۱٬۲۰۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''طمأنینه'''، ثبات [[نفس]] در ناملایمات و ناگواری‌ها. | '''طمأنینه'''، ثبات [[نفس]] در ناملایمات و ناگواری‌ها. | ||
امام‌خمینی، طمأنینه را ثبات [[نفس]] در ناملایمات روحی و ناگواری‌ها می‌داند. | |||
امام‌خمینی برای طمأنینه مراتبی قائل و معتقد است یکی از مراتب طمأنینه، در قلب سالک به دست می‌آید؛ و هرگاه [[سالک]]، قلب خود را به‌طور کامل به حق بسپارد، قلب او الهی می‌شود و طمأنینه در قلب او شکل می‌گیرد و مرحله کامل طمأنینه را رسیدن به [[فنای الهی]] می‌داند و شرح صدر را یکی از اسباب طمأنینه برمی‌شمارد. | |||
امام‌خمینی معتقد است افزون بر توجه به [[دنیا و آخرت|آخرت]] و حرکت در راه حق، طمأنینه از ناحیه [[فیض رحمانی]] صورت می‌گیرد، هرچند شخص در رسیدن به این فیض باید مقدماتی را طی کند و قائل است طمأنینه نقش بنیادینی در نفوذ آموزه‌های عبادی، از ظاهر به باطن و سرایت آن به قلب انسان ایفا می‌کند، | |||
ایشان باور دارد، طمأنینه سبب می‌شود انسان در پیشامدهای ناگوار جهان از لغزش در امان باشد و بر [[قوه غضب]] و [[شهوت]] خود چیره شود. | |||
امام‌خمینی در سلوک عبادی و در مسائل سیاسی و اجتماعی دارای مقام طمأنینه بود. ایشان در رحلت فرزندشان سیدمصطفی سکون خود را حفظ کرده، و در پایان عمر نیز بر این اطمینان و آرامش قلبی باقی بود و اظهار داشت با دلی آرام و قلبی مطمئن به سوی جایگاه ابدی سفر می‌کند. | |||
== معنی == | == معنی == | ||
| خط ۱۰۶: | خط ۱۱۷: | ||
[[رده:اخلاق]] | [[رده:اخلاق]] | ||
[[رده:عرفان]] | [[رده:عرفان]] | ||
[[رده:مقاله های نیازمند ارزیابی]] | |||