مدرسه فیضیه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''مدرسه فیضیه''' از مهم‌ترین مدارس علوم دینی و نماد [[حوزه علمیه قم]].

== معرفی ==

مدرسه فیضیه قم از مدارس دینی قدیمی و مهم [[ایران]] محسوب می‌شود و از پرآوازه‌ترین حوزه‌های علوم دینی تشیع در [[جهان اسلام]] است.<ref>شریف رازی، آثار الحجه، ۱/۷۲.</ref> نخستین بار عبدالجلیل قزوینی مؤلف کتاب نقض (۵۵۹–۵۶۶ق) از مدرسه‌ای با عنوان مدرسه ستّی (مخفف سیّدتی به معنای بانوی من) [[فاطمه معصومه]] دختر [[موسی‌بن‌جعفر (ع)]] در کنار [[آستانه مقدسه]] نام‌برده که در قسمت شمالی بارگاه و در کنار قبرستان بابلان قرار داشته<ref>رازی قزوینی، نقض، ۱۹۵؛ فیض قمی، گنجینه آثار قم، ۱/۲۷۱–۲۷۲.</ref> و در آغاز قرن دهم این مرکز علمی به نام مدرسه آستانه شناخته می‌شده‌است.<ref>فقیهی، تاریخ مذهبی ۱۹۴؛ فیض قمی، گنجینه آثار قم، ۱/۶۷۰.</ref> در دوره شاه‌طهماسب صفوی (۹۳۰–۹۸۴ق) این مدرسه بازسازی شد. بر اساس تاریخی که در کتیبه سر در مدرسه فیضیه از طرف صحن عتیق آمده‌است (۹۳۴ق) بازسازی مدرسه فیضیه در همان آغاز [[حکومت صفویه]] و تنها چهار سال پس از آغاز سلطنت دومین پادشاه صفوی، شاه‌طهماسب بوده‌است.<ref>دفتر آستانه، راهنمای قم، ۸۱؛ ناصرالشریعه، تاریخ قم، ۱۵۵.</ref> [[امام‌خمینی]] نیز در سخنرانی ۱۱ آبان و ۲۱ آذر ۱۳۵۸ در فیضیه، به کتیبه یادشده از نظر اوج هنری آن اشاره کرده‌است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۱۰/۴۳۳–۴۳۷ و ۱۱/۲۲۰–۲۲۱.</ref> در قرن یازدهم هجری گروهی از علمای بزرگ شیعه ازجمله بهاءالدین عاملی معروف به [[شیخ بهایی]]، [[سلطان‌العلماء]]، [[قاضی‌سعید قمی]]، [[ملاعبدالرزاق لاهیجی]] و [[ملامحسن فیض کاشانی]] در مدرسه فیضیه تدریس می‌کرده‌اند.<ref>مدرسی طباطبایی، مدرسه آستانه مقدسه (فیضیه)، ۱۲۸.</ref>