۱٬۷۶۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
}} | }} | ||
'''حسنبنعلی، امامعسکری(ع)'''، زندگی، جایگاه و نقش امام یازدهم(ع). | '''حسنبنعلی، امامعسکری(ع)'''، زندگی، جایگاه و نقش امام یازدهم(ع). | ||
امامحسن عسکری(ع) امام یازدهم [[شیعه|شیعیان]] و فرزند [[امامهادی(ع)]] و سوسن در سال ۲۳۲ق در مدینه به دنیا آمد و در هشتم ربیعالاول ۲۶۰ق در سامرا به [[شهادت]] رسید. | |||
امامحسن عسکری(ع) جامع فضایل و در همه خصایص سرآمد دیگران بود و دوست و دشمن به برتری حضرت در علم، حلم، جود، پارسایی و دیگر ارزشهای اخلاقی اذعان داشتند و حاکمان عباسی به جایگاه معنوی و تقوای امامعسکری(ع) معترف بودند و ایشان را به جهت ویژگیهای شخصیتی، شایسته خلافت میشمردند. | |||
امامحسن عسکری(ع) پس از شهادت امامهادی(ع) [[امامت]] و هدایت مردم را بر عهده گرفت و با وجود آنکه در لشکرگاه سامرا زیر نظر بود، با ارتباط حضوری در خانه و در میان راه یا پنهانی، از راه نامهنگاری، یا به کمک وکلا با شیعیان در ارتباط بود. | |||
امامعسکری(ع) مردم را برای دریافت مسائل دینی به فقهای پارسا ارجاع میداد. [[امامخمینی]] در شرح این گفته امامعسکری(ع) به علما و روحانیان اندرز داده است که حجت بر علمای دین، تمامتر از دیگران است و علما در صورتی که بر شاهراه رسالت و ولایت استوار باشند و از دنیاطلبی به دور باشند، نام عالِم زیبنده آنان است؛ ولی در صورت وابستگی [[روحانیت|روحانیان]] به دنیا و پادشاهان، در زمره علمای سوء خواهند بود و سرنوشت آنان از دیگران تباهتر خواهد بود. | |||
سیاست امامعسکری(ع) در ارتباط با حکومت، بر [[تقیه]] استوار بود و به تعبیر امامخمینی حضرت ترک تقیه را از [[گناه|گناهان]] بزرگ میشمرد. امامعسکری(ع) آشکارا از هیچیک از قیامهای علویان حمایت نکرد و درایت ایشان موجب شد تا تشکیلات شیعه از جریانهای سیاسی منحرف به دور نگه داشته شود. در تحلیل امامخمینی، امامعسکری(ع) وظیفه خود میدید که راه درست را به مردم بنماید و با ستم مبارزه کند و بیلیاقتبودن حاکمان عباسی برای خلافت اسلامی را بر مردم آشکار سازد. | |||
== معرفی اجمالی == | == معرفی اجمالی == | ||
خط ۱۵۴: | خط ۱۶۵: | ||
[[رده:مقالههای دارای تصویر]] | [[رده:مقالههای دارای تصویر]] | ||
[[رده:امامان شیعه]] | [[رده:امامان شیعه]] | ||
[[رده:مقاله های نیازمند ارزیابی]] |