Image-reviewer، emailconfirmed، مدیران
۴٬۵۲۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
سوگواری برای درگذشتگان، طبیعی و غریزی است و در [[دین]]، سفارشهایی دربارۀ آن شده است. به همین دلیل سوگواری برای شهادت امامحسین(ع) و اهمیت زندهنگهداشتن آن، فرهنگ عزاداری را در میان [[شیعه|شیعیان]] به باوری هویتبخش تبدیل کرد. | سوگواری برای درگذشتگان، طبیعی و غریزی است و در [[دین]]، سفارشهایی دربارۀ آن شده است. به همین دلیل سوگواری برای شهادت امامحسین(ع) و اهمیت زندهنگهداشتن آن، فرهنگ عزاداری را در میان [[شیعه|شیعیان]] به باوری هویتبخش تبدیل کرد. | ||
[[امامخمینی]] معتقد بود انحراف مسلمانان از مسیر [[اسلام ناب محمدی|اسلام ناب]]، موجب قیام امامحسین(ع) برای احیای اسلام شد و زندهماندن اسلام نیز در گرو زندهنگهداشتن عزاداریهای محرم و صفر است. ایشان | [[امامخمینی]] معتقد بود انحراف مسلمانان از مسیر [[اسلام ناب محمدی|اسلام ناب]]، موجب قیام امامحسین(ع) برای احیای اسلام شد و زندهماندن اسلام نیز در گرو زندهنگهداشتن عزاداریهای محرم و صفر است. ایشان فلسفه عزاداری عاشورا را از نظر سیاسی، عبادی و ظرفیتی که برای بسیج عمومی مردم دارد، بسیار مهم میشمرد و اظهار میکرد [[ثواب]] بسیاری که برای عزاداری آن حضرت مقرر شده، از همینروست و در پس اشکها و نوحهها، حفظ مکتب اسلام نهفته است. | ||
عزاداری مانند هر امر اجتماعی دیگر مورد تهدید آسیبهایی است؛ ازجمله: رواج دروغ و خرافه، برتری شکل بر محتوا، برخورد عاطفی صرف، رعایتنکردن برخی موازین شرعی و ترویج برخی ناهنجاریها. امامخمینی در سخنان و سیرۀ عملی خود، با سفارش بر حفظ اصل عزاداری، تصفیه آن از انحرافات واردشده را ضروری میدانست. | ایشان [[واقعه کربلا|حادثه کربلا]] را با ضرورتهای سیاسی موجود، پیوند زد و درک جدیدی از فرهنگ عاشورا و عزاداری بهدست داد؛ چنانکه مطالعۀ حوادث [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب]] و بسیج مردم، الگوپذیری و نقش عاشورا در این وقایع را بهخوبی نشان میدهد. | ||
عزاداری مانند هر امر اجتماعی دیگر مورد تهدید آسیبهایی است؛ ازجمله: رواج دروغ و خرافه، برتری شکل بر محتوا، برخورد عاطفی صرف، رعایتنکردن برخی موازین شرعی و ترویج برخی ناهنجاریها. امامخمینی در سخنان و سیرۀ عملی خود، با سفارش بر حفظ اصل عزاداری، تصفیه آن از انحرافات واردشده را ضروری میدانست. | |||
سلوک امامخمینی در مجالس عزای سیدالشهدا(ع) که شامل طرز نشستن آرام و باوقار ایشان بر زمین، گوشدادن به وعظ واعظ یا ذکر مصائب و گریستن به هنگام ذکر مصیبت بود، نشانه شناخت عمیق ایشان از فرهنگ [[عاشورا]] و دقت و مراقبت در حفظ حریم و حرمت این مجالس بود. | |||
== معنی == | == معنی == |