پرش به محتوا

زمین: تفاوت میان نسخه‌ها

۲٬۳۸۵ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۴ اسفند ۱۴۰۱
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''زمین'''، ملکیت، اقسام و راه‌های تملّک زمین از نگاه فقهی.
'''زمین'''، ملکیت، اقسام و راه‌های تملّک زمین از نگاه فقهی.
زمین‌ها به دو نوع اراضی موات و آباد تقسیم می‌شوند، بر این‌اساس زمین‌ها عناوینی دارند چون:
اراضی محیاة؛ زمینی که در گذشته از موات بوده و کسی آن را احیا کرده باشد.
زمین‌های [[انفال]]: زمین‌های موات و زمین‌های آبادی که بدون نبرد از [[کافر|کافران]] به دست آمده.
اراضی مفتوح عنوة؛ زمین‌هایی که طی جنگ به دست می‌آید.
زمین‌های خصوصی؛ مالک مشخص دارند.
به نظر [[امام‌خمینی]]؛ اراضی مفتوح عنوة ملک کسی نیست و تنها منافع آن به افراد می‌رسد و مالکیت امام(ع) بر اراضی انفال را نه ملکیت حقیقی، که ولایت بر تصرف می‌داند. ایشان نظریه [[مارکسیسم|کمونیستی]] مخالفت با اصل مالکیت زمین را مخالف نظر اسلام دانسته؛ با این حال، ملکیت زمین در اسلام را مطلق و نامحدود نمی‌داند.
امام‌خمینی، فرد احیاکننده را مالک زمین می‌داند و موات‌شدن دوباره زمین را سبب خروج از ملک احیاکننده نمی‌داند و کافر  را در صورت احیای زمین موات، مالک آن دانسته‌است.
امام‌خمینی باور داشت از راه حیازت می‌توان مالک زمین‌های آباد طبیعی شد، با این‌وجود ایشان احیای خان‌ها و فئودال‌ها را نمی‌پذیرفت زیرا بسیاری از آنان از راه به‌خدمت‌گرفتن اجباری مردم، بسیاری از زمین‌ها را احیا و تصرف کرده بودند.
از نظر امام‌خمینی بر اساس حکم اولیه، مردم به تصرف در انفال مجازند و نیازی به اجازه حاکم نیست؛ ولی با برپایی حکومت و با توجه به نیازهای انسان امروزی، اختیار تصرف در زمین‌های موات به دست حکومت و [[حکومت اسلامی|دولت اسلامی]] است.
==معنی==
==معنی==
زمین که در عربی از آن به أرض تعبیر شده، به معنای جایگاه سکونت انسان‌هاست و در برابر سماء (آسمان) به کار می‌رود<ref>راغب، مفردات، ۷۳؛ ابن‌منظور، لسان العرب، ۷/۱۱۲؛ دهخدا، لغتنامه، ۸/۱۱۳۸۶.</ref>. این واژه کاربردهای دیگری نیز دارد که ازجمله آنها بخش محدود و معینی از زمین است<ref>مصطفوی، التحقیق، ۱/۶۹.</ref> که در مباحث حقوقی و فقهی، همین معنا مورد نظر است.
زمین که در عربی از آن به أرض تعبیر شده، به معنای جایگاه سکونت انسان‌هاست و در برابر سماء (آسمان) به کار می‌رود<ref>راغب، مفردات، ۷۳؛ ابن‌منظور، لسان العرب، ۷/۱۱۲؛ دهخدا، لغتنامه، ۸/۱۱۳۸۶.</ref>. این واژه کاربردهای دیگری نیز دارد که ازجمله آنها بخش محدود و معینی از زمین است<ref>مصطفوی، التحقیق، ۱/۶۹.</ref> که در مباحث حقوقی و فقهی، همین معنا مورد نظر است.
خط ۸۲: خط ۱۰۲:
[[رده:مقاله‌های دارای لینک دانشنامه]]
[[رده:مقاله‌های دارای لینک دانشنامه]]
[[رده:فقه]]
[[رده:فقه]]
[[رده:مقاله های نیازمند ارزیابی]]