سیدمحمدصادق لواسانی: تفاوت میان نسخه‌ها

==زندگی‌نامه==

سیدمحمّدصادق لواسانی در فروردین ۱۲۸۰ در [[نجف اشرف]] در خانواده‌ اهل علم به دنیا آمد.<ref>لواسانی، سیدمحمدرضا، مصاحبه با حجةالاسلام محمدرضا لواسانی، روزنامه کیهان، ۱۴.</ref> پدرش، [[سیدابوالقاسم لواسانی]] از شاگردان [[آخوند خراسانی]]، [[سیدمحمدکاظم طباطبایی یزدی]] و سیداحمد تهرانی کربلایی بود. سیدابوالقاسم به غیر از سیدمحمدصادق نُه پسر دیگر به نام‌های سیداحمد، سیدعلی، سیدزین‌العابدین، سیدمحمود، سیدرضا، سیدیحیی، سیدحسین، سیدحسن و سیدمحسن داشت. وی پس از گرفتن اجازه اجتهاد، در سال ۱۲۹۹ یا ۱۳۰۰<ref>پورترکمانی، ستارگان‌حرم، ۴/۴۲؛ شریف رازی، گنجینه دانشمندان، ۴/۵۵۱.</ref> به ایران بازگشت و در [[همدان]] به درخواست اهالی اقامت گزید.<ref>هزار، دانشوران قم، ۳۱۱.</ref> مخالفت وی با حکومت پهلوی و بیان نافذی که داشت سبب شد [[رضاشاه پهلوی]] او را به [[تهران]] تبعید و زندانی کند. وی گرچه پس از مدتی آزاد شد، اما در تهران زیر نظر قرار گرفت، تا اینکه در رمضان ۱۳۶۳ق/ ۱۳۲۷ در تهران درگذشت.<ref>حسینی لواسانی، طنین روحانی در زندگانی خاندان لواسانی، ۵۷ ـ ۵۶.</ref>

سیدمحمدصادق لواسانی در [[نجف اشرف]] هفت سال نزد پدر و برادر خود سیداحمد ادبیات عرب و دروس متوسطه را خواند،<ref>پورترکمانی، ستارگان‌حرم، ۴/۴۲.</ref> سپس در سال ۱۲۹۹ یا ۱۳۰۰ همراه پدر و خانواده به [[ایران]] آمد و به همدان رفت و در همان سال وارد حوزه اراک شد و در درس ‌[[عبدالکریم حائری یزدی]] شرکت کرد.<ref>پورترکمانی، ستارگان‌حرم، ۴/۴۲؛ شریف رازی، گنجینه دانشمندان، ۴/۵۵۰ ـ ۵۵۱.</ref> به دنبال دعوت علمای قم از حائری و انتقال حوزه درس وی به [[قم]]، لواسانی نیز در سال ۱۳۰۱ از اراک به قم رفت<ref>شریف رازی، گنجینه دانشمندان، ۴/۵۵۰.</ref> و در سال ۱۳۰۲ با [[امام‌خمینی]] آشنا و پس از مدتی هم‌بحث و هم‌حجره ایشان در [[مدرسه دارالشفا]] شد.<ref>لواسانی، سیدمحمدصادق، رسالت، ۳.</ref> علاقه آن دو به یکدیگر به رفت ‌و آمد خانوادگی انجامید و مسافرت‌های بسیاری به شهرهای [[اصفهان]]، [[خمین]] و اراک کردند؛<ref>لواسانی، سیدمحمدصادق، پا‌به‌پای آفتاب، ۵/۱۸۳.</ref> چنان‌که در ۱۲/۵/۱۳۱۶ به اتفاق هم از کتابخانه تربیت تبریز دیدن و دفتر یادبود آن را امضاء کردند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۲۱/۴۷۱.</ref> به گفته لواسانی معاشرت و هم‌بحث‌بودن با امام‌خمینی از روزهای خوب دوران زندگی‌اش بوده است.<ref>پورترکمانی، ستارگان‌حرم، ۴/۴۴.</ref>

:{{ببینید|خدیجه ثقفی}}

لواسانی در سال ۱۳۰۸ به نجف رفت و از درس [[آقاضیاءالدین عراقی]] و [[ابوالحسن مشکینی]] استفاده کرد. وی همچنین در سال ۱۳۱۳ به [[مشهد]] رفت و مدتی از علمای آنجا بهره برد؛<ref>شریف رازی، گنجینه دانشمندان، ۴/۵۵۱.</ref> سپس به قم بازگشت و در سال ۱۳۱۶ از طرف مراجع سه‌گانه؛ سیدمحمد حجت کوه‌کمری، [[سیدمحمدتقی خوانساری]] و سیدصدرالدین صدر به تولیت مدارس [[فیضیه]]، دارالشفا و مدرسه خان منصوب شد. این مسئولیت تا سال ۱۳۲۳ ادامه یافت.<ref>شریف رازی، گنجینه دانشمندان، ۴/۵۵۱؛ شریف رازی، آثار الحجه، ۲/۲۵۶.</ref> در سال‌هایی که امام‌خمینی در مدرسه دارالشفا [[فلسفه]] درس می‌داد، لواسانی متصدی امور حجره‌های این مدرسه بود. او در سال ۱۳۲۵ عازم [[تهران]] شد و در مسجد و مدرسه میرزاابوالحسن معمار به اقامه [[نماز جماعت]] و خدمات دینی پرداخت.<ref>شریف رازی، گنجینه دانشمندان، ۴/۵۵۱؛ حسینی لواسانی، طنین روحانی در زندگانی خاندان لواسانی، ۱۲۷.</ref>

== فعالیت‌ها سیاسی ==

پس از این هجرت، امام‌خمینی با لواسانی در ارتباط بود و سالی دو سه بار در تهران میهمان لواسانی می‌شد.<ref>لواسانی، سیدمحمدصادق، رسالت، ۳.</ref> با تصویب [[لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی]] در سال ۱۳۴۱، لواسانی با امضای اعلامیه‌‌‌‏هایی همراه سایر روحانیان تهران، مخالفت خود را با این لایحه ابراز کرد.<ref>مرکز اسناد، اسناد انقلاب اسلامی، ۳/۲۲ و ۵۴.</ref> هنگامی که امام‌خمینی و دیگر مراجع تقلید، عید نوروز سال ۱۳۴۲ را تحریم کردند، وی نیز به همراه سایر علمای تهران طی اعلامیه‌ای عزای عمومی اعلام کرد. این اعلامیه با عنوان «روحانیون امسال عید ندارند»، در تاریخ ۲۸ اسفند سال ۱۳۴۱ منتشر شد.<ref>دوانی، نهضت روحانیون ایران، ۴ ـ ۳/۲۲۶.</ref>