غضب: تفاوت میان نسخه‌ها

==معنی==

غضب به معنای خشم و عصبانیت <ref>انوری، فرهنگ بزرگ سخن، ۶/۵۱۸۵.</ref> یا جوشش و غلیان خون برای انتقام <ref>طریحی، مجمع البحرین، ۲/۱۳۳.</ref> است. در اصطلاح علم اخلاق غضب انسانی کیفیتی نفسانی است که سبب حرکت و هیجان نفس برای غلبه و پیروزی می‌شود و برای شهوت انتقام‌جویی می‌باشد <ref>ابن‌مسکویه، تهذیب الاخلاق و تطهیر الاعراق، ۲۹۴ ـ ۲۹۵؛ خواجه‌نصیر، اخلاق ناصری، ۱۳۸ ـ ۱۳۹؛ نراقی، مهدی، جامع السعادات، ۱/۳۲۱.</ref>. امام‌خمینی در تبیین غضب، تعریف ابن‌مسکویه را پذیرفته است <ref>امام‌خمینی، چهل حدیث، ۱۳۳؛ امام‌خمینی، حدیث جنود، ۲۳۹.</ref>. در مقابل آن حلم، رحمت و خمود است. حلم صفتی است که در اثر اعتدال در قوه غضبیه حاصل می‌شود و کنترل نفس را در ناملایمات به دست می‌گیرد و منجر به آرامش آن می‌شود <ref>ابن‌مسکویه، تهذیب الاخلاق و تطهیر الاعراق، ۱۰۳؛ امام‌خمینی، حدیث جنود، ۲۴۰ و ۳۶۷.</ref>. حلم صفت شجاعت را به همراه دارد <ref>ابن‌مسکویه، تهذیب الاخلاق و تطهیر الاعراق، ۹۷.</ref> که حد وسط میان جبن و تهور است <ref>امام‌خمینی، حدیث جنود، ۱۰۹؛ امام‌خمینی، تقریرات، ۳/۳۵۹.</ref> {{ببینید|حلم}} و رحمت به معنای رأفت و رقّت قلب است و این رحمت به دلیل اینکه لازم یا ملزوم حلم است، مقابل غضب واقع می‌شود <ref>امام‌خمینی، حدیث جنود، ۲۲۹ و ۲۴۰.</ref>. اما خمودی صفتی است که بر اثر تفریط در قوه شهویه یا غضبیه حاصل می‌شود <ref>امام‌خمینی، حدیث جنود، ۲۷۸ و ۳۶۹.</ref>.