emailconfirmed
۲٬۵۷۶
ویرایش
(صفحهای تازه حاوی «عوالم هستی، مراتب کلی وجود در فلسفه و عرفان. ==معنی== عوالم جمع عالَم به معنای جهان و به معنای علامت است <ref>راغب، مفردات، ۵۸۱ ـ ۵۸۲؛ قرشی، قاموس قرآن، ۵/۳۴ ـ ۳۵؛ تهانوی، موسوعة کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم، ۲/۱۱۵۷.</ref> و نیز به معنای «ما یُعلم ب...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
عوالم | '''عوالم هستی'''، مراتب کلی وجود در فلسفه و عرفان. | ||
==معنی== | ==معنی== | ||
عوالم جمع عالَم به معنای جهان و به معنای علامت است <ref>راغب، مفردات، ۵۸۱ ـ ۵۸۲؛ قرشی، قاموس قرآن، ۵/۳۴ ـ ۳۵؛ تهانوی، موسوعة کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم، ۲/۱۱۵۷.</ref> و نیز به معنای «ما یُعلم به شیء» است؛ یعنی آن چیزی که به وسیله آن، علم حاصل میشود <ref>طباطبایی، المیزان، ۱/۲۱؛ گرجیان و موسوی، مبانی تطابق عوالم از دیدگاه صدرالمتألهین، ۱۶۳.</ref> و در اصطلاح فلسفی عالَم به موجود یا موجوداتی گفته میشود که از نظر مراتب کلی وجود، درجه خاصی دارند، به گونهای که بر پایینتر از خود محیط و نسبت به مافوق خود محاط هستند <ref>مطهری، مجموعه آثار، ۶/۱۰۵۷.</ref>. در اصطلاح عرفا عالم، ماسویالله <ref>قیصری، شرح فصوص الحکم، ۸۹ ـ ۹۱.</ref>، اعیان علمیه و خارجیه است <ref>تهانوی، موسوعة کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم، ۲/۱۱۵۸.</ref>. امامخمینی نیز عالم را در اصطلاح عرفانی ماسویالله میداند <ref>امامخمینی، تقریرات، ۱/۱۰۱.</ref> که همان ظهور حق است <ref>امامخمینی، تعلیقات فصوص، ۱۶۱.</ref>. | عوالم جمع عالَم به معنای جهان و به معنای علامت است <ref>راغب، مفردات، ۵۸۱ ـ ۵۸۲؛ قرشی، قاموس قرآن، ۵/۳۴ ـ ۳۵؛ تهانوی، موسوعة کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم، ۲/۱۱۵۷.</ref> و نیز به معنای «ما یُعلم به شیء» است؛ یعنی آن چیزی که به وسیله آن، علم حاصل میشود <ref>طباطبایی، المیزان، ۱/۲۱؛ گرجیان و موسوی، مبانی تطابق عوالم از دیدگاه صدرالمتألهین، ۱۶۳.</ref> و در اصطلاح فلسفی عالَم به موجود یا موجوداتی گفته میشود که از نظر مراتب کلی وجود، درجه خاصی دارند، به گونهای که بر پایینتر از خود محیط و نسبت به مافوق خود محاط هستند <ref>مطهری، مجموعه آثار، ۶/۱۰۵۷.</ref>. در اصطلاح عرفا عالم، ماسویالله <ref>قیصری، شرح فصوص الحکم، ۸۹ ـ ۹۱.</ref>، اعیان علمیه و خارجیه است <ref>تهانوی، موسوعة کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم، ۲/۱۱۵۸.</ref>. امامخمینی نیز عالم را در اصطلاح عرفانی ماسویالله میداند <ref>امامخمینی، تقریرات، ۱/۱۰۱.</ref> که همان ظهور حق است <ref>امامخمینی، تعلیقات فصوص، ۱۶۱.</ref>. |