پرش به محتوا

نوفل لوشاتو: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۷۰: خط ۷۰:
امام‌خمینی افزون بر دیدار عمومی در هر شب، دیدارهایی خصوصی نیز با شخصیت‌های مذهبی و سیاسی از ایران و دیگر کشورها داشت.<ref>مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات، ۶/۵۰۴–۵۰۵؛ توکلی‌بینا، خاطرات سیاسی ـ اجتماعی، ۲۲۳.</ref> برخی شخصیت‌های مذهبی ـ سیاسی ایرانی که با ایشان دیدار کردند عبارت‌اند از: [[مرتضی مطهری]]، مجموعه آثار، [[سیدمحمد حسینی بهشتی]]، [[محمد صدوقی]]، [[سیدعبدالکریم موسوی اردبیلی]]، [[حسینعلی منتظری]]، [[محی‌الدین انواری]]، [[ناصر میناچی]]، [[مهدی بازرگان]]، [[کریم سنجابی]]، [[داریوش فروهر]]، [[عزت‌الله سحابی]]، [[حسن نزیه]] و [[سیدجلال تهرانی]]،<ref>بصیرت‌منش، امام‌خمینی، ۱۱۴–۱۱۵ و ۳۰۰؛ توکلی‌بینا، خاطرات سیاسی ـ اجتماعی، ۲۳۲؛ هاشمی، خاطرات، ۲۲۹–۲۳۰؛ محتشمی‌پور، از ایران، ۲/۲۸۶.</ref> [[ابراهیم امینی]]،<ref>امینی، خاطرات، ۲۴۴.</ref> [[حسن روحانی]]<ref>روحانی، خاطرات، ۱/۴۶۲.</ref> و [[سیدمحمد خاتمی]].<ref>یزدی، شصت سال، ۳/۱۰۴.</ref>
امام‌خمینی افزون بر دیدار عمومی در هر شب، دیدارهایی خصوصی نیز با شخصیت‌های مذهبی و سیاسی از ایران و دیگر کشورها داشت.<ref>مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات، ۶/۵۰۴–۵۰۵؛ توکلی‌بینا، خاطرات سیاسی ـ اجتماعی، ۲۲۳.</ref> برخی شخصیت‌های مذهبی ـ سیاسی ایرانی که با ایشان دیدار کردند عبارت‌اند از: [[مرتضی مطهری]]، مجموعه آثار، [[سیدمحمد حسینی بهشتی]]، [[محمد صدوقی]]، [[سیدعبدالکریم موسوی اردبیلی]]، [[حسینعلی منتظری]]، [[محی‌الدین انواری]]، [[ناصر میناچی]]، [[مهدی بازرگان]]، [[کریم سنجابی]]، [[داریوش فروهر]]، [[عزت‌الله سحابی]]، [[حسن نزیه]] و [[سیدجلال تهرانی]]،<ref>بصیرت‌منش، امام‌خمینی، ۱۱۴–۱۱۵ و ۳۰۰؛ توکلی‌بینا، خاطرات سیاسی ـ اجتماعی، ۲۳۲؛ هاشمی، خاطرات، ۲۲۹–۲۳۰؛ محتشمی‌پور، از ایران، ۲/۲۸۶.</ref> [[ابراهیم امینی]]،<ref>امینی، خاطرات، ۲۴۴.</ref> [[حسن روحانی]]<ref>روحانی، خاطرات، ۱/۴۶۲.</ref> و [[سیدمحمد خاتمی]].<ref>یزدی، شصت سال، ۳/۱۰۴.</ref>


[[مهدی بازرگان]] و ناصر میناچی در ۲۹ مهر عازم پاریس شدند.<ref>مؤسسه تنظیم، کوثر، ۱/۵۵۴؛ کرباسچی، هفت هزار، ۲/۹۶۷.</ref> موضع بازرگان در سال‌های ۱۳۵۶ و ۱۳۵۷، حفظ [[قانون اساسی]] مشروطه در سال ۱۲۸۵ و متمم آن با عنوان ضامن اجرای اصول و [[احکام اسلامی]] و مبارزه با استبداد نه استعمار، و [[سیاست]]گام‌به‌گام بود.<ref>نجاتی، تاریخ سیاسی، ۲/۱۵۶.</ref> امام‌خمینی پس از دیدار بازرگان در سخنرانی دوم آبان، نظر وی مبنی بر باقی‌ماندن اصل رژیم و رفتن محمدرضا پهلوی و همچنین سیاست گام‌به‌گام در مبارزه با رژیم پهلوی را اشتباه دانست.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۴/۱۲۷–۱۲۸.</ref> همچنین در سخنرانی یازدهم آبان و پانزدهم اسفند با اشاره به دیدار بازرگان با ایشان در پاریس، سیاست گام‌به‌گام در مبارزه با رژیم را نقد و نفی کرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۴/۲۷۷ و ۶/۳۳۳.</ref> پس از دو یا سه روز بازرگان و همراهان برای خداحافظی تقاضای دیدار کردند که امام‌خمینی پذیرش دیدار را مشروط به نفی محمدرضا پهلوی و پذیرش مواضع ملت و پخش آن از رسانه‌ها کرد؛ ولی بازرگان راضی به این کار نشد و بدون خداحافظی نوفل لوشاتو را ترک کرد<ref>فردوسی پور، همگام با خورشید، ۴۷۸–۴۷۹.</ref>{{ببینید|مهدی بازرگان}}
[[مهدی بازرگان]] و ناصر میناچی در ۲۹ مهر عازم پاریس شدند.<ref>مؤسسه تنظیم، کوثر، ۱/۵۵۴؛ کرباسچی، هفت هزار، ۲/۹۶۷.</ref> موضع بازرگان در سال‌های ۱۳۵۶ و ۱۳۵۷، حفظ [[قانون اساسی]] مشروطه در سال ۱۲۸۵ و متمم آن با عنوان ضامن اجرای اصول و احکام اسلامی و مبارزه با استبداد نه استعمار، و سیاستگام‌به‌گام بود.<ref>نجاتی، تاریخ سیاسی، ۲/۱۵۶.</ref> امام‌خمینی پس از دیدار بازرگان در سخنرانی دوم آبان، نظر وی مبنی بر باقی‌ماندن اصل رژیم و رفتن محمدرضا پهلوی و همچنین سیاست گام‌به‌گام در مبارزه با رژیم پهلوی را اشتباه دانست.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۴/۱۲۷–۱۲۸.</ref> همچنین در سخنرانی یازدهم آبان و پانزدهم اسفند با اشاره به دیدار بازرگان با ایشان در پاریس، سیاست گام‌به‌گام در مبارزه با رژیم را نقد و نفی کرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۴/۲۷۷ و ۶/۳۳۳.</ref> پس از دو یا سه روز بازرگان و همراهان برای خداحافظی تقاضای دیدار کردند که امام‌خمینی پذیرش دیدار را مشروط به نفی محمدرضا پهلوی و پذیرش مواضع ملت و پخش آن از رسانه‌ها کرد؛ ولی بازرگان راضی به این کار نشد و بدون خداحافظی نوفل لوشاتو را ترک کرد<ref>فردوسی پور، همگام با خورشید، ۴۷۸–۴۷۹.</ref>{{ببینید|مهدی بازرگان}}


[[کریم سنجابی]] رئیس جبهه ملی در نهم و دهم آبان به همراه گروهی با امام‌خمینی دیدار داشت.<ref>فردوسی پور، همگام با خورشید، ۲۳۸–۲۳۹.</ref> سنجابی پس از این دیدار، خواسته امام‌خمینی را بر نفی پهلوی و غیرقانونی‌بودن سلطنت در اطلاعیه‌ای در چهاردهم آبان در نوفل لوشاتو اعلام کرد.<ref>فردوسی پور، همگام با خورشید، ۲۴۴–۲۴۵؛ کرباسچی، هفت هزار، ۲/۹۷۳ و ۹۷۸؛ گروه تحقیق، تقویم، ۱۷۰.</ref> اهمیت دیدار بازرگان و سنجابی با امام‌خمینی برای خبرنگاران و خبرگزاری‌ها موجب شد تا در مصاحبه‌های متعدد با امام‌خمینی از محتوای این دیدارها بپرسند. امام‌خمینی شایعه نقش میانجی‌گری آنان میان ایشان و محمدرضا پهلوی را در مصاحبه دهم آبان تکذیب<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۴/۲۴۶.</ref> و وجود مذاکرات به معنای حصول توافق را رد و اعلام کرد مسائلی که مورد نظرش بود، مطرح شد و آنان پذیرفتند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۴/۴۱۲، ۴۳۰ و ۵/۷۱.</ref>
[[کریم سنجابی]] رئیس جبهه ملی در نهم و دهم آبان به همراه گروهی با امام‌خمینی دیدار داشت.<ref>فردوسی پور، همگام با خورشید، ۲۳۸–۲۳۹.</ref> سنجابی پس از این دیدار، خواسته امام‌خمینی را بر نفی پهلوی و غیرقانونی‌بودن سلطنت در اطلاعیه‌ای در چهاردهم آبان در نوفل لوشاتو اعلام کرد.<ref>فردوسی پور، همگام با خورشید، ۲۴۴–۲۴۵؛ کرباسچی، هفت هزار، ۲/۹۷۳ و ۹۷۸؛ گروه تحقیق، تقویم، ۱۷۰.</ref> اهمیت دیدار بازرگان و سنجابی با امام‌خمینی برای خبرنگاران و خبرگزاری‌ها موجب شد تا در مصاحبه‌های متعدد با امام‌خمینی از محتوای این دیدارها بپرسند. امام‌خمینی شایعه نقش میانجی‌گری آنان میان ایشان و محمدرضا پهلوی را در مصاحبه دهم آبان تکذیب<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۴/۲۴۶.</ref> و وجود مذاکرات به معنای حصول توافق را رد و اعلام کرد مسائلی که مورد نظرش بود، مطرح شد و آنان پذیرفتند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۴/۴۱۲، ۴۳۰ و ۵/۷۱.</ref>
خط ۷۶: خط ۷۶:
[[سیدجلال تهرانی]] رئیس شورای سلطنت، برای دیدار و گفتگو با امام‌خمینی به پاریس آمد؛ اما شرط ایشان برای دیدار با سران رژیم پهلوی استعفا و اعلام موضع در نفی رژیم سلطنتی و تأیید نهضت ملت ایران به صورت کتبی بود؛ پذیرش تهرانی نیز مشروط به استعفا شد. وی متن استفعای خود را برای امام‌خمینی فرستاد. از آنجاکه در متن استعفا غیرقانونی‌بودن شورای سلطنت نیامده بود، ایشان با آن موافقت نکرد. تهرانی پس از اصلاح متن استعفا، در سوم بهمن موفق به دیدار با امام‌خمینی شد. ایشان استعفای وی را خدمت بزرگی به ملت خواند<ref>بصیرت‌منش، امام‌خمینی، ۳۰۰–۳۰۱؛ کرباسچی، هفت هزار، ۲/۱۰۹۶؛ گروه تحقیق، تقویم، ۲۴۳.</ref>{{ببینید|شورای سلطنت}}
[[سیدجلال تهرانی]] رئیس شورای سلطنت، برای دیدار و گفتگو با امام‌خمینی به پاریس آمد؛ اما شرط ایشان برای دیدار با سران رژیم پهلوی استعفا و اعلام موضع در نفی رژیم سلطنتی و تأیید نهضت ملت ایران به صورت کتبی بود؛ پذیرش تهرانی نیز مشروط به استعفا شد. وی متن استفعای خود را برای امام‌خمینی فرستاد. از آنجاکه در متن استعفا غیرقانونی‌بودن شورای سلطنت نیامده بود، ایشان با آن موافقت نکرد. تهرانی پس از اصلاح متن استعفا، در سوم بهمن موفق به دیدار با امام‌خمینی شد. ایشان استعفای وی را خدمت بزرگی به ملت خواند<ref>بصیرت‌منش، امام‌خمینی، ۳۰۰–۳۰۱؛ کرباسچی، هفت هزار، ۲/۱۰۹۶؛ گروه تحقیق، تقویم، ۲۴۳.</ref>{{ببینید|شورای سلطنت}}


اردشیر زاهدی [[سفیر ایران]] در آمریکا و علی امینی نخست‌وزیر اسبق پهلوی نیز خواستار دیدار و گفتگو با امام‌خمینی بودند که ایشان نپذیرفت. همچنین ایشان در هفتم بهمن پذیرش درخواست دیدار شاپور بختیار را به استعفای وی از نخست‌وزیری مشروط کرد که انجام نشد<ref>مؤسسه تنظیم، کوثر، ۱/۵۵۵؛ بصیرت‌منش، امام‌خمینی، ۱۲۷–۱۳۴؛ کرباسچی، هفت هزار، ۲/۹۶۴، ۹۶۶–۹۶۷، ۱۱۰۵ و ۱۱۰۹.</ref>{{ببینید|شاپور بختیار}} در برخی از اسناد ساواک به دیدار و ارتباطات امام‌خمینی با [[معمر قذافی]] رهبر لیبی اشاره شده که درست نیست.<ref>مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات، ۶/۵۰۳، ۵۴۹ و ۶۱۳.</ref>
اردشیر زاهدی سفیر ایران در آمریکا و علی امینی نخست‌وزیر اسبق پهلوی نیز خواستار دیدار و گفتگو با امام‌خمینی بودند که ایشان نپذیرفت. همچنین ایشان در هفتم بهمن پذیرش درخواست دیدار شاپور بختیار را به استعفای وی از نخست‌وزیری مشروط کرد که انجام نشد<ref>مؤسسه تنظیم، کوثر، ۱/۵۵۵؛ بصیرت‌منش، امام‌خمینی، ۱۲۷–۱۳۴؛ کرباسچی، هفت هزار، ۲/۹۶۴، ۹۶۶–۹۶۷، ۱۱۰۵ و ۱۱۰۹.</ref>{{ببینید|شاپور بختیار}} در برخی از اسناد ساواک به دیدار و ارتباطات امام‌خمینی با [[معمر قذافی]] رهبر لیبی اشاره شده که درست نیست.<ref>مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات، ۶/۵۰۳، ۵۴۹ و ۶۱۳.</ref>


برخی مقام‌های سیاسی و کارشناسان خارجی که در نوفل لوشاتو با امام‌خمینی دیدار و گفتگو کردند، عبارت‌اند از: [[آقاشاهی]] مشاور[[ضیاءالحق]] [[رئیس‌جمهور پاکستان]] در امور خارجی، [[راسل کر]] نماینده پارلمان [[انگلستان]] و عضو حزب کارگر و از منتقدان سیاست‌های پهلوی در نقض [[حقوق بشر]]، ریچارد کاتم استاد دانشگاه و کارشناس آمریکایی، کلود شایه نماینده مخصوص کاخ الیزه، ژاک ژوبر مدیرکل سیاسی و مسئول امور خاورمیانه و ایران در فرانسه، م[[حمد حسنین هیکل]] از متفکران و نویسندگان جهان عرب و نویسنده چند کتاب دربارهٔ امام‌خمینی و انقلاب اسلامی{{ببینید|محمد حسنین هیکل}}، [[خورشید احمد]]عضو شورای مرکزی [[جماعت اسلامی پاکستان]]، نمایندگان [[حرکةالمحرومین]] [[لبنان]]، عده‌ای از [[ارمنیان]]مقیم فرانسه، هیئت نمایندگی دولت هند، سه تن از شخصیت‌های آمریکایی:
برخی مقام‌های سیاسی و کارشناسان خارجی که در نوفل لوشاتو با امام‌خمینی دیدار و گفتگو کردند، عبارت‌اند از: آقاشاهی مشاور [[ضیاءالحق]] رئیس‌جمهور پاکستان در امور خارجی، راسل کر نماینده پارلمان [[انگلستان]] و عضو حزب کارگر و از منتقدان سیاست‌های پهلوی در نقض [[حقوق بشر]]، ریچارد کاتم استاد دانشگاه و کارشناس آمریکایی، کلود شایه نماینده مخصوص کاخ الیزه، ژاک ژوبر مدیرکل سیاسی و مسئول امور خاورمیانه و ایران در فرانسه، [[محمد حسنین هیکل]] از متفکران و نویسندگان جهان عرب و نویسنده چند کتاب دربارهٔ امام‌خمینی و انقلاب اسلامی{{ببینید|محمد حسنین هیکل}}، خورشید احمد عضو شورای مرکزی جماعت اسلامی پاکستان، نمایندگان حرکةالمحرومین [[لبنان]]، عده‌ای از ارمنیان مقیم فرانسه، هیئت نمایندگی دولت هند، سه تن از شخصیت‌های آمریکایی:
[[رمزی کلارک]] (دادستان سابق و وزیر اسبق دادگستری) ریچارد فالک (استاد دانشگاه) و [[دان لویی]] (نماینده سازمان‌های مذهبی).<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ‏۹/۲۵۰؛ بصیرت‌منش، امام‌خمینی، ۱۱۵–۱۱۷؛ محتشمی‌پور، از ایران، ۲/۳۸۱، ۳۸۸ و ۴۱۵.</ref> رمزی کلارک که به صورت یک فرد مستقل با امام‌خمینی دیدار کرد، پس از دیدار، ایشان را مردی بسیار باهوش، خردمند و فرزانه معرفی کرد و کلید حل مشکلات ایران را در دست ایشان دانست.<ref>کرباسچی، هفت هزار، ۲/۱۰۹۳.</ref>
رمزی کلارک (دادستان سابق و وزیر اسبق دادگستری) ریچارد فالک (استاد دانشگاه) و دان لویی (نماینده سازمان‌های مذهبی).<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ‏۹/۲۵۰؛ بصیرت‌منش، امام‌خمینی، ۱۱۵–۱۱۷؛ محتشمی‌پور، از ایران، ۲/۳۸۱، ۳۸۸ و ۴۱۵.</ref> رمزی کلارک که به صورت یک فرد مستقل با امام‌خمینی دیدار کرد، پس از دیدار، ایشان را مردی بسیار باهوش، خردمند و فرزانه معرفی کرد و کلید حل مشکلات ایران را در دست ایشان دانست.<ref>کرباسچی، هفت هزار، ۲/۱۰۹۳.</ref>


نمایندگان دولت فرانسه در شب نخست ورود امام‌خمینی به پاریس و کلود شایه نماینده وزارت امور خارجه فرانسه با عنوان مدیرکل امور کنسولی در نوفل لوشاتو در بیستم آذر با ایشان دیدار داشتند که برخی آن را چهاردهم آذر گفته‌اند<ref>ذاکری، طلوع خورشید، ۵۶۶؛ محتشمی‌پور، از ایران، ۲/۴۰۶.</ref> و در دهم دی نیز نمایندگان دولت فرانسه با ایشان دیدار کردند.<ref>بصیرت‌منش، امام‌خمینی، ۷۲؛ محتشمی‌پور، ماهنامه یادآور، ۲/۴۰۶.</ref> در هجدهم دی نمایندگان رئیس‌جمهور فرانسه در دیدار با امام‌خمینی، پیام رئیس‌جمهور آمریکا را به ایشان رساندند. کارتر در این پیام ضمن حمایت از [[بختیار]] از امام‌خمینی خواسته بود با دولت بختیار موافقت یا دست‌کم سکوت کند تا آرامش برقرار شود؛ در غیر این صورت احتمال [[کودتای نظامی]] و کشتار وسیع مردم رخ خواهد داد.<ref>بصیرت‌منش، امام‌خمینی، ۱۵۹–۱۶۰.</ref> امام‌خمینی در پاسخ، موافقت و سکوت در برابر دولت بختیار را برخلاف قوانین دانست و یادآور شد بر فرض چنین خطایی شود، ملت نخواهد پذیرفت و وجود آرامش با وجود [[محمدرضا پهلوی]] امکان‌پذیر نیست. کارتر نیز اگر خواهان آرامش و ریخته‌نشدن خون‌هاست، او را ببرد و از دولت بختیار نیز پشتیبانی نکند و به خواسته مردم توجه داشته باشد. ایشان با اشاره به اطلاع از کودتا، بیان کرد این تهدید را با تحریم کالاهای آمریکایی و حکم [[جهاد]] پاسخ خواهد داد و یادآور شد چنان‌چه کودتایی در ایران صورت پذیرد، مردم آن را آمریکایی می‌دانند و این نه به مصلحت مردم ایران و نه امریکاست؛ افزون بر آن، بسیاری از ارتشیان به انقلاب پیوسته‌اند و با کودتا مقابله خواهند کرد. ایشان سپس به آمریکا توصیه کرد آنان از کودتا جلوگیری کنند؛ زیرا [[کودتا]] به زیان آنان است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۵/۳۷۶–۳۷۷.</ref> در ۲۴ دی شهردار نوفل لوشاتو با امام‌خمینی در محل اقامت ایشان دیدار کرد.<ref>کرباسچی، هفت هزار، ۲/۱۰۷۲.</ref>
نمایندگان دولت فرانسه در شب نخست ورود امام‌خمینی به پاریس و کلود شایه نماینده وزارت امور خارجه فرانسه با عنوان مدیرکل امور کنسولی در نوفل لوشاتو در بیستم آذر با ایشان دیدار داشتند که برخی آن را چهاردهم آذر گفته‌اند<ref>ذاکری، طلوع خورشید، ۵۶۶؛ محتشمی‌پور، از ایران، ۲/۴۰۶.</ref> و در دهم دی نیز نمایندگان دولت فرانسه با ایشان دیدار کردند.<ref>بصیرت‌منش، امام‌خمینی، ۷۲؛ محتشمی‌پور، ماهنامه یادآور، ۲/۴۰۶.</ref> در هجدهم دی نمایندگان رئیس‌جمهور فرانسه در دیدار با امام‌خمینی، پیام رئیس‌جمهور آمریکا را به ایشان رساندند. کارتر در این پیام ضمن حمایت از [[بختیار]] از امام‌خمینی خواسته بود با دولت بختیار موافقت یا دست‌کم سکوت کند تا آرامش برقرار شود؛ در غیر این صورت احتمال کودتای نظامی و کشتار وسیع مردم رخ خواهد داد.<ref>بصیرت‌منش، امام‌خمینی، ۱۵۹–۱۶۰.</ref> امام‌خمینی در پاسخ، موافقت و سکوت در برابر دولت بختیار را برخلاف قوانین دانست و یادآور شد بر فرض چنین خطایی شود، ملت نخواهد پذیرفت و وجود آرامش با وجود [[محمدرضا پهلوی]] امکان‌پذیر نیست. کارتر نیز اگر خواهان آرامش و ریخته‌نشدن خون‌هاست، او را ببرد و از دولت بختیار نیز پشتیبانی نکند و به خواسته مردم توجه داشته باشد. ایشان با اشاره به اطلاع از کودتا، بیان کرد این تهدید را با تحریم کالاهای آمریکایی و حکم [[جهاد]] پاسخ خواهد داد و یادآور شد چنان‌چه کودتایی در ایران صورت پذیرد، مردم آن را آمریکایی می‌دانند و این نه به مصلحت مردم ایران و نه امریکاست؛ افزون بر آن، بسیاری از ارتشیان به انقلاب پیوسته‌اند و با کودتا مقابله خواهند کرد. ایشان سپس به آمریکا توصیه کرد آنان از کودتا جلوگیری کنند؛ زیرا کودتا به زیان آنان است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۵/۳۷۶–۳۷۷.</ref> در ۲۴ دی شهردار نوفل لوشاتو با امام‌خمینی در محل اقامت ایشان دیدار کرد.<ref>کرباسچی، هفت هزار، ۲/۱۰۷۲.</ref>


دولت آمریکا تمایل داشت مستقیم با امام‌خمینی گفتگو کند که موفق نشد؛ ولی گری سیک در تماس تلفنی با نوفل لوشاتو ابراز کرد [[دولت آمریکا]] مفید می‌داند نماینده رسمی دولت آمریکا با نماینده امام‌خمینی ارتباط مستقیم داشته باشد که مورد تأیید امام‌خمینی قرار گرفت و در نتیجه در پنج نوبت مذاکراتی میان وارن زیمرمن، [[دیپلمات آمریکایی]] و [[ابراهیم یزدی]] به نمایندگی از امام‌خمینی در ۲۶ دی تا هفتم بهمن در هتلی در نوفل لوشاتو صورت گرفت.<ref>بصیرت‌منش، امام‌خمینی، ۱۶۷–۱۸۳؛ نجاتی، تاریخ سیاسی، ۲/۲۷۵.</ref>
دولت آمریکا تمایل داشت مستقیم با امام‌خمینی گفتگو کند که موفق نشد؛ ولی گری سیک در تماس تلفنی با نوفل لوشاتو ابراز کرد دولت آمریکا مفید می‌داند نماینده رسمی دولت آمریکا با نماینده امام‌خمینی ارتباط مستقیم داشته باشد که مورد تأیید امام‌خمینی قرار گرفت و در نتیجه در پنج نوبت مذاکراتی میان وارن زیمرمن، دیپلمات آمریکایی و [[ابراهیم یزدی]] به نمایندگی از امام‌خمینی در ۲۶ دی تا هفتم بهمن در هتلی در نوفل لوشاتو صورت گرفت.<ref>بصیرت‌منش، امام‌خمینی، ۱۶۷–۱۸۳؛ نجاتی، تاریخ سیاسی، ۲/۲۷۵.</ref>


محورهای اصلی و مورد تأکید امام‌خمینی در سخنرانی‌ها، پیام‌ها و مصاحبه‌ها در مدت اقامت در نوفل لوشاتو، عبارت‌اند از: مبارزه با [[استبداد]] داخلی، نابودی رژیم پهلوی،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ‏۳/۴۹۴، ۵۰۵، ۵۱۹ و ۴/۳، ۷۸، ۴۳۷، ۲۴۵.</ref> برقراری [[جمهوری اسلامی]] بر اساس رأی مردم،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۴/۲۴۴، ۲۴۷، ۲۴۸، ۵۰۵ و ۵/۷۷.</ref> آزادی و استقلال فرهنگی، [[سیاسی]] و [[اقتصادی]] ملت ایران،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۴/۵۷، ۶۲، ۱۳۷ و ۱۵۵.</ref> رعایت حقوق [[زنان]]،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ‏۴/۳۶۴، ۴۲۸ و ‏۵/۷۰، ۲۹۳–۲۹۴، ۳۲۸.</ref> عدالت،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ‏۳/۵۰۹؛ ‏۴/۴۱۹، ۴۶۱ و ۵/۷۱.</ref> کرامت انسان،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۴/۱۸۵–۱۸۹.</ref> مبارزه با استعمارگران خارجی و حامیان شاه و رژیم پهلوی که در رأس آنها دولت آمریکا و شخص [[رئیس‌جمهور]] این کشور قرار داشت،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۳/۴۹۱؛ ۴/۲۳، ۲۴، ۶۴، ۷۱، ۷۹، ۱۰۴، ۱۳۹، ۲۰۷ و ۵/۴۰، ۵۵، ۱۷۴، ۳۰۵.</ref> نیز محکوم‌کردن سیاست‌های استعماری [[اتحاد جماهیر شوروی]] و [[انگلستان]] و حمایت‌های [[دولت چین]] و [[فرانسه]] از محمدرضا پهلوی.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۴/۲۵، ۴۳، ۱۰۶، ۱۵۵، ۱۶۰ و ۲۲۳.</ref>
محورهای اصلی و مورد تأکید امام‌خمینی در سخنرانی‌ها، پیام‌ها و مصاحبه‌ها در مدت اقامت در نوفل لوشاتو، عبارت‌اند از: مبارزه با [[استبداد]] داخلی، نابودی رژیم پهلوی،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ‏۳/۴۹۴، ۵۰۵، ۵۱۹ و ۴/۳، ۷۸، ۴۳۷، ۲۴۵.</ref> برقراری [[جمهوری اسلامی]] بر اساس رأی مردم،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۴/۲۴۴، ۲۴۷، ۲۴۸، ۵۰۵ و ۵/۷۷.</ref> آزادی و استقلال فرهنگی، سیاسی و اقتصادی ملت ایران،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۴/۵۷، ۶۲، ۱۳۷ و ۱۵۵.</ref> رعایت حقوق [[زنان]]،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ‏۴/۳۶۴، ۴۲۸ و ‏۵/۷۰، ۲۹۳–۲۹۴، ۳۲۸.</ref> عدالت،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ‏۳/۵۰۹؛ ‏۴/۴۱۹، ۴۶۱ و ۵/۷۱.</ref> کرامت انسان،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۴/۱۸۵–۱۸۹.</ref> مبارزه با استعمارگران خارجی و حامیان شاه و رژیم پهلوی که در رأس آنها دولت آمریکا و شخص رئیس‌جمهور این کشور قرار داشت،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۳/۴۹۱؛ ۴/۲۳، ۲۴، ۶۴، ۷۱، ۷۹، ۱۰۴، ۱۳۹، ۲۰۷ و ۵/۴۰، ۵۵، ۱۷۴، ۳۰۵.</ref> نیز محکوم‌کردن سیاست‌های استعماری [[اتحاد جماهیر شوروی]] و [[انگلستان]] و حمایت‌های دولت چین و [[فرانسه]] از محمدرضا پهلوی.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۴/۲۵، ۴۳، ۱۰۶، ۱۵۵، ۱۶۰ و ۲۲۳.</ref>


== رفتار با همسایگان ==
== رفتار با همسایگان ==
خط ۹۱: خط ۹۱:


== سرانجام محل اقامت ==
== سرانجام محل اقامت ==
امام‌خمینی که ۱۳ آبان ۱۳۴۳ از ایران تبعید شده بود، سرانجام در ۱۲ بهمن ۱۳۵۷ به ایران بازگشت و از فرودگاه [[مهرآباد]] تهران تا بهشت زهرا (س) میلیون‌ها تن از او استقبال کردند<ref>کرباسچی، هفت هزار، ۲/۱۱۱۷.</ref>{{ببینید|بازگشت امام‌خمینی}} پس از بازگشت ایشان، چند [[سرمایه‌دار]] [[عرب]] و [[ایرانی]] قصد داشتند در نوفل لوشاتو خانه‌های شماره یک و دو را بخرند که موفق نشدند. مالک خانه شماره یک قصد فروش نداشت و خانه شماره دو نیز متعلق به همسر علی عسگری بود که آن را برای همیشه در اختیار امام‌خمینی قرار داده بود تا پس از بازگشت ایشان به ایران طبق صلاحدید ایشان، از آن استفاده شود. این خانه با گذشت زمان، با خطر فرسودگی و تخریب تدریجی روبه‌رو و بخشی از آن در مقطعی به دست مخالفان منفجر شد و پس از آن، تلاشی برای بازسازی آن صورت نگرفت،<ref>رجائی‌نژاد و حاضری، هفت‌اقلیم، ۳۶۱–۳۶۲.</ref> اما در سال‌های اخیر [[مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی]] آن را به تملک خود درآورده و در صدد بازسازی و احیای آن می‌باشد.
امام‌خمینی که ۱۳ آبان ۱۳۴۳ از ایران تبعید شده بود، سرانجام در ۱۲ بهمن ۱۳۵۷ به ایران بازگشت و از فرودگاه مهرآباد تهران تا بهشت زهرا (س) میلیون‌ها تن از او استقبال کردند<ref>کرباسچی، هفت هزار، ۲/۱۱۱۷.</ref>{{ببینید|بازگشت امام‌خمینی}} پس از بازگشت ایشان، چند سرمایه‌دار عرب و ایرانی قصد داشتند در نوفل لوشاتو خانه‌های شماره یک و دو را بخرند که موفق نشدند. مالک خانه شماره یک قصد فروش نداشت و خانه شماره دو نیز متعلق به همسر علی عسگری بود که آن را برای همیشه در اختیار امام‌خمینی قرار داده بود تا پس از بازگشت ایشان به ایران طبق صلاحدید ایشان، از آن استفاده شود. این خانه با گذشت زمان، با خطر فرسودگی و تخریب تدریجی روبه‌رو و بخشی از آن در مقطعی به دست مخالفان منفجر شد و پس از آن، تلاشی برای بازسازی آن صورت نگرفت،<ref>رجائی‌نژاد و حاضری، هفت‌اقلیم، ۳۶۱–۳۶۲.</ref> اما در سال‌های اخیر [[مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی]] آن را به تملک خود درآورده و در صدد بازسازی و احیای آن می‌باشد.


در سال‌های نخست انقلاب خیابان چرچیل در تهران به نوفل لوشاتو تغییر نام یافت تا همواره یاد و خاطره آخرین محل اقامت امام‌خمینی در تبعید در یادها بماند.<ref>جماران، پایگاه اطلاع‌رسانی.</ref>
در سال‌های نخست انقلاب خیابان چرچیل در تهران به نوفل لوشاتو تغییر نام یافت تا همواره یاد و خاطره آخرین محل اقامت امام‌خمینی در تبعید در یادها بماند.<ref>جماران، پایگاه اطلاع‌رسانی.</ref>
۲۱٬۱۵۰

ویرایش