غرور: تفاوت میان نسخه‌ها

امام‌خمینی، به غرور اهل علم، اهل عبادت و اهل سلوک اشاره کرده‌ است. به اعتقاد ایشان غرور اهل علم ممکن است انسان را از راه هدایت بازدارد و همچنین اهل سلوک ممکن است به سبب کمال باطنی به غرور مبتلا شوند، زیرا آفت [[سیر و سلوک|سلوک]] اعتماد به عمل و [[ریاضت]] است؛ از این‌رو سالک باید سلوک و عمل را از خود نبیند.

امام‌خمینی، منشأ غرور را شیطان و [[نفس اماره]] برشمرده و [[عجب]] و [[کبر]] را از آثار غرور و اموری چون؛ اعتماد به رحمت الهی و [[شفاعت]] را از اسباب غرور دانسته و مبدأ غرور علمی را جهل به عوالم غیب و مبدأ غرور عملی را کوتاهی در اوامر الهی می‌داند.

غرور به معنای سرافرازی و افتخار مطلوب است، چنان‌که امام‌خمینی به پیروی از [[مذهب جعفری]]، [[ائمه معصومان(ع)]] و دارا بودن [[نهج‌البلاغه]]، [[صحیفه فاطمیه(س)]] و [[صحیفه سجادیه(ع)]] افتخار می‌کرد.