پرش به محتوا

محمدمهدی ربانی املشی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(ابرابزار)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۰: خط ۴۰:


== دوران مبارزه ==
== دوران مبارزه ==
ورود ربانی املشی به فعالیت‌های سیاسی هنگامی بود که سیدعبدالحسین واحدی از اعضای [[فدائیان اسلام]] در اعتراض به انتقال جنازه [[رضا پهلوی|رضاشاه پهلوی]] در سال ۱۳۲۹ به ایران، در [[مدرسه فیضیه|فیضیه]] سخنرانی داشت. ربانی [[طلاب]] را تشویق به تعطیلی دروس حوزه و حضور در سخنرانی واحدی کرد.<ref>پیام انقلاب، ۲۶–۲۷.</ref> حضور وی در [[تدریس امام‌خمینی|درس امام‌خمینی]] موجب آشنایی او با ایشان و شیفتگی‌اش به ایشان شد.<ref>محبوبی، ۳/۲۲۸.</ref> در ماجرای [[دستگیری امام‌خمینی]] و [[واقعه پانزده خرداد ۱۳۴۲|واقعه خونین پانزده خرداد ۱۳۴۲]]، ربانی با تهیه دو دست کفن به همراه پدرش راهی [[تهران]] شدند.<ref>ربانی املشی، یاران امام، نه.</ref> او همچنین همراه جمعی از فضلا و مدرسان حوزه علمیه قم، طی نامه‌ای به هیئت دولت، بازداشت امام‌خمینی را محکوم کرد.<ref>مرکز اسناد، ۳/۱۰۴–۱۰۶.</ref> ربانی در اسفند ۱۳۴۲ طی تلگرامی همراه علمای [[حوزه علمیه قم]]، به حسنعلی منصور، نخست‌وزیر وقت، به‌ادامه بازداشت امام‌خمینی و علما اعتراض کرد<ref>مرکز اسناد، ۳/۱۰۹–۱۱۰.</ref> و برای آنکه [[امام‌خمینی]] از بازداشت آزاد شود، برای اثبات [[مرجعیت امام‌خمینی|مرجعیت ایشان]] در تهیه و تدوین [[کتاب نجاة العباد]]، نخستین [[رساله عملیه امام‌خمینی]]، نقش اساسی داشت.<ref>پیام انقلاب، ۲۹ و ۳۰.</ref>
ورود ربانی املشی به فعالیت‌های سیاسی هنگامی بود که سیدعبدالحسین واحدی از اعضای [[فدائیان اسلام]] در اعتراض به انتقال جنازه [[رضا پهلوی|رضاشاه پهلوی]] در سال ۱۳۲۹ به ایران، در [[مدرسه فیضیه|فیضیه]] سخنرانی داشت. ربانی [[طلاب]] را تشویق به تعطیلی دروس حوزه و حضور در سخنرانی واحدی کرد.<ref>پیام انقلاب، ۲۶–۲۷.</ref> حضور وی در [[تدریس امام‌خمینی|درس امام‌خمینی]] موجب آشنایی او با ایشان و شیفتگی‌اش به ایشان شد.<ref>محبوبی، ۳/۲۲۸.</ref> در ماجرای [[دستگیری امام‌خمینی]] و [[قیام پانزده خرداد ۱۳۴۲|واقعه خونین پانزده خرداد ۱۳۴۲]]، ربانی با تهیه دو دست کفن به همراه پدرش راهی [[تهران]] شدند.<ref>ربانی املشی، یاران امام، نه.</ref> او همچنین همراه جمعی از فضلا و مدرسان حوزه علمیه قم، طی نامه‌ای به هیئت دولت، بازداشت امام‌خمینی را محکوم کرد.<ref>مرکز اسناد، ۳/۱۰۴–۱۰۶.</ref> ربانی در اسفند ۱۳۴۲ طی تلگرامی همراه علمای [[حوزه علمیه قم]]، به حسنعلی منصور، نخست‌وزیر وقت، به‌ادامه بازداشت امام‌خمینی و علما اعتراض کرد<ref>مرکز اسناد، ۳/۱۰۹–۱۱۰.</ref> و برای آنکه [[امام‌خمینی]] از بازداشت آزاد شود، برای اثبات [[مرجعیت امام‌خمینی|مرجعیت ایشان]] در تهیه و تدوین کتاب نجاة العباد، نخستین [[رساله توضیح المسائل امام‌خمینی|رساله عملیه امام‌خمینی]]، نقش اساسی داشت.<ref>پیام انقلاب، ۲۹ و ۳۰.</ref>


ربانی در عاشورای ۱۳۸۳ق/ ۱۳۴۳، در مسجد امام‌زاده حبیب‌بن‌موسی در کاشان به مناسبت سالگرد واقعه پانزده خرداد ۱۳۴۲، علیه [[رژیم پهلوی]] سخنرانی کرد.<ref>ربانی املشی، یاران امام، ۲۵.</ref> وی در سالروز میلاد [[حضرت فاطمه زهرا(س)|حضرت فاطمه(ع)]] بیستم جمادی‌الثانی ۱۳۸۴ق/ چهارم آبان ۱۳۴۳، در قم در خانه [[سیدشهاب‌الدین مرعشی نجفی]]، ضمن سخنرانی، [[کاپیتولاسیون|قانون کاپیتولاسیون]] را سند بردگی ملت ایران دانست.<ref>محبوبی، ۳/۲۲۹–۲۳۰.</ref> وی در بهمن همان سال، در مسجدجامع بازار تهران طی سخنرانی، به سیاست‌های اقتصادی، فرهنگی و خفقان رژیم پهلوی شدیداً اعتراض و برای سلامتی امام‌خمینی دعا کرد و پس از آن به اتهام تبلیغ علیه دولت بازداشت و روانه زندان قزل‌قلعه شد؛ اما به دلیل نبود دلایل کافی بر اثبات اتهام علیه وی، در بیستم اردیبهشت ۱۳۴۴ از زندان آزاد شد.<ref>ربانی املشی، یاران امام، ۴۰–۵۰ و ۶۱–۷۲.</ref> وی در مهر ۱۳۴۴ طی اعلامیه‌ای همراه فضلا و طلاب حوزه علمیه قم، انتقال [[امام‌خمینی]] از ترکیه به نجف را مایه خرسندی دانست؛ اما ادامه تبعید ایشان را موجب تأثر و تنفر عموم ملت خواند.<ref>مرکز اسناد، ۳/۱۷۴.</ref>
ربانی در عاشورای ۱۳۸۳ق/ ۱۳۴۳، در مسجد امام‌زاده حبیب‌بن‌موسی در کاشان به مناسبت سالگرد واقعه پانزده خرداد ۱۳۴۲، علیه [[رژیم پهلوی]] سخنرانی کرد.<ref>ربانی املشی، یاران امام، ۲۵.</ref> وی در سالروز میلاد [[حضرت فاطمه زهرا(س)|حضرت فاطمه(ع)]] بیستم جمادی‌الثانی ۱۳۸۴ق/ چهارم آبان ۱۳۴۳، در قم در خانه [[سیدشهاب‌الدین مرعشی نجفی]]، ضمن سخنرانی، [[کاپیتولاسیون|قانون کاپیتولاسیون]] را سند بردگی ملت ایران دانست.<ref>محبوبی، ۳/۲۲۹–۲۳۰.</ref> وی در بهمن همان سال، در مسجدجامع بازار تهران طی سخنرانی، به سیاست‌های اقتصادی، فرهنگی و خفقان رژیم پهلوی شدیداً اعتراض و برای سلامتی امام‌خمینی دعا کرد و پس از آن به اتهام تبلیغ علیه دولت بازداشت و روانه زندان قزل‌قلعه شد؛ اما به دلیل نبود دلایل کافی بر اثبات اتهام علیه وی، در بیستم اردیبهشت ۱۳۴۴ از زندان آزاد شد.<ref>ربانی املشی، یاران امام، ۴۰–۵۰ و ۶۱–۷۲.</ref> وی در مهر ۱۳۴۴ طی اعلامیه‌ای همراه فضلا و طلاب [[حوزه علمیه قم]]، انتقال [[امام‌خمینی]] از ترکیه به نجف را مایه خرسندی دانست؛ اما ادامه تبعید ایشان را موجب تأثر و تنفر عموم ملت خواند.<ref>مرکز اسناد، ۳/۱۷۴.</ref>


ربانی املشی در آبان ۱۳۴۹ در مسجد اعظم املش، دربارهٔ عملکرد رژیم پهلوی سخنرانی انتقادی کرد که مأموران شهربانی وی را بازداشت کردند و به ژاندارمری گیلان فرستادند.<ref>ربانی املشی، یاران امام، ۱۳۴.</ref> وی در اردیبهشت ۱۳۵۱ به اتهام اقدام علیه امنیت ملی در قم بازداشت شد و برای بار دوم روانه زندان قزل‌قلعه گردید؛<ref>ربانی املشی، یاران امام، ۱۳۸–۱۴۰.</ref> اما در تیر ۱۳۵۱ به شرط عدم خروج از حوزه قضایی تهران از زندان آزاد شد.<ref>ربانی املشی، یاران امام، ۱۴۸.</ref> وی سپس در ۲۵ مرداد ۱۳۵۲ به دلیل فعالیت‌های ضد [[رژیم پهلوی]] و حمایت از امام‌خمینی به سه سال تبعید در شهر شوشتر خوزستان محکوم شد،<ref>ربانی املشی، یاران امام، ۱۵۹.</ref> اما در آنجا نیز به فعالیت‌های خود ادامه داد؛ به همین دلیل رژیم پهلوی محل تبعید وی را در اردیبهشت ۱۳۵۳ از شوشتر به فردوس خراسان تغییر داد؛<ref>ربانی املشی، یاران امام، ۱۸۴.</ref> اما ربانی پس از ورود به آن شهر با اقامه نماز جماعت مردم را به خود جذب کرد؛ چنان‌که در آغاز فعالیت وی تعداد نمازگزاران از سی نفر بیشتر نبود؛ اما با فعالیت او به سیصد نفر افزایش یافت که موجب نارضایتی سازمان اطلاعات و امنیت کشور ([[ساواک]]) شد؛ به همین دلیل ساواک در آغاز مانع از ادامه نماز جماعت وی شد و از اداره سوم درخواست تغییر محل تبعید وی را کرد. سپس در اسفند ۱۳۵۴ به دلیل ادامه فعالیت‌های سیاسی، وی را همراه ۶۱ نفر دیگر ممنوع‌الخروج کرد.<ref>ربانی املشی، یاران امام، ۲۰۶–۲۲۷.</ref>
ربانی املشی در آبان ۱۳۴۹ در مسجد اعظم املش، دربارهٔ عملکرد رژیم پهلوی سخنرانی انتقادی کرد که مأموران شهربانی وی را بازداشت کردند و به ژاندارمری گیلان فرستادند.<ref>ربانی املشی، یاران امام، ۱۳۴.</ref> وی در اردیبهشت ۱۳۵۱ به اتهام اقدام علیه امنیت ملی در قم بازداشت شد و برای بار دوم روانه زندان قزل‌قلعه گردید؛<ref>ربانی املشی، یاران امام، ۱۳۸–۱۴۰.</ref> اما در تیر ۱۳۵۱ به شرط عدم خروج از حوزه قضایی تهران از زندان آزاد شد.<ref>ربانی املشی، یاران امام، ۱۴۸.</ref> وی سپس در ۲۵ مرداد ۱۳۵۲ به دلیل فعالیت‌های ضد [[رژیم پهلوی]] و حمایت از امام‌خمینی به سه سال تبعید در شهر شوشتر خوزستان محکوم شد،<ref>ربانی املشی، یاران امام، ۱۵۹.</ref> اما در آنجا نیز به فعالیت‌های خود ادامه داد؛ به همین دلیل رژیم پهلوی محل تبعید وی را در اردیبهشت ۱۳۵۳ از شوشتر به فردوس خراسان تغییر داد؛<ref>ربانی املشی، یاران امام، ۱۸۴.</ref> اما ربانی پس از ورود به آن شهر با اقامه نماز جماعت مردم را به خود جذب کرد؛ چنان‌که در آغاز فعالیت وی تعداد نمازگزاران از سی نفر بیشتر نبود؛ اما با فعالیت او به سیصد نفر افزایش یافت که موجب نارضایتی [[ساواک|سازمان اطلاعات و امنیت کشور]] (ساواک) شد؛ به همین دلیل ساواک در آغاز مانع از ادامه نماز جماعت وی شد و از اداره سوم درخواست تغییر محل تبعید وی را کرد. سپس در اسفند ۱۳۵۴ به دلیل ادامه فعالیت‌های سیاسی، وی را همراه ۶۱ نفر دیگر ممنوع‌الخروج کرد.<ref>ربانی املشی، یاران امام، ۲۰۶–۲۲۷.</ref>


ربانی املشی در آبان ۱۳۵۶ همراه علما و مدرسان حوزه علمیه قم، درگذشتِ مشکوک سیدمصطفی خمینی را به امام‌خمینی تسلیت گفت<ref>مرکز اسناد، ۳/۲۲۹.</ref> و در مراسم چهلم وی در مسجد اعظم قم سخنرانی کرد و ضمن انتقاد به رفتار رژیم پهلوی نسبت به مردم و طلاب، خواهان آزادی [[سیدمحمود طالقانی]] و [[حسینعلی منتظری]] شد.<ref>ربانی املشی، یاران امام، ۲۶۸.</ref> در چهاردهم آذر همان سال، وی به سه سال اقامت اجباری در شهربابک کرمان محکوم شد.<ref>ربانی املشی، یاران امام، ۲۷۶.</ref> حضور وی تأثیر زیادی بر مردم گذاشت، تا جایی که شهربابک به مکانی برای اقدام علیه رژیم پهلوی تبدیل شد؛<ref>ربانی املشی، یاران امام، ۳۰۷.</ref> به همین دلیل ساواک او را در خرداد ۱۳۵۷، به شهر جیرفت کرمان منتقل کرد؛<ref>ربانی املشی، یاران امام، ۳۲۸ و ۳۳۲.</ref> اما ربانی املشی خیلی زود با مردم آن شهر نیز انس گرفت و خانه او محل تجمع [[مردم]] در [[نماز جماعت]]، خطابه و توزیع اعلامیه [[امام‌خمینی]] شد.<ref>ربانی املشی، یاران امام، ۳۶۸.</ref> با اوج‌گیری قیام و فعالیت‌های مردم، ربانی در شهریور ۱۳۵۷ به بهانه عیادت از پدر خود، به تهران رفت و آنجا همراه [[سیدهادی خامنه‌ای]]، [[محمدجواد حجتی کرمانی]] و [[عبدالمجید معادیخواه]] در حالی‌که اعلامیه‌های زیادی به همراه داشت، دوباره بازداشت و به جیرفت تبعید شد.<ref>ربانی املشی، یاران امام، ۴۱۸–۴۲۲.</ref> وی در دوازدهم بهمن ۱۳۵۷ به هنگام [[بازگشت امام‌خمینی به ایران|بازگشت امام‌خمینی به کشور]]، همراه دیگر روحانیان به استقبال ایشان در فرودگاه مهرآباد رفت.<ref>طاهری خرم‌آبادی، ۲/۲۸۰–۲۸۷.</ref>
ربانی املشی در آبان ۱۳۵۶ همراه علما و مدرسان حوزه علمیه قم، درگذشتِ مشکوک سیدمصطفی خمینی را به امام‌خمینی تسلیت گفت<ref>مرکز اسناد، ۳/۲۲۹.</ref> و در مراسم چهلم وی در مسجد اعظم قم سخنرانی کرد و ضمن انتقاد به رفتار رژیم پهلوی نسبت به مردم و طلاب، خواهان آزادی [[سیدمحمود طالقانی]] و [[حسینعلی منتظری]] شد.<ref>ربانی املشی، یاران امام، ۲۶۸.</ref> در چهاردهم آذر همان سال، وی به سه سال اقامت اجباری در شهربابک کرمان محکوم شد.<ref>ربانی املشی، یاران امام، ۲۷۶.</ref> حضور وی تأثیر زیادی بر مردم گذاشت، تا جایی که شهربابک به مکانی برای اقدام علیه رژیم پهلوی تبدیل شد؛<ref>ربانی املشی، یاران امام، ۳۰۷.</ref> به همین دلیل ساواک او را در خرداد ۱۳۵۷، به شهر جیرفت کرمان منتقل کرد؛<ref>ربانی املشی، یاران امام، ۳۲۸ و ۳۳۲.</ref> اما ربانی املشی خیلی زود با مردم آن شهر نیز انس گرفت و خانه او محل تجمع [[مردم]] در [[نماز جماعت]]، خطابه و توزیع اعلامیه [[امام‌خمینی]] شد.<ref>ربانی املشی، یاران امام، ۳۶۸.</ref> با اوج‌گیری قیام و فعالیت‌های مردم، ربانی در شهریور ۱۳۵۷ به بهانه عیادت از پدر خود، به تهران رفت و آنجا همراه [[سیدهادی خامنه‌ای]]، [[محمدجواد حجتی کرمانی]] و [[عبدالمجید معادیخواه]] در حالی‌که اعلامیه‌های زیادی به همراه داشت، دوباره بازداشت و به جیرفت تبعید شد.<ref>ربانی املشی، یاران امام، ۴۱۸–۴۲۲.</ref> وی در دوازدهم بهمن ۱۳۵۷ به هنگام [[بازگشت امام‌خمینی به ایران|بازگشت امام‌خمینی به کشور]]، همراه دیگر روحانیان به استقبال ایشان در فرودگاه مهرآباد رفت.<ref>طاهری خرم‌آبادی، ۲/۲۸۰–۲۸۷.</ref>
۱۵٬۸۸۸

ویرایش