۱٬۲۰۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
}} | }} | ||
'''جلال‌الدین فارسی'''، نویسنده مبارز، عضو [[مجلس خبرگان قانون اساسی]]، [[مجلس شورای اسلامی]] و [[شورای عالی انقلاب فرهنگی|ستاد انقلاب فرهنگی]]. | '''جلال‌الدین فارسی'''، نویسنده مبارز، عضو [[مجلس خبرگان قانون اساسی]]، [[مجلس شورای اسلامی]] و [[شورای عالی انقلاب فرهنگی|ستاد انقلاب فرهنگی]]. | ||
جلال‌الدین فارسی افغانستانی در سال ۱۳۱۲ در مشهد متولد شد و پس از رسیدن به هجده سالگی با گرفتن شناسنامه ایرانی به تابعیت ایران در آمد. او دوره ابتدائی و دبیرستان را در مدرسه ابن یمین مشهد گذراند و از اعضای ثابت کانون نشر حقایق اسلامی مشهد بود و پس از آن به عضویت حزب ایران و جمعیت مردم ایران درآمد و در مبارزات [[نهضت ملی شدن صنعت نفت|نهضت ملی]] به خاطر علاقه به [[سید ابوالقاسم کاشانی|سیدابوالقاسم کاشانی]] و سیدمجتبی نواب صفوی از حامیان نهضت ملی بود و به عضویت مقاومت ملی - شاخه مشهد - درآمد و به سخنرانی در جلسات هسته‌های دانشآموزی و دانشجویی می‌پرداخت. | |||
فارسی در سال ۱۳۳۹ مخفیانه به عراق سفر کرد تا با حرکت‌های مشابه مقاومت ملی، در عراق و مصر آشنا شود و در فروردین ۱۳۴۰ به سوریه رفت و با نماینده جمال عبدالناصر ملاقات کرد. | |||
او در سال ۱۳۴۱ به ایران برگشت که دستگیر و روانه زندان شد و دو ماه بعد آزاد شد. فارسی در ادامه با [[انقلاب اسلامی ایران|نهضت امام‌خمینی]] همراه شد و به بحثهای نظری درباره نهضت روی آورد و کتاب «ارتجاع» را منتشر کرد. او به زبان عربی و انگلیسی مسلط و سابقه تدریس در دانش‌سرای تعلیمات دینی را نیز داشت. | |||
او در سال 1349 برای دیدن آموزش نظامی و تهیه اسلحه، پنهانی به استانبول ترکیه سفر کرد و در همان سال به نجف رفت و درسهای [[ولایت فقیه (کتاب)|ولایت فقیه]] امام‌خمینی را با عنوان «حکومت اسلامی» منتشر کرد. | |||
وی در سال ۱۳۵۳ در بغداد دستگیر و شکنجه شد و پس از چهار ماه و نیم حبس با تلاش‌های امام موسی صدر آزاد و به سوریه رفت و در جریان جنگ داخلی لبنان به کمک به شیعیان لبنان پرداخت. | |||
پس از پیروزی انقلاب اسلامی او به عضویت [[حزب جمهوری اسلامی]] را در آمد و در نخستین دوره انتخابات ریاست جمهوری نامزد شد و به خاطر ایرانی الاصل نبودن از دور رقابت خارج شد. فارسی در سال ۱۳۵۹ با حکم امام‌خمینی به عضویت ستاد انقلاب فرهنگی منصوب شد و در دومین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی به نمایندگی از مردم تهران انتخاب شد. او در سال ۱۳۶۵ به همراه هفت نفر از اعضای مجلس خواستار پرسش از وزیر خارجه وقت برای ماجرای سفر مک فارلین به ایران، شدند که مورد توبیخ امام‌خمینی واقع شدند. | |||
== زندگی‌نامه == | == زندگی‌نامه == | ||
| خط ۹۸: | خط ۱۱۱: | ||
[[رده:نمایندگان امام‌خمینی در سازمان‌ها]] | [[رده:نمایندگان امام‌خمینی در سازمان‌ها]] | ||
{{نمایندگان امام‌خمینی}} | {{نمایندگان امام‌خمینی}} | ||
[[رده:مقاله های نیازمند ارزیابی]] | |||