۱٬۷۶۵
ویرایش
بسم الله الرحمن الرحیم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
آیه «بسم الله الرحمن الرحیم« به سبب مضامین بلند آن مورد توجه علمای [[تفسیر]] و [[عرفان]] واقع شده، تفسیرهای متعددی از آن ارائه شده است. سرچشمه تفسیر این آیه در [[حدیث|روایات]] است که در آنها به برخی مضامین بلند این آیه اشاره شده است. | آیه «بسم الله الرحمن الرحیم« به سبب مضامین بلند آن مورد توجه علمای [[تفسیر]] و [[عرفان]] واقع شده، تفسیرهای متعددی از آن ارائه شده است. سرچشمه تفسیر این آیه در [[حدیث|روایات]] است که در آنها به برخی مضامین بلند این آیه اشاره شده است. | ||
[[امامخمینی|امامخمینی]] به تفسیر بسمله توجه ویژه‌ای داشته، نخستین اثر تفسیری ایشان از آیه در [[شرح دعاءالسحر (کتاب)|کتاب شرح دعای سحر]]، رویکرد عرفانی دارد و نشان می‌دهد نگاه امام به تفسیر از آغاز نگاه عرفانی بوده است. به اعتقاد ایشان حقیقت بسم‌الله در سوره‌ها یکسان نیست و در برخی مورد محیط و شامل‌تر از دیگر موارد است؛ بلکه بسمله‌ای که گوینده‌ای مشخص، آن را در کلامی معین به کار می‌برد با بسمله دیگرش متفاوت است. امام خمینی باء بسم‌الله را [[تجلی]] و ظهور مطلق می‌داند و نخستین تعیین آن مرتبه اعلای وجود است که مرتبه ولایت مطلقه است. ایشان با اشاره به روایتی نقطه باء بسم‌الله را بر [[امام‌علی(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] منطبق ساخته، آن را به معنای باطن و سرّ ولایت مطلقه و سرّ توحید می‌شمارد. ایشان در بیان مراتب عالم، بسم الله را تمام دایره وجود در دو قوس نزول و صعود می‌داند که بسم‌الله اشاره به مقام [[احدیت و واحدیت|احدیت]] ظهور و بطون عالم و رحمان اشاره به مقام بسط و ظهور قوس نزول عالم و رحیم را مقام قبض و بطون و قوس صعود عالم می‌داند. | [[امامخمینی|امامخمینی]] به تفسیر بسمله توجه ویژه‌ای داشته، نخستین اثر تفسیری ایشان از آیه در [[شرح دعاءالسحر (کتاب)|کتاب شرح دعای سحر]]، رویکرد عرفانی دارد و نشان می‌دهد نگاه امام به تفسیر از آغاز نگاه عرفانی بوده است. به اعتقاد ایشان حقیقت بسم‌الله در سوره‌ها یکسان نیست و در برخی مورد محیط و شامل‌تر از دیگر موارد است؛ بلکه بسمله‌ای که گوینده‌ای مشخص، آن را در کلامی معین به کار می‌برد با بسمله دیگرش متفاوت است. | ||
امام خمینی باء بسم‌الله را [[تجلی]] و ظهور مطلق می‌داند و نخستین تعیین آن مرتبه اعلای وجود است که مرتبه ولایت مطلقه است. ایشان با اشاره به روایتی نقطه باء بسم‌الله را بر [[امام‌علی(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] منطبق ساخته، آن را به معنای باطن و سرّ ولایت مطلقه و سرّ توحید می‌شمارد. ایشان در بیان مراتب عالم، بسم الله را تمام دایره وجود در دو قوس نزول و صعود می‌داند که بسم‌الله اشاره به مقام [[احدیت و واحدیت|احدیت]] ظهور و بطون عالم و رحمان اشاره به مقام بسط و ظهور قوس نزول عالم و رحیم را مقام قبض و بطون و قوس صعود عالم می‌داند. | |||
== مفهوم‌شناسی == | == مفهوم‌شناسی == | ||