۱٬۷۶۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
'''مجلسِ شورایِ ملی''' نهاد [[قانونگذاری]] ایران بر اساس [[قانون اساسی مشروطه]] تا سال ۱۳۵۷. | '''مجلسِ شورایِ ملی''' نهاد [[قانونگذاری]] ایران بر اساس [[قانون اساسی مشروطه]] تا سال ۱۳۵۷. | ||
پس از پیروزی نهضت مشروطه، نخستین مجلس شورای ملی در 13/5/1285، با فرمان مظفرالدینشاه تشکیل شد. این مجلس تا پیروزی [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامی]] در ۲۴ دوره تشکیل شد. | |||
[[امامخمینی]] دربارۀ مجلس شورای ملی معتقد بود شاه، دربار، [[اجانب|بیگانگان]] و مراکز صاحبنفوذ، در برگزاری [[انتخابات]] و مذاکرات مجلس، اعمال نفوذ میکنند. پس از [[بازگشت امامخمینی به ایران|بازگشت امامخمینی]] به کشور و آشکارشدن نشانههای سقوط حکومت شاهنشاهی، شماری از نمایندگان و رئیس مجلس استعفا کردند. رئیس مجلس همبستگی بیشتر نمایندگان با انقلاب را اعلام کرد و در نهایت، تسخیر ساختمان مجلس در 22بهمن، مجلس را بهطور کامل منحل کرد. | |||
از نظر امامخمینی بهجز مجلس دوره اول که متمایز از دیگر دورهها بود، فساد در دیگر دورهها بهتدریج افزایش یافت. ایشان از مجلس دوره [[قاجاریه|قاجار]] به مجلس «خانها» و از مجلس [[دوره پهلوی]] به مجلس «شاهنشاهی» تعبیر میکرد. امامخمینی پس از پیروزی انقلاب، تعیین سرنوشت ملت، از طریق مجلس شورا را حق آنان دانست. | |||
==معرفی اجمالی== | ==معرفی اجمالی== | ||
در نظامهای سیاسی رایج و معاصر، سازوکاری که [[قانون]] یا قواعد لازمالاجرا را تهیه و وضع میکند، مجلس مشورتی است که نمایندگان حاضر در آن، به نوعی با رأی مردم برگزیده میشوند.<ref>قاضی، بایستههای حقوق اساسی، ۱۹۹.</ref> برخی نظامها پارلمانی متشکل از دو مجلس مشورتیاند. در اینگونه نظامها، مجلسی که اعضای آن متشکل از اقشار مختلف جامعه و منتخب عموم مردم است، مجلس رعایا، سافل، وکلا یا مبعوثین نام دارد.<ref>فروغی، حقوق اساسی (یعنی) آداب مشروطیت دول، ۴۳ ـ ۴۴.</ref> و مجلس دیگر را به اعتبار حضور اشراف، سالخوردگان و شیوخ، مجلس اشراف، اعیان، عالی، شیوخ یا [[سنا]] مینامند <ref>فروغی، حقوق اساسی (یعنی) آداب مشروطیت دول، ۴۴؛ جعفری لنگرودی، ترمنولوژی حقوق، ص۶۱۹.</ref> در کشورهای بسیاری، [[قوه مجریه]] برآمده از خواست مجلس شورا ([[قوه مقننه]]) است و در تعدادی دیگر، قوه مجریه مستقل از مقننه است و برای نظارت (بازخواست) رئیس اجرایی، راههای دیگری پیشبینی شدهاست.<ref>عالم، بنیادهای علم سیاست، ۳۲۲ ـ ۳۳۳.</ref> | در نظامهای سیاسی رایج و معاصر، سازوکاری که [[قانون]] یا قواعد لازمالاجرا را تهیه و وضع میکند، مجلس مشورتی است که نمایندگان حاضر در آن، به نوعی با رأی مردم برگزیده میشوند.<ref>قاضی، بایستههای حقوق اساسی، ۱۹۹.</ref> برخی نظامها پارلمانی متشکل از دو مجلس مشورتیاند. در اینگونه نظامها، مجلسی که اعضای آن متشکل از اقشار مختلف جامعه و منتخب عموم مردم است، مجلس رعایا، سافل، وکلا یا مبعوثین نام دارد.<ref>فروغی، حقوق اساسی (یعنی) آداب مشروطیت دول، ۴۳ ـ ۴۴.</ref> و مجلس دیگر را به اعتبار حضور اشراف، سالخوردگان و شیوخ، مجلس اشراف، اعیان، عالی، شیوخ یا [[سنا]] مینامند <ref>فروغی، حقوق اساسی (یعنی) آداب مشروطیت دول، ۴۴؛ جعفری لنگرودی، ترمنولوژی حقوق، ص۶۱۹.</ref> در کشورهای بسیاری، [[قوه مجریه]] برآمده از خواست مجلس شورا ([[قوه مقننه]]) است و در تعدادی دیگر، قوه مجریه مستقل از مقننه است و برای نظارت (بازخواست) رئیس اجرایی، راههای دیگری پیشبینی شدهاست.<ref>عالم، بنیادهای علم سیاست، ۳۲۲ ـ ۳۳۳.</ref> | ||
خط ۱۳۰: | خط ۱۳۸: | ||
[[رده:مقالههای دارای تصویر]] | [[رده:مقالههای دارای تصویر]] | ||
[[رده:سازمانهای دولتی رژیم پهلوی]] | [[رده:سازمانهای دولتی رژیم پهلوی]] | ||
[[رده:مقاله های نیازمند ارزیابی]] |