مرجعیت: تفاوت میان نسخه‌ها

۲٬۱۳۲ بایت اضافه‌شده ،  ‏۴ شهریور ۱۴۰۲
جز
 
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''مرجعیت''' از مهم‌ترین مقام‌های دینی [[شیعه|شیعیان]] در [[دوره غیبت]].
'''مرجعیت''' از مهم‌ترین مقام‌های دینی [[شیعه|شیعیان]] در [[دوره غیبت]].
مرجعیت، پس از غیبت [[امام زمان(ع)|امام‌زمان(ع)]] آغاز شده و [[امام‌خمینی]] مرجعیت فقها را در راستای مرجعیت [[پیامبر اکرم(ص)|پیامبر(ص)]] و آنان را حجت بر مردم از سوی [[ائمه اطهار(ع)]] به‌شمار آورده‌است.
نهاد مرجعیت در آغاز منطقه‌ای و غیرمتمرکز بود و به‌تدریج به صورت یک نهاد متمرکز در جهان تشیع درآمد. گزینش فقیه برای مرجعیت بر عهده مسلمانان است.
امام‌خمینی تأکید کرده‌است، مراجع خواهان مصالح مردم‌اند و مردم به آنان اعتقاد و ارادت قلبی دارند و آنان با تکیه بر [[اسلام]] و پشتیبانی مردم، در برابر تجاوز به احکام اسلام، می‌ایستند و وجود مراجع را نعمت و [[عزت]] آنان را عزت اسلام می‌دانست.
امام‌خمینی مسئولیت مرجعیت را سنگین و برای مرجعیت، شرایطی مانند: بلوغ، [[عقل]]، [[شیعه]]، مردبودن، حریص‌نبودن بر جاه، اعلمیت، دین‌شناسی و تسلط بر مسائل سیاسی را لازم می‌دانست و مرجعیت را به جهت امکان نفوذ افراد مغرض، در امان از خطا نمی‌دید و درباره سوء استفاده از این نهاد هشدار می‌داد.
امام‌خمینی خدمات مراجع را قابل شمارش نمی‌دانست و با دعوت از مراجع برای حضور در صحنه‌های [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب]] و نظام، از آنان می‌خواست همراه و یار نظام اسلامی باشند و تحت تأثیر نسبت‌های ناروای بدخواهان قرار نگیرند.
== مفهوم‌شناسی ==
== مفهوم‌شناسی ==
مرجعیت، مصدر صناعی «مرجع»، به معنای مرجع‌بودن و مرجع‌شدن است و «مرجع» به معنای محل رجوع و بازگشت<ref>ابن‌منظور، مصباح المنیر، ۸/۱۱۴، ۱۱۷؛ دهخدا، فرهنگ‌لغت دهخدا، ۱۲/۱۸۲۰۹.</ref> و کسی که در امور به او رجوع می‌کنند<ref>معین، فرهنگ معین، ۳/۳۹۹۶.</ref> معنایی عام دارد و ازجمله در قلمرو مسائل علمی و شرعی است؛ چنان‌که در برخی [[روایات]] دربارهٔ شناخت احکام دینی و شرعی و رویدادها دستور داده شده‌است به عالمان حدیث و فقیهان «رجوع» شود<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ۲۷/۱۳۱؛ مجلسی، بحار الانوار، ۲/۸۸.</ref> مرجعیت به این معنا به عنوان یک امر عقلایی و دینی، همواره در تاریخ و همه [[جوامع]] وجود داشته‌است؛ چنان‌که [[قرآن کریم]] به عنوان امری ارتکازی و پذیرفته‌شده، ناآگاهان را به پرسش از اهل ذکر و آگاهان فرمان می‌دهد.<ref>نحل، ۴۳؛ انبیا، ۷.</ref>
مرجعیت، مصدر صناعی «مرجع»، به معنای مرجع‌بودن و مرجع‌شدن است و «مرجع» به معنای محل رجوع و بازگشت<ref>ابن‌منظور، مصباح المنیر، ۸/۱۱۴، ۱۱۷؛ دهخدا، فرهنگ‌لغت دهخدا، ۱۲/۱۸۲۰۹.</ref> و کسی که در امور به او رجوع می‌کنند<ref>معین، فرهنگ معین، ۳/۳۹۹۶.</ref> معنایی عام دارد و ازجمله در قلمرو مسائل علمی و شرعی است؛ چنان‌که در برخی [[روایات]] دربارهٔ شناخت احکام دینی و شرعی و رویدادها دستور داده شده‌است به عالمان حدیث و فقیهان «رجوع» شود<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ۲۷/۱۳۱؛ مجلسی، بحار الانوار، ۲/۸۸.</ref> مرجعیت به این معنا به عنوان یک امر عقلایی و دینی، همواره در تاریخ و همه [[جوامع]] وجود داشته‌است؛ چنان‌که [[قرآن کریم]] به عنوان امری ارتکازی و پذیرفته‌شده، ناآگاهان را به پرسش از اهل ذکر و آگاهان فرمان می‌دهد.<ref>نحل، ۴۳؛ انبیا، ۷.</ref>
خط ۱۲۷: خط ۱۳۸:


== پیوند به بیرون ==
== پیوند به بیرون ==
* حسین صالحی، [https://books.khomeini.ir/books/10009/192/ مرجعیت]، دانشنامه امام‌خمینی، ج۹، ص۱۹۲–۱۹۹.
* حسین صالحی، [https://books.khomeini.ir/books/10009/192/ مرجعیت]، [[دانشنامه امام‌خمینی]]، ج۹، ص۱۹۲–۱۹۹.


[[رده:مقاله‌های تأییدشده]]
[[رده:مقاله‌های تأییدشده]]
[[رده:مقاله‌های جلد نهم دانشنامه]]
[[رده:مقاله‌های جلد نهم دانشنامه امام‌خمینی]]
[[رده:مقاله‌های بی‌نیاز از جعبه اطلاعات]]
[[رده:مقاله‌های بی‌نیاز از جعبه اطلاعات]]
[[رده:مقاله‌های دارای لینک دانشنامه]]
[[رده:مقاله‌های دارای لینک دانشنامه]]
[[رده:مراجع تقلید شیعه]]
[[رده:مفاهیم دینی]]
[[رده:مقاله‌های دارای شناسه]]
۱۴٬۵۸۱

ویرایش