۱٬۷۶۵
ویرایش
جز (انتقال از رده:مقالههای جلد سوم دانشنامه به رده:مقالههای جلد سوم دانشنامه امامخمینی ردهانبوه) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''تقلید'''، استناد عمل به نظر فقیه در احکام دینی. | '''تقلید'''، استناد عمل به نظر فقیه در احکام دینی. | ||
اصل تقلید به عصر امامان معصوم(ع) میرسد که به سبب عدم دسترسی دایمی مردم به ایشان و مصالحی مانند [[تقیه]]، شیعیان را برای آموختن احکام و معارف دینی به شاگردان برجسته خود، ارجاع میدادند و گاهی نیز برخی از شاگردان برجسته خویش را به صدور [[فتوا]] و بیان احکام شرعی سفارش میکردند. | |||
تقلید از فقها با آغاز عصر غیبت و در دسترس نبودن معصومان(ع) و گسترش و ژرفا یافتن مباحث علمی و دستور معصومان(ع) به شکل جدی مطرح شد. | |||
امامخمینی، تأکید کردهاست عمل هر کس به حکم عقل و شرع باید مستند به علم و آگاهی باشد؛ از اینرو برای اثبات جواز تقلید، افزون بر آیات نفر و سؤال و برخی روایات، به [[بنای عقلا]] مبنی بر لزوم رجوع غیر عالم و غیر متخصص به عالم و متخصص استناد کردهاست. | |||
امامخمینی برای مرجع تقلید شرایطی برمیشمارد چون: اجتهاد، [[بلوغ]]، عقل، ایمان، [[عدالت (ابهامزدایی)|عدالت]]، مردبودن، حلالزادهبودن، [[اعلمیت]]، زندهبودن، حریصنبودن به دنیا و آگاهی به زمان و مکان. | |||
== مفهومشناسی == | == مفهومشناسی == | ||
خط ۹۲: | خط ۱۰۱: | ||
[[رده:مقالههای جلد سوم دانشنامه امامخمینی]] | [[رده:مقالههای جلد سوم دانشنامه امامخمینی]] | ||
[[رده:مقالههای دارای لینک دانشنامه]] | [[رده:مقالههای دارای لینک دانشنامه]] | ||
[[رده:مقاله های نیازمند ارزیابی]] |