امام حسین(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

ایشان به استناد روایات، امام‌حسین(ع) را تجسم [[توحید]] می‌دانست که خداوند را در همه جا حاضر و ناظر می‌دید و نیز به استناد روایات، قوت روح و برافروختگی رنگ امام‌حسین(ع) در [[روز عاشورا]] را دلیل [[اخلاص]] و مجاهدت ایشان در راه خدا و [[ایمان]] به روز جزا و اعتقاد حضرت به اینکه شهادت عزیزان ذخیره [[قیامت]] است، تفسیر کرده است. در نگاه امام‌خمینی امام‌حسین(ع)، همه زندگی‌اش را برای پیشبرد [[اسلام]] و ارزش‌های اسلامی و رفع منکر و جلوگیری از حاکمیت [[ظلم]] و مفاسدی که حکومت‌ها در جهان ایجاد می‌کنند، فدا کرد.

== معرفی اجمالی ==

امام ابوعبدالله، حسین‌بن‌علی فرزند [[امام علی(ع)|علی‌بن‌ابیطالب(ع)]] و [[فاطمه زهرا(س)]] دختر پیامبر اکرم(ص)، ملقب به سیدالشهدا، طیب، مبارک و نافع،<ref>ابن‌ابی‌الثلچ، مجموعه نفیسه فی تاریخ الائمه، ۲۲؛ ابن‌قولویه، کامل الزیارات، ۶۷.</ref> بنا به مشهور در سوم شعبانِ<ref>اصفهانی، مقاتل الطالبین، ۸۴؛ طبرسی، إعلام الوری بأعلام الهدی، ۱/۴۱۹–۴۲۰.</ref> سال سوم<ref>کلینی، الکافی، ۱/۴۶۳.</ref> یا چهارم هجری<ref>ابن‌طاووس، اللهوف علی قتلی الطفوف، ۱۲؛ اربلی، کشف الغمة فی معرفة الائمه، ۲/۲۱۲.</ref> در [[مدینه]] به دنیا آمد. لقب «سیدالشهدا» به معنای سرور شهیدان را نخستین بار [[رسول خدا(ص)]] به [[حمزةبن‌عبدالمطلب]] پس از شهادت وی در [[جنگ احد|جنگ اُحد]] داد<ref>مفید، الارشاد، ۱/۳۷.</ref> و پس از آن بر اساس روایات متعدد این لقب از پیامبر اکرم(ص) از سوی خداوند به حسین‌بن‌علی(ع) داده شد.<ref>ابن‌قولویه، کامل الزیارات، ۶۷.</ref> حسین‌بن‌علی(ع) هفت سال نخست را در کنار جد خود پیامبر(ص) و مادر خود فاطمه(س) و ۳۷ سال با پدر خود زندگی کرد<ref>مسعودی، اثبات الوصیه للامام علی‌بن‌ابی‌طالب(ع)، ۱۶۴–۱۶۵.</ref> که ۲۵ سال آن با خلافت خلفای سه‌گانه هم‌زمان بود. امام‌حسین(ع) ده سال پس از [[شهادت]] پدر خود در کنار [[امام حسن مجتبی(ع)|امام‌حسن(ع)]] بود.

[[رده:مقاله‌های دارای لینک دانشنامه]]

[[رده:مقاله‌های دارای تصویر]]