۱٬۷۶۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
}} | }} | ||
'''حاشیه بر رساله ارث ملاهاشم خراسانی'''، حاشیه فقهی [[امامخمینی]] بر رساله ارث [[ملامحمدهاشم خراسانی]]، فارسی. | '''حاشیه بر رساله ارث ملاهاشم خراسانی'''، حاشیه فقهی [[امامخمینی]] بر رساله ارث [[ملامحمدهاشم خراسانی]]، فارسی. | ||
ملامحمدهاشم خراسانی، فقیه و مورخ امامی آثار چندی از خود برجای گذاشت ازجمله: کتاب منتخب التواریخ، رساله ربا و رساله ارث. رساله ارث وی در قالب رساله عملیه نگاشته شدهاست و مجتهدانی بر آن حاشیه نوشتهاند. | |||
تعلیقات امامخمینی بر این رساله، با عنوان حاشیه بر رساله ارث ملاهاشم خراسانی از نخستین [[تألیفات و آثار امامخمینی|نوشتههای فقهی]] ایشان است و در سال ۱۳۳۱ نگاشته شده و بنابر احتمالی، علت انتخاب این رساله برای حاشیهنگاری، ناقصبودن مبحث ارث کتاب وسیلة النجاة، بوده که امامخمینی بر آن تعلیقه نوشته است. | |||
این رساله شامل یک مقدمه، هفت فصل و یک خاتمه است و تمامی مباحث فقهی ارث را دربر میگیرد و امامخمینی در مجموع ۱۰۸ حاشیه بر این رساله نگاشته است. | |||
این رساله ظاهراً نخستینبار پس از درگذشت [[سیدحسین بروجردی]] چاپ شده و بار دوم، به دست [[مؤسسه تنظیم و نشر آثار امامخمینی]] در سال ۱۳۷۸ در ۱۳۴ صفحه چاپ شدهاست. همچنین این کتاب در جلد ۲۸ «[[موسوعة الامامالخمینی]]» در سال ۱۳۹۲ منتشر شدهاست. | |||
== معرفی ملاهاشم == | == معرفی ملاهاشم == | ||
ملامحمدهاشم خراسانی، فقیه و مورخ امامی (۱۲۸۴–۱۳۵۲ق)، در [[مشهد]] متولد شد و پس از فراگرفتن مقدمات علوم دینی، رهسپار [[نجف]] گشت و از محضر استادانی همچون [[آخوند محمدکاظم خراسانی]] و [[سیداسماعیل صدر اصفهانی]] بهره برد. ایشان پس از بازگشت به مشهد به حوزه درس سیدعلی حائری یزدی پیوست و آثار چندی از خود برجای گذاشت که ازجمله آنها میتوان به کتاب منتخب التواریخ، حسن العاقبة فی سعادة الخاتمه، رساله ربا، رساله معاملات و رساله ارث اشاره کرد.<ref>آقابزرگ، الذریعة، ۷/۱۵.</ref> رساله ارث وی به صورت فتوایی و در قالب رساله عملیه نگاشته شده است و مجتهدانی بر آن حاشیه نوشتهاند.<ref>عماد، کتابشناسی موضوعی ـ توصیفی آثار امام راحل، ۴۲.</ref> این رساله در سال ۱۳۴۰ق/ ۱۳۰۰ش چاپ و منتشر شد و در الذریعة با نام رسالة فی المیراث آمده است.<ref>آقابزرگ، الذریعة، ۲۳/۳۰۴.</ref> | ملامحمدهاشم خراسانی، فقیه و مورخ امامی (۱۲۸۴–۱۳۵۲ق)، در [[مشهد]] متولد شد و پس از فراگرفتن مقدمات علوم دینی، رهسپار [[نجف]] گشت و از محضر استادانی همچون [[آخوند محمدکاظم خراسانی]] و [[سیداسماعیل صدر اصفهانی]] بهره برد. ایشان پس از بازگشت به مشهد به حوزه درس سیدعلی حائری یزدی پیوست و آثار چندی از خود برجای گذاشت که ازجمله آنها میتوان به کتاب منتخب التواریخ، حسن العاقبة فی سعادة الخاتمه، رساله ربا، رساله معاملات و رساله ارث اشاره کرد.<ref>آقابزرگ، الذریعة، ۷/۱۵.</ref> رساله ارث وی به صورت فتوایی و در قالب رساله عملیه نگاشته شده است و مجتهدانی بر آن حاشیه نوشتهاند.<ref>عماد، کتابشناسی موضوعی ـ توصیفی آثار امام راحل، ۴۲.</ref> این رساله در سال ۱۳۴۰ق/ ۱۳۰۰ش چاپ و منتشر شد و در الذریعة با نام رسالة فی المیراث آمده است.<ref>آقابزرگ، الذریعة، ۲۳/۳۰۴.</ref> | ||
خط ۶۴: | خط ۷۴: | ||
[[رده:مقالههای دارای ناوبری]] | [[رده:مقالههای دارای ناوبری]] | ||
{{آثار امامخمینی}} | {{آثار امامخمینی}} | ||
[[رده:مقاله های نیازمند ارزیابی]] |