۱٬۷۶۵
ویرایش
سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
}} | }} | ||
'''سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی'''، استاد [[حوزه علمیه قم]]، از [[نزدیکان امام‌خمینی]] و عضو [[مجلس خبرگان قانون اساسی]]. | '''سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی'''، استاد [[حوزه علمیه قم]]، از [[نزدیکان امام‌خمینی]] و عضو [[مجلس خبرگان قانون اساسی]]. | ||
سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی در سال ۱۲۹۴ در بروجرد متولد شد و پس از تحصیلات ابتدایی و دروس مقدماتی در بروجرد، در سال ۱۳۰۸ به [[قم]] رفت و از اساتید بنام قم، از جمله [[عبدالکریم حائری یزدی]] بهره برد. وی در سال ۱۳۱۶ رهسپار نجف شد و ضمن استفاده از بزرگان علم، از آنان اجازه [[اجتهاد]] گرفت. وی پس از دو سال اقامت در نجف، به مشهد رفت و در سال ۱۳۱۹ ساکن قم شد. | |||
سلطانی هم‌زمان با تحصیل، به تدریس مکاسب، رسائل و کفایة الاصول مشغول شد و به سبب مهارت در تلخیص و جمع‌بندی مطالب، قدرت بیان و تسلطی که بر کتاب‌های فقهی و اصولی داشت، یکی از استادان معروف حوزه، به‌ویژه در تدریس کفایة الاصول شد. | |||
رابطه سلطانی طباطبایی با [[امام‌خمینی]] به دوران حضور عبدالکریم حائری یزدی مؤسس حوزه علمیه قم، در قم بر می‌گردد؛ چنان‌که پس از درگذشت حائری، وی به همراه امام‌خمینی بیشترین کوشش را برای آمدن [[سیدحسین بروجردی|بروجردی]] به قم کردند. | |||
امام‌خمینی برای سلطانی طباطبایی به سبب خصلت‌های روحی و اخلاقیِ او احترام ویژه‌ای قائل بود و او را می‌ستود. ایشان از وصلت فرزند خود [[سیداحمد خمینی]] با فرزند وی، [[سیده‌فاطمه طباطبایی]] نیز اظهار خشنودی کرد و در نامه‌ای از نجف به عروس خود در آبان ۱۳۴۸، به وی تبریک گفت و سلطانی را «سیدالعلماء الاعلام» خواند. | |||
سلطانی طباطبایی، پس از ۸۲ سال زندگی، سرانجام در روز شنبه ۳۱ خرداد ۱۳۷۶/ ۱۵ صفر ۱۴۱۸ق در خانه فرزند خود سیده‌فاطمه طباطبایی، در جماران از دنیا رفت و پس از تشییع باشکوه در قم و اقامه نماز از سوی [[محمد فاضل لنکرانی]] به تهران منتقل و در جوار [[مرقد امام‌خمینی]] به خاک سپرده شد. | |||
== زندگی‌نامه == | == زندگی‌نامه == | ||
| خط ۱۰۱: | خط ۱۱۲: | ||
[[رده:شخصیت‌های حوزوی]] | [[رده:شخصیت‌های حوزوی]] | ||
[[رده:نزدیکان امام‌خمینی]] | [[رده:نزدیکان امام‌خمینی]] | ||
[[رده:مقاله های نیازمند ارزیابی]] | |||