رونالد ریگان: تفاوت میان نسخه‌ها

# منطق رابطه با سایر کشورها: امام‌خمینی معتقد بود منطق ریگان و امثال او، صرفاً منافع [[امریکا]] و حفظ آن است؛ هرکس در برابر این منافع، مفیدتر و رام‌تر باشد و مصالح آنها را در نظر بگیرد، تأیید می‌شود و هر کس برای آنها منفعتی نداشته باشد و یا سرکشی کند، متهم به [[تروریسم]] و وحشی‌گری می‌شود <ref>امام‌خمینی، صحیفه،20/270 ـ 271.</ref>. این افراد با انواع فریب و نقاب، تلاش می‌کنند خود را حامی صلح و طرفدار ملت‌ها نشان دهند و حتی در برخی موارد نقاب اسلام‌شناسی به چهره می‌زنند <ref>امام‌خمینی، صحیفه، 16/292 ـ 293.</ref>. از نظر امام‌خمینی نزد کسانی چون ریگان، دوستی و دشمنی و [[صداقت]] کمترین ارزشی ندارد و منطق تنها منطق منفعت است و اگر لحظه‌ای منفعتشان اقتضا کند، از فدا کردن وفادارترین یاران خود نیز ابایی ندارند <ref>امام‌خمینی، صحیفه، 20/329.</ref>. امام‌خمینی با تبیین معنای دخالت [[ابرقدرت‌ها]] در امور سایر کشورها، این دخالت را به معنای حضور عملی شخص ریگان یا دیگران در منطقه ندانست و فعالیت [[سازمان مجاهدین خلق]] و آغاز جنگ تحمیلی [[عراق]] علیه [[ایران]] را از نشانه‌های این دخالت و برای تأمین منافع آنها برشمرد <ref>امام‌خمینی، صحیفه، 16/271.</ref>. ایشان همچنین با اشاره به حمایت امریکا از چند بهائی گرفتار در ایران، ادعای امریکا درباره نقض [[حقوق بشر]] از سوی ایران و رفتار [[جمهوری اسلامی ایران]] با [[بهائیان]] صرفاً به دلیل اعتقاداتشان را رد کرد و بر [[جاسوسی]] این عده تأکید کرد. ایشان با ذکر مثال‌هایی از [[ظلم]] به افراد بی‌گناه در عراق و سایر کشورها و سکوت [[رئیس‌جمهور امریکا]]، ادعای امریکا مبنی بر [[انسان‌دوستی]] او را بی‌اساس دانست و همین حمایت‌های بی‌حد را نشان و دلیل محکمی بر جاسوسی بهائیان و در خطر قرارگرفتن منافع امریکا قلمداد کرد‌؛ زیرا در ایران گروه‌های منحرف اعتقادی دیگری ازجمله [[کمونیست|کمونیست‌ها]] هم هستند که هیچ‌گاه به دلیل اعتقاداتشان محاکمه نشده‌اند <ref>امام‌خمینی، صحیفه، 17/459 ـ 461.</ref> ({{ببینید|بهائیت}}.

# ماجرای مک فارلین: یکی از رسوایی‌های سیاسی ریگان در دوره ریاست‌جمهوری‌اش، ماجرای موسوم به «ایران ـ کنترا» یا «[[رسوایی مک فارلین]] » است <ref>هاشمی و حمیدی، ماجرای مک فارلین، 228.</ref>. در خرداد 1365 [[رابرت مک‌فارلین]] مشاور امنیت ملی [[کاخ سفید]] به همراه اولیور نورث، جورج کیو، هوارد تیچر و آمیرام نیر از طرف رئیس‌جمهور امریکا و با گذرنامه جعلی به ایران آمدند <ref>علیزاده، مک فارلین، 10.</ref>. در حالی‌که هیئت امریکایی خواستار دیدار با مقامات ارشد ایرانی بودند، [[امام‌خمینی]] دیدار مسئولان ارشد ایران با هیئت امریکایی را نپذیرفت <ref>امام‌خمینی، صحیفه، 20/160.</ref> و تنها به موضوع اصلی مورد نظر هیئت امریکایی، یعنی آزادی گروگان‌ها و تأمین [[سلاح]] و [[جنگ ایران و عراق]] پرداخته شد <ref>هاشمی و حمیدی، ماجرای مک فارلین، 116 ـ 117.</ref>. افشای این خبر در آبان 1365، پیامدهای ناگواری برای امریکایی‌ها داشت و تبدیل به یکی از بزرگ‌ترین رسوایی‌های سیاسی آن کشور شد <ref>هاشمی و حمیدی، ماجرای مک فارلین، 169 و 178؛ طیرانی، روزشمار روابط ایران و آمریکا، 332.</ref>. ریگان در سخنانی، ماجرای مک فارلین را بزرگ‌ترین شکست دوران ریاست‌جمهوری خود خواند و مسئولیت کامل پیامدهای آن را بر عهده گرفت <ref>طیرانی، روزشمار روابط ایران و آمریکا، 334.</ref>. ماجرای مک فارلین به همان اندازه که برای امریکایی‌ها شرم‌آور و مایه سرافکندگی بود، برای ایرانیان مایه غرور و افتخار شد. امام‌خمینی در سخنانی در [[آبان]] 1365 با اشاره به اضطراب و نگرانی رئیس‌جمهور امریکا در موضوع مک‌ فارلین، استقبال نکردن هیچ‌یک از مقامات ایرانی برای دیدار با نماینده ویژه او را عزای [[کاخ سفید]] و مایه ننگ ریگان به عنوان [[رئیس‌جمهور]] یک کشور مقتدر خواند و آن را یکی از شواهد عجز و ناکامی سیاست‌های امریکا و رسوایی بزرگ برای این دولت دانست <ref>امام‌خمینی، صحیفه، 20/159 ـ 160.</ref>. ایشان همچنین با واکنشی تند نسبت به برخی از افراد داخلی که با [[انتقاد]] از مسئولان کشور، کاخ سفید و ریگان را توجیه و تأیید می‌کردند، آنان را عقب‌افتاده شمرد که تحت تأثیر [[تبلیغات خارجی]]، موجب خدشه به وحدت داخلی در چنین موضوع مهمی هستند <ref>امام‌خمینی، صحیفه، 20/162.</ref> ({{ببینید|مک فارلین}}.