پرش به محتوا

تقریرات‌ درس‌های فقه و اصول امام‌خمینی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:تقریرات.jpg|بندانگشتی]]
[[پرونده:تقریرات.jpg|بندانگشتی]]
'''تقریرات اصولی و فقهی'''، نوشته‌های شاگردان از درس‌های [[اصول فقه]] و [[فقه]] [[امام‌خمینی]].
'''تقریرات اصولی و فقهی'''، نوشته‌های شاگردان از درس‌های [[اصول فقه]] و [[فقه]] [[امام‌خمینی]].
تقریرات به معنی نوشته‌های شاگردان از درس‌های استادان خود است. و شاگردان مطالب را با قلم خود نوشته، کتاب جزو تصانیف خود شاگردان به‌شمار می‌آید.
امام‌خمینی در سال‌های ۱۳۲۴–۱۳۴۳ سه دوره خارج اصول فقه [[تدریس امام‌خمینی|تدریس]] کرده‌است: با توجه به حضور پرشمار طلبه‌های مستعد در درس‌های ایشان تقریرهای پرشماری از درس‌های اصول فقه و فقه به قلم شاگردان نوشته شده‌است.
برخی از تقریرات دروس خارج اصول فقه امام‌خمینی که تاکنون (۱۳۹۹) منتشر شده‌اند عبارتند از: [[تهذیب الاصول]] تقریر [[جعفر سبحانی]]؛ [[تنقیح الاصول]] تقریر حسین تقوی اشتهاردی؛ [[معتمد الاصول]] تقریر [[محمد فاضل لنکرانی]] و [[محاضرات فی الاصول]] تقریر [[حسینعلی منتظری]].
برخی دیگر همچنان به صورت خطی باقی مانده که شماری از آنها عبارت‌اند از: تقریرات [[حسین مظاهری]]؛ [[یوسف صانعی]]، [[محمدعلی گرامی]] و [[محمدرضا توسلی]].
برخی از تقریرات خارج فقه امام‌خمینی که تاکنون (۱۳۹۹) منتشر شده‌اند عبارتند از: کتاب الطهاره تقریر محمد فاضل لنکرانی؛ البیع تقریر [[سیدحسن طاهری خرم‌آبادی]] و البیع تقریر [[محمدحسن قدیری|قدیری]].
برخی دیگر همچنان به صورت خطی باقی مانده که شماری از آنها عبارت‌اند از: تقریر مکاسب محرمه و بیع، نوشته محمدحسین تقوی اشتهاردی؛ تقریر مکاسب محرمه و بیع، نوشته [[محمد مؤمن|محمد مؤمن قمی]] و تقریر مباحث طهارت، مکاسب محرمه و بیع نوشته محمدرضا توسلی.
== مفهوم‌شناسی ==
== مفهوم‌شناسی ==
تقریرات جمع تقریر، به معنای بیان، قول، شرح و تفصیل است<ref>دهخدا، لغتنامه دهخدا، ۴/۶۰۲۳–۶۰۲۴</ref> و در اصطلاح، عنوانی عام به معنی نوشته‌های شاگردان از درس‌های استادان خود است. این سبک نگارش، از اواخر قرن دوازدهم پدید آمد و به مرور گسترش یافت. بعضی، تقریرات را مانند «أمالی» می‌دانند؛ با این فرق که شاگرد أمالی را در مجلس املای شیخ حدیث می‌نویسد و کتاب حدیثی را به نام شیخ حدیث منتشر می‌سازد؛ برخلاف تقریرات که دربردارنده مباحث استاد است و شاگردان از مباحث القاشده استادان استفاده کرده، مطالب را با قلم خود نوشته، کتاب جزو تصانیف خود شاگردان به‌شمار می‌آید.<ref>آقابزرگ، الذریعة الی تصانیف الشیعه، ۴/۳۶۶</ref>
تقریرات جمع تقریر، به معنای بیان، قول، شرح و تفصیل است<ref>دهخدا، لغتنامه دهخدا، ۴/۶۰۲۳–۶۰۲۴</ref> و در اصطلاح، عنوانی عام به معنی نوشته‌های شاگردان از درس‌های استادان خود است. این سبک نگارش، از اواخر قرن دوازدهم پدید آمد و به مرور گسترش یافت. بعضی، تقریرات را مانند «أمالی» می‌دانند؛ با این فرق که شاگرد أمالی را در مجلس املای شیخ حدیث می‌نویسد و کتاب حدیثی را به نام شیخ حدیث منتشر می‌سازد؛ برخلاف تقریرات که دربردارنده مباحث استاد است و شاگردان از مباحث القاشده استادان استفاده کرده، مطالب را با قلم خود نوشته، کتاب جزو تصانیف خود شاگردان به‌شمار می‌آید.<ref>آقابزرگ، الذریعة الی تصانیف الشیعه، ۴/۳۶۶</ref>
خط ۱۰۸: خط ۱۲۲:
[[رده:تقریرات درس‌های امام خمینی]]
[[رده:تقریرات درس‌های امام خمینی]]
[[رده:مقاله‌های جلد سوم دانشنامه امام‌خمینی]]
[[رده:مقاله‌های جلد سوم دانشنامه امام‌خمینی]]
[[رده:مقاله های نیازمند ارزیابی]]