لبنان: تفاوت میان نسخه‌ها

==پیوند امام‌خمینی با لبنان==

عوامل متعددی، مانند تجاوز مکرر اسرائیل به این کشور، اکثریت جمعیت [[مسلمان]] و بی‌توجهی دولت لبنان به آنان، حضور جنبش‌های شیعی و همخوانی کلی اهداف نهضت‌های اسلامی ـ شیعی این کشور با آرمان‌های [[امام‌خمینی]]، لبنان را مورد توجه خاص ایشان قرار داد. ایشان در سال ۱۳۱۲ در راه سفر به [[حج]]، چند روزی را در لبنان سپری و از زیبایی بیروت ستایش کرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۱/۲.</ref> همچنین در سال ۱۳۵۰ در اعتراض به اقدامات [[دولت عراق]] در اخراج ایرانیان، قصد مهاجرت به لبنان داشت<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۲/۴۰۶.</ref> که محقق نشد؛ اما نخستین موضع‌گیری ایشان در برابر قضایای لبنان به مهرماه ۱۳۵۱ بر می‌گردد که طی پیامی به عموم مسلمانان و دولت‌های اسلامی و عربی و انقلابیون فلسطینی، به توطئه استعماری در لبنان هشدار داد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۲/۴۵۹.</ref>

امام‌خمینی در سال ۱۳۵۴ از اوضاع لبنان اظهار تأثر و تشویش خاطر کرد<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۳/۱۱۹.</ref> و با اوج‌گیری جنگ‌های داخلی لبنان در سال ۱۳۵۵ بارها به آن واکنش نشان داد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۳/۱۷۴ و ۱۷۶.</ref> ایشان در آن مقطع، طی پیامی به مسلمانان ایران و جهان، با فاجعه خواندن درگیری‌های لبنان که دست‌های مرموز دشمن انسانیت به نفع [[استعمار]] و [[اسرائیل‏]] به راه انداخت و لبنان را به مخروبه‌ای تبدیل کرد، با آسیب‌دیدگان این درگیری‌ها ابراز همدردی کرد و از عموم انسان‌های شرافتمند، مسلمانان پاکروان و پیروان [[رسول اکرم(ص)]] و [[امیرالمؤمنین(ع)]] خواست به یاری آنان بشتابند و صرف یک‌چهارم وجوه شرعیه را نیز در این راه مجاز دانست.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۳/۱۹۲ ـ ۱۹۳.</ref> ایشان مردم لبنان را برادران ایمانی و عزیزانی خطاب می‌کرد که مردانه برای عظمت و عزت و شعائر خود، با جناح‌های مختلف وحشی‌های قرون وسطایی و آدمک‌های استعمارزده می‌جنگند و خون خود را در راه شرافت و عزت خویش فدا می‌کنند؛<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۳/۱۹۲.</ref> از همین‌رو خدمت محترمانه و شرافتمندانه به بازماندگان آنان را ‏وظیفه مسلمانان به‌ویژه ملت ایران می‌دانست که به آسانی می‌توانند خسارات قابل جبران را جبران کنند و با سروسامان‌دادن به زندگی برادران ایمانی خود در لبنان، در پیشگاه [[خدای تعالی]] و انسانیت روسفید باشند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۳/۱۹۳.</ref>