قدرت: تفاوت میان نسخه‌ها

امام‌خمینی با توجه به خاستگاه و انگیزه‌های متفاوتی که برای قدرت وجود دارد، آن را  به دو نوع قدرت مشروع/ الهی و قدرت نامشروع/ شیطانی تقسیم می‌کرد. ایشان منبع مشروعیت‌ساز قدرت سیاسی را قدرت خداوند می‌دانست.

در نظر امام‌خمینی، منابع قدرت در [[جمهوری اسلامی]] عبارت‌اند از: باورهای دینی، پشتیبانی مردم، آگاهی و هوشیاری آنان. ایشان قدرت را در معرض فساد و آسیب‌هایی مانند خودکامگی، نقدناپذیری، غرور، سرکشی، ستم به مردم، نقض حقوق مخالفان و سلب [[آزادی]] از مردم می‌دانست؛ به همین دلیل همواره برای مهار قدرت، کارگزاران حکومت را به رعایت [[تقوا]] و عدالت و تمکین به [[قانون]] توجه ‌می‌داد.

[[رده:مقاله های نیازمند ارزیابی]]