۱۴٬۷۲۱
ویرایش
جز (انتقال از رده:مقالههای جلد نهم دانشنامه به رده:مقالههای جلد نهم دانشنامه امامخمینی ردهانبوه) |
جز (removed Category:مقاله های نیازمند ارزیابی; added Category:مقالههای دارای شناسه using HotCat) |
||
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''مُحَبّت و عشق''' میل به محبوب و شوق شدید. | '''مُحَبّت و عشق''' میل به محبوب و شوق شدید. | ||
در فرهنگ و معارف اسلام محبت و عشق به خداوند، یکی از عوامل مؤثر در سیر معنوی و رسیدن به [[سعادت و شقاوت|سعادت]] و کمال به شمار آمده است. حکمای مسلمان بحث از عشق را با رویکردی [[فلسفه|فلسفی]]، با ادله و براهین عقلی و فلسفی قابلتبیین دانستهاند. | |||
در [[عرفان|عرفان نظری]]، راز آفرینش و سرّ ایجاد را محبت الهی به ظهور و اظهار میدانند که سبب شده همه عالم با محبت رنگ وجود یافته، این محبت همه اشیاء سریان یابد. | |||
محبت و عشق در [[تألیفات و آثار امامخمینی|آثار امامخمینی]] جایگاه ویژهای دارد. ایشان افزون بر مباحث عرفان نظری و عملی در عرفان ادبی بحث عشق و محبت را به اوج خود رسانده است چنانکه [[دیوان امام|دیوان شعر ایشان]] بیانگر عشق و دلباختگی به حقتعالی است. | |||
[[امامخمینی]] عشق به خداوند را دستاورد تجلیات حبّی در سرّ قلب میداند که به صورت عشق بازی در ظاهر درمیآید و آتشی است که از قلب عاشق سر میکشد و به باطن و ظاهرش سرایت میکند. ایشان برای عشق و محبت اقسام و درجات ذکر کرده و محبت را به مذموم و محمود تقسیم میکند. | |||
امامخمینی آثار و نشانههای پرشماری از محبت و عشق بیان کرده است از جمله: ۱- رهایی از خود و ترک [[حب نفس|انانیت]] ۲- سلب اختیار و اراده از سالک ۳- بیگانگی با اسمورسم ۴- بیخبری عاشق از همه کس و همهچیز ۵- رفع [[حجب|حجاب]] بین محب و محبوب. | |||
==واژهشناسی== | ==واژهشناسی== | ||
«محبت» به معنای دوستداشتن<ref>ابنمنظور، لسان العرب، ۱/۲۸۹.</ref> و میل به چیز لذتبخش<ref>طریحی، مجمع البحرین،۲/۳۲.</ref> و یا مهربانبودن با کسی یا چیزی<ref>انوری، فرهنگ بزرگ سخن، ۷/۶۷۳۳.</ref> است و «عشق» به معنای دوستداشتن زیاده از حد است.<ref>جوهری، الصحاح تاج اللغة و صحاح العربیه، ۴/۱۵۲۵، ابنمنظور، لسان العرب، ۱۰/۲۵۱.</ref> در اصطلاح علمای [[اخلاق]] و [[عرفان]]، محبت به معنای میل به امر موافق است.<ref>مستملی، شرح التعرف لمذهب التصوف، ۱۳۸۷ و ۱۳۹۳؛ قشیری، رساله قشیریه، ۵۸۴؛ فیض کاشانی، المحجة البیضاء فی تهذیب الاحیاء، ۸/۶۴.</ref> هرگاه این میل به چیزی که لذتبخش است، از حد بگذرد و با شدت و افراط به نهایت برسد، «عشق» نامیده میشود.<ref>ابنعربی، الفتوحات المکیه، ۲/۳۳۷؛ قیصری، شرح فصوص الحکم، ۵۶۹؛ تهانوی، موسوعة کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم، ۲/۱۱۸۱.</ref> [[امامخمینی]] نیز «محبت» را توجه و رغبت قلب به آنچه کمال میداند، معرفی کردهاست.<ref>امام خمینی، چهل حدیث ۱۲۷؛ امام خمینی، حدیث جنود ۳۰۸؛ امام خمینی، تقریرات، ۲/۱۳۹.</ref> | «محبت» به معنای دوستداشتن<ref>ابنمنظور، لسان العرب، ۱/۲۸۹.</ref> و میل به چیز لذتبخش<ref>طریحی، مجمع البحرین،۲/۳۲.</ref> و یا مهربانبودن با کسی یا چیزی<ref>انوری، فرهنگ بزرگ سخن، ۷/۶۷۳۳.</ref> است و «عشق» به معنای دوستداشتن زیاده از حد است.<ref>جوهری، الصحاح تاج اللغة و صحاح العربیه، ۴/۱۵۲۵، ابنمنظور، لسان العرب، ۱۰/۲۵۱.</ref> در اصطلاح علمای [[اخلاق]] و [[عرفان]]، محبت به معنای میل به امر موافق است.<ref>مستملی، شرح التعرف لمذهب التصوف، ۱۳۸۷ و ۱۳۹۳؛ قشیری، رساله قشیریه، ۵۸۴؛ فیض کاشانی، المحجة البیضاء فی تهذیب الاحیاء، ۸/۶۴.</ref> هرگاه این میل به چیزی که لذتبخش است، از حد بگذرد و با شدت و افراط به نهایت برسد، «عشق» نامیده میشود.<ref>ابنعربی، الفتوحات المکیه، ۲/۳۳۷؛ قیصری، شرح فصوص الحکم، ۵۶۹؛ تهانوی، موسوعة کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم، ۲/۱۱۸۱.</ref> [[امامخمینی]] نیز «محبت» را توجه و رغبت قلب به آنچه کمال میداند، معرفی کردهاست.<ref>امام خمینی، چهل حدیث ۱۲۷؛ امام خمینی، حدیث جنود ۳۰۸؛ امام خمینی، تقریرات، ۲/۱۳۹.</ref> | ||
خط ۱۲۲: | خط ۱۳۳: | ||
[[رده:اخلاق]] | [[رده:اخلاق]] | ||
[[رده:عرفان]] | [[رده:عرفان]] | ||
[[رده:مقالههای دارای شناسه]] |