۱۴٬۶۵۲
ویرایش
جز
removed Category:مقاله های نیازمند ارزیابی; added Category:مقاله‌های دارای شناسه using HotCat
(ابرابزار) |
جز (removed Category:مقاله های نیازمند ارزیابی; added Category:مقاله‌های دارای شناسه using HotCat) |
||
| (۱۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ جعبه اطلاعات سازمان | |||
| عنوان = سفارتخانه | |||
| تصویر = سفارتخانه.jpg | |||
| اندازه تصویر = | |||
| توضیح تصویر = | |||
| سرشناسی = نمایندگی‌های سیاسی [[جمهوری اسلامی|جمهوری اسلامی ایران]] و سایر کشورها | |||
| نامهای دیگر = | |||
| تأسیس = | |||
| بنیانگذار = | |||
| وابسته به = وزارت خارجه | |||
| رویکرد = | |||
| نوع فعالیت = محل استقرار تشکیلات اداری [[سفیر]] و محل اقامت او | |||
| گستره فعالیت = کشورهای مختلف | |||
| اهداف = | |||
| فعالیت‌ها = | |||
| وظایف = برقراری ارتباط رسمی و غیررسمی، جمع‌آوری، طبقه‌بندی و تجزیه و تحلیل اخبار و گزارش‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی از کشور محل مأموریت، مذاکره دربارهٔ منافع و مسائل متقابل، نمایندگی و حفاظت از منافع، مصالح، اتباع و اموال کشور خویش و تحکیم روابط دولت خویش و دولت میزبان | |||
| مکان = | |||
| دبیرکل = | |||
| رئیس = | |||
| جانشین = | |||
| ساختار = | |||
| وضعیت = | |||
| انحلال = | |||
| فعالیت به زبان= | |||
| مراکز وابسته = | |||
| شعار = | |||
| جوایز = | |||
| منابع مالی = | |||
| آثار = | |||
| مرتبط = | |||
| وبگاه = | |||
}} | |||
'''سفارتخانه'''، نقش نمایندگی‌های سیاسی [[جمهوری اسلامی ایران]] و سایر کشورها. | '''سفارتخانه'''، نقش نمایندگی‌های سیاسی [[جمهوری اسلامی ایران]] و سایر کشورها. | ||
سفیر یا دیپلمات کاردان، وظیفۀ اداره مناسبات میان دولت‌ها را برعهده دارد و سفارتخانه‌ها در واقع نمایندۀ سیاسی کشورها هستند. | |||
ضعف [[سیاست خارجی نظام جمهوری اسلامی ایران|سیاست خارجی]]، زمینۀ مداخلات سفارتخانه کشورهای قدرتمند در امور داخلی را فراهم می‌سازد؛ چنان‌که نقش سفارتخانه‌های روس و [[انگلیس]] و [[امریکا]] در بسیاری از وقایع داخلی ایران مانند عزل امیرکبیر، کودتای ۲۸مرداد و تصویب لایحه [[کاپیتولاسیون]] انکارشدنی نیست. | |||
با پیروزی [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامی]]، تغییر گفتمان سیاست خارجی، موجب قطع رابطه با سفارتخانه‌های [[رژیم اشغالگر قدس|اسرائیل]]، [[مصر]]، آفریقای جنوبی و امریکا شد. [[امام‌خمینی]] ضمن حمایت از [[تسخیر لانه جاسوسی امریکا|اشغال سفارت امریکا]]، این مرکز را محلی برای [[جاسوسی]] دشمنان علیه [[جمهوری اسلامی|نظام اسلامی]] دانست و تعبیر «لانه جاسوسی» را برای آن به‌کار برد. | |||
ایشان با تأکید بر رویکرد فرهنگی سفارتخانه‌های جمهوری اسلامی در کشورهای دیگر، معتقد بود دستگاه سیاست خارجی و در رأس آن سفارتخانه‌ها، پرچمدار صدور انقلاب اسلامی هستند. امام‌خمینی همچنین بر لزوم [[ساده‌زیستی]] در سفارتخانه‌های ایران به عنوان یکی از ارزش‌های اسلامی پافشاری می‌کرد. | |||
== معنی == | == معنی == | ||
| خط ۹: | خط ۴۹: | ||
روابط سیاسی میان ملت‌های مختلف، تاریخچه طولانی دارد و در [[غرب]] به سه دوره تقسیم شده‌است: دوره اول به [[یونان باستان]] بر می‌گردد. یونانیان علاوه بر بهره‌گیری گسترده از [[دیپلماسی]]، در ایجاد روابط سیاسی نیز پیشرفت قابل ملاحظه‌ای کردند و قواعدی را در این زمینه بنیان گذاشتند.<ref>صدر، حقوق دیپلماتیک و کنسولی، ۱۵.</ref> دوره دیگری از دیپلماسی را ونیزی‌ها در آغاز قرن پانزدهم میلادی پایه‌گذاری کردند. در این دوره، دیپلماسی از جهت حدود وظایف، فعالیت‌ها، مدت زمان فعالیت و مانند آن دارای نظم و چارچوبی مشخص و تعریف‌شده گردید و با توسعه روابط سیاسی و دادن مأموریت‌های دائم، شماری سفیر به‌تدریج در پایتخت‌ها مقیم شدند. وزارت امور خارجه به شکل امروزی آن در این دوره پدید آمد و در قرن نوزدهم با گسترش وسایل ارتباطی و مانند آن، بر حجم ارتباطات و مکاتبات افزوده شد.<ref>صدر، حقوق دیپلماتیک و کنسولی، ۱۷–۲۰.</ref> دوره سوم دوره جدید دیپلماسی است که از قرن بیستم آغاز شد و تحول اساسی در عرصه دیپلماسی پدیدار گشت. در این دوره، شیوه‌های سنتی کنار رفت، بخشی از امور دیپلماسی از سفیر به وزیر امور خارجه و در مسائل مهم‌تر به رئیس کشور یا دولت منتقل شد و کنفرانس‌ها و سازمانهای بین‌المللی، مرجع حل و فصل بخش عمده‌ای از مسائل بین‌المللی شدند.<ref>صدر، حقوق دیپلماتیک و کنسولی، ۲۰.</ref> حق تأسیس نمایندگی یا سفارت در دوره جدید، با الهام از مقدمه عهدنامه هاوانا که در سال ۱۹۲۸م، در کنفرانس «انتر امریکن» بسته شد، به دولت‌ها این حق را داد که به کشورهای دیگر، مأموران سیاسی بفرستند.<ref>صدر، حقوق دیپلماتیک و کنسولی، ۳۳.</ref> | روابط سیاسی میان ملت‌های مختلف، تاریخچه طولانی دارد و در [[غرب]] به سه دوره تقسیم شده‌است: دوره اول به [[یونان باستان]] بر می‌گردد. یونانیان علاوه بر بهره‌گیری گسترده از [[دیپلماسی]]، در ایجاد روابط سیاسی نیز پیشرفت قابل ملاحظه‌ای کردند و قواعدی را در این زمینه بنیان گذاشتند.<ref>صدر، حقوق دیپلماتیک و کنسولی، ۱۵.</ref> دوره دیگری از دیپلماسی را ونیزی‌ها در آغاز قرن پانزدهم میلادی پایه‌گذاری کردند. در این دوره، دیپلماسی از جهت حدود وظایف، فعالیت‌ها، مدت زمان فعالیت و مانند آن دارای نظم و چارچوبی مشخص و تعریف‌شده گردید و با توسعه روابط سیاسی و دادن مأموریت‌های دائم، شماری سفیر به‌تدریج در پایتخت‌ها مقیم شدند. وزارت امور خارجه به شکل امروزی آن در این دوره پدید آمد و در قرن نوزدهم با گسترش وسایل ارتباطی و مانند آن، بر حجم ارتباطات و مکاتبات افزوده شد.<ref>صدر، حقوق دیپلماتیک و کنسولی، ۱۷–۲۰.</ref> دوره سوم دوره جدید دیپلماسی است که از قرن بیستم آغاز شد و تحول اساسی در عرصه دیپلماسی پدیدار گشت. در این دوره، شیوه‌های سنتی کنار رفت، بخشی از امور دیپلماسی از سفیر به وزیر امور خارجه و در مسائل مهم‌تر به رئیس کشور یا دولت منتقل شد و کنفرانس‌ها و سازمانهای بین‌المللی، مرجع حل و فصل بخش عمده‌ای از مسائل بین‌المللی شدند.<ref>صدر، حقوق دیپلماتیک و کنسولی، ۲۰.</ref> حق تأسیس نمایندگی یا سفارت در دوره جدید، با الهام از مقدمه عهدنامه هاوانا که در سال ۱۹۲۸م، در کنفرانس «انتر امریکن» بسته شد، به دولت‌ها این حق را داد که به کشورهای دیگر، مأموران سیاسی بفرستند.<ref>صدر، حقوق دیپلماتیک و کنسولی، ۳۳.</ref> | ||
اعزام و پذیرش سفیر در | اعزام و پذیرش سفیر در [[صدر اسلام]] نیز رایج بود و مصونیت سیاسی سفیران، در [[تاریخ اسلام]] امری پذیرفته شده بود<ref>← نظام‌الملک، سیر الملوک، ۱۲۸–۱۲۷.</ref> و [[پیامبر(ص)]] تأکید خاصی بر در امان‌بودن سفیران می‌کرد.<ref>کاظمی، دیپلماسی نوین در عصر دگرگونی روابط بین‌الملل، ۱۱۵.</ref> تعداد قابل توجه دعوتنامه‌های آن حضرت(ص) همراه با فرستاده‌ای، به پادشاهان، امیران، سران قبایل و اسقف‌ها<ref>احمدی میانجی، مکاتیب الرسول، ۱/۱۸۱.</ref> و وجود سازمانی منظم و متشکل از سفیران، امیران، زباندانان و مسئول تشریفات و خوشامدگویی به مهمانان خارجی و تعیین محلی به نام «دارالضیافه» برای پذیرایی از هیئت‌های خارجی،<ref>قوامی، ساختار حکومت پیامبر (ص)، ۱۶۲–۱۶۳.</ref> از این امر حکایت می‌کند. در اندیشه و نظام‌های سیاسی ـ اسلامی نیز سفیران وظیفه داشتند اطلاعاتی دربارهٔ وضعیت کشور میزبان در همه موارد از آب و هوا، قدرت نظامی، اقتصادی، سیاسی تا خلق و خوی پادشاهان و احوال مردم، گردآوری کنند تا حکومت بتواند بر اساس آن اطلاعات، تدبیر و برنامه‌ریزی کند.<ref>← نظام‌الملک، سیر الملوک، ۱۲۸–۱۲۹.</ref> | ||
روابط سیاسی و اعزام سفیر در [[ایران باستان]] نیز مرسوم بود. | روابط سیاسی و اعزام سفیر در [[ایران باستان]] نیز مرسوم بود. پادشاهان ایرانی به رعایت رسم صداقت و امانت سفیران اهمیت می‌دادند.<ref>جاحظ آیین کشورداری در اسلام و ایران، ۱۸۹–۱۹۰.</ref> در ایرانِ دوره اسلامی، نخستین بار [[شاه‌اسماعیل صفوی]]، به صورت منظم سفیرانی را برای جلوگیری از خطر عثمانی به‌کار گرفت.<ref>مهدوی، تاریخ روابط خارجی ایران، ۲۵.</ref> [[شاه‌عباس صفوی]] نیز برای اینکه در مقابل عثمانی تنها نباشد، هیئتی سفارتی به دربار پادشاهان [[اروپا]] فرستاد تا با آنان مناسبات سیاسی برقرار کند.<ref>مهدوی، تاریخ روابط خارجی ایران، ۶۵.</ref> | ||
فرستادن سفیر در [[دوره افشاریه]] و [[دوره زندیه|زندیه]] نیز ادامه داشت.<ref>مهدوی، تاریخ روابط خارجی ایران، ۱۶۲ و ۱۸۶.</ref> [[دوره قاجار]] را باید نقطه عطفی دراین‌باره دانست. در این دوران، [[میرزامحمدتقی امیرکبیر]] صدر اعظم ایران، برای اشراف بر سیاست خارجی و ارتباط با کشورهای دیگر، تصمیم گرفت در پایتخت‌های دولت‌های بزرگ آن زمان برای نخستین بار سفارت دایمی برقرار کند. او در سال ۱۸۵۱م/ ۱۲۳۰ش در لندن، سن‌پترزبورگ و استانبول، سفارتخانه تأسیس کرد. این سفارتخانه‌ها وظیفه داشتند از حوزه مأموریت خود و اوضاع و احوال ایرانیان مقیم آن کشور گزارش‌هایی تهیه کنند و بفرستند.<ref>مهدوی، تاریخ روابط خارجی ایران، ۲۶۷–۲۶۸.</ref> برقراری ارتباط میان [[ایران]] و [[آمریکا]] نیز محصول تفکر امیرکبیر در سیاست خارجی بود. وی مقدمات این کار را از طریق سفیر ایران در استانبول و ارتباطش با وزیر مختار آمریکا در آنجا فراهم کرد و در نهایت تیلور رئیس‌جمهور وقت آمریکا آن را تأیید کرد.<ref>علی‌بابایی، تاریخ سیاست خارجی ایران، ۲۴–۲۵.</ref> | فرستادن سفیر در [[دوره افشاریه]] و [[دوره زندیه|زندیه]] نیز ادامه داشت.<ref>مهدوی، تاریخ روابط خارجی ایران، ۱۶۲ و ۱۸۶.</ref> [[دوره قاجار]] را باید نقطه عطفی دراین‌باره دانست. در این دوران، [[میرزامحمدتقی امیرکبیر]] صدر اعظم ایران، برای اشراف بر سیاست خارجی و ارتباط با کشورهای دیگر، تصمیم گرفت در پایتخت‌های دولت‌های بزرگ آن زمان برای نخستین بار سفارت دایمی برقرار کند. او در سال ۱۸۵۱م/ ۱۲۳۰ش در لندن، سن‌پترزبورگ و استانبول، سفارتخانه تأسیس کرد. این سفارتخانه‌ها وظیفه داشتند از حوزه مأموریت خود و اوضاع و احوال ایرانیان مقیم آن کشور گزارش‌هایی تهیه کنند و بفرستند.<ref>مهدوی، تاریخ روابط خارجی ایران، ۲۶۷–۲۶۸.</ref> برقراری ارتباط میان [[ایران]] و [[آمریکا]] نیز محصول تفکر امیرکبیر در سیاست خارجی بود. وی مقدمات این کار را از طریق سفیر ایران در استانبول و ارتباطش با وزیر مختار آمریکا در آنجا فراهم کرد و در نهایت تیلور رئیس‌جمهور وقت آمریکا آن را تأیید کرد.<ref>علی‌بابایی، تاریخ سیاست خارجی ایران، ۲۴–۲۵.</ref> | ||
== نقش‌آفرینی سفارتخانه‌های بیگانه == | == نقش‌آفرینی سفارتخانه‌های بیگانه == | ||
در ایرانِ دوره حکومت قاجار و پس از آن [[رژیم پهلوی]]، ضعف ساختاری و ضعف در سیاست خارجی و وابستگی این رژیم‌ها به کشورهای | در ایرانِ [[دوره حکومت قاجار]] و پس از آن [[رژیم پهلوی]]، ضعف ساختاری و ضعف در سیاست خارجی و وابستگی این رژیم‌ها به [[اجانب|کشورهای بیگانه]]، گاهی زمینه‌ساز مداخلات سفارتخانه‌های کشورهای قدرتمند در امور داخلی ایران بود، به طوری که این سفارتخانه‌ها به ابزاری برای تأمین منافع استعماری تبدیل شده بودند. مسئولان مملکتی دوران قاجار و پهلوی بدون استثنا حتی صدراعظم و نخست‌وزیر با اعمال نظر سفارتخانه‌های [[روس]]، [[انگلیس]] و در سال‌های بعد، آمریکا تعیین و منصوب می‌شدند.<ref>بهارنژاد، نجات از سندروم سفارتخانه‌های روس و انگلیس، ۱۳.</ref> نقش سفارتخانه‌های روس و انگلیس در عزل امیرکبیر و انتخاب [[میرزاآقاخان نوری]]، قراردادهای ۱۹۰۷م، ۱۹۱۹م و کودتای ۱۲۹۹ش و نقش سفارت انگلیس و آمریکا در کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲، قابل انکار نیست.<ref>بهارنژاد، نجات از سندروم سفارتخانه‌های روس و انگلیس، ۱۳–۱۴.</ref> پس از [[کودتای ۲۸ مرداد]] و سرنگونی [[محمد مصدق]]، سیاست [[ناسیونالیسم]] مثبت که مبتنی بر اتحاد و ائتلاف با قدرت‌های بین‌المللی بود، در دستور کار رژیم پهلوی قرار گرفت<ref>ازغندی، روابط خارجی ایران، ۴۱–۴۲.</ref> و این شرایط، موجب سرسپردگی مقامات کشور به‌ویژه [[محمدرضا پهلوی]] به آمریکا و اجرای خواسته‌های آن کشور بود و در این زمینه، سفارتخانه آن کشور در ایران، نقش پررنگی داشت. [[امام‌خمینی]] بر این باور بود که این مسئله ریشه تاریخی دارد و در دوره [[رضاشاه پهلوی]]، سفارتخانه انگلستان و پیش از آن سفارتخانه روسیه این نقش را بر عهده داشتند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۴/۸۹.</ref> | ||
در [[مهر]] ماه ۱۳۴۳، لایحه «[[کاپیتولاسیون]]» بنا به خواست و فشار سفارت آمریکا، در [[مجلس شورای ملی ایران]] تصویب شد.<ref>علی‌بابایی، تاریخ سیاست خارجی ایران، ۱۰۴.</ref> این قانون که آشکارا نظام حقوقی ایران را نقض می‌کرد و موجب مصونیت قضایی شهروندان آمریکایی در ایران می‌شد، با اعتراض شدید امام‌خمینی روبه‌رو شد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱/۴۰۹–۴۱۱.</ref> {{ببینید|کاپیتولاسیون}}. این نخستین و آخرین مداخله سفارتخانه‌های خارجی در ایران نبود. برخورد ضعیف مجلس شورای ملی در دوره پهلوی با سیاست‌های آمریکا موجب شد امام‌خمینی اعلام کند [[سفارت آمریکا]] تعیین‌کننده نمایندگان مجلس شورای ملی است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۴/۱۳۹ و ۳۹۰.</ref> روابط ایران و آمریکا در دهه ۱۹۶۰–۱۹۷۰م سنگ بنای سیاست خارجی ایران بود. بسیاری از آگاهان ایرانی، سیاست خارجی فعالانه‌تر محمدرضا پهلوی و روابط نزدیک با آمریکا و متحدان منطقه‌ای آن را به معنای تسلیم در برابر نیروهای امپریالیستی به حساب می‌آوردند<ref>گازیوروسکی سیاست خارجی آمریکا و شاه، ۴۱۰.</ref>؛ در حالی‌که محمدرضا پهلوی معتقد بود [[سیاست خارجی ایران]] در دوران حکومت وی تنها در خدمت مصالح ایران بوده و در ارتباط با کشورهای بلوک غرب و شرق، بر مبنای اصل تعادل و با همسایگان، بر اساس سیاست حسن همجواری عمل می‌کرده‌است<ref>پهلوی، پاسخ به تاریخ، ۲۷۶.</ref>؛ اما امام‌خمینی سیاست‌های وی را وابسته به قدرت‌های خارجی و سبب به‌خطرافتادن پیشرفت کشور می‌دانست.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۳/۳۶۹.</ref> | در [[مهر]] ماه ۱۳۴۳، لایحه «[[کاپیتولاسیون]]» بنا به خواست و فشار سفارت آمریکا، در [[مجلس شورای ملی ایران]] تصویب شد.<ref>علی‌بابایی، تاریخ سیاست خارجی ایران، ۱۰۴.</ref> این قانون که آشکارا نظام حقوقی ایران را نقض می‌کرد و موجب مصونیت قضایی شهروندان آمریکایی در ایران می‌شد، با اعتراض شدید امام‌خمینی روبه‌رو شد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱/۴۰۹–۴۱۱.</ref> {{ببینید|کاپیتولاسیون}}. این نخستین و آخرین مداخله سفارتخانه‌های خارجی در ایران نبود. برخورد ضعیف [[مجلس شورای ملی]] در دوره پهلوی با سیاست‌های آمریکا موجب شد امام‌خمینی اعلام کند [[سفارت آمریکا]] تعیین‌کننده نمایندگان مجلس شورای ملی است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۴/۱۳۹ و ۳۹۰.</ref> روابط ایران و آمریکا در دهه ۱۹۶۰–۱۹۷۰م سنگ بنای سیاست خارجی ایران بود. بسیاری از آگاهان ایرانی، سیاست خارجی فعالانه‌تر [[محمدرضا پهلوی]] و روابط نزدیک با آمریکا و متحدان منطقه‌ای آن را به معنای تسلیم در برابر نیروهای امپریالیستی به حساب می‌آوردند<ref>گازیوروسکی سیاست خارجی آمریکا و شاه، ۴۱۰.</ref>؛ در حالی‌که محمدرضا پهلوی معتقد بود [[سیاست خارجی ایران]] در دوران حکومت وی تنها در خدمت مصالح ایران بوده و در ارتباط با کشورهای بلوک غرب و شرق، بر مبنای اصل تعادل و با همسایگان، بر اساس سیاست حسن همجواری عمل می‌کرده‌است<ref>پهلوی، پاسخ به تاریخ، ۲۷۶.</ref>؛ اما امام‌خمینی سیاست‌های وی را وابسته به قدرت‌های خارجی و سبب به‌خطرافتادن پیشرفت کشور می‌دانست.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۳/۳۶۹.</ref> | ||
== سفارتخانه‌های بیگانه و انقلاب اسلامی == | == سفارتخانه‌های بیگانه و انقلاب اسلامی == | ||
با [[پیروزی انقلاب اسلامی]] گفتمان سیاست خارجی ایران به سیاست عدم تعهد در برابر قدرت‌های شرق و غرب تغییر پیدا کرد<ref>تاجیک و دهقانی، الگوهای صدور انقلاب، ۶۴.</ref> و حاکمیت سفارتخانه‌های بیگانه در ایران پایان پذیرفت و حق دخالت در امور داخلی ایران از آنان گرفته شد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۸/۳۲.</ref> | با [[پیروزی انقلاب اسلامی]] گفتمان سیاست خارجی ایران به سیاست عدم تعهد در برابر قدرت‌های شرق و غرب تغییر پیدا کرد<ref>تاجیک و دهقانی، الگوهای صدور انقلاب، ۶۴.</ref> و حاکمیت سفارتخانه‌های [[اجانب|بیگانه]] در ایران پایان پذیرفت و حق دخالت در امور داخلی ایران از آنان گرفته شد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۸/۳۲.</ref> | ||
از نکته‌های پراهمیت دربارهٔ سفارتخانه‌های خارجی پس از پیروزی انقلاب اسلامی، تحویل سفارت سابق [[رژیم اسرائیل]]، یک هفته پس از پیروزی، در ۳۰/۱۱/۱۳۵۷ با حضور [[سیداحمد خمینی]]، [[ابراهیم یزدی]] و [[یاسر عرفات]] به [[سازمان آزادیبخش فلسطین]] بود<ref>صدقی، سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، ۱۳۳.</ref>؛ همچنان‌که در ۶/۱/۱۳۵۸ [[سفارت مصر]] در [[تهران]] به دلیل قرارداد صلح مصر و اسرائیل ([[قرارداد کمپ دیوید]]) و حمایت انور سادات رئیس‌جمهور وقت مصر از محمدرضا پهلوی و خانواده وی، به دست افرادی ناشناس اشغال شد و پس از آن تاریخ، سفارت دو کشور به صورت حافظ منافع به فعالیت خود ادامه دادند.<ref>علی‌بابایی، تاریخ سیاست خارجی ایران، ۵۲۹–۵۳۰.</ref> نظام انقلابی ایران، برای حمایت از سیاه‌پوستان آفریقای جنوبی، روابط خود را با دولت نژادپرست ([[آپارتاید]]) آن کشور قطع کرد.<ref>علی‌بابایی، تاریخ سیاست خارجی ایران، ۸۸۵.</ref> | از نکته‌های پراهمیت دربارهٔ سفارتخانه‌های خارجی پس از پیروزی انقلاب اسلامی، تحویل سفارت سابق [[رژیم اسرائیل]]، یک هفته پس از پیروزی، در ۳۰/۱۱/۱۳۵۷ با حضور [[سیداحمد خمینی]]، [[ابراهیم یزدی]] و [[یاسر عرفات]] به [[سازمان آزادیبخش فلسطین]] بود<ref>صدقی، سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، ۱۳۳.</ref>؛ همچنان‌که در ۶/۱/۱۳۵۸ [[سفارت مصر]] در [[تهران]] به دلیل قرارداد صلح مصر و اسرائیل ([[قرارداد کمپ دیوید]]) و حمایت [[انور سادات]] رئیس‌جمهور وقت مصر از محمدرضا پهلوی و خانواده وی، به دست افرادی ناشناس اشغال شد و پس از آن تاریخ، سفارت دو کشور به صورت حافظ منافع به فعالیت خود ادامه دادند.<ref>علی‌بابایی، تاریخ سیاست خارجی ایران، ۵۲۹–۵۳۰.</ref> نظام انقلابی ایران، برای حمایت از سیاه‌پوستان آفریقای جنوبی، روابط خود را با دولت نژادپرست ([[آپارتاید]]) آن کشور قطع کرد.<ref>علی‌بابایی، تاریخ سیاست خارجی ایران، ۸۸۵.</ref> | ||
از نگاه [[امام‌خمینی]]، رژیم وقت آفریقای جنوبی رژیمی نژادپرست، جنایتکار و سفاک بود که برای ارزش‌های انسانی احترامی قائل نبود.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۵/۳۹۷.</ref> همچنین با ادامه جاسوسی و مداخله سفارت آمریکا در امور ایران، در ماه‌های آغازین [[انقلاب اسلامی]]، [[دانشجویان پیرو خط امام‌خمینی]] به این امر واکنش نشان داده، آن مرکز را تصرّف کردند. امام‌خمینی سفارت آمریکا را مرکز توطئه و محلی برای جاسوسی دشمنان علیه نظام اسلامی می‌دانست؛ از این‌رو ضمن حمایت از این اقدام، تعبیر «مرکز توطئه»<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۰/۵۱۹.</ref> و «لانه جاسوسی» را برای سفارتخانه آمریکا به کار گرفت<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۱/۱۱، ۱۴.</ref> {{ببینید|تسخیر لانه جاسوسی امریکا}}. | از نگاه [[امام‌خمینی]]، رژیم وقت آفریقای جنوبی رژیمی نژادپرست، جنایتکار و سفاک بود که برای ارزش‌های انسانی احترامی قائل نبود.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۵/۳۹۷.</ref> همچنین با ادامه [[جاسوسی]] و مداخله سفارت آمریکا در امور ایران، در ماه‌های آغازین [[انقلاب اسلامی]]، [[دانشجویان پیرو خط امام‌خمینی]] به این امر واکنش نشان داده، آن مرکز را تصرّف کردند. امام‌خمینی سفارت آمریکا را مرکز توطئه و محلی برای جاسوسی دشمنان علیه نظام اسلامی می‌دانست؛ از این‌رو ضمن حمایت از این اقدام، تعبیر «مرکز توطئه»<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۰/۵۱۹.</ref> و «لانه جاسوسی» را برای سفارتخانه آمریکا به کار گرفت<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۱/۱۱، ۱۴.</ref> {{ببینید|تسخیر لانه جاسوسی امریکا}}. | ||
== وظایف سفارتخانه‌ها == | == وظایف سفارتخانه‌ها == | ||
بر اساس عهدنامه هاوانا، سفیر نماینده یک کشور در کشور دیگر است و در مکانی به‌نام سفارتخانه فعالیت می‌کند. بنابر اصل ۱۲۸ [[قانون اساسی]] | بر اساس عهدنامه هاوانا، سفیر نماینده یک کشور در کشور دیگر است و در مکانی به‌نام سفارتخانه فعالیت می‌کند. بنابر اصل ۱۲۸ [[قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران]]، سفیران به پیشنهاد وزیر امور خارجه و تصویب رئیس‌جمهور تعیین می‌شوند و رئیس‌جمهور استوارنامه سفیران را امضا و استوارنامه سفرای کشورهای خارجی را می‌پذیرد. | ||
از وظایف سفرا و هیئت‌های نمایندگی مقیم، طبق قرارداد ۱۹۶۱م وین این موارد است: برقراری ارتباط رسمی و غیررسمی، جمع‌آوری، طبقه‌بندی و تجزیه و تحلیل اخبار و گزارش‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی از کشور محل مأموریت، مذاکره دربارهٔ منافع و مسائل متقابل، نمایندگی و حفاظت از منافع، مصالح، اتباع و اموال کشور خویش و تحکیم روابط دولت خویش و دولت میزبان.<ref>پلنو و آلتون، فرهنگ روابط بین‌الملل، ۴۰۶؛ کاظمی، دیپلماسی نوین در عصر دگرگونی روابط بین‌الملل، ۱۱۱–۱۱۳؛ گریفیتس، دانشنامه روابط بین‌الملل و سیاست جهان، ۵۳۰.</ref> | از وظایف سفرا و هیئت‌های نمایندگی مقیم، طبق قرارداد ۱۹۶۱م وین این موارد است: برقراری ارتباط رسمی و غیررسمی، جمع‌آوری، طبقه‌بندی و تجزیه و تحلیل اخبار و گزارش‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی از کشور محل مأموریت، مذاکره دربارهٔ منافع و مسائل متقابل، نمایندگی و حفاظت از منافع، مصالح، اتباع و اموال کشور خویش و تحکیم روابط دولت خویش و دولت میزبان.<ref>پلنو و آلتون، فرهنگ روابط بین‌الملل، ۴۰۶؛ کاظمی، دیپلماسی نوین در عصر دگرگونی روابط بین‌الملل، ۱۱۱–۱۱۳؛ گریفیتس، دانشنامه روابط بین‌الملل و سیاست جهان، ۵۳۰.</ref> | ||
پس از خروج محمدرضا پهلوی از ایران در ۲۶ [[دی]] ۱۳۵۷ و اقدام اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان در تحویل گرفتن برخی سفارتخانه‌های ایران و مقاومت [[اردشیر زاهدی]]، سفیر ایران در آمریکا، امام‌خمینی در ۲۸ دی در نامهای به جلیل | پس از [[خروج محمدرضا پهلوی از ایران]] در ۲۶ [[دی]] ۱۳۵۷ و اقدام [[اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان]] در تحویل گرفتن برخی سفارتخانه‌های ایران و مقاومت [[اردشیر زاهدی]]، سفیر ایران در آمریکا، امام‌خمینی در ۲۸ دی در نامهای به [[جلیل ضرابی]]، عضو فعال انجمن‌های اسلامی دانشجویان در آمریکا، به او به همراه [[احمد عزیزی]]، [[سیدصادق طباطبایی]]، [[سیدرضا صدر]] و [[شهریار روحانی]] مأموریت داد با همکاری کارمندان سالم و علاقه‌مند به شرافت اسلامی و ملی، بر امور سفارتخانه‌ها و کنسولگری‌ها سرپرستی کنند و در حفظ اسناد بکوشند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۵/۴۹۶.</ref> {{ببینید|سیدصادق طباطبایی}}. ایشان وظیفه سفارتخانه‌های جمهوری اسلامی ایران را در ادامه کار [[پیامبر اسلام(ص)]] در فرستادن سفیران و برقراری روابط با دولت‌ها می‌دانست و تأکید می‌کرد باید به فکر ارتباط با دولت‌ها در کنار ملت‌ها بود. این تأکید ناشی از طرح مباحثی همچون برقراری روابط با ملت‌ها به جای دولت‌ها، به بهانه ظلم و جور دولت‌ها بود که ایشان این تفکر را نقشه‌ای خطرناک و خلاف [[عقل]] و [[شرع]] می‌خواند و تحکیم روابط با دولت‌های مختلف را وظیفه سفارتخانه‌ها می‌دانست.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۹/۹۳.</ref> ایشان برای بازگرداندن حرکت سفارتخانه‌ها به مسیر اصلی خود، ضمن معرفی سفیران ایران به نمایندگان یک ملت مستقل، از آنان می‌خواست بر خلاف رویه دولت‌های گذشته که در برابر [[بیگانگان]]، منفعل و خودباخته بودند، در کمال استقلال و از موضع قدرت عمل کنند و احترام دیگران به [[جمهوری اسلامی]] را برانگیزند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۸/۱۰۰–۱۰۴.</ref> | ||
[[امام‌خمینی]] تأکید می‌کرد سفارتخانه‌ها باید بر اساس موازین اسلام و برای نشر حقایق [[اسلام]] عمل کنند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۳/۴۸۸؛ ۱۵/۵۰۰ و ۲۱/۴۲۹.</ref> و راهبرد اسلامی خود را گام‌نهادن در [[صراط مستقیم]] انسانیت که حفظ استقلال و عدم وابستگی از مصادیق بارز آن است، قرار دهند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۷/۱۷۶.</ref> ایشان به رویکرد فرهنگی سفارتخانه‌ها، صدور اخلاق و آداب اسلامی، [[صدور انقلاب]]<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۳/۴۸۵–۴۸۶.</ref> و شناساندن جمهوری اسلامی به جهانیان، با گسترش تبلیغات<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۵/۳۶۱.</ref> توجه می‌کرد و باور داشت دستگاه سیاست خارجی و در رأس آن سفارتخانه‌ها، با رفتار و اخلاق سفیران و وضعیت مناسب سفارتخانه‌ها می‌تواند پرچمدار صدور انقلاب اسلامی باشد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۳/۴۸۵–۴۸۶.</ref> | [[امام‌خمینی]] تأکید می‌کرد سفارتخانه‌ها باید بر اساس موازین اسلام و برای نشر حقایق [[اسلام]] عمل کنند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۳/۴۸۸؛ ۱۵/۵۰۰ و ۲۱/۴۲۹.</ref> و راهبرد اسلامی خود را گام‌نهادن در [[صراط مستقیم]] [[انسان|انسانیت]] که حفظ استقلال و عدم وابستگی از مصادیق بارز آن است، قرار دهند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۷/۱۷۶.</ref> ایشان به رویکرد فرهنگی سفارتخانه‌ها، صدور اخلاق و آداب اسلامی، [[صدور انقلاب]]<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۳/۴۸۵–۴۸۶.</ref> و شناساندن جمهوری اسلامی به جهانیان، با گسترش تبلیغات<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۵/۳۶۱.</ref> توجه می‌کرد و باور داشت دستگاه سیاست خارجی و در رأس آن سفارتخانه‌ها، با رفتار و اخلاق سفیران و وضعیت مناسب سفارتخانه‌ها می‌تواند پرچمدار [[صدور انقلاب|صدور انقلاب اسلامی]] باشد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۳/۴۸۵–۴۸۶.</ref> | ||
از سوی دیگر، تبلیغات سفارتخانه‌ها می‌توانست موجب تحقق [[سیاست نه شرقی و نه غربی]]<ref>اسپوزیتو، انقلاب ایران و بازتاب جهانی آن، ۸۸.</ref> و نیز خنثی‌شدن تبلیغات غرب و شرق علیه [[جمهوری اسلامی ایران]] شود. این هدف از منظر امام‌خمینی ازجمله با تهیه نشریاتی در هر سفارتخانه بر مبنای اخلاق اسلامی و اصول مذهب، قابل تحقق بود.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۳/۴۸۶ و ۴۸۸.</ref> ایشان دربارهٔ سفارتخانه‌های ایران بر آن بود که باید این مکان‌ها با دوری از مظاهر غرب، نمایانگر اسلام و آیینه تمام‌نمای یک مکان اسلامی باشد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۸/۱۰۳.</ref> تا با فراهم‌شدن محیطی اسلامی و انسانی در سفارتخانه‌ها، علاوه بر ظهور عملی شعار نه شرقی، نه غربی،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۹/۳۲۷.</ref> منزلت اسلام نیز حفظ شود.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۳/۴۸۳.</ref> از آنجاکه [[ساده‌زیستی]] به عنوان یکی از ارزش‌های فرهنگ اسلامی باید مد نظر کارگزاران جمهوری اسلامی قرار گیرد،<ref>همتی، ۶۹–۷۰.</ref> امام‌خمینی بر لزوم ساده‌زیستی در سفارتخانه‌های ایران پافشاری می‌کرد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۸/۱۰۳.</ref> {{ببینید|ساده‌زیستی}}. | از سوی دیگر، تبلیغات سفارتخانه‌ها می‌توانست موجب تحقق [[سیاست نه شرقی و نه غربی]]<ref>اسپوزیتو، انقلاب ایران و بازتاب جهانی آن، ۸۸.</ref> و نیز خنثی‌شدن تبلیغات غرب و شرق علیه [[جمهوری اسلامی ایران]] شود. این هدف از منظر امام‌خمینی ازجمله با تهیه نشریاتی در هر سفارتخانه بر مبنای [[اخلاق اسلامی]] و اصول مذهب، قابل تحقق بود.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۳/۴۸۶ و ۴۸۸.</ref> ایشان دربارهٔ سفارتخانه‌های ایران بر آن بود که باید این مکان‌ها با دوری از مظاهر غرب، نمایانگر اسلام و آیینه تمام‌نمای یک مکان اسلامی باشد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۸/۱۰۳.</ref> تا با فراهم‌شدن محیطی اسلامی و انسانی در سفارتخانه‌ها، علاوه بر ظهور عملی شعار نه شرقی، نه غربی،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۹/۳۲۷.</ref> منزلت اسلام نیز حفظ شود.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۳/۴۸۳.</ref> از آنجاکه [[ساده‌زیستی]] به عنوان یکی از ارزش‌های فرهنگ اسلامی باید مد نظر کارگزاران جمهوری اسلامی قرار گیرد،<ref>همتی، ۶۹–۷۰.</ref> امام‌خمینی بر لزوم ساده‌زیستی در سفارتخانه‌های ایران پافشاری می‌کرد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۸/۱۰۳.</ref> {{ببینید|ساده‌زیستی}}. | ||
== ضرورت اصلاح سفارتخانه‌ها == | == ضرورت اصلاح سفارتخانه‌ها == | ||
انجام درست و به‌هنگام وظایف سفارتخانه‌ها و توجه به منافع [[اسلام]] و ملت ایران، نیازمند اصلاح سفارتخانه‌های ایران بود؛ بنابراین امام‌خمینی با انتقاد از وضعیت سفارتخانه‌ها بر ضرورت اصلاح این مراکز تأکید و اصلاح را در برقراری اسلامی‌کردن فضای سفارتخانه‌ها می‌دانست.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۳/۴۸۳–۴۸۵؛ ۱۵/۵۰۰–۵۰۱ و ۱۸/۲۹۶.</ref> ایشان همچنین بر رعایت موازین شرعی و انجام اعمال و برگزاری آیین‌ها بر مبنای [[احکام اسلامی]] تأکید می‌کرد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۸/۱۰۳.</ref> و از مجلس شورای اسلامی نیز خواست هیئتی را برای بازدید سفارتخانه‌ها و رفع نابسامانی‌ها تشکیل دهد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۳/۴۸.</ref> ایشان در دیدار با وزیر خارجه و سفیران و کارداران جمهوری اسلامی، ضمن تأکید بر لزوم اصلاح سفارتخانه‌ها<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۸/۲۹۶.</ref> معتقد بود سفیران و کارمندان باید به گونه‌ای رفتار کنند که مردم کشور میزبان و مراجعه‌کنندگان را تحت تأثیر خود قرار دهند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۸/۲۹۹.</ref> | انجام درست و به‌هنگام وظایف سفارتخانه‌ها و توجه به منافع [[اسلام]] و ملت ایران، نیازمند اصلاح سفارتخانه‌های ایران بود؛ بنابراین امام‌خمینی با انتقاد از وضعیت سفارتخانه‌ها بر ضرورت اصلاح این مراکز تأکید و اصلاح را در برقراری اسلامی‌کردن فضای سفارتخانه‌ها می‌دانست.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۳/۴۸۳–۴۸۵؛ ۱۵/۵۰۰–۵۰۱ و ۱۸/۲۹۶.</ref> ایشان همچنین بر رعایت موازین شرعی و انجام اعمال و برگزاری آیین‌ها بر مبنای [[احکام اسلامی]] تأکید می‌کرد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۸/۱۰۳.</ref> و از [[مجلس شورای اسلامی]] نیز خواست هیئتی را برای بازدید سفارتخانه‌ها و رفع نابسامانی‌ها تشکیل دهد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۳/۴۸.</ref> ایشان در دیدار با وزیر خارجه و سفیران و کارداران جمهوری اسلامی، ضمن تأکید بر لزوم اصلاح سفارتخانه‌ها<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۸/۲۹۶.</ref> معتقد بود سفیران و کارمندان باید به گونه‌ای رفتار کنند که مردم کشور میزبان و مراجعه‌کنندگان را تحت تأثیر خود قرار دهند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۸/۲۹۹.</ref> | ||
== رابطه ایران با سازمانهای بین‌المللی == | == رابطه ایران با سازمانهای بین‌المللی == | ||
امروزه دولت‌ها برای برقراری روابط با دیگر کشورها و رفع برخی از نیازها علاوه بر تأسیس سفارتخانه، به حضور و عضویت در سازمانهای بین‌المللی نیز اهمیت می‌دهند.<ref>آقایی، ایران و سازمانهای، ۲۴.</ref> کشور ایران نیز همواره در سازمانهای مهم بین‌المللی حضور و عضویت داشته‌است. [[ایران]] در سال ۱۳۲۴ به عضویت سازمان ملل درآمد<ref>آقایی، ایران و سازمانهای، ۸۹.</ref> و در سال ۱۳۲۷، در یونسکو<ref>موسی‌زاده، سازمانهای بین‌المللی، ۲۴۱.</ref> و صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی<ref>موسی‌زاده، سازمانهای بین‌المللی، ۲۲۵، ۲۲۷ و ۲۵۰.</ref> پذیرفته شد. در سال ۱۳۳۷ عضو سازمان انرژی اتمی،<ref>موسی‌زاده، سازمانهای بین‌المللی، ۲۶۸.</ref> در سال ۱۳۴۸، عضو سازمان همکاری اسلامی<ref>آقایی، ایران و سازمانهای، ۲۲۳.</ref> {{ببینید|سازمان کنفرانس اسلامی}} و سازمان اوپک<ref>موسی‌زاده، سازمانهای بین‌المللی، ۳۶۳.</ref> شد. | امروزه دولت‌ها برای برقراری روابط با دیگر کشورها و رفع برخی از نیازها علاوه بر تأسیس سفارتخانه، به حضور و عضویت در سازمانهای بین‌المللی نیز اهمیت می‌دهند.<ref>آقایی، ایران و سازمانهای، ۲۴.</ref> کشور ایران نیز همواره در سازمانهای مهم بین‌المللی حضور و عضویت داشته‌است. [[ایران]] در سال ۱۳۲۴ به عضویت [[سازمان ملل متحد|سازمان ملل]] درآمد<ref>آقایی، ایران و سازمانهای، ۸۹.</ref> و در سال ۱۳۲۷، در یونسکو<ref>موسی‌زاده، سازمانهای بین‌المللی، ۲۴۱.</ref> و صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی<ref>موسی‌زاده، سازمانهای بین‌المللی، ۲۲۵، ۲۲۷ و ۲۵۰.</ref> پذیرفته شد. در سال ۱۳۳۷ عضو سازمان انرژی اتمی،<ref>موسی‌زاده، سازمانهای بین‌المللی، ۲۶۸.</ref> در سال ۱۳۴۸، عضو سازمان همکاری اسلامی<ref>آقایی، ایران و سازمانهای، ۲۲۳.</ref> {{ببینید|سازمان کنفرانس اسلامی}} و سازمان اوپک<ref>موسی‌زاده، سازمانهای بین‌المللی، ۳۶۳.</ref> شد. | ||
پس از پیروزی انقلاب اسلامی و در سال ۱۳۵۸، ایران عضویت در جنبش عدم‌تعهد را پذیرفت<ref>موسی‌زاده، سازمانهای بین‌المللی، ۳۵۲.</ref> {{ببینید|جنبش غیرمتعهدها}}. دیدگاه ایران دربارهٔ | پس از پیروزی انقلاب اسلامی و در سال ۱۳۵۸، ایران عضویت در جنبش عدم‌تعهد را پذیرفت<ref>موسی‌زاده، سازمانهای بین‌المللی، ۳۵۲.</ref> {{ببینید|جنبش غیرمتعهدها}}. دیدگاه ایران دربارهٔ سازمان ملل و سازمانهای بین‌المللی، پیش از [[انقلاب اسلامی]] تابعی از نظر و آرای کشورهای غربی بود؛ اما با پیروزی انقلاب اسلامی رویه‌ای مستقل در این زمینه در پیش گرفته شد؛ البته این نهادها به‌ویژه سازمان ملل به دلیل نفوذ دولت‌های غربی، در برابر ایران سیاست‌های منفی در پیش گرفتند که موجب بدبینی ایران به این نهادها به‌ویژه هنگام [[تجاوز عراق به ایران]] گردید<ref>آقایی، سازمانهای بین‌المللی، ۱۹۸.</ref>؛ از این‌رو [[امام‌خمینی]] نهادهای جهانی و حقوق بشری را دست‌نشانده آمریکا و ابرقدرت‌ها و درخدمت آنان نه مظلومان و محرومان، معرفی می‌کرد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۸/۴۸.</ref> {{ببینید|سازمان ملل متحد|حقوق بشر}}. | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
| خط ۷۵: | خط ۱۱۵: | ||
== پیوند به بیرون == | == پیوند به بیرون == | ||
محمدجعفر جواد، [https://books.khomeini.ir/books/10006/227/ سفارتخانه]، دانشنامه | *محمدجعفر جواد، [https://books.khomeini.ir/books/10006/227/ سفارتخانه]، [[دانشنامه امام‌خمینی]]، ج۶، ص۲۲۷–۲۴۲. | ||
[[رده:مقاله‌های | [[رده:مقاله‌های تأییدشده]] | ||
[[رده:مقاله‌های جلد ششم دانشنامه]] | [[رده:مقاله‌های جلد ششم دانشنامه امام‌خمینی]] | ||
[[رده:مقاله‌های دارای لینک دانشنامه]] | |||
[[رده:مقاله‌های دارای جعبه اطلاعات]] | |||
[[رده:مقاله‌های دارای تصویر]] | |||
[[رده:سازمانهای دولتی]] | |||
[[رده:مقاله‌های دارای شناسه]] | |||