابی]]
{{حوادث تاریخی}}
[[رده:مقاله‌های تأییدشده]]
[[رده:مقاله‌های جلد دوم دانشنامه امام‌خمینی]]
[[رده:مقاله‌های دارای لینک دانشنامه]]
[[رده:مقاله‌های بی‌نیاز از جعبه اطلاعات]]
[[رده:رویدادهای قبل از انقلاب]]
[[رده:مبارزات امام‌خمینی]]
[[رده:مقاله‌های دارای شناسه]]
۱۴٬۷۲۱

ویرایش