۱٬۷۶۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''غفلت'''، بیتوجهی و سستی [[نفس]] در توجه به هدف و رویگردانی از [[حقتعالی]]. | '''غفلت'''، بیتوجهی و سستی [[نفس]] در توجه به هدف و رویگردانی از [[حقتعالی]]. | ||
[[قرآن]]، غفلت را عامل پیروی از هوا و تجاوز از حق میداند و امامخمینی بیدارشدن از خواب غفلت (یقظه) را منزل اول انسانیت میشمارد. | |||
امامخمینی، [[گناه]] و غرقشدن در لذتهای دنیوی را از عوامل غفلت میداند و غفلت را به ناپسند و پسندیده تقسیم کردهاست. غفلت ناپسند، مانند غفلت از خداوند و غفلت پسندیده، مانند غفلت برخی از اولیای الهی که از عالم و هرچه در آن است، غافلاند. | |||
امامخمینی، برای غفلت ناپسند مصادیقی برشمرده است چون؛ غفلت از خداوند؛ که ریشه همه خطاهای انسان است. غفلت از نفس و اعمال آن؛ که سبب افزایش حجابها است، غفلت از توجه در [[عبادت]]؛ که موجب حقیقتنیافتن و عدم پذیرش عبادت میشود و غفلت از مرگ؛ که سبب مرگ بدون زاد و توشه میشود. ایشان [[تفکر]]، پندهای انبیا(ع)، و کتابهای آسمانی را از اسباب بیداری انسانها میداند. | |||
غفلت در عرصه اجتماعی نیز دارای پیامدهای جبرانناپذیری است، چنانکه امامخمینی آن را به مباحث اجتماعی بسط داده و همگان بهویژه علما را از غفلت در امور اجتماعی بر حذر داشته و [[امت اسلامی]] و ملت ایران را به غافلنشدن از دسیسههای دشمنان توصیه کرده است. | |||
== معنی == | == معنی == | ||
خط ۱۱۸: | خط ۱۲۷: | ||
[[رده:عرفان]] | [[رده:عرفان]] | ||
[[رده:اخلاق]] | [[رده:اخلاق]] | ||
[[رده:مقاله های نیازمند ارزیابی]] |