سفارتخانه: تفاوت میان نسخه‌ها

سفارتخانه (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۲ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۰۹:۲۱

۴ بایت حذف‌شده ، ‏۲۲ آذر ۱۴۰۱

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

A.Tabrizi

emailconfirmed

۲٬۵۷۶

ویرایش

@@ خط ۳۰: / خط ۳۰: @@
 از وظایف سفرا و هیئت‌های نمایندگی مقیم، طبق قرارداد ۱۹۶۱م وین این موارد است: برقراری ارتباط رسمی و غیررسمی، جمع‌آوری، طبقه‌بندی و تجزیه و تحلیل اخبار و گزارش‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی از کشور محل مأموریت، مذاکره دربارهٔ منافع و مسائل متقابل، نمایندگی و حفاظت از منافع، مصالح، اتباع و اموال کشور خویش و تحکیم روابط دولت خویش و دولت میزبان.<ref>پلنو و آلتون، فرهنگ روابط بین‌الملل، ۴۰۶؛ کاظمی، دیپلماسی نوین در عصر دگرگونی روابط بین‌الملل، ۱۱۱–۱۱۳؛ گریفیتس، دانشنامه روابط بین‌الملل و سیاست جهان، ۵۳۰.</ref>
-پس از [[خروج محمدرضا پهلوی از ایران]] در ۲۶ [[دی]] ۱۳۵۷ و اقدام [[اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان]] در تحویل گرفتن برخی سفارتخانه‌های ایران و مقاومت [[اردشیر زاهدی]]، سفیر ایران در آمریکا، امام‌خمینی در ۲۸ دی در نامه‌ای به [[جلیل ضرابی]]، عضو فعال انجمن‌های اسلامی دانشجویان در آمریکا، به او به همراه [[احمد عزیزی]]، [[سیدصادق طباطبایی]]، [[سیدرضا صدر]] و [[شهریار روحانی]] مأموریت داد با همکاری کارمندان سالم و علاقه‌مند به شرافت اسلامی و ملی، بر امور سفارتخانه‌ها و کنسولگری‌ها سرپرستی کنند و در حفظ اسناد بکوشند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۵/۴۹۶.</ref> {{ببینید|طباطبایی، سیدصادق}}. ایشان وظیفه سفارتخانه‌های جمهوری اسلامی ایران را در ادامه کار [[پیامبر اسلام(ص)]] در فرستادن سفیران و برقراری روابط با دولت‌ها می‌دانست و تأکید می‌کرد باید به فکر ارتباط با دولت‌ها در کنار ملت‌ها بود. این تأکید ناشی از طرح مباحثی همچون برقراری روابط با ملت‌ها به جای دولت‌ها، به بهانه ظلم و جور دولت‌ها بود که ایشان این تفکر را نقشه‌ای خطرناک و خلاف [[عقل]] و [[شرع]] می‌خواند و تحکیم روابط با دولت‌های مختلف را وظیفه سفارتخانه‌ها می‌دانست.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۹/۹۳.</ref> ایشان برای بازگرداندن حرکت سفارتخانه‌ها به مسیر اصلی خود، ضمن معرفی سفیران ایران به نمایندگان یک ملت مستقل، از آنان می‌خواست بر خلاف رویه دولت‌های گذشته که در برابر [[بیگانگان]]، منفعل و خودباخته بودند، در کمال استقلال و از موضع قدرت عمل کنند و احترام دیگران به [[جمهوری اسلامی]] را برانگیزند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۸/۱۰۰–۱۰۴.</ref>
+پس از [[خروج محمدرضا پهلوی از ایران]] در ۲۶ [[دی]] ۱۳۵۷ و اقدام [[اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان]] در تحویل گرفتن برخی سفارتخانه‌های ایران و مقاومت [[اردشیر زاهدی]]، سفیر ایران در آمریکا، امام‌خمینی در ۲۸ دی در نامه‌ای به [[جلیل ضرابی]]، عضو فعال انجمن‌های اسلامی دانشجویان در آمریکا، به او به همراه [[احمد عزیزی]]، [[سیدصادق طباطبایی]]، [[سیدرضا صدر]] و [[شهریار روحانی]] مأموریت داد با همکاری کارمندان سالم و علاقه‌مند به شرافت اسلامی و ملی، بر امور سفارتخانه‌ها و کنسولگری‌ها سرپرستی کنند و در حفظ اسناد بکوشند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۵/۴۹۶.</ref> {{ببینید|سیدصادق طباطبایی}}. ایشان وظیفه سفارتخانه‌های جمهوری اسلامی ایران را در ادامه کار [[پیامبر اسلام(ص)]] در فرستادن سفیران و برقراری روابط با دولت‌ها می‌دانست و تأکید می‌کرد باید به فکر ارتباط با دولت‌ها در کنار ملت‌ها بود. این تأکید ناشی از طرح مباحثی همچون برقراری روابط با ملت‌ها به جای دولت‌ها، به بهانه ظلم و جور دولت‌ها بود که ایشان این تفکر را نقشه‌ای خطرناک و خلاف [[عقل]] و [[شرع]] می‌خواند و تحکیم روابط با دولت‌های مختلف را وظیفه سفارتخانه‌ها می‌دانست.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۹/۹۳.</ref> ایشان برای بازگرداندن حرکت سفارتخانه‌ها به مسیر اصلی خود، ضمن معرفی سفیران ایران به نمایندگان یک ملت مستقل، از آنان می‌خواست بر خلاف رویه دولت‌های گذشته که در برابر [[بیگانگان]]، منفعل و خودباخته بودند، در کمال استقلال و از موضع قدرت عمل کنند و احترام دیگران به [[جمهوری اسلامی]] را برانگیزند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۸/۱۰۰–۱۰۴.</ref>
 [[امام‌خمینی]] تأکید می‌کرد سفارتخانه‌ها باید بر اساس موازین اسلام و برای نشر حقایق [[اسلام]] عمل کنند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۳/۴۸۸؛ ۱۵/۵۰۰ و ۲۱/۴۲۹.</ref> و راهبرد اسلامی خود را گام‌نهادن در [[صراط مستقیم]] [[انسان|انسانیت]] که حفظ استقلال و عدم وابستگی از مصادیق بارز آن است، قرار دهند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۷/۱۷۶.</ref> ایشان به رویکرد فرهنگی سفارتخانه‌ها، صدور اخلاق و آداب اسلامی، [[صدور انقلاب]]<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۳/۴۸۵–۴۸۶.</ref> و شناساندن جمهوری اسلامی به جهانیان، با گسترش تبلیغات<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۵/۳۶۱.</ref> توجه می‌کرد و باور داشت دستگاه سیاست خارجی و در رأس آن سفارتخانه‌ها، با رفتار و اخلاق سفیران و وضعیت مناسب سفارتخانه‌ها می‌تواند پرچمدار [[صدور انقلاب|صدور انقلاب اسلامی]] باشد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۳/۴۸۵–۴۸۶.</ref>
@@ خط ۴۲: / خط ۴۲: @@
 امروزه دولت‌ها برای برقراری روابط با دیگر کشورها و رفع برخی از نیازها علاوه بر تأسیس سفارتخانه، به حضور و عضویت در سازمان‌های بین‌المللی نیز اهمیت می‌دهند.<ref>آقایی، ایران و سازمان‌های، ۲۴.</ref> کشور ایران نیز همواره در سازمان‌های مهم بین‌المللی حضور و عضویت داشته‌است. [[ایران]] در سال ۱۳۲۴ به عضویت [[سازمان ملل متحد|سازمان ملل]] درآمد<ref>آقایی، ایران و سازمان‌های، ۸۹.</ref> و در سال ۱۳۲۷، در یونسکو<ref>موسی‌زاده، سازمان‌های بین‌المللی، ۲۴۱.</ref> و صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی<ref>موسی‌زاده، سازمان‌های بین‌المللی، ۲۲۵، ۲۲۷ و ۲۵۰.</ref> پذیرفته شد. در سال ۱۳۳۷ عضو سازمان انرژی اتمی،<ref>موسی‌زاده، سازمان‌های بین‌المللی، ۲۶۸.</ref> در سال ۱۳۴۸، عضو سازمان همکاری اسلامی<ref>آقایی، ایران و سازمان‌های، ۲۲۳.</ref> {{ببینید|سازمان کنفرانس اسلامی}} و سازمان اوپک<ref>موسی‌زاده، سازمان‌های بین‌المللی، ۳۶۳.</ref> شد.
-پس از پیروزی انقلاب اسلامی و در سال ۱۳۵۸، ایران عضویت در جنبش عدم‌تعهد را پذیرفت<ref>موسی‌زاده، سازمان‌های بین‌المللی، ۳۵۲.</ref> {{ببینید|جنبش غیرمتعهدها}}. دیدگاه ایران دربارهٔ سازمان ملل و سازمان‌های بین‌المللی، پیش از [[انقلاب اسلامی]] تابعی از نظر و آرای کشورهای غربی بود؛ اما با پیروزی انقلاب اسلامی رویه‌ای مستقل در این زمینه در پیش گرفته شد؛ البته این نهادها به‌ویژه سازمان ملل به دلیل نفوذ دولت‌های غربی، در برابر ایران سیاست‌های منفی در پیش گرفتند که موجب بدبینی ایران به این نهادها به‌ویژه هنگام [[تجاوز عراق به ایران]] گردید<ref>آقایی، سازمانهای بین‌المللی، ۱۹۸.</ref>؛ از این‌رو [[امام‌خمینی]] نهادهای جهانی و حقوق بشری را دست‌نشانده آمریکا و ابرقدرت‌ها و درخدمت آنان نه مظلومان و محرومان، معرفی می‌کرد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۸/۴۸.</ref> {{ببینید|سازمان ملل متحد؛ حقوق بشر}}.
+پس از پیروزی انقلاب اسلامی و در سال ۱۳۵۸، ایران عضویت در جنبش عدم‌تعهد را پذیرفت<ref>موسی‌زاده، سازمان‌های بین‌المللی، ۳۵۲.</ref> {{ببینید|جنبش غیرمتعهدها}}. دیدگاه ایران دربارهٔ سازمان ملل و سازمان‌های بین‌المللی، پیش از [[انقلاب اسلامی]] تابعی از نظر و آرای کشورهای غربی بود؛ اما با پیروزی انقلاب اسلامی رویه‌ای مستقل در این زمینه در پیش گرفته شد؛ البته این نهادها به‌ویژه سازمان ملل به دلیل نفوذ دولت‌های غربی، در برابر ایران سیاست‌های منفی در پیش گرفتند که موجب بدبینی ایران به این نهادها به‌ویژه هنگام [[تجاوز عراق به ایران]] گردید<ref>آقایی، سازمانهای بین‌المللی، ۱۹۸.</ref>؛ از این‌رو [[امام‌خمینی]] نهادهای جهانی و حقوق بشری را دست‌نشانده آمریکا و ابرقدرت‌ها و درخدمت آنان نه مظلومان و محرومان، معرفی می‌کرد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۸/۴۸.</ref> {{ببینید|سازمان ملل متحد|حقوق بشر}}.
 == پانویس ==