اسرا: تفاوت میان نسخه‌ها

===اسیران ایرانی===

در طول جنگ حدود ۴۵ هزار نفر از رزمندگان ایرانی به اسارت نیروهای عراق درآمدند. بسیاری از اسیران ایرانی از ابتدایی‌ترین حقوق که ثبت نام آنان در دفتر صلیب سرخ جهانی باشد نیز محروم بودند<ref>ستاد رسیدگی، مقاومت در اسارت، ۱/۴۰-۴۵.</ref> و خاطرات آزادگان گویای رنج و مشقت آنان در دوران اسارت است.<ref>خامه‌یار، اولین‌های دفاع مقدس، ۲۱۱-۲۱۴.</ref> جان اسیران ایرانی برای رژیم عراق اهمیتی نداشت و حتی اسیران دربند، گاه با شلیک بی‌دلیل نگهبانان<ref>سنگری و عبداللهی، عوامل معنوی و فرهنگی دفاع مقدس، ۳/۱۰۸.</ref> و گاه با [[شکنجه]] بی‌رحمانه<ref>تقی‌زاده اکبری، عوامل معنوی و فرهنگی دفاع مقدس، ۲/۱۲۷.</ref> به [[شهادت]] می‌رسیدند؛ چنان‌که علاوه بر فشارهای روحی، بیدار نگاه‌داشتن افراد و آسیب جسمی شدید، <ref>رحمانیان، پاک باش و خدمتگزار، ۵۲.</ref> عبور اسیران از تونل مرگ و زدن آنان با کابل به هنگام ورود، <ref>بختیاری دانشور، ما همه سرباز بودیم، ۳۱۰.</ref> اوضاع نامناسب بهداشتی و درمانی، <ref>براتی، ترنم رهایی، ۱۱۶.</ref> سهمیه‌بندی آب در تابستان و خوراندن آب آلوده به اسیران، <ref>براتی، ترنم رهایی، ۹۶ و ۱۲۰.</ref> جاروکردن محوطه میان بندها با کف دست، <ref>بختیاری دانشور، مردی که خواب نمی‌دید، ۳۱۶-۳۱۷.</ref> جلوگیری‌نکردن از بروز بیماری‌های واگیردار و شکنجه‌های بی‌دلیل<ref>عبداللهی، قنوت در قفس، ۳۱ و ۵۹.</ref> ممانعت از برگزار مراسم مذهبی، <ref>سنگری و عبداللهی، عوامل معنوی و فرهنگی دفاع مقدس، ۳/۱۰۲ و ۱۱۵.</ref> بخش کوچکی از رفتار وحشیانه ماموران عراقی با اسیران ایرانی بود.

[[امام‌خمینی]] با اشاره به رفتار اسلامی با اسیران عراقی در [[ایران]]، خاطرنشان کرده است که در [[عراق]] در حق اسیران ایرانی [[ظلم]] و تعدی بسیاری روا داشته می‌شد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۴/۸۴.</ref> ایشان اسیران ایرانی را گرفتاران در دست جانی‌ترین دژخیم زمان می‌دانست و باور داشت مقاومت این اسیران در برابر رژیم عراق باعث شگفتی شده است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۸/۳۴۷.</ref> ایشان ضمن هشدار به مجامع بین‌المللی درباره خطرهای جانیِ ناشی از [[شکنجه]] اسیران ایرانی در عراق، توجه بیشتر آنان را به اسیران ایرانی به‌خصوص وزیر نفت ([[محمدجواد تندگویان]]) خواستار شد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۴/۸۴.</ref>