سیدعباس خاتم یزدی: تفاوت میان نسخه‌ها

سیدعباس خاتم یزدی، در سال ۱۳۰۹ در خانواده‌ای روحانی در شهر یزد، متولد شد<ref>خاتم یزدی، خاتم معرفت، ص۲۷.</ref> پدر وی سیدیحیی احمدآبادی، معروف به سیدیحیی بزرگ، متولد روستای احمدآباد در اطراف اردکان یزد بود. سیدیحیی در جوانی برای تحصیل به یزد رفت و پس از مدتی به [[نجف]] سفر کرد و پس از رسیدن به درجه [[اجتهاد]] به یزد بازگشت<ref>خاتم یزدی، خاطرات، ص۱۵)</ref>؛ ولی با گسترش خفقان در زمان حکومت رضاخان پهلوی و مسئله [[کشف حجاب]] و مجبورکردن روحانیان برای عوض‌کردن لباسشان، وی به روستای دره، از ییلاقات مهریز یزد مهاجرت کرد<ref>خاتم یزدی، خاطرات، ص۱۶ ـ ۱۷؛ خاتم یزدی، خاتم معرفت، ص۲۷ ـ ۲۸.</ref> بی‌بی‌هاجر مادر سیدعباس زنی از خانواده‌ای مذهبی و معلم قرآن بود.<ref>خاتم یزدی، خاتم معرفت، ص۲۸.</ref>

خاتم یزدی پس از بازگشت به قم عضویت در شورای استفتائات امام‌خمینی را ادامه داد و امام‌خمینی در ۱۹ تیر ۱۳۶۴ در پاسخ به نامه سرپرست دفتر انتشارات اسلامی، وابسته به [[جامعه مدرسین حوزه علمیه قم]]، درباره انتشار [[توضیح المسائل]] خود، انتشار آن را مشروط به تأیید خاتم یزدی، [[سیدجعفر کریمی]] و [[محمدحسن قدیری]] دانست<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ج۹، ص۳۱۴.</ref> خاتم یزدی از امام‌خمینی در [[امور حسبیه]] اجازه داشت و وکیل ایشان در رسیدگی به امور حجاج بیت‌الله الحرام بود<ref>خاتم یزدی، خاتم معرفت، ص۲۱.</ref> و تا سال ۱۳۶۶ پیاپی از طرف امام‌خمینی به مکه مشرف شد و پاسخگوی مسائل شرعی حاجیان بود. او که یکی از نمایندگان امام‌خمینی در دبیرخانه ائمه جمعه و به عنوان دبیر و عضو شورای سیاست‌گذاری این دبیرخانه بود<ref>خاتم یزدی، خاتم معرفت، ص۲۲)</ref>، به همراه چند نفر دیگر از نمایندگان ایشان در سال ۱۳۶۶ درباره شرایط ولایت فقیه جامع شرایط از ایشان استفتا کرده است <ref>← امام‌خمینی، صحیفه امام، ج۲۰، ص۴۵۹.</ref> وی نمایندگی مردم استان یزد در دوره دوم و سوم [[مجلس خبرگان رهبری]] را بر عهده داشت.<ref>خاتم یزدی، خاتم معرفت، ص۲۴.</ref>  

خاتم یزدی، امام‌خمینی را در عبادت و راز و نیاز به درگاه خداوند از عابدان، در مقام [[زهد]] پارساترین مردم، در مقام علم، سرآمد دیگران و در انسانیت پرعاطفه‌ترینِ مردم به بندگان خدا و جدی‌ترین آنان در برابر ستمگران و ظالمان شمرده و او را پدری مهربان برای یتیمان و فقیران و بینوایان و انسانی آشتی‌ناپذیر در برابر زورگویان روزگار، دانسته است<ref>خاتم یزدی، پابه‌پای آفتاب، ج۲، ص۱۸۵ ـ ۱۸۶.</ref> بنا به گفته او، در حضور امام‌خمینی امکان [[غیبت]] و بدگویی‌کردن از دیگران نبود. وی تأکید کرده است که امام‌خمینی در برخورد با بیت‌المال محتاط بود و از وجوهات شرعی استفاده نمی‌کرد و تنها از وجوهی که به صورت هدیه و بخشش و تبرع می‌آمد، برای هزینه زندگی شخصی خویش بر می‌داشت<ref>خاتم یزدی، پابه‌پای آفتاب، ج۲، ص۱۸۵ ـ ۱۸۶؛ خاتم یزدی، خاطرات، ص۱۱۴.</ref> نیز خاطرنشان کرده است که [[امام‌خمینی]] روحیه عدالت‌جویانه داشت و میان طلاب تبعیض قائل نمی‌شد<ref>خاتم یزدی، خاطرات، ص۱۱۷.</ref> و با اینکه از لحاظ علمی، جامع علوم نقلی و عقلی بود، همواره از سخن‌گفتن درباره اعمال خود پرهیز می‌کرد و هرگز خودستایی نمی‌کرد <ref>خاتم یزدی، خاطرات، ص۱۳۳ ـ ۱۳۴.</ref>؛ چنان‌که امام‌خمینی در مسائل اجتماعی و سیاسی نیز با آن همه خدماتی که انجام داده بود و فوق‌العاده برای مردم ارزشمند بود، خود را خدمتگزار مردم و کارهایش را ناچیز و انجام وظیفه می‌دانست و مردم را ولی‌ّنعمت خود می‌دید و در مقابل مردم متواضع بود.<ref>خاتم یزدی، خاطرات، ص۱۴۲.</ref>

خاتم یزدی در سال ۱۳۸۰ بر اثر بیماری مدتی در بیمارستان خاتم‌الانبیا(ص) تهران بستری شد و در صبحگاه روز سه‌شنبه بیستم شهریور ۱۳۸۰ش/ ۲۲ جمادی‌الثانی ۱۴۲۲ق در ۷۱سالگی درگذشت. پیکر وی، پس از تشییع در شهر یزد و سپس در قم در مسجد بالاسر حرم فاطمه معصومه(س) به خاک سپرده شد.<ref>مؤسسه فرهنگی هنری فرهنگ منهاج، خاتم معرفت، ص۲۲۹ ـ ۲۳۱.</ref>

[[رده:مقاله‌های نیازمند جعبه اطلاعات]]

[[رده:مقاله‌های آماده ارزیابی]]