۱۴٬۶۰۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
|مذهب = [[شیعه]] | |مذهب = [[شیعه]] | ||
|پیشه = | |پیشه = | ||
|مناصب = [[ | |مناصب = عضو [[شورای انقلاب]]، کفیل وزارت فرهنگ و آموزش عالی، وزیر فرهنگ و آموزش عالی، عضو [[شورای انقلاب اسلامی]]، نماینده [[مجلس شورای اسلامی]]، عضو ستاد انقلاب فرهنگی، وزیر دادگستری و عضو [[شورای بازنگری قانون اساسی]] | ||
|پس از = | |پس از = | ||
|پیش از = | |پیش از = | ||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
== خدمات و مسئولیت‌های بعد از انقلاب == | == خدمات و مسئولیت‌های بعد از انقلاب == | ||
حبیبی در [[نظام جمهوری اسلامی ایران|نظام جمهوری اسلامی]] خدمات و مسئولیت‌های بسیاری داشته است؛ ازجمله در بهمن ۱۳۵۷ [[سیدمحمود طالقانی]] وی را مشاور خود کرد.<ref>ساجدی، مرد دین و دانش، ۱۵۰.</ref> حبیبی از اعضای [[شورای انقلاب اسلامی|شورای انقلاب]] بود<ref>هاشمی رفسنجانی، انقلاب در بحران، ۱۵۳؛ خوش‌زاده، مجلس شورای اسلامی، ۲۹.</ref> و [[مهدی بازرگان]] پس از ترمیم [[دولت موقت]] (۷/۷/۱۳۵۸) او را کفیل وزارت فرهنگ و آموزش عالی کرد<ref>هاشمی رفسنجانی، انقلاب و پیروزی، ۳۵۸.</ref> و در ۱۶/۸/۱۳۵۸ پس از استعفای دولت موقت به پیشنهاد شورای انقلاب، به حکم امام‌خمینی به سمت وزارت فرهنگ و آموزش عالی منصوب شد | حبیبی در [[نظام جمهوری اسلامی ایران|نظام جمهوری اسلامی]] خدمات و مسئولیت‌های بسیاری داشته است؛ ازجمله در بهمن ۱۳۵۷ [[سیدمحمود طالقانی]] وی را مشاور خود کرد.<ref>ساجدی، مرد دین و دانش، ۱۵۰.</ref> حبیبی از اعضای [[شورای انقلاب اسلامی|شورای انقلاب]] بود<ref>هاشمی رفسنجانی، انقلاب در بحران، ۱۵۳؛ خوش‌زاده، مجلس شورای اسلامی، ۲۹.</ref> و [[مهدی بازرگان]] پس از ترمیم [[دولت موقت]] (۷/۷/۱۳۵۸) او را کفیل وزارت فرهنگ و آموزش عالی کرد<ref>هاشمی رفسنجانی، انقلاب و پیروزی، ۳۵۸.</ref> و در ۱۶/۸/۱۳۵۸ پس از استعفای دولت موقت به پیشنهاد شورای انقلاب، به حکم امام‌خمینی به سمت وزارت فرهنگ و آموزش عالی منصوب شد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۰/۵۰۵</ref> در نخستین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری در سال ۱۳۵۸ پس از کناره‌گیری [[جلال‌الدین فارسی]] از انتخابات {{ببینید|متن=ببینید| جلال‌الدین فارسی}}، حبیبی نامزد [[حزب جمهوری اسلامی]] و [[جامعه مدرسین حوزه علمیه قم]] معرفی شد که با توجه به مشکل یادشده و فرصت کم نتوانست آرای فراوانی کسب کند<ref>ساجدی، مرد دین و دانش، ۱۵۰؛ حاج‌سیدجوادی، روایت انتخابات، ۵۳.</ref>؛ همچنین وی عضو [[شورای انقلاب اسلامی]] در سال ۱۳۵۸ بود و هم‌زمان در انتخابات دوره اول [[مجلس شورای اسلامی]]، نماینده مردم تهران شد.<ref>ساجدی، مرد دین و دانش، ۱۵۰.</ref> امام‌خمینی در ۲۳/۳/۱۳۵۹ او را به همراه افرادی دیگر به عضویت ستاد انقلاب فرهنگی منصوب کرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۲/۴۳۱.</ref>{{ببینید|متن=ببینید| شورای عالی انقلاب فرهنگی}}. حبیبی در دولت [[میرحسین موسوی]] از ۲۴/۵/۱۳۶۳ تا ۲۹/۵/۱۳۶۸ مسئولیت وزارت دادگستری را بر عهده داشت.<ref>اداره کل، ۴۸۵.</ref> وی در سال ۱۳۶۸ در شمار بیست نفر برگزیده امام‌خمینی برای عضویت در [[شورای بازنگری قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران|هیئت بازنگری قانون اساسی]] قرار گرفت.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۱/۳۶۳–۳۶۴.</ref> | ||
حبیبی امام‌خمینی را انسانی کاملاً پایبند به وظیفه دینی شمرده که مبارزه با [[رژیم پهلوی]] را نوعی [[تکلیف الهی]] می‌دانست و در عمل به این تکلیف، بدون توجه به اینکه کسی از مردم ایران با او همراه می‌شود یا نه، قاطع و استوار بود.<ref>حبیبی، پابه‌پای آفتاب، ۴/۱۸؛ برداشت‌هایی از، ۴/۱۶.</ref> وی زندگی ساده و بی‌آلایش امام‌خمینی در نوفل لوشاتو را ستوده و از توصیه ایشان بر [[ساده‌زیستی]] همراهان حکایت کرده است<ref>حبیبی، پابه‌پای آفتاب، ۴/۱۹.</ref>؛ همچنین آرامش امام‌خمینی در هنگام بازگشت به ایران در آن وضع مبهم و خطرناک را ناشی از طمأنینه روحی و غرق‌بودن ایشان در عظمت الهی برشمرده است.<ref>حبیبی، پابه‌پای آفتاب، ۴/۱۷.</ref> امام‌خمینی نیز از حبیبی به نیکی یاد و از خدمات و محبت وی هنگام ورود ایشان به پاریس ستایش کرده است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۰/۱۹۷.</ref> | حبیبی امام‌خمینی را انسانی کاملاً پایبند به وظیفه دینی شمرده که مبارزه با [[رژیم پهلوی]] را نوعی [[تکلیف الهی]] می‌دانست و در عمل به این تکلیف، بدون توجه به اینکه کسی از مردم ایران با او همراه می‌شود یا نه، قاطع و استوار بود.<ref>حبیبی، پابه‌پای آفتاب، ۴/۱۸؛ برداشت‌هایی از، ۴/۱۶.</ref> وی زندگی ساده و بی‌آلایش امام‌خمینی در نوفل لوشاتو را ستوده و از توصیه ایشان بر [[ساده‌زیستی]] همراهان حکایت کرده است<ref>حبیبی، پابه‌پای آفتاب، ۴/۱۹.</ref>؛ همچنین آرامش امام‌خمینی در هنگام بازگشت به ایران در آن وضع مبهم و خطرناک را ناشی از طمأنینه روحی و غرق‌بودن ایشان در عظمت الهی برشمرده است.<ref>حبیبی، پابه‌پای آفتاب، ۴/۱۷.</ref> امام‌خمینی نیز از حبیبی به نیکی یاد و از خدمات و محبت وی هنگام ورود ایشان به پاریس ستایش کرده است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۰/۱۹۷.</ref> | ||