سیدابوالقاسم خویی: تفاوت میان نسخه‌ها

۱٬۹۲۱ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۸ خرداد ۱۴۰۲
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۱: خط ۳۱:
}}
}}
'''سیدابوالقاسم خویی'''، استاد برجسته، [[مراجع تقلید|مرجع تقلید]]، زعیم [[حوزه علمیه نجف|حوزه علمیه نجف اشرف]].
'''سیدابوالقاسم خویی'''، استاد برجسته، [[مراجع تقلید|مرجع تقلید]]، زعیم [[حوزه علمیه نجف|حوزه علمیه نجف اشرف]].
سیدابوالقاسم خویی در سال 1277 در خوی به دنیا آمد و تحصیلات ابتدائی را تا سن سیزده سالگی در زادگاهش گذراند و در سال 1291 به نجف عزیمت کرد. وی پس از گذراندن مقدمات علوم حوزوی و سطح، سطوح عالی را نزد اساتید برجسته آنجا استفاده کرد. خویی تا سال 1310 به تدریس دروس سطح اشتغال داشت و از آن زمان تا پایان عمر خود به تدریس خارج [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول]] پرداخته بود.
خویی که با امام‌خمینی آشنایی و رابطه داشت، با آغاز [[انقلاب اسلامی ایران|نهضت امام‌خمینی]] به صورت فعال همراهی می­کرد و پس از انتقال امام‌خمینی به نجف روابط احترام آمیزی میانشان وجود داشت ولی دیدگاه­ها و مواضع آن‌دو در همه مسائل یکسان نبود.
خویی پس از پیروزی انقلاب اسلامی و بازگشت امام خمینی و نیز بستری شدن ایشان در بیمارستان قلب برایشان تلگرام فرستاد و امام‌خمینی در سال 1363 درگذشت فرزند خویی را به او تسلیت گفت.
در پی قیام مردم عراق پس از تهاجم عراق به کویت در سال 1369 به رهبری خویی و سرکوب آن، خویی به اجبار به دیدار [[صدام حسین|صدام]] برده شد، سپس به کوفه تبعید شد و تا پایان عمر تحت نظر بود و سرانجام در مردادماه 1371 درگذشت و در صحن حرم [[امام‌علی(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] به خاک سپرده شد.
== زندگی‌نامه ==
== زندگی‌نامه ==
سیدابوالقاسم موسوی خویی در نیمه رجب ۱۳۱۷ق/ ۱۲۷۷ش در خوی به دنیا آمد.<ref>پاک‌نیا، سیدابوالقاسم خویی، ۴۲۷/۳.</ref> پدرش سیدعلی‌اکبر از علمای برجسته خوی بود<ref>عارفی، اندیشه سیاسی آیت‌الله خویی، ۱۷.</ref> که تحصیلات [[حوزه‌های علمیه|حوزوی]] را در [[نجف]] نزد محمدفاضل شربیانی و محمدحسن مامقانی به پایان برده بود و بازگشت او به ایران هم‌زمان با [[انقلاب مشروطه]] بود. در جریان مشروطیت، علما به دو جناح موافق و مخالف مشروطه تقسیم شدند و این اختلاف برای سیدعلی‌اکبر خویی خوشایند نبود؛<ref>عارفی، اندیشه سیاسی آیت‌الله خویی، ۱۸.</ref> از این‌رو در سال ۱۲۹۰ به نجف بازگشت<ref>عارفی، اندیشه سیاسی آیت‌الله خویی، ۱۷ ـ ۱۸؛ پاک‌نیا، سیدابوالقاسم خویی، ۴۲۷/۳.</ref> و پس از آرام‌شدن اوضاع [[ایران]]، در سال ۱۳۰۶ به ایران برگشت و ساکن [[مشهد]] شد و تا آخر عمر، امامت جماعت [[مسجد گوهرشاد]] را بر عهده داشت.<ref>عارفی، اندیشه سیاسی آیت‌الله خویی، ۱۸.</ref> او در [[قیام گوهرشاد]] از معترضان سیاست‌های ضد دینی [[حکومت پهلوی|رژیم پهلوی]] بود و رژیم، هشت نفر از علما ازجمله وی و [[سیدعبدالله شیرازی]] و [[سیدیونس اردبیلی]] را بازداشت و به [[تهران]] منتقل کرد.<ref>احمدی‌نژاد، سیدعبدالله شیرازی، ۴۰۸/۳ ـ ۴۰۹.</ref> وی در سال ۱۳۳۰ هنگام زیارت عتبات در عراق از دنیا رفت.<ref>عارفی، اندیشه سیاسی آیت‌الله خویی، ۱۸.</ref>
سیدابوالقاسم موسوی خویی در نیمه رجب ۱۳۱۷ق/ ۱۲۷۷ش در خوی به دنیا آمد.<ref>پاک‌نیا، سیدابوالقاسم خویی، ۴۲۷/۳.</ref> پدرش سیدعلی‌اکبر از علمای برجسته خوی بود<ref>عارفی، اندیشه سیاسی آیت‌الله خویی، ۱۷.</ref> که تحصیلات [[حوزه‌های علمیه|حوزوی]] را در [[نجف]] نزد محمدفاضل شربیانی و محمدحسن مامقانی به پایان برده بود و بازگشت او به ایران هم‌زمان با [[انقلاب مشروطه]] بود. در جریان مشروطیت، علما به دو جناح موافق و مخالف مشروطه تقسیم شدند و این اختلاف برای سیدعلی‌اکبر خویی خوشایند نبود؛<ref>عارفی، اندیشه سیاسی آیت‌الله خویی، ۱۸.</ref> از این‌رو در سال ۱۲۹۰ به نجف بازگشت<ref>عارفی، اندیشه سیاسی آیت‌الله خویی، ۱۷ ـ ۱۸؛ پاک‌نیا، سیدابوالقاسم خویی، ۴۲۷/۳.</ref> و پس از آرام‌شدن اوضاع [[ایران]]، در سال ۱۳۰۶ به ایران برگشت و ساکن [[مشهد]] شد و تا آخر عمر، امامت جماعت [[مسجد گوهرشاد]] را بر عهده داشت.<ref>عارفی، اندیشه سیاسی آیت‌الله خویی، ۱۸.</ref> او در [[قیام گوهرشاد]] از معترضان سیاست‌های ضد دینی [[حکومت پهلوی|رژیم پهلوی]] بود و رژیم، هشت نفر از علما ازجمله وی و [[سیدعبدالله شیرازی]] و [[سیدیونس اردبیلی]] را بازداشت و به [[تهران]] منتقل کرد.<ref>احمدی‌نژاد، سیدعبدالله شیرازی، ۴۰۸/۳ ـ ۴۰۹.</ref> وی در سال ۱۳۳۰ هنگام زیارت عتبات در عراق از دنیا رفت.<ref>عارفی، اندیشه سیاسی آیت‌الله خویی، ۱۸.</ref>
خط ۱۱۸: خط ۱۲۸:
[[رده:مقاله‌های دارای لینک دانشنامه]]
[[رده:مقاله‌های دارای لینک دانشنامه]]
[[رده:مراجع تقلید شیعه]]
[[رده:مراجع تقلید شیعه]]
[[رده:مقاله های نیازمند ارزیابی]]