سیدمحمود دعایی: تفاوت میان نسخه‌ها

به باور دعایی، امام‌خمینی در همه ویژگی‌ها میان علما ممتاز بود؛ اما برخی از آنها مثل عمل به تکلیف نمود بیشتری داشت که از هیچ اصول تخطی نمی‌کرد و اگر چیزی را تکلیف شرعی تشخیص می‌داد هیچ اراده‌ای نمی‌توانست ایشان را از تصمیم‌اش منصرف کند. امام‌خمینی در کسب اطلاعات دقیق بود و هیچ‌گاه تحت تأثیر شرایط و جریان حزبی تصمیم نمی‌گرفت و مبارزه علیه رژیم پهلوی را وظیفه خود می‌دانست؛ به همین دلیل زندان و تبعید را تحمل کرد و تمام پیامدهای آن را پذیرا شد.<ref>دعایی، پابه‌پای آفتاب، ۲۱۳/۲ و ۲۱۶.</ref> دعایی خاطرنشان کرده‌است که امام‌خمینی اعتقاد داشت [[مبارزه مسلحانه]] کارایی ندارد و با آگاهی‌دادن به مردم می‌توان حرکت عمومی را ایجاد کرد و به نتیجه رساند. این شیوه برای همه قابل قبول نبود؛ اما امام‌خمینی تأکید می‌کرد حتی اگر ایشان در دهکده دورافتاده و متروک برود و کسی به ایشان توجه نکند و از چشم مردم بیفتد، او بر اساس تشخیص خود به وظیفه خویش عمل خواهد کرد. وی [[امام‌خمینی]] را انسانی سازش‌ناپذیر با عناصر مخالف [[اسلام]] و ستم‌پیشه در [[ایران]] و غیر ایران می‌دانست؛ انسانی که با وجود فشارها به هیچ‌کس اجازه نداد از وجود ایشان سوء استفاده کند.<ref>دعایی، پابه‌پای آفتاب، ۲۲۰/۲.</ref> دعایی کتابی به نام گوشه‌ای از خاطرات و نیز مقالاتی در نشریات کشور منتشر کرده‌است. وی چهار پسر و دو دختر دارد.

سیدمحمود دعایی که به دلیل انسداد مجرای تنفسی، از شب قبل در یکی بیمارستان‌های تهران بستری شده بود، در روز ۱۵ خردادماه ۱۴۰۱ در سن ۸۱ سالگی درگذشت و در حرم امام خمینی دفن شد <ref>روزنامه اطلاعات، ۱۶/۳/۱۴۰۱.</ref>