۱٬۲۹۷
ویرایش
رسالة فی التقیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
}} | }} | ||
'''رسالة فی التقیه'''، رساله‌ای استدلالی درباره قاعده فقهی [[تقیه]] از [[امام‌خمینی]]؛ عربی. | '''رسالة فی التقیه'''، رساله‌ای استدلالی درباره قاعده فقهی [[تقیه]] از [[امام‌خمینی]]؛ عربی. | ||
بسیاری از [[فقها]] به واسطه روایاتی که از ائمه(ع) صادر شده، فصلی از کتاب‌های فقهی خود را به [[تقیه]] و احکام آن اختصاص داده‌اند و یا ضمن ابواب گوناگون فقهی به آن پرداخته‌اند. | |||
امام‌خمینی نیز به سبک فقها و البته با تفاوت‌هایی، رسالة فی التقیه را تألیف کرده و نگارش آن را در سال ۱۳۳۳ش به‌پایان برده است. این رساله دربردارنده مباحث نو و متفاوتی است و ازجمله مباحث ابتکاری این رساله، تقسیم‌های تقیه است. | |||
یکی از شاگردان امام‌خمینی رساله تقیه را نخستین‌‌بار در سال ۱۳۴۳ش همراه با چند رساله فقهی و اصولی دیگر امام‌خمینی با اجازه ایشان تنظیم کرده و انتشارات اسماعیلیان آنها را در مجموعه‌ای با عنوان الرسائل به‌چاپ رسانده است. | |||
[[مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی]] این رساله را به‌همراه نه رساله دیگر امام‌خمینی در کتابی با عنوان [[الرسائل (کتاب)|الرسائل]] العشره در سال ۱۳۷۸ به‌چاپ رسانده است. | |||
این رساله به‌همراه شماری از رساله‌های فقهی و اصولی، در جلد ۲۰ «[[موسوعة الامام‌الخمینی]]» با عنوان «الرسالات الفقهیة و الاصولیه» در سال ۱۳۹۲ انتشار یافته است. | |||
'''معرفی تفصیلی''' | |||
بسیاری از فقها به پیروی از [[ائمه اطهار(ع)]] به واسطه [[روایات|روایاتی]] که از آنان صادر شده، بیشتر یا فصلی از کتاب‌های فقهی خود را به [[تقیه]] و احکام آن اختصاص داده‌اند و یا ضمن ابواب گوناگون، مانند [[نماز]]، [[جهاد]] و [[امر به معروف و نهی از منکر]] به آن پرداخته‌اند. [[شیخ محمدبن‌حسن طوسی|شیخ طوسی]] (۳۸۵ ـ ۴۶۰ق) در کتاب المبسوط،<ref>طوسی، المبسوط فی فقه الامامیه، ۱/۱۵۸ و ۱۷۱.</ref> [[محمدبن‌منصور ابن‌ادریس حلی|ابن‌ادریس حلی]] (۵۴۳ ـ ۵۹۸ق) در کتاب السرائر<ref>ابن‌ادریس حلی، السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی، ۲/۵ و ۲۶ ـ ۲۷.</ref> و [[جعفربن‌حسن محقق حلی|محقق حلی]] (۶۰۲ ـ ۶۷۶ق) در کتاب شرائع الاسلام<ref>حلی، محقق، شرائع الاسلام فی مسائل الحلال و الحرام، ۱/۳۱۲ و ۲/۶.</ref> به بحث تقیه و احکام آن اشاره‌هایی کرده‌اند. | بسیاری از فقها به پیروی از [[ائمه اطهار(ع)]] به واسطه [[روایات|روایاتی]] که از آنان صادر شده، بیشتر یا فصلی از کتاب‌های فقهی خود را به [[تقیه]] و احکام آن اختصاص داده‌اند و یا ضمن ابواب گوناگون، مانند [[نماز]]، [[جهاد]] و [[امر به معروف و نهی از منکر]] به آن پرداخته‌اند. [[شیخ محمدبن‌حسن طوسی|شیخ طوسی]] (۳۸۵ ـ ۴۶۰ق) در کتاب المبسوط،<ref>طوسی، المبسوط فی فقه الامامیه، ۱/۱۵۸ و ۱۷۱.</ref> [[محمدبن‌منصور ابن‌ادریس حلی|ابن‌ادریس حلی]] (۵۴۳ ـ ۵۹۸ق) در کتاب السرائر<ref>ابن‌ادریس حلی، السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی، ۲/۵ و ۲۶ ـ ۲۷.</ref> و [[جعفربن‌حسن محقق حلی|محقق حلی]] (۶۰۲ ـ ۶۷۶ق) در کتاب شرائع الاسلام<ref>حلی، محقق، شرائع الاسلام فی مسائل الحلال و الحرام، ۱/۳۱۲ و ۲/۶.</ref> به بحث تقیه و احکام آن اشاره‌هایی کرده‌اند. | ||
| خط ۷۶: | خط ۸۹: | ||
[[رده:مقاله‌های دارای ناوبری]] | [[رده:مقاله‌های دارای ناوبری]] | ||
{{آثار امام‌خمینی}} | {{آثار امام‌خمینی}} | ||
[[رده:مقاله های نیازمند ارزیابی]] | |||