هادی باریک‌بین: تفاوت میان نسخه‌ها

|مناصب =نماینده امام‌خمینی در قزوین، امام‌جمعه قزوین، عضو [[مجلس خبرگان]] و عضو [[مجلس قانون اساسی]].

|اساتید =[[سیدجلیل زرآبادی]]، [[محمود شریعت]]، [[سیداحمد صفایی]]، [[میرزارحیم ثابت]]، [[احمد تالّهی]]، [[احمد صفایی]]، [[سیدابوالحسن رفیعی قزوینی]]، [[یحیی مفیدی]]، [[سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی]]، [[حسین نوری همدانی]]، [[علی مشکینی]]، [[محمد صدوقی]]، [[حسینعلی منتظری]]، [[مرتضی مطهری]] و [[نعمت‌الله صالحی نجف‌آبادی]]، [[محمدباقر زنجانی]]، [[سیدحسین بروجردی]]، [[امام‌خمینی]] و [[سیدمحمدحسین طباطبایی]]

}}'''هادی باریک‌بین'''، عالم مبارز، شاگرد و نماینده [[امام‌خمینی]] و امام‌جمعه [[قزوین]]، عضو مجالس خبرگان قانون اساسی و رهبری.

هادی باریک‌بین در ۱۳۱۵ به مدرسه دیانت که به همت پدر او و شماری از عالمان و متدینان قزوین برای آموزش [[قرآن]] و مسائل دینی در کنار درس‌های معمول مدارس دولتی تأسیس شده بود، وارد شد<ref>باریک‌بین، یاران امام، هفت.</ref> و پس از دوره ابتدایی در سال ۱۳۲۱ با تشویق پدرش در مدرسه مولاوردیخان قزوین به تحصیل [[علوم دینی]] مشغول شد. مقدمات را از [[سیدجلیل زرآبادی]]، [[محمود شریعت]]، [[سیداحمد صفایی]]، [[میرزارحیم ثابت]] و [[احمد تالّهی]] فراگرفت و بخشی از درس‌های سطح حوزوی را از [[احمد صفایی]]، [[سیدابوالحسن رفیعی قزوینی]] و [[یحیی مفیدی]] آموخت.<ref>باریک‌بین، یاران امام، هفت و هشت؛ تبیان، ۱۳/۱۲/۱۳۸۵؛ مدرسی و کاظمینی، دانشنامه ائمه جمعه کشور، ۱/۲۳۶.</ref>

باریک‌بین در سال ۱۳۲۸ برای ادامه تحصیل به [[قم]] رفت و ادامه درس‌های سطح را از [[سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی]]، [[حسین نوری همدانی]]، [[علی مشکینی]]، [[محمد صدوقی]]، [[حسینعلی منتظری]]<ref>مدرسی و کاظمینی، دانشنامه ائمه جمعه کشور، ۱/۲۳۶.</ref> [[مرتضی مطهری]] و [[نعمت‌الله صالحی نجف‌آبادی]]<ref>باریک‌بین، یاران امام، هشت.</ref> آموخت. سپس به [[حوزه علمیه نجف]] رفت و سه سال از [[محمدباقر زنجانی]] در [[فقه]] و [[اصول]] بهره برد.<ref>باریک‌بین، خبرگان ملت، ۱/۱۱۳؛ مدرسی و کاظمینی، دانشنامه ائمه جمعه کشور، ۱/۲۳۶.</ref> پس از بازگشت و حضور دوباره در حوزه قم، در دوره [[خارج فقه]] و اصول از [[سیدحسین بروجردی]] و [[امام‌خمینی]] و در مباحث کلامی، تفسیری و فلسفی از [[سیدمحمدحسین طباطبایی]] بهره گرفت.<ref>باریک‌بین، خبرگان ملت، ۱/۱۱۳.</ref> در اسناد سازمان اطلاعات و امنیت کشور ([[ساواک]]) از وی به «شاگرد» امام‌خمینی یاد شده و به همین دلیل نیز با حساسیت ویژه‌ای رفتار او زیر نظر بوده‌است.<ref>باریک‌بین، یاران امام، ۱۱.</ref>

باریک‌بین در ۱۳۴۱ به قزوین بازگشت و به احیای مدارس علمیه قدیمی و متروکه، ازجمله مدرسه شیخ‌الاسلام همت گماشت و در کنار مدیریت آن، به تدریس علوم دینی و تربیت طلاب پرداخت. همزمان وظیفه [[تبلیغ دین]] و رسیدگی به امور شرعی و اجتماعی مردم را بر عهده گرفت.<ref>مدرسی و کاظمینی، دانشنامه ائمه جمعه کشور، ۱/۲۳۶.</ref> وی به دلیل شاگردی نزد امام‌خمینی پیش از سال ۱۳۴۰، مسائل سیاسی و اجتماعی را دنبال می‌کرده‌است<ref>باریک‌بین، یاران امام، نه؛ تبیان، ۱۳/۱۲/۱۳۸۵.</ref> و در دوران تحصیل با شرکت در درس امام‌خمینی تحت تأثیر رفتار و اندیشه‌های ایشان قرار گرفت و پس از بازگشت به قزوین با سخنرانی و تشکیل جلسات به روشنگری مردم و نسل جوان پرداخت.<ref>مدرسی و کاظمینی، دانشنامه ائمه جمعه کشور، ۱/۲۳۶.</ref>

با ورود امام‌خمینی به صحنه مبارزه با [[رژیم پهلوی]] به ویژه پس از حمله رژیم به [[مدرسه فیضیه|فیضیه]] در سال ۱۳۴۲ ارتباط و حمایت ایشان از نهضت امام‌خمینی جدی شد.<ref>باریک‌بین، یاران امام، نه ـ ده.</ref> باریک‌بین که در حمله عوامل رژیم پهلوی به فیضیه برای زیارت در قم بوده‌است، یادآور شده پس از حمله، آشفتگی، یأس و ناامیدی بر طلاب حاکم شد و بسیاری حوزه علمیه و اسلام را از میان‌رفته می‌پنداشتند؛ ولی با حضور در خانه امام‌خمینی و سخنان ایشان یأس حاضران تبدیل به امید و احساس شکست تبدیل به احساس پیروزی شد.<ref>باریک‌بین، یاران امام، ده ـ یازده؛ باریک‌بین، خبرگان ملت، ۱/۱۱۴–۱۱۵.</ref>

دستگیری امام‌خمینی در شب ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ واکنش گسترده‌ای در سطح کشور ازجمله واکنشی جدی در قزوین داشت.<ref>باریک‌بین، یاران امام، یازده؛ مرکز بررسی اسناد، انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک استان قزوین، ۱/مقدمه و ۱۶–۱۹.</ref> {{ببینید|متن=ببینید| دستگیری امام‌خمینی| پانزده خرداد}} باریک‌بین و بسیاری از عالمان دیگر با تحریم اقامه [[نماز جماعت]]، بر ماهیت دینی قیام تأکید کرده، با فرستادن تلگرامی برای مقامات رژیم پهلوی، از امام‌خمینی حمایت کردند.<ref>باریک‌بین، یاران امام، یازده.</ref> وی همراه ۶۱ تن از علمای حوزه قزوین، تلگرامی برای ایشان به [[زندان قصر]] ارسال کردند که از مخابره آن جلوگیری شد. امضاکنندگان در این تلگرام کوتاه هم پیگیر سلامت ایشان بودند و هم اشتیاق قلبی خود را برای دیدار با ایشان بازگو کرده بودند.<ref>باریک‌بین، یاران امام، ۳–۴ و ۳۶.</ref> شماری از علمای قزوین برای اعتراض به دستگیری امام‌خمینی به [[تهران]] هجرت کردند و در سطح شهر نیز به تبیین اهداف قیام پرداختند و باریک‌بین از افراد فعال در این مقطع بود.<ref>باریک‌بین، یاران امام، یازده ـ دوازده.</ref>

پس از انتقال امام‌خمینی از تبعیدگاه [[ترکیه]] به [[عراق]]{{ببینید|متن=ببینید| تبعید امام‌خمینی}} باریک‌بین با سفر به [[عتبات]]، با ایشان ارتباط برقرار کرد.<ref>باریک‌بین، یاران امام، ۵.</ref> از همین زمان، ساواک پرونده‌ای مستقل برای وی تشکیل داد و به مراقبت از اقدامات وی پرداخت<ref>باریک‌بین، یاران امام، ۱۴–۱۵.</ref> و با گم‌شدن گذرنامه‌اش، از صدور گذرنامه جدید، به دلیل اینکه ممکن است به واسطه‌ای میان مبارزان داخلی و امام‌خمینی تبدیل شود، جلوگیری کرد.<ref>باریک‌بین، یاران امام، ۲۰ و ۲۳.</ref> امام‌خمینی در خرداد ۱۳۴۵ به باریک‌بین اجازه تصدی [[امور حسبیه]] و شرعیه را داد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲/۸۵.</ref> وی معرف برخی افراد برای دریافت اجازه امور حسبیه نیز بوده‌است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱/۵۰۰.</ref> طبق گزارش‌های ساواک، از اوایل سال ۱۳۴۸، کانونی مذهبی به نام «کانون ناشرین حق» در قزوین شکل گرفت که باریک‌بین از مؤسسان آن بود. در این کانون، جوانان حدود پانزده تا هجده سال گرد هم می‌آمدند و از مباحث مذهبی با تطبیق بر مسائل روز بهره می‌بردند. حاشیه رئیس امنیت داخلی ساواک بر یکی از این گزارش‌ها، حکایت از تلاش این سازمان برای پی‌بردن به ماهیت این کانون دارد.<ref>باریک‌بین، یاران امام، ۳۰–۳۱.</ref>

پس از درگذشت مرجع تقلید وقت، [[سیدمحسن حکیم]]، در سال ۱۳۴۹ رژیم پهلوی با همه توان در صدد بود مرجعیت و اعلمیت امام‌خمینی مطرح نشود، اما شماری از استادان حوزه علمیه قم و دیگر شهرهای کشور ازجمله باریک‌بین، برای تعیین مرجعیت امام‌خمینی پس از حکیم، تلاش‌های بسیار کردند.<ref>باریک‌بین، یاران امام، چهارده، ۳۲ و ۳۷.</ref> {{ببینید|متن=ببینید| مرجعیت امام‌خمینی}} همچنین در گزارشی دیگر در همان سال، گزارش شده‌است وی، مقدار زیادی پول جمع‌آوری کرده و قصد فرستادن آن به عراق را داشته، و چنین اقدامی را حمایت از امام‌خمینی دانسته‌است،<ref>باریک‌بین، یاران امام، ۳۲–۳۴.</ref> چنان‌که در سال ۱۳۵۱ صندوق قرض‌الحسنه‌ای به پیشنهاد سیدجلیل زرآبادی و با نظارت باریک‌بین در قزوین تأسیس شد. ساواک این کار را نیز مجالی برای جمع‌آوری سرمایه و کمک به نیازمندان مقلد امام‌خمینی دانسته‌است.<ref>باریک‌بین، یاران امام، ۴۵.</ref> باریک‌بین در آن سال‌ها طبق اسناد، برای رهایی برخی مبارزان و محکومان از سوی رژیم، اقداماتی انجام داده‌است.<ref>باریک‌بین، یاران امام، ۴۰ و ۴۷.</ref>

از سوی دیگر، به‌رغم اینکه مشی سیاسی و اعتقادی باریک‌بین با برخی مخالفان و زندانیان سیاسی رژیم پهلوی تفاوت داشت؛ اما از آنجا که همگی علیه رژیم فعالیت می‌کردند، وی همانند برخی عالمان مبارز دیگر{{ببینید|متن=ببینید| سازمان مجاهدین خلق ایران}} از آنان و خانواده‌های آنان حمایت می‌کرد. کمک به خانواده علی میهن‌دوست (از اعضای [[سازمان مجاهدین خلق]]) که به اعدام محکوم شده بود، در این راستا بوده‌است. در ۱۳۵۰/۱۲/۲۸ باریک‌بین به همراه شماری از اعضای هیئت علمیه قزوین، در تلگرامی به [[اسدالله علم]]، وزیر دربار، خواستار تخفیف در مجازات وی شد.<ref>باریک‌بین، یاران امام، پانزده، ۴۰ و ۴۲.</ref>

باریک‌بین در حوزه علمیه قزوین به تدریس نیز اشتغال داشت و ضمن درس‌های حوزوی، طلاب را با مسائل جاری کشور و به ویژه فتاوای امام‌خمینی آشنا می‌کرد.<ref>باریک‌بین، یاران امام، پانزده و شانزده.</ref> ساواک در چند سند تصریح کرده‌است که وی در جلسات درس خود، به نظر این سازمان مطالبی برخلاف مصالح کشور طرح می‌کند<ref>باریک‌بین، یاران امام، ۶۴–۶۶.</ref> و شماری از روحانیان و کارمندان دولتی از ایادی و برخی از عناصر فراری ضد رژیم از خویشاوندان وی هستند.<ref>باریک‌بین، یاران امام، شانزده و ۶۳.</ref> باریک‌بین به فعالیت‌های فرهنگی نیز اهتمام ویژه‌ای داشت و در ایام تبلیغی برای تبلیغ به مناطق مختلف ازجمله [[کرمانشاه]]، [[ایلام]] و برخی روستاهای قزوین می‌رفت که با استقبال مردم همراه بود.<ref>باریک‌بین، خبرگان ملت، ۱/۱۱۶؛ تبیان، ۱۳/۱۲/۱۳۸۵.</ref> تأسیس کتابخانه امام‌صادق (ع)، در قزوین با بیش از هجده هزار جلد کتاب چاپی و خطی، یکی از اقدامات وی است.<ref>باریک‌بین، یاران امام، شانزده.</ref>

براساس اسناد ساواک، باریک‌بین در جلساتی که در مساجد برای دانش‌آموزان و دانشجویان داشته‌است، اقتصاد اسلامی تدریس می‌کرده‌است.<ref>باریک‌بین، یاران امام، ۶۸–۶۹.</ref> در یکی از اسناد، اشاره شده هدف وی از بیان مفاهیم اقتصادی و سیاسی، نتیجه‌گیری مهمی چون حاکمیت [[ولی فقیه]] با عنوان نیابت از [[امام زمان(ع)]]، است.<ref>باریک‌بین، یاران امام، ۶۹.</ref> از برخی گفتگوهای روحانیان قزوین که به وسیله منابع ساواک ثبت شده، بر می‌آید باریک‌بین مخالف هرگونه رابطه با مقامات دولتی قزوین، تا پیش از حل و فصل همه اختلافات میان مراجع تقلید با رژیم پهلوی بوده‌است. وی در پاسخ برخی روحانیان قزوین که تعامل با مقامات دولتی قزوین را در حل مشکلات مردم و علما مؤثر می‌دانستند، یادآور شد نخست باید مقامات مملکتی اختلافات خود را با مراجع روحانی [[نجف]] حل و فصل کنند تا هیئت علمیه در [[ایران]] بتواند این نوع پیشنهادها را بررسی کند.<ref>باریک‌بین، یاران امام، هفده.</ref>

از دیگر مواضع قاطع باریک‌بین، مخالفت با [[حزب رستاخیز]] بود. وی که مواضع خود را در چارچوب مرجعیت به ویژه مرجعیت امام‌خمینی تعریف کرده بود، با توجه به دیدگاه ایشان اقدام می‌کرد و موضع می‌گرفت. به گفته ساواک، در جلسه هیئت علمیه که با همین هدف برگزار شده بود، وی و [[سیدعباس ابوترابی]] (پدر آزاده جانباز، [[سیدعلی‌اکبر ابوترابی‌فرد]]) اظهار داشتند با توجه به فتاوای مراجع و اعلامیه مفصلی که امام‌خمینی در این‌باره داده‌است و آن را اختناق آزادی و مرگ مشروطه اعلام داشته‌است{{ببینید|متن=ببینید|حزب رستاخیز ایران}} عضویت و شرکت در فعالیت‌های این حزب تحریم شده‌است. به هیئت علمیه پیشنهاد کردند در صورتی که قصد ندارند با آن مخالفت کنند، دست‌کم سکوت کنند، که پیشنهاد این دو تن تأیید شد. در حاشیه این گزارش، از این دو تن با عنوان کسانی یاد شده‌است که بیش از سایر افراد آن گروه، به امام‌خمینی معتقدند<ref>باریک‌بین، یاران امام، هفده ـ هیجده و ۷۰.</ref> این مواضع سبب شد رژیم نام وی را در فهرست روحانیان افراطی و ممنوع‌الخروج قرار دهد.<ref>باریک‌بین، یاران امام، ۷۴–۷۶؛ شیرخانی، روزشمار انقلاب اسلامی در قزوین، ۵۴.</ref>

پس از گسترش رویدادهای نهضت در سال ۱۳۵۶ و ۱۳۵۷ نقش باریک‌بین ممتاز بود؛ ازجمله پس از [[قیام نوزده دی]] ۱۳۵۶ در قم{{ببینید|متن=ببینید| حادثه نوزده دی}} وی و دیگر عالمان قزوین در حمایت از این تظاهرات و اعتراض به کشتار مردم قم، نمازهای جماعت خود را تعطیل کردند و با برگزاری جلساتی دربارهٔ موضع‌گیری برای مقابله با رژیم، به مشورت پرداختند. در همان روز اعلامیه‌هایی با عنوان «۱۹ دی ماه، عاشورایی دیگر» در قزوین پخش شد.<ref>باریک‌بین، یاران امام، نوزده و ۸۴.</ref> فرستادن تلگرام برای مراجع قم از سوی روحانیان قزوین، ازجمله باریک‌بین برای ابراز همدردی با مرجعیت و مردم قم و ابراز انزجار از اهانت به امام‌خمینی در روزنامه اطلاعات نیز صورت گرفت.<ref>باریک‌بین، یاران امام، ۸۷.</ref>

پس از [[قیام ۲۹ بهمن تبریز]] که به مناسبت بزرگداشت چهلم شهدای حادثه قم رخ داد و کشته‌ها و زخمی‌هایی بر جا گذاشت.{{ببینید|متن=ببینید| مقاله بیست و نه بهمن}} ساواک، باریک‌بین را ازجمله روحانیان افراطی خواند که در منطقه تحریکاتی داشته، اعلامیه‌هایی میان شماری از نمازگزاران توزیع کرده‌است؛ از این‌رو به شهربانی قزوین دستور داده شده او را به کمیسیون حفظ امنیت اجتماعی احضار کند و پس از این دستور، در ۱۳۵۷/۲/۱۸ پیشنهاد شد به یکی از مناطق سنّی‌نشین تبعید شود.<ref>باریک‌بین، یاران امام، ۱۰۴.</ref> در روز ۱۳۵۷/۲/۱۹ مجلس بزرگداشتی به مناسبت چهلم شهدای [[یزد]]، [[اهواز]] و [[جهرم]] در قزوین برگزار شد که شماری از جوانان پس از پایان سخنرانی، وارد بازار شدند و شروع به تظاهرات کردند و پلیس نیز به مقابله با آنان پرداخت و جوانان به مسجد برگشتند. در این لحظه باریک‌بین با فریاد به جمعیت تأکید کرد نترسند و پیش بروند و زندگی زیر سلطه خائنان را ننگ بشمرند.<ref>باریک‌بین، یاران امام، ۱۰۷.</ref>

در ۱۳۵۷/۲/۱۹ با پیشنهاد تبعید باریک‌بین از سوی ساواک موافقت شد<ref>باریک‌بین، یاران امام، ۱۰۵.</ref> و هجده ماه به شهرستان سردشت از توابع [[استان آذربایجان غربی]] تبعید شد.<ref>باریک‌بین، یاران امام، ۱۰۶.</ref> البته وی در ۱۳۵۷/۲/۲۴ به صدور این حکم اعتراض کرد که به آن توجهی نشد.<ref>باریک‌بین، یاران امام، ۱۰۹.</ref> طبق اسناد ساواک، مردم با اعلامیه‌هایی به تبعید وی اعتراض کردند و خواستار آزادی او شدند.<ref>باریک‌بین، یاران امام، ۱۱۷–۱۲۳.</ref> یکی از سندهای ساواک، خبر از دستگیری افرادی می‌دهد که در تیرماه همراه با اعلامیه و نوار کاست، برای دیدار با باریک‌بین عازم سردشت بودن. د<ref>باریک‌بین، یاران امام، ۱۳۱.</ref> باریک‌بین و دیگر علمای تبعیدی، [[عبدالرحیم ربانی شیرازی]] و [[محمدتقی عالمی]] در سردشت نیز به مبارزات خود ادامه دادند؛ ازجمله با انتشار اعلامیه‌هایی حمله به بیوت مراجع در قم را محکوم کردند.<ref>باریک‌بین، یاران امام، ۱۱۰؛ شیرخانی، روزشمار انقلاب اسلامی در قزوین، ۶۹.</ref> در ۱۳۵۷/۵/۹ ساواک در پی تبعید باریک‌بین از سردشت به ایذه بود،<ref>باریک‌بین، یاران امام، ۱۳۲.</ref> اما این انتقال صورت نگرفت و وی در ۱۳۵۷/۷/۱۲ تبرئه و آزاد شد.<ref>باریک‌بین، یاران امام، ۱۳۷–۱۴۰؛ کیهان.</ref>

پس از وقوع حوادث ۱۳ آبان سال ۱۳۵۷ و کشته و زخمی‌شدن شماری از دانش‌آموزان و دانشجویان و مردم مبارز، روحانیان قزوین مانند سایر شهرها به نشانه اعتراض، راهپیمایی کردند. به گزارش ساواک در این راهپیمایی، هزاران دانشجو، دانش‌آموز، کارگر و روحانی حضور داشتند و باریک‌بین هم یکی از نقش‌آفرینان شکل‌دهی این راهپیمایی بود.<ref>باریک‌بین، یاران امام، ۱۴۴ و ۱۴۶.</ref> همچنین وی با انتشار اعلامیه‌هایی به عنوان «هیئت علمیه قزوین»، برگزاری جلساتی با مسئولان منطقه در مورد اوضاع جاری شهر، ارتباط با انقلابیان استان و سایر شهرهای کشور<ref>باریک‌بین، یاران امام، بیست‌وچهار، ۱۵۷ و ۱۶۵.</ref> و تکثیر و پخش اعلامیه‌های امام‌خمینی، نقش مهمی در پیشبرد انقلاب ایفا کرد. اسناد و گزارش‌های ساواک حکایت از تداوم ردگیری رفت‌وآمدها و تماس‌های تلفنی وی دارد؛ برای نمونه بر اساس گزارشی، روز بیستم آبان فردی از خانه [[سیدمحمود طالقانی]] با وی تماس می‌گیرد و اعلامیه‌ای که امام‌خمینی در روز هجدهم آبان نگاشته بود، قرائت می‌کند تا آن را در قزوین تکثیر و پخش کند.<ref>باریک‌بین، یاران امام، ۱۴۹–۱۶۰ و ۱۶۵.</ref>

رژیم پهلوی در پی حذف باریک‌بین از صحنه بود؛ ولی از آنجایی که وی به‌شدت مورد اعتماد و علاقه مردم بود، کارگزاران رژیم از دستگیری دوباره وی بیم داشتند. نعمت‌الله معتمدی فرمانده تیپ زرهی و فرماندار نظامی قزوین در گزارش ۱۳۵۷/۹/۴ باریک‌بین را از روحانیان تراز اول قزوین که دستگیری وی اعتصاب طبقات مختلف را در پی خواهد داشت، معرفی کرده‌است<ref>باریک‌بین، یاران امام، ۱۶۴.</ref> [[ماه محرم]] فرصت خوبی بود تا واعظان با استفاده از رسانه [[منبر]]، مبارزه را گسترش دهند، و در این زمینه باریک‌بین با فعالیت‌هایی مانند دعوت و همراهی وعاظ سایر شهرها، نقش‌آفرینی می‌کرد.<ref>باریک‌بین، یاران امام، ۱۹۲–۱۹۳ و ۱۹۶؛ شیرخانی، روزشمار انقلاب اسلامی در قزوین، ۵۳ و ۱۱۵.</ref>

رئیس شورای هماهنگی فرمانداری نظامی قزوین در دوازدهم آذر ۱۳۵۷ گزارشی از فعالیت‌های انقلابی باریک‌بین و دو روحانی دیگر ازجمله [[عبدالحمید اشکوری]] داده‌است؛ ازجمله اینکه باریک‌بین پیشاپیش تظاهرکنندگان حرکت کرده، هنگام ممانعت مأموران از ورود آنان به مسجد، خطاب به مأموران بیان داشت: «بزنید و بکشید» و ضمن ادامه تظاهرات، از سربازان دعوت کرد به آنان بپیوندند.<ref>باریک‌بین، یاران امام، ۱۷۴–۱۷۶.</ref> وی در دو اقدام علمای کشور در بهمن ۱۳۵۷، یعنی شرکت در تحصن علما در مسجد دانشگاه تهران{{ببینید|متن=ببینید| بازگشت امام‌خمینی}} و حضور در هیئت استقبال از امام‌خمینی نیز حضور فعالی داشت.<ref>باریک‌بین، یاران امام، بیست‌وپنج؛ تبیان، ۱۳/۱۲/۱۳۸۵.</ref> با پیروزی [[انقلاب اسلامی ایران]] و شکل‌گیری فضای تنش‌آلود، باریک‌بین با عنوان وزنه‌ای قابل اتکا برای پیروان خط امام، در قزوین وظایف مهمی بر عهده داشت.<ref>باریک‌بین، یاران امام، بیست‌وشش و بیست‌وهفت.</ref> امام‌خمینی در نامه‌ای به علما و روحانیان قزوین بر لزوم پرهیز از [[تفرقه]] و اختلاف و انتخاب هیئتی برای این کار که یکی از اعضای آن باریک‌بین باشد، تأکید کرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۹/۲۶۳.</ref>

از نخستین سمت‌های باریک‌بین، امامت جمعه قزوین در تیرماه ۱۳۶۰ از سوی امام‌خمینی بود. ایشان بر حسب تقاضای مکرر اهالی قزوین دربارهٔ اقامه [[نماز جمعه]]، باریک‌بین را به امامت جمعه آن شهر نصب کرده، یادآور شد مردم را به وحدت و همبستگی بیشتر دعوت کند و با وظیفه خطیری که بر عهده دارند، آشنا ساخته، از تفرقه و اختلاف بر حذر دارد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۴/۵۱۴.</ref> وی سه دوره نماینده مردم استان در [[مجلس خبرگان]] و نماینده امام‌خمینی در استان و رئیس شورای فرهنگ عمومی بود.<ref>باریک‌بین، یاران امام، بیست‌وشش.</ref> در بیستم مهر ۱۳۶۵ [[قدرت‌الله علیخانی]] از روحانیان منطقه، از امام‌خمینی دربارهٔ تأمین هزینه کارهای عمرانی و محرومیت‌زدایی در روستاهای قزوین توسط دادسرای مبارزه با مواد مخدر تقاضا کرده بود، که ایشان در پاسخ، با مراعات جهات شرعیه و نظارت باریک‌بین با آن موافقت کرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۰/۱۴۳.</ref>

باریک‌بین در [[جنگ تحمیلی]] و دفاع مقدس در بسیج نیروهای مردمی و فرستادن کمک‌های مردمی به مناطق جنگی در قزوین نقش بسزایی داشت و خود نیز پیوسته از رزمندگان بازدید می‌کرد. دو فرزند وی نیز در جبهه حضور داشتند که مرتضی باریک‌بین فرزند ارشد وی در [[عملیات فتح‌المبین]] در ۱۳۶۱ به [[شهادت]] رسید.<ref>باریک‌بین، یاران امام، بیست‌وشش؛ مدرسی و کاظمینی، دانشنامه ائمه جمعه کشور، ۲۳۶–۲۳۷.</ref> وی تا سال ۱۳۹۳ سمت امامت جمعه را بر عهده داشت و در این سال، به دلیل کسالت جسمانی، خواستار انتخاب شخص دیگری برای این منصب شد<ref>باریک‌بین، یاران امام، بیست‌وشش.</ref> و رهبر انقلاب با آن موافقت کرد و خدمات او را ستود.<ref>باریک‌بین، یاران امام، بیست‌وهفت؛ خامنه‌ای.</ref>

تشکیل کمیته‌های انقلاب اسلامی در قزوین، تأسیس دانشگاه علوم پزشکی قزوین، تشکیل بنیاد مستضعفان در شهر قزوین و تأسیس مدارس و خوابگاه برای دانشگاه قزوین، از دیگر اقدامات باریک‌بین و نمایندگی امام‌خمینی در جهاد سازندگی منطقه از دیگر سمت‌های وی بود.<ref>باریک‌بین، یاران امام، بیست‌وشش.</ref> باریک‌بین طی سال‌های تدریس در حوزه علمیه، صدها شاگرد متعهد پرورش داد و جزوه‌ها و کتاب‌های چندی منتشر کرد.<ref>باریک‌بین، یاران امام، بیست‌وهفت.</ref>

وی دارای پنج فرزند [[دختر]] و دو [[پسر]] است که یکی به شهادت رسیده‌است و دیگری نیز در شمار روحانیان می‌باشد.

محمدصادق مزینانی، «[https://books.khomeini.ir/books/10002/533/ هادی باریک‌بین]»، دانشنامه امام خمینی، ج۲، ص۵۳۳–۵۳۹.

[[رده:مقاله‌های آماده ارزیابی]]