دهه فجر انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

  |مرتبط      =  

}}

پس از [[فرار شاه|فرار محمدرضا پهلوی]] از ایران و راهپیمایی میلیونی مردم در اربعین حسینی (۲۹/۱۰/۱۳۵۷)، امام‌خمینی در پیامی اعلام کرد که به‌زودی به [[ایران]] باز خواهد گشت تا در خدمت [[مردم]] باشد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۵/۵۰۱–۵۰۲.</ref> دولت [[شاپور بختیار]] در حالی‌که برای تحکیم موقعیت خود به رایزنی با اعضای شورای انقلاب مشغول بود، {{ببینید|شورای انقلاب اسلامی}} از طریق سفارت فرانسه در ایران، به امام‌خمینی پیغام داد از سفر زودهنگام به ایران و موضع‌گیری علیه دولت خودداری کند؛ زیرا این عمل موجب مشکل‌ها و خطرهای زیادی خواهد شد.<ref>یزدی، آخرین تلاش‌ها در آخرین روزها، ۳۲۶–۳۲۷.</ref> بختیار در این پیام، امام‌خمینی را تهدید کرد در غیر این صورت حمام خون به راه می‌افتد.<ref>یزدی، آخرین تلاش‌ها در آخرین روزها، ۳۲۹.</ref> برخی از مقامات [[رژیم پهلوی]] مانند رئیس ستاد ارتش، عباس قره‌باغی نیز تنها راه عملی پیشگیری از شورش و خونریزی در کشور را جلوگیری از [[بازگشت امام‌خمینی به ایران|بازگشت امام‌خمینی به کشور]] می‌دانستند؛ بر همین اساس جلسه شورای امنیت ملی که به دعوت بختیار برای ارزیابی موضوع تشکیل شده بود، به بستن فرودگاه و جلوگیری از بازگشت ایشان رأی داد.<ref>قره‌باغی، اعترافات ژنرال، ۲۰۸ و ۲۲۵–۲۲۶؛ اطلاعات، ۵/۱۱/۱۳۵۷، ۱.</ref> تشدید [[تظاهرات]] و تهدید مردم به اشغال فرودگاه، تحصن [[روحانیت|روحانیان]] در دانشگاه تهران و موفق‌نشدن بختیار برای سفر به پاریس و دیدار با امام‌خمینی، بختیار را مصمم کرد بدون مشورت با [[شورای سلطنت]]، ارتش و شورای امنیت ملی، در مصاحبه مطبوعاتی ۹ بهمن ۱۳۵۷، دستور بازگشایی فرودگاه را صادر کند.<ref>قره‌باغی، ۲۴۹–۲۵۰ و ۲۷۷؛ کیهان، ۹/۱۱/۱۳۵۷، ۱.</ref>