حسین راستی‌کاشانی: تفاوت میان نسخه‌ها

|کشور تولد      = ایران

|شهر درگذشت    = تهران

|اساتید        =  

'''حسین راستی‌کاشانی'''، [[شاگردان امام‌خمینی|شاگرد]] و عضو [[دفتر امام‌خمینی|دفتر استفتای امام‌خمینی]] و نماینده [[مجلس خبرگان رهبری|خبرگان رهبری]].

حسین راستی کاشانی فرزند علی، در سال ۱۳۰۶ در کاشان، در خانواده مذهبی به دنیا آمد و پس از پایان تحصیلات ابتدایی به تحصیل علوم حوزوی پرداخت.<ref>دبیرخانه، ۲/۳۴۳.</ref> او مقدمات و بخشی از سطح را در حوزه علمیه کاشان نزد سیدمحمدحسین رضوی، میرزاحسین فاضل نراقی، علی‌اکبر صمدی و جعفر صبوری قمی آموخت<ref>دبیرخانه، ۲/۳۴۳؛ صالح، ۳/۱۹۷.</ref> و سپس وارد [[حوزه علمیه قم]] شد و سطوح عالی را نزد [[سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی]]، [[مرتضی حائری یزدی]] و [[عبدالجواد اصفهانی]] و [[تفسیر]]، هیئت و [[فلسفه]] را از [[سیدمحمدحسین طباطبایی]] فرا گرفت. راستی کاشانی با [[سیدجلال فقیه ایمانی]] و [[محمدرضا مهدوی کنی]] هم‌بحث بود.<ref>دبیرخانه، ۲/۳۴۳ ـ ۳۴۴.</ref>

راستی کاشانی برای ادامه تحصیل عازم [[نجف]] شد و در مدت ۲۵ سال اقامت خود در نجف، در درس خارج اصول، فقه و نیز تفسیر [[سیدابوالقاسم خویی]] شرکت کرد و در شورای استفتائات ایشان حضور یافت.<ref>دبیرخانه، ۲/۳۴۴ ـ ۳۴۵؛ صالح، ۳/۱۹۷ ـ ۱۹۸.</ref> او همچنین از درس خارج [[سیدمحسن حکیم]]، [[سیدمحمود شاهرودی]]، [[سیدعبدالهادی شیرازی]]، [[میرزاحسن یزدی]] و [[میرزاحسن بجنوردی]] استفاده کرد و [[حدیث|علم حدیث]] و درایه را از [[سیدعبدالاعلی سبزواری]] آموخت. وی در نجف با [[سیدمرتضی نجومی]]، [[سیدمحمد نوری]]، [[سیدنصرالله مستنبط]] و [[سیدحسن قزوینی]] هم‌بحث بود و به هنگام تحصیل به تدریس نیز اشتغال داشت.<ref>صالح، ۳/۱۹۸ ـ ۱۹۹؛ دبیرخانه، ۲/۳۴۴ ـ ۳۴۶.</ref> پس از حضور [[امام‌خمینی]] در نجف در سال ۱۳۴۴، راستی کاشانی با اینکه از جایگاه والای استادی برخوردار بود، درس خود را تعطیل و به همراه شاگردانش در درس خارج فقه ایشان حضور یافت.<ref>همان، ۲/۳۴۶.</ref> عمق درس و بیان رسای ایشان باعث شد راستی کاشانی نیاز به یادگیری را بیش از پیش در خود احساس کند<ref>موسوی تبریزی، ۱۶۸.</ref> و در مقابل مورد اعتماد امام‌خمینی قرار گرفت و بارها معرف افراد برای دریافت [[اجازات امام‌خمینی|اجازه شرعی از ایشان]] شد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۱/۴۸۱، ۵۹۹، ۵۰۲ و ۵۰۸.</ref>

فعالیت سیاسی راستی کاشانی به جریان مطرح‌کردن [[مرجعیت امام‌خمینی|مرجعیت و مجتهد اعلم‌بودن امام‌خمینی]] پس از ورود ایشان به [[عراق]]، به‌ویژه پس از درگذشت [[سیدمحسن حکیم]] در سال ۱۳۴۹ بر می‌گردد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۱/۴۸۱، ۵۹۹، ۵۰۲ و ۵۰۸؛ دبیرخانه، ۲/۳۴۶.</ref> وی در سال ۱۳۵۰ ازجمله ایرانیانی بود که [[حزب بعث عراق|دولت بعثی]] آنان را از عراق بیرون کرد.<ref>صالح، ۱/۶۷.</ref> او پس از سکونت در [[قم]] به عضویت [[جامعه مدرسین حوزه علمیه قم|جامعه مدرسین]] درآمد و از نهضت مردمی به رهبری امام‌خمینی حمایت کرد.<ref>دبیرخانه، ۲/۳۴۶.</ref> در پی توهین روزنامه اطلاعات در ۱۷/۱۰/۱۳۵۶ به امام‌خمینی، راستی کاشانی روز بعد در جمع طلاب که در خانه وی تجمع کرده بودند، این اقدام را محکوم کرد<ref>فاضل لنکرانی، ۴۸/۲۲۹؛ شیرخانی، ۱۱۰.</ref> و در ۲۲/۱۰/۱۳۵۶ طی اعلامیه‌ای همراه فضلای قم، حمله نیروهای رژیم پهلوی را در ۱۹ دی به طلاب و مردم قم که به منازل علما می‌رفتند محکوم کرد.<ref>مرکز اسناد، ۳/۲۳۸.</ref> او همچنین در اعلامیه‌ای همراه علمای قم در اسفند ۱۳۵۶ کشتار مردم تبریز به دست مأموران رژیم پهلوی را عملی غیر انسانی خواند.<ref>مرکز اسناد، ۳/۲۴۸ ـ ۲۵۱.</ref>

پس از اعتصاب کارکنان صنعت نفت در سال ۱۳۵۷ که به حمایت از [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامی]] صورت گرفت {{ببینید|اعتصاب کارکنان صنعت نفت}} راستی کاشانی به همراه [[علی‌اکبر مسعودی خمینی]] و سیدجعفر موسوی با هدف حمایت از کارکنان صنعت نفت و رسیدگی به مشکلات آنان عازم آبادان شد.<ref>دبیرخانه، ۲/۳۴۶؛ مسعودی خمینی، ۳۹۷.</ref> وی همچنین در بهمن ۱۳۵۷ در تحصن مسجد دانشگاه تهران در اعتراض به تأخیرافتادن ورود امام‌خمینی به کشور حضور داشت.<ref>دبیرخانه، ۲/۳۴۶.</ref> وی هنگام [[بازگشت امام‌خمینی به ایران|بازگشت امام‌خمینی]] در دوازده بهمن ۱۳۵۷ از پاریس به [[ایران]]، در کمیته استقبال از ایشان فعال بود.<ref>موسوی تبریزی، ۵۰۸.</ref>

راستی کاشانی پس از پیروزی انقلاب اسلامی در شورای استفتائات [[امام‌خمینی]] در قم مشغول فعالیت شد<ref>دبیرخانه، ۲/۳۴۷.</ref> و سپس به عضویت شورای عالی موقت اعزام قضات درآمد. وی همچنین به عضویت شورایی درآمد که به دستور امام‌خمینی، موظف به تشخیص صلاحیت فقهی و اجتهادی نامزدهای سه عضو شورای عالی قضایی بودند.<ref>دبیرخانه، ۲/۳۴۷.</ref> راستی کاشانی در ۱۷ اردیبهشت ۱۳۵۸ همراه شورای رسیدگی به امور [[مسجد جمکران]]، طی نامه‌ای به امام‌خمینی خواستار تأیید هیئت امنای این مسجد و مصوبات آن از سوی ایشان شد که مورد موافقت ایشان قرار گرفت.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۷/۱۹۵.</ref> امام‌خمینی در ۱/۴/۱۳۵۹ طی سخنرانی‌ای تأکید کرد برای حفظ اسلامیت نهضت، فرماندهان و مسئولان اطلاعات و تحقیقات [[سپاه پاسداران انقلاب اسلامی|سپاه پاسداران]] از [[حسینعلی منتظری]]، [[علی‌اکبر مشکینی]] و حسین راستی کاشانی دستورهای لازم را دریافت کنند؛<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۱۲/۴۵۵.</ref> چنان‌که در سال ۱۳۵۹ به پیشنهاد منتظری، امام‌خمینی راستی کاشانی را عضو شورای عالی مدیریت حوزه علمیه قم قرار داد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۱۴/۱۶۰.</ref> وی سپس به ریاست شورای عالی حوزه علمیه قم انتخاب شد.<ref>دبیرخانه، ۲/۳۴۷؛ صالح، ۳/۲۰۰.</ref> راستی کاشانی در دوره اول و دوم انتخابات [[مجلس خبرگان رهبری]] نماینده مردم تهران بود.<ref>دبیرخانه، ۲/۳۴۷.</ref>

امام‌خمینی در آغاز سال ۱۳۵۸ راستی کاشانی را نماینده خود در سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی معرفی کرد.<ref>سعیدی، ۱۲۵ و ۱۲۹.</ref> با ورود وی، اختلاف‌ها در سازمان شکل دیگری به خود گرفت؛ زیرا با وجود نظر برخی اعضای سازمان که فعالیت حزبی و سیاسی را خارج از دایره فقه می‌دانستند، راستی کاشانی که به اقتصاد بازار آزاد، مطابق با فقه سنتی اعتقاد داشت و با علی شریعتی و نوگرایی وی به‌شدت مخالف بود، بر حل همه اختلاف‌ها با مراجعه به فقه و نماینده ولی فقیه تأکید می‌کرد.<ref>میرسلیم، ۱۵۲.</ref> اختلاف درباره میزان اختیارات نماینده امام‌خمینی و حکم حزبی و سازمانی، اعضای گروه را به سه دسته تقسیم کرد.<ref>فوزی، ۱/۳۹۷؛ ظریفی‌نیا، ۶۲.</ref>

پس از به‌وجودآمدن اختلافات میان اعضای سازمان مجاهدین انقلاب، امام‌خمینی تأکید کرد کسانی که تمایل همکاری با راستی کاشانی را ـ که در طیف راست سازمان قرار داشت ـ ندارند، می‌توانند استعفا کنند و با استعفای ۳۷ نفر ـ از طیف چپ ـ در فروردین ۱۳۶۱، فعالیت سازمان محدود شد<ref>الویری، ۹۶.</ref> و در نهایت راستی کاشانی در مهر ۱۳۶۵ طی نامه‌ای به [[امام‌خمینی]] با ذکر عذر برطرف‌شدن خطر منحرفان و انجام اوامر ایشان در مسائل دیگر و اشتغال درسی در حوزه علمیه، از نمایندگی ایشان در آن سازمان استعفا کرد و خواستار انحلال آن شد. امام‌خمینی در پاسخ به نامه وی ضمن پذیرش استعفا و انحلال سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی، از راستی کاشانی خواست با خصوصیت علمی و اخلاق خوبی که از وی سراغ دارد، به تربیت افراد صالح بپردازد تا به اسلام و جمهوری اسلامی خدمت کنند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۲۰/۱۳۹.</ref> البته امام‌خمینی در نامه‌ای دیگر تصریح کرد که تنها با استعفای وی و انحلال این سازمان موافقت کرده و سایر مطالب وی را تأیید نکرده‌است<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۲۰/۱۴۲.</ref> {{ببینید|سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی}} راستی کاشانی همچنین همراه [[احمد آذری قمی]]، [[محمدعلی شرعی]] و [[علی کریمی جهرمی]] به نمایندگی از [[جامعه مدرسین حوزه علمیه قم]] در سال ۱۳۶۴ در تأسیس روزنامه رسالت که نخسین روزنامه منتقد دولت وقت بود، نقش اساسی داشت.<ref>نبوی، پایگاه اطلاع‌رسانی همشهری.</ref>

امام‌خمینی برای اصلاح و ساماندهی حوزه علمیه در اسفند ۱۳۶۷ طی پیامی تأکید کرد میان طلاب و جامعه مدرسین همکاری وجود داشته باشد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۲۱/۲۸۷ ۲۸۸.</ref> جامعه مدرسین در گام نخست برای اجرای فرمان ایشان راستی کاشانی، [[محمد مؤمن]]، [[محمد یزدی]] و احمد آذری قمی را رابط میان جامعه مدرسین و طلاب انتخاب کرد.<ref>صالح، ۲/۴۹۳.</ref> به عقیده راستی کاشانی [[امام‌خمینی]] در [[تقوا]]، [[اخلاق]] و رفتار با [[مردم]] تالی‌تلو معصومان(ع) بود و از جهات علمی، هوش و سیاست در رأس همه علمای عصر خود قرار داشت.<ref>راستی کاشانی، مصاحبه، ۱.</ref>

حسین راستی کاشانی طلاب زیادی از کشورهای افغانستان، پاکستان، هندوستان و سایر کشورهای خارجی تربیت کرده‌است و آثاری در موضوعات فقه، اصول، تفسیر و اخلاق دارد.<ref>دبیرخانه، ۲/۳۴۶.</ref> وی پس از مدت‌ها تحمل بیماری در تاریخ ۲۹/۶/۱۳۹۶ و در ۹۰سالگی درگذشت. پیکر او نخست در [[تهران]] و سپس در [[قم]] تشییع و در [[حضرت فاطمه معصومه(س)|حرم فاطمه معصومه(س)]] به خاک سپرده شد.<ref>اطلاعات؛ جمهوری اسلامی.</ref>

زهره رضایی، [https://books.khomeini.ir/books/10005/525/ حسین راستی‌کاشانی]، دانشنامه امام‌خمینی، ج۵، ص۵۲۵–۵۲۸.

[[رده:مقاله‌های جلد پنجم دانشنامه]]