۱٬۲۰۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''حسد'''، صفت ناپسند آرزوی زوال [[نعمت]] از دیگری. | '''حسد'''، صفت ناپسند آرزوی زوال [[نعمت]] از دیگری. | ||
امام‌خمینی، حسد را حالتی نفسانی دانسته‌است که صاحب آن آرزو می‌کند کمال و نعمت واقعی یا غیر واقعی از دیگری سلب شود، چه خود، آن نعمت را دارا باشد یا نباشد و چه بخواهد آن نعمت به او برسد یا نخواهد. | |||
امام‌خمینی دایره حسد را گسترش داده و حتی در امور ناپسند جاری می‌داند و حسد را دارای درجاتی؛ حسد به حسب حال محسود، حسد به حسب حال حسود و حسد به حسب حال حسد فی‌نفسه، می‌داند. | |||
ایشان ریشه حسد را ضعف شخصیت دانسته و سلب [[ایمان و کفر|ایمان]]، خارج‌شدن از [[ولایت خداوند]] و [[فشار قبر]] را ازجمله آثار حسد برمی‌شمارد. | |||
امام‌خمینی برای درمان حسد دو علاج ارائه می‌دهد، علاج علمی: حسود باید با تقویت اعتقاد و ایمان به [[عدل الهی|عدل خداوند]] حسادت خود را درمان کند. علاج عملی: حسود با محبت‌کردن به شخص مورد حسادت و تجلیل از او به نفس خود بفهماند نعمت محسود، از ناحیه خداوند است. | |||
== تعریف == | == تعریف == | ||
| خط ۱۲۰: | خط ۱۲۹: | ||
[[رده:مقاله‌های جلد چهارم دانشنامه امام‌خمینی]] | [[رده:مقاله‌های جلد چهارم دانشنامه امام‌خمینی]] | ||
[[رده:اخلاق]] | [[رده:اخلاق]] | ||
[[رده:مقاله های نیازمند ارزیابی]] | |||