Image-reviewer، emailconfirmed، مدیران
۴٬۵۲۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
'''حسینبنعلی، سیدالشهدا(ع)'''، زندگی، جایگاه و نقش امام سوم(ع). | '''حسینبنعلی، سیدالشهدا(ع)'''، زندگی، جایگاه و نقش امام سوم(ع). | ||
امام حسین(ع) ملقب به سیدالشهدا، امام سوم شیعیان و فرزند [[امامعلی(ع)|امام علی(ع)]] و [[حضرت فاطمه زهرا(س)|حضرت زهرا(س)]] در سوم شعبان سال چهارم قمری در مدینه به دنیا آمد و در دهم محرم ([[عاشورا]]) سال ۶۱ قمری در [[کربلا]] به [[شهادت]] رسید. امامحسین(ع) دارای فضایل و مقامات معنوی فراوان است و روایات بسیاری از [[پیامبر اکرم(ص)]] دربارهٔ شخصیت، فضایل و مناقب ایشان آمده است. | |||
در نگاه امامخمینی، امامحسین(ع) از عصاره [[وحی|وحی الهی]] تغذیه و در خاندان پیامبر(ص) و علی(ع) و در دامن فاطمه(س) تربیت شده است. ایشان امامحسین(ع) را عصاره [[نبوت]] و [[ولایت]] میدانست و با اشاره به ولایت الهی امامحسین(ع) همانند دیگر امامان و جانشینی آنان از پیامبر(ص)، معتقد بود [[فرشتگان خدا]] و [[روح]] در [[شب قدر]] بر ایشان نازل شدهاند. | |||
امامخمینی روز تولد آن حضرت را عید سعید، بابرکت و شریف و آن را ادامه [[بعثت]] حضرت خاتم الانبیا(ص) خوانده است. چنانکه ولادت آن حضرت را روز طلوع خورشید معنویت و آن حضرت را پاسدار اسلام و تجدیدکننده حیات [[قرآن کریم]] و نجاتبخش امت خاتم در شب تاریک و عصر ظلمانی و منشأ همه خیرات برای امت اسلامی در طول تاریخ اسلام خوانده است. | |||
ایشان به استناد روایات، امامحسین(ع) را تجسم [[توحید]] میدانست که خداوند را در همه جا حاضر و ناظر میدید و نیز به استناد روایات، قوت روح و برافروختگی رنگ امامحسین(ع) در [[روز عاشورا]] را دلیل [[اخلاص]] و مجاهدت ایشان در راه خدا و [[ایمان]] به روز جزا و اعتقاد حضرت به اینکه شهادت عزیزان ذخیره [[قیامت]] است، تفسیر کرده است. در نگاه امامخمینی امامحسین(ع)، همه زندگیاش را برای پیشبرد [[اسلام]] و ارزشهای اسلامی و رفع منکر و جلوگیری از حاکمیت [[ظلم]] و مفاسدی که حکومتها در جهان ایجاد میکنند، فدا کرد. | |||
امامخمینی سخنان و سیره و دعاهای آن حضرت را وسیله شناخت راه خدا و راهنمای راه معرفی کرده است و با استناد به روایتی از پیامبر اکرم(ص)، قیام امامحسین(ع) را بر ضد سلطان ستمگر، [[تکلیف شرعی]] و الهی همگان دانسته است بر همین اساس بارها از مردم و روحانیان خواسته است تا یاد و راه امامحسین(ع) را زنده نگه دارند تا اسلام زنده بماند و مردم به تکالیف شرعی خود عمل کنند. امامخمینی عزاداری برای سیدالشهدا(ع) را رمز زنده نگهداشتن مکتب اهل بیت(ع) شمرده است. | |||
== معرفی اجمالی == | == معرفی اجمالی == | ||
امام ابوعبدالله، حسینبنعلی فرزند [[امام علی(ع)|علیبنابیطالب(ع)]] و [[فاطمه زهرا(س)]] دختر پیامبر اکرم(ص)، ملقب به سیدالشهدا، طیب، مبارک و نافع،<ref>ابنابیالثلچ، مجموعه نفیسه فی تاریخ الائمه، ۲۲؛ ابنقولویه، کامل الزیارات، ۶۷.</ref> بنا به مشهور در سوم شعبانِ<ref>اصفهانی، مقاتل الطالبین، ۸۴؛ طبرسی، إعلام الوری بأعلام الهدی، ۱/۴۱۹–۴۲۰.</ref> سال سوم<ref>کلینی، الکافی، ۱/۴۶۳.</ref> یا چهارم هجری<ref>ابنطاووس، اللهوف علی قتلی الطفوف، ۱۲؛ اربلی، کشف الغمة فی معرفة الائمه، ۲/۲۱۲.</ref> در [[مدینه]] به دنیا آمد. لقب «سیدالشهدا» به معنای سرور شهیدان را نخستین بار [[رسول خدا(ص)]] به [[حمزةبنعبدالمطلب]] پس از شهادت وی در [[جنگ احد|جنگ اُحد]] داد<ref>مفید، الارشاد، ۱/۳۷.</ref> و پس از آن بر اساس روایات متعدد این لقب از پیامبر اکرم(ص) از سوی خداوند به حسینبنعلی(ع) داده شد.<ref>ابنقولویه، کامل الزیارات، ۶۷.</ref> حسینبنعلی(ع) هفت سال نخست را در کنار جد خود پیامبر(ص) و مادر خود فاطمه(س) و ۳۷ سال با پدر خود زندگی کرد<ref>مسعودی، اثبات الوصیه للامام علیبنابیطالب(ع)، ۱۶۴–۱۶۵.</ref> که ۲۵ سال آن با خلافت خلفای سهگانه همزمان بود. امامحسین(ع) ده سال پس از [[شهادت]] پدر خود در کنار [[امام حسن مجتبی(ع)|امامحسن(ع)]] بود. | امام ابوعبدالله، حسینبنعلی فرزند [[امام علی(ع)|علیبنابیطالب(ع)]] و [[فاطمه زهرا(س)]] دختر پیامبر اکرم(ص)، ملقب به سیدالشهدا، طیب، مبارک و نافع،<ref>ابنابیالثلچ، مجموعه نفیسه فی تاریخ الائمه، ۲۲؛ ابنقولویه، کامل الزیارات، ۶۷.</ref> بنا به مشهور در سوم شعبانِ<ref>اصفهانی، مقاتل الطالبین، ۸۴؛ طبرسی، إعلام الوری بأعلام الهدی، ۱/۴۱۹–۴۲۰.</ref> سال سوم<ref>کلینی، الکافی، ۱/۴۶۳.</ref> یا چهارم هجری<ref>ابنطاووس، اللهوف علی قتلی الطفوف، ۱۲؛ اربلی، کشف الغمة فی معرفة الائمه، ۲/۲۱۲.</ref> در [[مدینه]] به دنیا آمد. لقب «سیدالشهدا» به معنای سرور شهیدان را نخستین بار [[رسول خدا(ص)]] به [[حمزةبنعبدالمطلب]] پس از شهادت وی در [[جنگ احد|جنگ اُحد]] داد<ref>مفید، الارشاد، ۱/۳۷.</ref> و پس از آن بر اساس روایات متعدد این لقب از پیامبر اکرم(ص) از سوی خداوند به حسینبنعلی(ع) داده شد.<ref>ابنقولویه، کامل الزیارات، ۶۷.</ref> حسینبنعلی(ع) هفت سال نخست را در کنار جد خود پیامبر(ص) و مادر خود فاطمه(س) و ۳۷ سال با پدر خود زندگی کرد<ref>مسعودی، اثبات الوصیه للامام علیبنابیطالب(ع)، ۱۶۴–۱۶۵.</ref> که ۲۵ سال آن با خلافت خلفای سهگانه همزمان بود. امامحسین(ع) ده سال پس از [[شهادت]] پدر خود در کنار [[امام حسن مجتبی(ع)|امامحسن(ع)]] بود. | ||
خط ۳۴: | خط ۴۳: | ||
امامحسین(ع) نزد امامعلی(ع) نیز جایگاه ویژهای داشت و ایشان در هنگام شهادت به امامحسن(ع) و امامحسین(ع) وصیت کرد.<ref>نهج البلاغه، ن۴۷، ۴۴۶–۴۴۷.</ref> دیگر صحابه پیامبر(ص) نیز بسیار به حسن(ع) و حسین(ع) احترام میگذاشتند؛ چنانکه [[ابنعباس]] مفسر معروف قرآن با وجود آنکه سن وی از آن دو بیشتر بود، برای آنان رکاب میگرفت و آنان را فرزندان پیامبر(ص) میخواند و این کار خود را نعمت خدا برای خود میشمرد.<ref>ابنسعد، الطبقات الکبری، ۱/۳۹۸؛ بلاذری، انساب الاشراف، ۳/۱۵۱؛ ابنکثیر، البدایة و النهایه، ۸/۳۷.</ref> امامحسین(ع) مانند دیگر [[امامان]] دارای [[علم الهی]] بود<ref>ابنصباغ، الفصول المهمة فی معرِفة الأئمَّه، ۲/۷۶۳.</ref> و برخی از بزرگان صحابه، مردم را در مسائل دینی به ایشان رجوع میدادند<ref>ابنعساکر، تاریخ مدینه دمشق، ۱۴/۱۸۳.</ref>؛ حتی مخالفانی مانند [[معاویةبنابیسفیان]] نیز به جایگاه علمی امامحسین(ع) اعتراف داشتند.<ref>ابنسعد، الطبقات الکبری، ۱/۴۱۲.</ref> | امامحسین(ع) نزد امامعلی(ع) نیز جایگاه ویژهای داشت و ایشان در هنگام شهادت به امامحسن(ع) و امامحسین(ع) وصیت کرد.<ref>نهج البلاغه، ن۴۷، ۴۴۶–۴۴۷.</ref> دیگر صحابه پیامبر(ص) نیز بسیار به حسن(ع) و حسین(ع) احترام میگذاشتند؛ چنانکه [[ابنعباس]] مفسر معروف قرآن با وجود آنکه سن وی از آن دو بیشتر بود، برای آنان رکاب میگرفت و آنان را فرزندان پیامبر(ص) میخواند و این کار خود را نعمت خدا برای خود میشمرد.<ref>ابنسعد، الطبقات الکبری، ۱/۳۹۸؛ بلاذری، انساب الاشراف، ۳/۱۵۱؛ ابنکثیر، البدایة و النهایه، ۸/۳۷.</ref> امامحسین(ع) مانند دیگر [[امامان]] دارای [[علم الهی]] بود<ref>ابنصباغ، الفصول المهمة فی معرِفة الأئمَّه، ۲/۷۶۳.</ref> و برخی از بزرگان صحابه، مردم را در مسائل دینی به ایشان رجوع میدادند<ref>ابنعساکر، تاریخ مدینه دمشق، ۱۴/۱۸۳.</ref>؛ حتی مخالفانی مانند [[معاویةبنابیسفیان]] نیز به جایگاه علمی امامحسین(ع) اعتراف داشتند.<ref>ابنسعد، الطبقات الکبری، ۱/۴۱۲.</ref> | ||
امامحسین(ع) به نص پیامبر(ص) و تصریح پدر خود<ref>مسعودی، اثبات الوصیه للامام علیبنابیطالب(ع)، ۱۶۴؛ اربلی، کشف الغمة فی معرفة الائمه، ۲/۲۱۴.</ref> و برادرش امامحسن(ع)،<ref>طبرسی، إعلام الوری بأعلام الهدی، ۱/۴۲۳.</ref> امام مسلمانان بود. پیامبر(ص) ایشان و برادرش حسن(ع) را خلیفه و [[حجت خدا]] بر مردم معرفی کرد<ref>کلینی، الکافی، ۱/۵۲۷–۵۲۸.</ref>؛ همچنین برخی روایات آیه ۲۸ [[سوره زخرف]] را اشاره به [[امامت]] امامحسین(ع) و فرزندان ایشان تا [[اماممهدی(ع)]] شمردهاند.<ref>ابنشهرآشوب، مناقب آل ابیطالب، ۴/۴۶.</ref> | امامحسین(ع) به نص پیامبر(ص) و تصریح پدر خود<ref>مسعودی، اثبات الوصیه للامام علیبنابیطالب(ع)، ۱۶۴؛ اربلی، کشف الغمة فی معرفة الائمه، ۲/۲۱۴.</ref> و برادرش امامحسن(ع)،<ref>طبرسی، إعلام الوری بأعلام الهدی، ۱/۴۲۳.</ref> امام مسلمانان بود. پیامبر(ص) ایشان و برادرش حسن(ع) را خلیفه و [[حجت خدا]] بر مردم معرفی کرد<ref>کلینی، الکافی، ۱/۵۲۷–۵۲۸.</ref>؛ همچنین برخی روایات آیه ۲۸ [[سوره زخرف]] را اشاره به [[امامت]] امامحسین(ع) و فرزندان ایشان تا [[اماممهدی(ع)]] شمردهاند.<ref>ابنشهرآشوب، مناقب آل ابیطالب، ۴/۴۶.</ref> [[امامخمینی]] به استناد روایات،<ref>ترمذی، الجامع الکبیر، ۶/۱۱۸؛ ابنصباغ، الفصول المهمة فی معرِفة الأئمَّه، ۲/۷۵۶–۷۵۷.</ref> یادآور شده است که پیامبر(ص)، حسین(ع) را از خود و خود را از حسین(ع) نامید.<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱۰/۱۲۰.</ref> در نگاه ایشان امامحسین(ع) از عصاره [[وحی|وحی الهی]] تغذیه و در خاندان پیامبر(ص) و علی(ع) و در دامن فاطمه(س) تربیت شده است.<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱۲/۴۴۱.</ref> ایشان امامحسین(ع) را عصاره [[نبوت]] و [[ولایت]] میدانست<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱۴/۴۰۷.</ref> و با اشاره به ولایت الهی امامحسین(ع) همانند دیگر امامان و جانشینی آنان از پیامبر(ص)،<ref>بحرانی، البرهان فی تفسیر القرآن، ۵/۷۱۴.</ref> معتقد بود [[فرشتگان خدا]] و [[روح]] در [[شب قدر]] بر ایشان نازل شدهاند.<ref>امامخمینی، آداب الصلاة، ۳۳۰.</ref> | ||
[[امامخمینی]] به استناد روایات،<ref>ترمذی، الجامع الکبیر، ۶/۱۱۸؛ ابنصباغ، الفصول المهمة فی معرِفة الأئمَّه، ۲/۷۵۶–۷۵۷.</ref> یادآور شده است که پیامبر(ص)، حسین(ع) را از خود و خود را از حسین(ع) نامید.<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱۰/۱۲۰.</ref> در نگاه ایشان امامحسین(ع) از عصاره [[وحی|وحی الهی]] تغذیه و در خاندان پیامبر(ص) و علی(ع) و در دامن فاطمه(س) تربیت شده است.<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱۲/۴۴۱.</ref> ایشان امامحسین(ع) را عصاره [[نبوت]] و [[ولایت]] میدانست<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱۴/۴۰۷.</ref> و با اشاره به ولایت الهی امامحسین(ع) همانند دیگر امامان و جانشینی آنان از پیامبر(ص)،<ref>بحرانی، البرهان فی تفسیر القرآن، ۵/۷۱۴.</ref> معتقد بود [[فرشتگان خدا]] و [[روح]] در [[شب قدر]] بر ایشان نازل شدهاند.<ref>امامخمینی، آداب الصلاة، ۳۳۰.</ref> | |||
== ویژگیها == | == ویژگیها == |