۱۴٬۵۲۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (removed Category:مقاله های نیازمند ارزیابی; added Category:مقالههای دارای شناسه using HotCat) |
||
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
}} | }} | ||
'''دیوانِ امام''' کتابی شامل بخشهایی از اشعار [[امامخمینی]]، فارسی. | '''دیوانِ امام''' کتابی شامل بخشهایی از اشعار [[امامخمینی]]، فارسی. | ||
امامخمینی بر حسب ضرورت از هنر [[شعر]] برای ابراز عقاید و بیان رازهای دل بهره میجست، و پس از فراغت از ادای وظیفه و در احوال خاص، غزل یا قطعهای حتی در حاشیه روزنامهای مینوشت. | امامخمینی بر حسب ضرورت از هنر [[شعر]] برای ابراز عقاید و بیان رازهای دل بهره میجست، و پس از فراغت از ادای وظیفه و در احوال خاص، غزل یا قطعهای حتی در حاشیه روزنامهای مینوشت. | ||
خط ۵۱: | خط ۵۰: | ||
در برخی آلبومهای موسیقی، مانند آلبوم «دیدار دوست»، «غم دیدار» و «سایه دوست» نیز اشعاری از دیوان امام مورد توجه خوانندگانی همچون عبدالحسین مختاباد و حسامالدین سراج قرار گرفتهاست. | در برخی آلبومهای موسیقی، مانند آلبوم «دیدار دوست»، «غم دیدار» و «سایه دوست» نیز اشعاری از دیوان امام مورد توجه خوانندگانی همچون عبدالحسین مختاباد و حسامالدین سراج قرار گرفتهاست. | ||
== معرفی == | |||
شعر، کلامی معنادار، موزون، دارای قافیه و آهنگین است<ref>مقاله شعر.</ref> که در بیان عواطف و احساسات و معارف و یافتههای درونی، اهمیت بهسزایی دارد<ref>شکیبا، شعر فارسی از آغاز تا امروز، ۹ ـ ۱۰.</ref> امامخمینی بر حسب ضرورت از این [[هنر]] برای ابراز عقاید و بیان رازهای دل بهره میجست.<ref>مؤسسه تنظیم، فرهنگ دیوان، بیستویک.</ref> ایشان سودای [[شعر]] و شاعری نداشت و خود را به آن سرگرم نساخته بود، اما گاه پس از فراغت از ادای وظیفه و اشتغالهای علمی و دینی، در مواقع و احوال خاص، غزل یا قطعهای حتی در حاشیه روزنامهای مینوشت یا الفاظ و کلمات موزون را بر ورقپارههایی یادداشت میکرد.<ref>طباطبایی، یک ساغر از هزار، ۵۳۷؛ مؤسسه تنظیم، مقدمه دیوان، ۲۰؛ مؤسسه تنظیم، فرهنگ دیوان، بیستویک.</ref>{{ببینید|شعر}} | شعر، کلامی معنادار، موزون، دارای قافیه و آهنگین است<ref>مقاله شعر.</ref> که در بیان عواطف و احساسات و معارف و یافتههای درونی، اهمیت بهسزایی دارد<ref>شکیبا، شعر فارسی از آغاز تا امروز، ۹ ـ ۱۰.</ref> امامخمینی بر حسب ضرورت از این [[هنر]] برای ابراز عقاید و بیان رازهای دل بهره میجست.<ref>مؤسسه تنظیم، فرهنگ دیوان، بیستویک.</ref> ایشان سودای [[شعر]] و شاعری نداشت و خود را به آن سرگرم نساخته بود، اما گاه پس از فراغت از ادای وظیفه و اشتغالهای علمی و دینی، در مواقع و احوال خاص، غزل یا قطعهای حتی در حاشیه روزنامهای مینوشت یا الفاظ و کلمات موزون را بر ورقپارههایی یادداشت میکرد.<ref>طباطبایی، یک ساغر از هزار، ۵۳۷؛ مؤسسه تنظیم، مقدمه دیوان، ۲۰؛ مؤسسه تنظیم، فرهنگ دیوان، بیستویک.</ref>{{ببینید|شعر}} | ||
خط ۱۴۵: | خط ۱۴۵: | ||
[[رده:مقالههای دارای لینک دانشنامه]] | [[رده:مقالههای دارای لینک دانشنامه]] | ||
{{آثار امامخمینی}} | {{آثار امامخمینی}} | ||
[[رده: | [[رده:مقالههای دارای شناسه]] |