عبادت و خودسازی (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:پروژه کتاب using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''درس‌هایی از امام، عبادت و خودسازی''' کتابی به قلم رسول سعادتمند است که به تبیین مبانی اخلاقی [[امام‌خمینی]] در طریق بندگی خداوند پرداخته است. این کتاب در سال ۱۳۸۹ش توسط انتشارات تسنیم، منتشر شده است. | '''درس‌هایی از امام، عبادت و خودسازی''' کتابی به قلم رسول سعادتمند است که به تبیین مبانی اخلاقی [[امام‌خمینی]] در طریق بندگی خداوند پرداخته است. این کتاب در سال ۱۳۸۹ش توسط انتشارات تسنیم، منتشر شده است. | ||
==محتوا== | ==محتوا== | ||
در کتاب درس‌هایی از امام، عبادت و خودسازی کوشش شده است تا اهمیت و ابعاد مختلف خودسازی و راه و رسم بندگی خداوند متعال، با استفاده از مبانی اخلاقی و سیره امام‌خمینی، در اختیار خوانندگان قرار گیرد. در فرازی از کتاب درس‌هایی از امام، عبادت و خودسازی آمده، به اعتقاد امام‌خمینی باید کوشید برای تقویت معنویت، نفسانیت و امیال نفسانی را کنترل کرد؛ زیرا هر اصلاحی نقطه اولش خود انسان است و اگر انسان تربیت نشود، دیگران را نمی‌تواند تربیت کند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ج۱۵، ص۴۹۱؛ ج۱۷، ص۵۳۱-۵۳۲.</ref> به باور ایشان دعاها و مناجات، بالاترین راه‌گشای عبودیت و مشتمل بر معارف الهی و وسیله انس با حق‌تعالی است و ذکر حقیقی حق و استغراق در آن مایه آرامش است «ألا بذکر الله تطمئن القلوب» (سوره رعد، ۲۸) و این ذکر انسان را به مقصود نهایی می‌رساند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ج۱۶، ص۲۱۱-۲۱۳.</ref> | در کتاب درس‌هایی از امام، [[عبادت و خودسازی]] کوشش شده است تا اهمیت و ابعاد مختلف خودسازی و راه و رسم بندگی خداوند متعال، با استفاده از مبانی اخلاقی و سیره امام‌خمینی، در اختیار خوانندگان قرار گیرد. در فرازی از کتاب درس‌هایی از امام، عبادت و خودسازی آمده، به اعتقاد امام‌خمینی باید کوشید برای تقویت معنویت، نفسانیت و امیال نفسانی را کنترل کرد؛ زیرا هر اصلاحی نقطه اولش خود انسان است و اگر انسان تربیت نشود، دیگران را نمی‌تواند تربیت کند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ج۱۵، ص۴۹۱؛ ج۱۷، ص۵۳۱-۵۳۲.</ref> به باور ایشان دعاها و مناجات، بالاترین راه‌گشای عبودیت و مشتمل بر معارف الهی و وسیله انس با حق‌تعالی است و ذکر حقیقی حق و استغراق در آن مایه آرامش است «ألا بذکر الله تطمئن القلوب» (سوره رعد، ۲۸) و این ذکر انسان را به مقصود نهایی می‌رساند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ج۱۶، ص۲۱۱-۲۱۳.</ref> | ||
ایشان درباره لزوم آشنا نمودن مردم با معارف الهی معتقد است، [[دعا|ادعیه]] ائمه (ع) به حسب تعبیر بعض مشایخ، [[قرآن]] صاعد است و هرچه از معارف بخواهیم در دعاها هستند؛ زبان دعا غیر از زبان [[فلسفه]] و [[عرفان]] است. هنر [[پیامبران(ع)|انبیاء]] این بوده که مسائل دقیق عرفانی را با یک لفظی می‌گفتند که هر کسی به اندازه خود می‌فهمید؛ ولی واقع آن است، کلام آنها مال آنهایی است که بالاتر از این افق بودند و این هنر در قرآن و دعاها نیز هست. <ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ج۱۹، ص۳۵۵.</ref> | ایشان درباره لزوم آشنا نمودن مردم با معارف الهی معتقد است، [[دعا|ادعیه]] ائمه (ع) به حسب تعبیر بعض مشایخ، [[قرآن]] صاعد است و هرچه از معارف بخواهیم در دعاها هستند؛ زبان دعا غیر از زبان [[فلسفه]] و [[عرفان]] است. هنر [[پیامبران(ع)|انبیاء]] این بوده که مسائل دقیق عرفانی را با یک لفظی می‌گفتند که هر کسی به اندازه خود می‌فهمید؛ ولی واقع آن است، کلام آنها مال آنهایی است که بالاتر از این افق بودند و این هنر در قرآن و دعاها نیز هست. <ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ج۱۹، ص۳۵۵.</ref> | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
نسخهٔ ۵ اردیبهشت ۱۴۰۳، ساعت ۱۱:۲۵
درس‌هایی از امام، عبادت و خودسازی کتابی به قلم رسول سعادتمند است که به تبیین مبانی اخلاقی امام‌خمینی در طریق بندگی خداوند پرداخته است. این کتاب در سال ۱۳۸۹ش توسط انتشارات تسنیم، منتشر شده است.
محتوا
در کتاب درس‌هایی از امام، عبادت و خودسازی کوشش شده است تا اهمیت و ابعاد مختلف خودسازی و راه و رسم بندگی خداوند متعال، با استفاده از مبانی اخلاقی و سیره امام‌خمینی، در اختیار خوانندگان قرار گیرد. در فرازی از کتاب درس‌هایی از امام، عبادت و خودسازی آمده، به اعتقاد امام‌خمینی باید کوشید برای تقویت معنویت، نفسانیت و امیال نفسانی را کنترل کرد؛ زیرا هر اصلاحی نقطه اولش خود انسان است و اگر انسان تربیت نشود، دیگران را نمی‌تواند تربیت کند.[۱] به باور ایشان دعاها و مناجات، بالاترین راه‌گشای عبودیت و مشتمل بر معارف الهی و وسیله انس با حق‌تعالی است و ذکر حقیقی حق و استغراق در آن مایه آرامش است «ألا بذکر الله تطمئن القلوب» (سوره رعد، ۲۸) و این ذکر انسان را به مقصود نهایی می‌رساند.[۲] ایشان درباره لزوم آشنا نمودن مردم با معارف الهی معتقد است، ادعیه ائمه (ع) به حسب تعبیر بعض مشایخ، قرآن صاعد است و هرچه از معارف بخواهیم در دعاها هستند؛ زبان دعا غیر از زبان فلسفه و عرفان است. هنر انبیاء این بوده که مسائل دقیق عرفانی را با یک لفظی می‌گفتند که هر کسی به اندازه خود می‌فهمید؛ ولی واقع آن است، کلام آنها مال آنهایی است که بالاتر از این افق بودند و این هنر در قرآن و دعاها نیز هست. [۳]
ساختار
این کتاب مشتمل بر یک پیشگفتار و نه فصل می‌باشد:
- فصل اول درباره امیرالمومنین علی علیه‌السّلام، اسوه عارفان و عابدان می‌باشد.
- فصل دوم درباره جایگاه تزکیه و خودسازی و لزوم رشد قوه روحانی، می‌باشد.
- فصل سوم درباره راه‌ها و عوامل مؤثر در خودسازی است.
- فصل چهارم درباره نقش ادعیه و معارف در کمالات انسانی می‌باشد.
- فصل پنجم درباره انس با قرآن و احترام به قرآن می‌باشد.
- فصل ششم درباره عشق به ولایت می‌باشد.
- فصل هفتم درباره نماز، آداب و مستحبات نماز می‌باشد.
- فصل هشتم درباره تهجد و شب زنده‌داری می‌باشد.
- فصل نهم درباره مهمانی الهی و ابعاد معنوی ضیافت الله، سخن به میان آمده است.
هدف و انگیزه تألیف
هدف از تألیف، بیان راه و رسم بندگی در نگاه اخلاق سلوکی امام‌خمینی می‌باشد.
وضعیت نشر
چاپ اول این کتاب در سال ۱۳۸۹ش توسط انتشارات تسنیم، منتشر شده است.
پانویس
منابع
- امام‌خمینی، سیدروح‌الله، صحیفه امام، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، چاپ دوم، ۱۳۷۹ش.
- سعادتمند رسول، درس‌هایی از امام، عبادت و خودسازی، تهران، نتشارات تسنیم، 1389ش.