جوان: تفاوت میان نسخه‌ها

در قرآن کریم به مسئله جوان توجه شده‌است. بیان پندهای [[لقمان(ع)|لقمان]] به فرزندش یکی از این نمونه‌هاست<ref>لقمان، ۱۳.</ref> در قرآن، جوانْ عدالت‌طلب و حامی [[مظلومان]] است؛ برای نمونه [[حضرت موسی(ع)]] جوانی با این ویژگی‌ها معرفی شده‌است<ref>قصص، ۱۵ و ۲۳–۲۸؛ طباطبایی، المیزان، ۱۶/۱۸–۲۲.</ref> و [[اصحاب کهف]] جوانانی شمرده شده‌اند که به پروردگارشان ایمان آوردند و حق‌طلب بودند<ref>کهف، ۱۳.</ref> که در برخی [[روایات]] به جوانمردی آنان در ایمان‌آوردن اشاره شده‌است<ref>کلینی، الکافی، ۸/۳۹۵.</ref> در جای دیگر[[اسماعیل(ع)]] جوانی معرفی می‌شود که در [[اطاعت امر خدا]] حاضر است جان خود را فدا کند<ref>صافات، ۱۰۲.</ref> و از جوانی به نام [[ابراهیم(ع)]] نام برده می‌شود که از مخالفت با بت‌ها سخن می‌گوید<ref>انبیاء، ۶۰.</ref>{{سخ}}

در روایات دوره جوانی بهترین زمان برای کسب معارف اخلاقی و معنوی است. خداوند به عبادت‌پیشه‌بودن جوانان نزد [[فرشته|فرشتگان]] افتخار می‌کند<ref>متقی هندی، کنز العمال، ۱۵/۷۷۶.</ref> و [[پیامبر(ص)]] خاطرنشان می‌کند انسانی که جوانی‌اش را در [[عبادت]] و بندگی خدا سپری کند، در پیری به وی دانش و حکمت داده می‌شود<ref>دیلمی، اعلام الدین، ۲۹۶.</ref> در برخی روایات آمده‌است جوان، دارای قلبی پاک و زلال است<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۲/۲۸۰.</ref> که با شتاب بیشتری به امور خیر رو می‌آورد<ref>کلینی، الکافی، ۸/۹۳.</ref> و همانند زمینِ کشت‌نشده‌ای است که هرچه در آن کاشته شود می‌پذیرد<ref>نهج البلاغه، ن۳۱، ۴۱۲.</ref>{{سخ}}

== جایگاه، ویژگی‌ها و قابلیت‌های جوان ==