پرش به محتوا

کاربر:H.Ahmadi/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی امام خمینی
imported>H.Ahmadi
imported>H.Ahmadi
اصلاح ارقام، اصلاح فاصلهٔ مجازی، اصلاح نویسه‌های عربی
خط ۱: خط ۱:
'''سیدشهاب‌الدین مرعشی نجفی''' [[مرجع تقلید]] و مؤسس کتابخانه بزرگ مرعشی نجفی و از دوستان و همراهان [[امام‌خمینی]] در [[نهضت اسلامی]].
مرقد امام‌خمینی، ساخت و شکل‌گیری حرم امام‌خمینی، تهران.
==زندگی‌نامه و تحصیلات==
از دیرباز جایگاه دفن اولیا و بزرگان دین، مورد توجه موحدان قرار داشته‌است و دین‌باوران با بنای ساختمان بر مدفن بزرگان دین، افزون بر زیارت و قدردانی و زنده‌داشت یاد آنان (مکارم شیرازی، ۱۲/۴۲۵ ـ ۴۲۶) خدای را در آن جایگاه‌ها عبادت کرده (طوسی، ۷/۲۵)، به فراگیری علم و دانش می‌پرداختند. برخی از این مکان‌ها نیز به کانون ترویج دین و ارزش‌های الهی تبدیل شده‌است (قرائتی، ۵/۱۵۶). مزارهای بزرگان دین، الهام‌بخش حرکت‌های متعالی و آزادی‌بخش بوده هدف و راهشان در میان مردم ماندگار شده‌است (انصاری، مرکز بزرگ، ۳۰ ـ ۳۱). امام‌خمینی در پایان روز سیزده خرداد ۱۳۶۸ درگذشت و روز چهارده این ماه، به عنوان روز رسمی رحلت ایشان اعلام شد. تشییع جنازه و دفن امام‌خمینی برای حضور بیشتر علاقه‌مندان تا شانزده خرداد به تأخیر افتاد و پیکر ایشان پس از اقامه نماز سیدمحمدرضا گلپایگانی، از مراجع تقلید و تشییع تاریخی دفن گردید (حضور، ۷/۵۶ ـ ۵۷؛ توسلی، ۲۱۵) (← مقاله ارتحال امام‌خمینی). مرقد امام‌خمینی در پانزده کیلومتری تهران، غرب بهشت زهرا(س) و در حاشیه بزرگراه تهران ـ قم واقع شده‌است.
سیدشهاب‌الدین مرعشی نجفی در سال ۱۲۷۶ در [[نجف اشرف]] متولد شد.<ref>بدوی، مرزبان حماسه‌ها، ۳۴؛ رفیعی، شهاب شریعت، ۱۲۱ ـ ۱۲۲.</ref> پدر او سیدشمس‌الدین محمود مرعشی از علما و فقهای نجف بود که جمعی از مشاهیر [[فقه]] و [[اصول]]، از وی [[اجازه اجتهاد]] دارند و در تألیف و تصنیف فردی فعال و پرکار بود.<ref>رفیعی، شهاب شریعت، ۱۰۱ و ۱۰۳ ـ ۱۰۴؛ گلی زواره، نگاهی به زندگی، ۲۹.</ref> مادر وی فرزند سیدابوالقاسم حسینی خویی، از علمای نجف، بود. نسب مرعشی به [[امام‌سجاد(ع)]] می‌رسد. سیدقوام‌الدین مرعشی نجفی از اجداد سیدشهاب‌الدین، مؤسس سلسله مرعشیه در طبرستان و ترک‌تبار بود.<ref>بدوی، مرزبان حماسه‌ها، ۳۱ ـ ۳۲؛ رفیعی، شهاب شریعت، ۸۲.</ref>
امام‌خمینی درباره محل دفن خود سخنی نگفته بود (توسلی، ۲۱۶). سیداحمد خمینی، یک سال پیش از رحلت ایشان (انصاری، برنامه‌های دومین، ۳۵۱) موضوع را با برخی نزدیکان در میان گذاشته بود (همو، گنجینه دل، ۱۸۲). وی تأکید داشت باید پیش از رحلت، مقدمات را فراهم ساخت و مکان دفن امام‌خمینی باید کانون اجتماع مردم و موجب تقویت انقلاب باشد و به پیشبرد اهداف ایشان کمک کند (همان). وی در نظر داشت مرکزی با عنوان کانون فرهنگی، دانشگاهی و حوزوی، آماده و سرمایه‌گذاری شود و در ادامه محل مرقد امام‌خمینی نیز گردد (همان، ۱۸۳). جایگاه مذهبی و حوزوی امام‌خمینی اقتضا می‌کرد ایشان در قم یا مشهد دفن شود (همان، ۱۸۵)؛ از طرف دیگر امام‌خمینی رهبر امت بود و شایسته بود در پایتخت به خاک سپرده شود (همو، برنامه‌های دومین، ۳۵۱).
 
سیداحمد خمینی طرحی برای ده تا پانزده سال آینده در نظر داشت (همو، گنجینه دل، ۱۸۴) و زمینی برای این منظور، در میانه کوشک نصرت و علی‌آباد قم، انتخاب کرد که با کمک وزیران وقت جهاد کشاورزی و نیرو، کارهای مقدماتی آن به عنوان مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی انجام شد (همان، ۱۸۳). حدود شش ماه پس از آن، امام‌خمینی از دنیا رفت و کارگزاران نظام درباره محل دفن ایشان جلسه‌ای تشکیل دادند (سلیمانی، ۱۰۲ و ۱۰۵). سیداحمد خمینی علاقه داشت امام‌خمینی در کوشک نصرت دفن شود که اکبر هاشمی رفسنجانی، دوری راه و بیابانی‌بودن را از موانع آن برشمرد (همان، ۱۰۴).
مرعشی نجفی دروس مقدماتی را نزد پدر و مادر و جده پدری خود فرا گرفت<ref>رفیعی، شهاب شریعت، ۱۳۳.</ref> و پس از آن به‌مدت پنج سال به مدارس جدید فرستاده شد که با علوم ریاضی، هندسه، طب و جغرافیا آشنا گردید.<ref>رفیعی، شهاب شریعت، ۱۳۴ ـ ۱۳۹؛ مرعشی نجفی، سیدشهاب‌الدین، به روایت اسناد، ۱/یازده ـ دوازده.</ref> سیدمحمدرضا موسوی بحرانی، [[محمدحسین شیرازی]] و [[سیدهبةالدین شهرستانی]]، استادان او در علم انساب و [[تفسیر قرآن]] بوده‌اند.<ref>رفیعی، شهاب شریعت، ۱۴۳ ـ ۱۴۵.</ref> مرعشی به علم انساب علاقه زیادی داشت و بعدها تألیفاتی در این علم از خود به یادگار گذاشت <ref>حافظیان، مصاحبه، مجله حریم امام، ۱۴.</ref> وی در درس [[خارج فقه]]، شاگرد [[آقاضیاءالدین عراقی]] و [[محمدحسین کاشف‌الغطاء]] بود و در [[علم کلام]]، از حوزه درسی [[محمدجواد بلاغی]] و [[محمداسماعیل محلاتی]] بهره گرفت. وی نزد استادان [[زیدیه]] و [[اهل سنت]] نیز [[علم‌الحدیث]] را فرا گرفت.<ref>رفیعی، شهاب شریعت، ۱۵۹، ۱۶۵ ـ ۱۶۶ و ۱۷۲ ـ ۱۷۳.</ref>
پس از منتفی‌شدن محل یادشده برخی پیشنهاد کردند امام‌خمینی در مسجد بالاسر حرم فاطمه معصومه(س) (توسلی، ۲۱۶) یا در مسجد جمکران، و یا مدرسه معصومیه قم و یا در بهشت زهرا(س) کنار شهیدان و یا کنار قبر سیدمحمود طالقانی به خاک سپرده شود (سلیمانی، ۱۰۵). سیدمرتضی طباطبایی شهردار وقت تهران، مکان فعلی مرقد را جامع دیدگاه‌ها و جوابگوی طرح مورد نظر دانست و مسئولان با آن موافقت کردند (همان)؛ زیرا این محل، افزون بر نزدیکی به تهران و همجواری با شهدای انقلاب اسلامی، دسترسی زائران دیگر شهرها را به مرقد آسان می‌ساخت و مردم به‌راحتی می‌توانستند آن را از دور ببینند و خاطره رهبر خود را در دل زنده کنند (مشکوة، ۹۹). سیداحمد خمینی با تأکید بر ایجاد فضای مناسب برای فعالیت‌های فرهنگی، با آن موافقت کرد (خمینی، فصل صبر، ۲۰). این محل در ملکیت فرزند یکی از رزمندگان مفقودالاثر دفاع مقدس بود. گفته شده وی به سبب خوابی که دیده بود، زمین خود را برای دفن امام‌خمینی، اهدا کرد (انصاری، برنامه‌های دومین، ۳۵۱ ـ ۳۵۲). سایر موارد را نیز یا مالکان بخشیدند یا از آنان خریداری شد یا زمین مناسب‌تری به جای آن گرفتند (همان). پس از منتفی‌شدن دفن امام‌خمینی در کوشک نصرت، آن مکان به زمین کشاورزی و باغ تبدیل گشت و زیرمجموعه آستان امام‌خمینی شد (انصاری، مرکز بزرگ، ۲۵).
 
ازدحام مردم مشتاق برای تشییع و خاکسپاری امام‌خمینی بی‌سابقه و مدیریت میلیون‌ها نفر کاری دشوار بود (جمهوری اسلامی، ۱۷/۳/۱۳۶۸، ۷). در موقع آماده‌شدن قبر، مردم خاک‌ها را برای تبرک برمی‌داشتند (همان). برای جلوگیری از ازدحام بی‌سابقه مشتاقان امام‌خمینی که مانعی برای دفن بودند، اتوبوس‌های دوطبقه و کانتینرهایی را به صورت دو طبقه به هم‌دیگر متصل کرده، در اطراف قبر قرار داده بودند (مشکوة، ۹۹)؛ کانتینری را نیز پس از دفن، روی قبر قرار دادند (گلی زواره، ۲۲۵ و ۲۲۸).
مرعشی نجفی در محرم ۱۳۴۲ق/ شهریور ۱۳۰۲ از نجف برای دیدار با نزدیکان به تبریز رفت و همان سال، پس از سفر کوتاهی به [[مشهد]] کرد در ۲۱ جمادی‌الثانی به تهران سفر کرد و از دروس استادانی چون آقاحسین نجم‌آبادی و [[میرزامهدی آشتیانی]] استفاده کرد.<ref>رفیعی، شهاب شریعت، ۱۹۲ ـ ۱۹۳.</ref> وی در شعبان ۱۳۴۳ق/ بهار ۱۳۰۳ به [[قم]] سفر کرد و به امر [[عبدالکریم حائری یزدی]] در این شهر اقامت گزید و در جلسات درسِ حائری، مهدی حکمی قمی، [[میرسیدعلی یثربی کاشانی]] و [[علی‌اکبر مدرس یزدی]] شرکت کرد؛ سپس به تدریس مشغول گردید.<ref>رفیعی، شهاب شریعت، ۱۹۳ و ۱۹۵.</ref> وی در ۲۷سالگی به درجه [[اجتهاد]] رسید. مشایخ و استادان متعدد مرعشی، مقام علمی و فقهی وی را ستوده و اجازه اجتهاد و [[روایات]] به او داده‌اند.<ref>رفیعی، شهاب شریعت، ۱۷۵؛ رفیعی، بر ستیغ نور، ۲۴ ـ ۲۶.</ref> هشت تن از [[مراجع تقلید|مراجع]] به مرعشی‌نجفی اجازه اجتهاد و ۴۱ نفر از مشایخ شیعه، ازجمله [[سیده نصرت‌بیگم امین اصفهانی]] و شماری از مشایخ اهل سنت و زیدیه و [[اسماعیلیه]]، به وی اجازه روایت داده‌اند.<ref>رفیعی، شهاب شریعت، ۱۸۴ ـ ۱۸۸؛ ناظم‌زاده قمی، مصاحبه، مجله حریم امام، ۴.</ref> مرعشی نجفی در آغاز به تدریس دوره سطح پرداخت. وی علاوه بر فقه و اصول، منطق، کلام، تفسیر، [[فلسفه]]، [[رجال]]، [[درایه]] و علم انساب را تدریس می‌کرد. درس فقه ایشان بر اساس کتاب [[شرائع الاسلام]] بود که طی آن به مباحث ادبی، اخلاقی، تاریخی و رجال نیز می‌پرداخت.<ref>رفیعی، شهاب شریعت، ۱۹۹.</ref> طی هفتاد سال تدریس، فضلای زیادی در درس او حاضر شدند که [[سیدمحمدعلی قاضی طباطبایی]]، [[سیدمحمود طالقانی]]، [[سیدمصطفی خمینی]]، [[مرتضی مطهری]]، [[محمد مفتح]] و [[محمد صدوقی]] از آن جمله‌اند<ref>رفیعی، شهاب شریعت، ۲۰۱.</ref> وی از کسانی بود که از سیدحسین بروجردی دعوت کرد تا به قم سفر کند و زعامت حوزه علمیه را بر عهده بگیرد.
روند ساخت و ساز: طرح ساخت مرقد امام‌خمینی دو مرحله داشت: مرحله اول مربوط به سال ۱۳۶۸ بود که با هدف فراهم‌ساختن مقدمات اولیه برای زائران و ایجاد فرصت برای طرح اصلی طراحان انجام شد (زنگنه، ۱۱). در این مرحله، روی قبر با سنگ مرمر با روکش سبز پوشیده شد (رابین رایت، ۲۷) و پس از خاکسپاری امام‌خمینی گنبدی موقت روی قبر نصب شد (مشکوة، ۹۹) و پرچم سبزی بالای آن برافراشته شد (جمهوری اسلامی، ۱۷/۳/۱۳۶۸، ۷). این گنبد به گنبد مسجدالاقصی شباهت داشت (نادرپور، ۱۱۵). صحن مرکزی مطهر امام‌خمینی نیز به گونه‌ای سنگ‌فرش شد که زائران به‌سهولت بتوانند بر سر مزار ایشان حاضر شوند (مشکوة، ۱۰۰ ـ ۱۰۱). پس از این سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، گنبد جدیدی برای نصب بر فراز مرقد، ساخت. این گنبد دوازده متر قطر داشت و اطراف آن با آیات قرآن به خط سفید تزیین شده بود و بر فراز ستون‌هایی که برای این منظور تعبیه شده بود قرار گرفت (همان). هم‌زمان ضریحی از آلومینیوم بر روی قبر نصب شد و زمین اطراف آن با شن‌های نرم پوشیده شد و قسمتی نیز فرش شد (غلوم، ۱۳۲). سرانجام مرقد با تلاش شبانه‌روزی هزاران نفر، برای پذیرایی از عزاداران مراسم اربعین امام‌خمینی آماده شد (مشکوة، ۹۹).
 
مرحله دوم، طرح اصلی ساخت و ساز مرقد را دربر می‌گرفت و برابر سیاست‌گذاری، قرار بود ده‌ساله به فرجام برسد (زنگنه، ۱۱). ابعاد حرم ۱۲۴ متر در ۱۲۴ متر در نظر گرفته شد. مقبره امام‌خمینی در مرکز قرار گرفت. روی آن ضریح ساخته شد و گنبد اصلی بالای ضریح طراحی شد (همان). چهار گلدسته برای حرم در نظر گرفته شد و چهار گنبد فیروزه‌ای نیز طراحی گردید که بر پایه آن، سقف حرم به صورت خیمه دیده شود (همان). گنبد فلزی طلایی‌رنگ سال ۱۳۶۸ به علت فرسوده‌شدن به نقره‌ای تغییر رنگ داد (همان). کمبود فضا برای برگزاری مراسم و برآوردن انتظارات جامعه، مدیران آستانه مرقد امام‌خمینی را به توسعه آن واداشت (انصاری، برنامه‌های دومین، ۳۵۲؛ کهن‌نسب، ۳۸۵). به مرقد امام‌خمینی که به «حرم امام» شهرت یافت (نادرپور، ۱۲۵)، چهار شبستان و چهار درب اصلی با محوریت ضریح امام‌خمینی افزوده شد (کهن‌نسب، ۳۸۵). فضای داخلی حرم طوری طراحی شد که امکان استفاده هم‌زمان صد هزار نفر را داشته باشد (همان). برای آسایش زائران حرم، دو صحن بزرگ در بیش از ۱۳۰ هزار متر بنای طولی ساخته شد (انصاری، گنجینه دل، ۱۸۹). صحن شرقی رو به گلزار شهدا به نام شهیدان و صحن غربی به نام سیدمصطفی خمینی نام‌گذاری شد (پرتال امام‌خمینی). پس از مدتی صحن انقلاب اسلامی و یادگار امام نیز به آن افزوده شد (ستاد اجرایی، ۵). فضای پیرامونی حرم، جوی اجتماعی و پرجاذبه دارد (رابین رایت، ۲۸) و در اطراف حرم، مکان‌های تجاری، مذهبی و ورزشی برای تأمین رفاه حال زائران مهیا شده‌است (انصاری، برنامه‌های دومین، ۳۵۲).
{{ببینید|سیدحسین بروجردی}}
احداث ۳۵۰ هکتار جنگل، دریاچه مصنوعی، راه‌اندازی قطار شهری (مترو)، تأسیس شهرک علمی، فرهنگی و سیاحتی و دانشگاه بزرگ فرزندان شاهد، ساخت ورزشگاه، شهر بازی و باغ‌شهر از دیگر طرح‌ها و برنامه‌هایی است که در کنار مرقد امام‌خمینی به دنبال اجرای آن بوده‌اند (گلی زواره، ۲۲۹؛ انصاری، مرکز بزرگ، ۱۰) و برخی مانند بیمارستان آغاز و برخی دیگر مثل قطار شهری، دانشگاه شاهد و آزاد اسلامی (قاجار)، زائرسرا، فروشگاه (انصاری، مرکز بزرگ، ۱۵ ـ ۱۶) به پایان رسیده‌است و مرقد شرایط مطلوبی برای زائران فراهم آورده‌است. طرح‌های فضای سبز، سنگ‌فرش گذرگاه‌ها، خیابان‌های اطراف حرم و اقامتگاه زائران، نیز احداث دستشویی‌های بهداشتی از کارهای انجام‌گرفته در کلان‌طرح آن است (توکلی، ۲۴). ساخت دانشگاه اسلامی، مدرسه علوم دینی و مراکز علمی و آسایشگاه برای زائران و بازارچه (رابین رایت، ۲۹)، شهر آفتاب، پژوهشگاه امام‌خمینی و انقلاب، گنجینه دفاع مقدس، نمایشگاه بین‌المللی کتاب، مراکز دانشگاهی، علمی، تحقیقی، ورزشی، جهانگردی و بوستان جنگلی (کهن‌نسب، ۳۸۵؛ ستاد اجرایی، ۴) از دیگر طرح‌های حرم امام‌خمینی است.
 
نماد انقلاب اسلامی: مرقد امام‌خمینی، کانون فرهنگیِ انقلاب اسلامی است (انصاری، مرکز بزرگ، ۱۸) و معماران مرقد در طراحی آن به سبک اسلامی و ایرانی توجه داشته‌اند (همو، برنامه‌های دومین، ۳۵۲)؛ صحن‌ها، رواق‌ها، گلدسته‌ها و گنبد حرم نیز براساس این الگو طراحی شده‌اند (گلی زواره، ۲۲۸؛ زنگنه، ۱۱).
وی پس از رحلت بروجردی به عنوان یکی از مراجع شناخته شد و در جلسه تقسیم وظایف مراجع، عهده‌دار کمک به هزینه [[طلاب]] گردید<ref>رفیعی، شهاب شریعت، ۲۰۷.</ref> مرعشی از آغاز ورود به شهر قم، با امام‌خمینی آشنا شد. نخستین سند ارتباط وی با امام‌خمینی اجازه‌نامه حدیثی است که در سال ۱۳۴۸ق/ ۱۳۰۸ش برای امام‌خمینی صادر کرد. وی در آن اجازه‌نامه ایشان را با القاب و الفاظ علمی و اخلاقی بلندی مانند شمس فلک السیاده، بدر سماء السعاده، جامع‌المحاسن و المفاخر ستوده‌است. <ref>بدوی، مرزبان حماسه‌ها، ۴۱ ـ ۴۲؛ رفیعی، دویار دیرین، ۱۰.</ref>
این مجموعه، پنج گنبد مزین‌شده به بتن پوسته‌ای و کاشی سنتی دارد (کهن‌نسب، ۳۸۵) که نمادی از پنج‌تن اصحاب کسا (پیامبر(ص)، علی(ع)، فاطمه(س)، حسن(ع) و حسین(ع)) است (زنگنه، ۱۱). داخل گنبدِ اصلی هشت‌گوشه‌ای، پنجره‌های عظیم به صورت لاله‌های قرمز که نماد شهادت‌اند، با برگ‌های سبز به شکل هنرمندانه‌ای به شکل سیب بزرگی نقش بسته‌اند (رابین رایت، ۲۸). ابعاد ۱۲۴ در ۱۲۴ متر حرم، نشانه شمار پیامبران خدا و شروع پایه گنبد از ارتفاع، ۴۲ متر و رأس آن ۵۷ متر است. ارتفاع علم روی گنبد نیز که پرچم روی آن قرار می‌گیرد ۶۸ متر است که عددهای ۴۲ به سال آغاز جنبش، ۵۷ به سال پیروزی انقلاب و ۶۸ به سال رحلت امام‌خمینی اشاره دارند (زنگنه، ۱۱). گلدسته با ارتفاع نود متر (ستاد اجرایی، ۴) نشان از سن امام‌خمینی دارد و مرقد، به شکل خیمه دیده می‌شود. خیمه نیز نمادی از معماری شیعی و برگرفته از عاشورای حسینی است (زنگنه، ۱۱).
==فعالیت‌های سیاسی==
چیرگی معماری ایرانی و اسلامی و شیعی، تقارن و همخوانی بخش‌های حرم، سادگی و دستیابی آسان زائران و انتخاب مصالح ماندگار، از ویژگی‌های ساخت و ساز حرم امام‌خمینی شمرده می‌شود (همان). نمادها مرقد امام‌خمینی را به یکی از آراسته‌ترین آرامگاه‌های ایران و از بزرگ‌ترین بناهای یادبود در جهان اسلام تبدیل کرده‌است (رابین رایت، ۲۵). این مرقد به میعادگاه و یکی از زیارتگاه‌های مردم ایران و شیفتگان ایشان در سراسر جهان تبدیل شده‌است (گلی زواره، ۲۲۸) و خبرنگاران بسیاری نیز از توجه و علاقه شدید مردم به حرم امام‌خمینی و تبرک به مزار ایشان سخن گفته‌اند (نادرپور، ۱۱۵).
همگامی مرعشی نجفی با قیام امام‌خمینی از مخالفت با تصویب [[لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی]] آغاز شد. مرعشی در این مسئله با صدور اطلاعیه‌های مشترک و گاه مستقل، نظر خویش را بیان می‌کرد و با تلگرام‌های متعدد به [[محمدرضا پهلوی]] و [[اسدالله علم]]، نخست‌وزیر وقت، اعتراض خود را اعلام می‌کرد.<ref>مرکز اسناد، اسناد انقلاب اسلامی، ۱/۲۹، ۴۷ و ۵۱.</ref> اعلامیه‌ها و تلگرام‌های اعتراض‌آمیز وی در کنار دیگر علما و مراجع، تصویب لایحه یادشده را خنثی کرد و پس از عقب‌نشینی دولت، وی با صدور اطلاعیه‌ای از عموم طبقات که در این حرکت بزرگ نقش داشتند، تشکر کرد.<ref>دوانی، نهضت دوماهه روحانیون ایران به منظور دفاع از اصول مقدس اسلام، ۱۶۳ ـ ۱۶۴؛ فلسفی، یاران امام به روایت اسناد ساواک، زبان گویای اسلام، ۱۵۲ ـ ۱۵۸.</ref> در بهمن ۱۳۴۱ نیز که پهلوی قصد برگزاری همه‌پرسی [[انقلاب سفید]] را داشت، مرعشی در کنار امام‌خمینی و دیگر مراجع مبارز، اعتراض خود را درباره غیر شرعی‌بودن این عمل اعلام کرد و از رژیم خواست از اجرای آن صرف نظر کند <ref>مرکز اسناد، اسناد انقلاب اسلامی، ۱/۷۱.</ref> در ادامه این سیاست، امام‌خمینی با اعلام عزا در نوروز از [[مراجع تقلید]] خواست که به این موضوع توجه کنند، تا اینکه رژیم پهلوی فاجعه حمله مدرسه فیضیه را به وجود آورد. به دنبال آن مرعشی در اطلاعیه‌ای به افشاگری علیه حکومت پرداخت <ref>بدوی، مرزبان حماسه‌ها، ۷۱ ـ ۷۴؛ مرکز اسناد، اسناد انقلاب اسلامی، ۱/۹۳ و ۹۹.</ref>
با این حال، در سال ۱۳۹۴ که فضای حرم امام‌خمینی با بازسازی و نمای جدید برای عموم گشوده شد، انتقادات چندی ازجمله درباره معماری تجملی و ناسازگاری آن با زندگی ساده و منش ساده‌زیستی امام‌خمینی از سوی برخی رسانه‌ها متوجه آن شد (مهاجری؛ ۳؛ نظافتی، ۱۰)؛ اما محمدعلی انصاری، سرپرست آستان امام‌خمینی، در پاسخی مشروح، آن را در راستای تعظیم و تجلیل از امام‌خمینی و یکی از عوامل ماندگاری نام و یاد ایشان شمرد و تأکید کرد نباید جایگاه حرم امام‌خمینی را با وضع خانه ایشان در قم یا جماران سنجید (انصاری، خبرآنلاین).
 
طراحان و معماران مرقد: افراد بسیاری در نقشه و طراحی مرقد نقش داشته‌اند؛ ازجمله سیداحمد خمینی که در برخی از بخش‌های مهم حرم، مثل طرح خیمه‌ای آن مشارکت داشته‌است (آن موج آرام، ۲۱). جانباز شهید سیدمحمد صنیع‌خانی از فرماندهان دفاع مقدس (کیهان، ۲۲/۶/۱۳۸۸، ۹) نیز در ساختن مرقد مطهر شرکت داشته‌است (حضور، ۱۲/۳۶۵ ـ ۳۶۶). علی‌اکبر زنگنه از اعضای اولیه ساخت حرم بوده‌است (زنگنه، ۱۱). مدیریت ستاد اجرایی و تکمیل مجموعه حرم نیز بر عهده وی بوده‌است (آن موج آرام، ۲۱). محمد تهرانی، دانش‌آموخته دکتری معماری از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران طراح و معمار اولیه حرم بوده‌است (امیدوار). گسترش حرم امام‌خمینی بر اساس طرح پیشنهادی شاه‌کرمی، طراح و مشاور طرح و با حضور محمدرضا کریمی و علیرضا کاظمی شکل اجرایی به خود گرفت و ویژگی مهم آن، معماری کاملاً ایرانی است (جام جم، ۱۴/۵/۱۳۹۳، ۳).
{{ببینید|حمله به مدرسه فیضیه}}
مدیریت و هزینه‌های مرقد: تولیت آستان امام‌خمینی در آغاز بر عهده سیداحمد خمینی بود. وی در ۲۷/۳/۱۳۶۸ طی حکمی سیدمحمد هاشمی را با عنوان مسئول امور مالی و کمک‌های مردمی و نذورات حرم منصوب کرد و به او سفارش کرد دراین‌باره احتیاط لازم را رعایت کرده، با مسئولان مربوطه همکاری کند (خمینی، مجموعه آثار، ۲/۱۰). وی در ۱۱ آذر ۱۳۶۹ با حکم دیگری به هاشمی وکالت داد تا برای وقف اموال منقول و غیر منقول واقفان مرقد اقدام کند (همان، ۲/۱۱).
 
پس از درگذشت سیداحمد خمینی در ۲۶ اسفند ۱۳۷۳ برابر وصیت وی، تولیت حرم به فرزندش سیدحسن خمینی سپرده شد تا با کمک و راهنمایی محمدعلی انصاری (← مقاله انصاری، محمدعلی) کارهای حرم را به سرانجام برساند (خمینی، وصیت‌نامه، ۳۵). افزون بر گروه خادمان رسمی، در حرم شمار بسیاری نیز با عنوان خادمان افتخاری به خدمت مشغول‌اند (حریم امام، ۵۵/۲۶ و ۶۰/۲۲).
همراه با اوج‌گیری مبارزات مردم علیه [[استبداد]] و [[استعمار]] به رهبری امام‌خمینی که نقطه عطف آن [[قیام ۱۵ خرداد]] ۱۳۴۲ بود و همگام با سخنرانی‌ها و اعلامیه‌های ایشان، مرعشی نجفی که یکی از پایه‌های مقاومت بود، از ایشان دفاع و به بازداشت وی اعتراض کرد.<ref>مرعشی نجفی، سیدشهاب‌الدین، به روایت اسناد، ۱/۳۹۱ و ۴۳۳؛ مرکز اسناد، اسناد انقلاب اسلامی، ۱/۱۲۶ و ۱۶۳.</ref> او با سخنرانی‌ها و بیانیه‌هایی با لحن تند، خواستار آزادی امام‌خمینی گردید و در اعلامیه‌ای اعلام کرد خون او رنگین‌تر از خون «برادر عزیزش آیت‌الله خمینی» نیست، مادامی که ایشان صحیح و سالم برنگردد، دست از مبارزه برنمی‌دارد <ref>مرعشی نجفی، سیدشهاب‌الدین، به روایت اسناد، ۱/پنجاه و پنج؛ مرکز اسناد، اسناد انقلاب اسلامی، ۱/۱۱۹ و ۱۲۶ ـ ۱۲۷.</ref>
هزینه‌های حرم با کمک‌های مردمی، اعتبارات رسمی دولت (جمهوری اسلامی، ۱۸/۳/۱۳۶۸، ۸)، همیاری دستگاه‌ها و نهادهای اجرایی، نذورات، عایدات و موقوفات (گلی زواره، ۲۲۹؛ انصاری، مرکز بزرگ، ۳۶) و درآمد مراکز تجاری زیرمجموعه حرم (رابین رایت، ۲۸) تأمین می‌گردد. بودجه عمرانی حرم از طریق کمک‌های دولتی تأمین شده، نذورات در دیگر بخش‌ها هزینه می‌شود (زنگنه، ۱۱). سیداحمد خمینی برای ساخت مرقد از مردم تقاضای کمک کرد و حسابی برای این کار در بانک معین شد (جمهوری اسلامی، ۲۰/۳۰/۱۳۶۸، ۱). مردم نیز از آغاز شروع بنا، برای ساخت آن کمک کردند (همان، ۲۲/۳/۱۳۶۸، ۹ و ۱۲)؛ چنان‌که برخی از علاقه‌مندان امام‌خمینی بخشی از دارایی خود را وقف مرقد کرده‌اند (ایران، ۱۴/۸/۱۳۹۲، ۱۴).
 
جایگاه و مراسم مرقد: حرم امام‌خمینی احترام و جایگاه ویژه‌ای دارد. این مکان جایگاه نماز و نیایش و زیارت است (انصاری، برنامه‌های دومین، ۳۵۰ ـ ۳۵۱). عبدالله جوادی آملی از عالمان بزرگ حوزه (← مقاله جوادی آملی، عبدالله) زیارتنامه‌ای برای امام‌خمینی تهیه کرد و زوار از آن برای زیارت استفاده می‌کنند (بایگانی مؤسسه). بزرگداشت سالگرد امام‌خمینی هرساله با حضور رهبر انقلاب اسلامی و دیگر کارگزاران نظام اسلامی و حضور پرشور مردم از شهرهای گوناگون برگزار می‌گردد. در این مراسم، رهبری درباره ویژگی‌های امام‌خمینی و انقلاب و وحدت امت اسلامی و انقلابی و تداوم راه آن بزرگ‌مرد سخن می‌گوید (حضور، ۲۴/۲۲۶). سیداحمد خمینی در نخستین سالگرد امام‌خمینی در جمع میلیونی زائران، از رهبری، مراجع تقلید، حوزه‌های علمیه، نیز از مسئولان و دیگر دست‌اندرکاران آماده‌سازی حرم مطهر سپاسگزاری کرد (خمینی، مجموعه آثار، ۱/۳۹۱ ـ ۳۹۲). نماز جمعه نیز در برخی مناسبت‌ها در مرقد اقامه می‌گردد (جمهوری اسلامی، ۱۶/۳/۱۳۸۸، ۳ و ۱۳/۳/۱۳۸۹، ۳). شخصیت‌های سیاسی و مذهبی، ازجمله رهبری انقلاب به زیارت مرقد امام‌خمینی می‌روند. هیئت دولت نیز در هفته دولت در مزار ایشان گرد می‌آیند و به بنیان‌گذار انقلاب اسلامی ایران ادای احترام می‌کنند. دیگر نهادها و ارگان‌های کشور نیز به مناسبت‌های مختلف در حرم حاضر شده، به امام‌خمینی ادای احترام می‌کنند. بسیاری از رؤسای کشورها و شخصیت‌های معروف جهان نیز همواره با حضور در مرقد امام‌خمینی ضمن ادای احترام، دیدگاه‌های خود را درباره انقلاب اسلامی بیان می‌کنند (حضور، ۳/۳۰۸ ـ ۳۱۷).
مرعشی نجفی در پاسخ به پرسش برخی از اصناف و [[تاجران]] و طلاب درباره مقام علمی و تقوای امام‌خمینی، شأن ایشان را والاتر از چنین پرسش‌هایی دانست و بر مقام بالای علمی و اخلاقی و تأثیر ایشان بر تحکیم مبانی اسلام تأکید و از مجاهدت‌های خداپسندانه ایشان ستایش کرد.<ref>مرکز اسناد، اسناد انقلاب اسلامی، ۱/۱۴۷ و ۱۵۷.</ref> وی که دوست بسیار صمیمی امام‌خمینی بود<ref>غیاثی، مصاحبه، مجله حریم امام، ۱۰.</ref> و به ایشان علاقه خاصی داشت، در دهه چهل در پاسخ به نامه گروهی از طلاب اظهار کرد، بارها عقیده خود را به ایشان اظهار کرده و باز هم تأکید می‌کند که ایشان یکی از مراجع تقلید عالم تشیع، از استوانه‌های [[روحانیت]] اسلام و از مفاخر عالم تشیع است <ref>ناظم‌زاده قمی، مصاحبه، مجله حریم امام، ۴.</ref> وی که ازجمله امضاکنندگان مرجعیت امام‌خمینی در سال ۱۳۴۲ برای مصونیت ایشان از احتمال [[اعدام]] به دست [[رژیم پهلوی]] بود، در تیر همین سال همراه با دیگر علمای مبارز، برای [[آزادی]] امام‌خمینی، به تهران [[مهاجرت]] کرد و پس از آزادی ایشان در مجالس جشنی که در قم به همین مناسبت تشکیل شد، شرکت فعال داشت.<ref>مرعشی نجفی، سیدمحمود، مصاحبه، مجله حریم امام، ۱۹۵/۸؛ مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امام‌خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، ۲/۱۲۶ ـ ۱۲۷ و ۳/۲۱۹.</ref> مرعشی همچنین در فروردین ۱۳۴۳ در پاسخ به استفتای گروهی از اهالی آذربایجان، درباره تکلیف شرعی مردم برای ادامه مقابله با رژیم فاسد، تأکید کرد چنان‌که در اعلامیه‌های پیشین نیز گوشزد کرده، وظیفه شرعی قاطبه مسلمین، استقامت و نهی از منکرات است و این وظیفه تا حصول نتیجه قطعی ادامه خواهد داشت. وی با اشاره به مطلب چاپ‌شده در روزنامه اطلاعات ۱۸/۱/۱۳۴۳ که علیه روحانیت بود، دستگاه اطلاعات را دروغ‌پرداز و مطلب چاپ‌شده را دروغ محض خواند و از مقامات خواست تا در مقام تکذیب و توبه برآمده و خود را در معرض قضاوت افکار عمومی قرار ندهند.<ref>مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امام‌خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، ۹/۱۲۷.</ref>
برخی یاران امام‌خمینی نیز پیرامون مقبره ایشان دفن شده‌اند (انصاری، مرکز بزرگ، ۳۰). سیداحمد خمینی بنابر وصیت خود داخل ضریح و کنار قبر پدر به خاک سپرده شد (خمینی، وصیت‌نامه، ۳۴). اکبر هاشمی رفسنجانی نیز در داخل ضریح و کنار قبر استاد و مراد خود به خاک سپرده شده‌است (جمهوری اسلامی، ۲۲/۱۰/۱۳۹۵، ۱). سیدمحمد صنیع‌خانی، سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی (پدر همسر سیداحمد خمینی) (انصاری، مرکز بزرگ، ۳۰)، خدیجه ثقفی همسر امام‌خمینی، محمدرضا توسلی، رئیس دفتر امام‌خمینی، محمود بروجردی، داماد امام‌خمینی، حسن حبیبی و برخی دیگر، در محوطه‌های بیرونی ضریح دفن شده‌اند.
 
منابع: آن موج آرام، حضور، ویژه‌نامه هشتمین سالگرد امام‌خمینی، خرداد ۱۳۷۶ش؛ امیدوار، عطاءالله، پایگاه اطلاع‌رسانی هنر آنلاین، خبرگزاری هنر ایران، ۱۶ خرداد ۱۳۹۳ش؛ انصاری، محمدعلی، برنامه‌های دومین سالگرد ارتحال حضرت امام‌خمینی، مجله حضور، شماره ۱، ۱۳۷۰ش؛ همو، گنجینه دل، مجموعه خاطرات یاران در وصف یادگار امام، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، چاپ دوم، ۱۳۷۵ش؛ همو، مرکز بزرگ فرهنگی ـ زیارتی، مجله حضور، شماره ۲۲، ۱۳۷۷ش؛ همو، خبرآنلاین، ۱۱/۳/۱۳۹۴ش؛ ایران، روزنامه، ۱۴/۸/۱۳۹۲ش؛ پرتال امام‌خمینی، پایگاه اطلاع‌رسانی، اماکن منتسب حرم مطهر؛ توسلی، محمدرضا، همیشه با امام، سیری در زندگی و مبارزات آیت‌الله محمدرضا توسلی، تهران، مؤسسه تنظیم ...، چاپ اول، ۱۳۸۷ش؛ توکلی، اکبر، حریم امام را باید حفظ کرد، مجله حریم امام، شماره ۱۱۷، ۲۵/۲/۱۳۹۳ش؛ جام جم، روزنامه، ۱۱/۳/۱۳۹۱؛ ۱۴/۵/۱۳۹۳ش؛ جمهوری اسلامی، روزنامه، ۱۷/۳/۱۳۶۸؛ ۱۸/۳/۱۳۶۸؛ ۲۰/۳/۱۳۶۸؛ ۲۲/۳/۱۳۶۸؛ ۱۶/۳/۱۳۸۸؛ ۱۳/۳/۱۳۸۹ش؛ حریم امام، مجله، شماره ۵۵، ۱۰/۱۲/۱۳۹۱؛ شماره ۶۰، ۱۵/۱/۱۳۹۲؛ حضور، مجله، اخبار و گزارش‌های برگزاری نهمین سالگرد رحلت امام‌خمینی، شماره ۲۴، ۱۳۷۷ش؛ همو، مجله، انعکاس اخبار مربوط به سوگواری حضرت امام‌خمینی در رسانه‌های گروهی دنیا، شماره ۷، ۱۳۷۲ش؛ همو، مجله، خبر، شماره ۱۲، ۱۳۷۴ش؛ همو، مجله، دل‌نوشته‌های دفتر حرم، شماره ۳، ۱۳۷۰ش؛ خمینی، سیداحمد، خاطرات، چاپ‌شده در فصل صبر، به کوشش حمید بصیرت‌منش و اصغر میرشکاری، تهران، مؤسسه تنظیم ...، چاپ اول، ۱۳۷۷ش؛ همو، متن وصیت‌نامه یادگار امام، مجله حضور، شماره ۱۰، ۱۳۷۴ش؛ همو، مجموعه آثار یادگار امام، حجت‌الاسلام و المسلمین حاج‌سیداحمد خمینی، مؤسسه تنظیم ...، چاپ سوم، ۱۳۸۵ش؛ رابین رایت، آخرین انقلاب بزرگ، ترجمه احمد تدین، تهران، رسا، چاپ اول، ۱۳۸۲ش؛ زنگنه، علی‌اکبر، روزنامه جام جم، ۱۱/۳/۱۳۹۱ش؛ ستاد اجرایی ساخت و تکمیل مجموعه حرم مطهرحضرت امام(س)؛ سلیمانی، حسین، خاطرات حاج‌حسین سلیمانی از محافظان حضرت امام، تدوین رضا شیخ‌محمدی تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، چاپ اول، ۱۳۸۷ش؛ طوسی، محمدبن‌حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، تحقیق احمد قصیر عاملی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ اول، ۱۴۰۹ق؛ غلوم، علی حسن، الدّلیل مرشد الزائرین للعتبات المقدسة فی ایران، قم، چاپ اول، ۱۴۱۴ق؛ قاجار، عباس، پایگاه اطلاع‌رسانی سازمان تبلیغات اسلامی، ۱۰/۳/۱۳۸۵ش؛ قرائتی، محسن، تفسیر نور، تهران، مرکز فرهنگی درسهایی از قرآن، چاپ اول، ۱۳۸۸ش؛ کهن‌نسب، علی، سلیمانی، فرشید و دیگران، آنجاکه بوی یار می‌دهد، چاپ‌شده در رسول آفتاب، تهران، مؤسسه تنظیم ...، چاپ اول، ۱۳۸۹ش؛ کیهان، روزنامه، ۲۲/۶/۱۳۸۸ش؛ گلی زواره، غلامرضا، سیاحت خوشید، تهران، هستی‌نما، چاپ اول، ۱۳۸۵ش؛ مشکوة، مجله، گزارشی از صحن امام‌خمینی، شماره ۲۳ ـ ۲۴، ۱۳۶۸ش؛ مهاجری، مسیح، روزنامه جمهوری اسلامی، ۲۸/۲/۱۳۹۴ش؛ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ بیست و ششم، ۱۳۸۵ش؛ نادرپور، محمدرضا، پنجاه تصویر از امام و ایران پس از انقلاب اسلامی، مؤسسه تنظیم ...، چاپ اول، ۱۳۷۹ش؛ نظافتی، ایرج، روزنامه کیهان، ۱۰/۳/۱۳۹۴ش.
پس از بازداشت امام‌خمینی و [[تبعید]] ایشان به [[ترکیه]] در ۱۳ آبان ۱۳۴۳، [[سیدمصطفی خمینی]] برای انجام مذاکره به خانه مرعشی نجفی رفت؛ ولی مأموران رژیم پهلوی از همراهی وی با امام‌خمینی مطلع شدند و به خانه او هجوم بردند و پس از اهانت به او، سیدمصطفی خمینی را بازداشت و به ترکیه تبعید کردند.<ref>مرعشی نجفی، سیدشهاب‌الدین، به روایت اسناد، ۱/پنجاه و شش.</ref> مرعشی طی تلگرامی به امام‌خمینی، تبعید ایشان را موجب تأثر عمیق خود دانست.<ref>مرکز اسناد، اسناد انقلاب اسلامی، ۱/۲۷۱.</ref> امام‌خمینی نیز در پاسخ، ضمن تشکر از وی صلاح را در [[تقدیر الهی]] دانست و از خداوند تعالی توفیق رضا به [[قضای الهی]] را خواستار شد.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱/۴۳۳</ref> وی پس از تبعید امام‌خمینی به ترکیه و سپس نجف نامه‌ها و تلگرام‌های بسیاری به ایشان نوشته‌است؛ حتی برای امام‌خمینی شیرینی فرستاده‌است و امام‌خمینی نیز به وی پاسخ داده و از محبت و تفقد وی سپاسگزاری کرده‌است.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۲۱/۵۴۱، ۵۴۶، ۵۴۷، ۵۵۰، ۵۵۹، ۵۶۰، ۵۶۲، ۵۶۴، ۵۶۹، ۵۷۱.</ref> چنان‌که فرزند بزرگ وی سیدمحمود مرعشی نیز جداگانه به ایشان نامه نوشته و پاسخ دریافت کرده‌است.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۲۱/۵۶۳ و ۵۷۰.</ref>
 
مرعشی نجفی پس از انتقال امام‌خمینی به عراق از طریق فرزند خود سیدمحمود مرعشی که در استقبال از ایشان در [[کربلا]] نیز حضور داشت و عکسی از آن موجود است، طی نامه‌ای به امام‌خمینی جویای حال ایشان شد و امام‌خمینی در پاسخ با تشکر از وی و همه مراجع و علمای اعلام و افاضل گرامی [[حوزه‌های علمیه]]، اظهار داشت اگر چه حضور در اعتاب مقدسه و [[حوزه علمیه نجف]] فوز بزرگی می‌باشد اما اهمیت حضور در ایران ایجاب می‌کند که در صورت رفع منع از ایشان که خود را خدمتگزار به ملت و استقلال مملکت خوانده‌است، در نخستین فرصت برگردد و در غم و شادی مردم و علمای ایران شریک باشد.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۲/۲.</ref>
 
{{ببینید|سیدمحمد شیرازی}}
 
مرعشی همچنین طی تلگرام‌های جداگانه به [[سیدمحسن حکیم]]، [[سیدمحمود شاهرودی]] و [[سیدابوالقاسم خویی]]، از آنان خواست که با رهبر قیام، همدردی و به طور شایسته از او استقبال کنند.<ref>مرعشی نجفی، سیدشهاب‌الدین، به روایت اسناد، ۱/۵۱۱ ـ ۵۱۳؛ مرکز اسناد، اسناد انقلاب اسلامی، ۱/۲۹۵ ـ ۲۹۷.</ref> وی در سال ۱۳۵۶ با سخنرانی، انتشار اعلامیه و اعلام مواضع به مقاومت‌های مردم، شور و نشاط بخشید؛ ازجمله مجلس ترحیم سیدمصطفی خمینی را در حسینیه خود برگزار و علیه اهانت [[روزنامه اطلاعات]] به امام‌خمینی اطلاعیه صادر کرد. وی در این اطلاعیه، خواستار مجازات عاملان حمله به طلاب شد؛<ref>مرعشی نجفی، سیدشهاب‌الدین، به روایت اسناد، ۱/پنجاه و هفت ـ پنجاه و هشت؛ مرکز اسناد، اسناد انقلاب اسلامی، ۱/۴۱۳)؛</ref> چنان‌که پس از اهانت روزنامه اطلاعات به امام‌خمینی، مرعشی نجفی در جمع طلاب و روحانیان معترض که به حسینیه وی رفته بودند، درباره اهانت به ایشان اظهار تأسف کرد و افزود [[روحانیت]] در هر مسلک و مرامی مورد احترام مردم و [[حکومت]] هستند، اما چرا حرمت روحانیت شیعه شکسته می‌شود. وی [[امام‌خمینی]] را فرزند حوزه شمرد و اهانت به ایشان را اهانت به حوزه دانست.<ref>مرتضوی، مصاحبه چاپ‌شده در حماسه ۱۹دی قم، ۱۵۲ ـ ۱۳۵.</ref> و در پی حادثه نوزده دی قم نیز، طلاب به خانه مرعشی نجفی رفتند.<ref>عابدینی، مصاحبه چاپ‌شده در حماسه ۱۹دی قم، ۱۴۴؛ وافی، مصاحبه چاپ‌شده در حماسه۱۹دی قم، ۲۰۳ ـ ۲۰۴.</ref>
 
{{ببینید|نوزده دی}}
 
در سال ۱۳۵۷ مرعشی نجفی هنگام هجرت امام‌خمینی به [[فرانسه]] طی نامه‌ای وضعیت ایشان را جویا شد و ایشان در پاسخ، هجرت خود را به واسطه فشار دولت عراق و با تصویب [[محمدرضا پهلوی]] دانست و همگان را موظف دانست تا سقوط رژیم پهلوی از پا ننشینند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۳/۵۰۱.</ref> وی همچنین به رئیس‌جمهور وقت فرانسه تلگرامی فرستاد و هشدار داد هر گونه گزندی به رهبر انقلاب، با واکنش همه مسلمانان و ایرانیان همراه خواهد بود.<ref>مرعشی نجفی، سیدشهاب‌الدین، به روایت اسناد، ۱/پنجاه و هشت.</ref> ایشان در روزهای بازگشت امام‌خمینی به ایران، نامه‌ای به ایشان نوشت و مسئولیت هدایت مستقیم همه مردم را از آن ایشان اعلام کرد و خود را تابع اهداف ایشان دانست.<ref>رفیعی، بر ستیغ نور، ۵۵ ـ ۵۶.</ref> پس از پیروزی انقلاب اسلامی مرعشی نجفی در تابستان ۱۳۵۸، در پاسخ به درخواست عمومی، دیدگاه‌های اصلاحی خود را درباره [[پیش‌نویس قانون اساسی جمهوری اسلامی]]، به صورت مکتوب ارائه و نظام جمهوری اسلامی را یاری کرد.<ref>مرعشی نجفی، سیدشهاب‌الدین، نظرات اصلاحی، ۱/۳۲.</ref>
 
مرعشی نجفی هنگام بیماری امام‌خمینی در بهمن ۱۳۵۸‎ به دیدار ایشان رفت و با برپایی مجالس [[دعا]] و [[نیایش]] برای سلامتی ایشان، اوج علاقه خود را نشان داد.<ref>بدوی، مرزبان حماسه‌ها، ۲۲.</ref> او همچنین در اسفند ۱۳۵۸، در تلگرامی خطاب به امام‌خمینی، خبر مرخص‌شدن ایشان از بیمارستان را خبری خوشحال‌کننده خواند و بهبودی ایشان و ترک بیمارستان قلب را باعث شادی و شعف بسیار در قلوب دوستان، مخصوصاً خود دانست و آن را هدیه بزرگ از جانب خداوند در آستانه سال نو شمرد و امام‌خمینی نیز در پاسخ از وی تشکر کرد؛<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۲/۱۷۱.</ref> چنان‌که با نصیحت به [[سیدکاظم شریعتمداری]] در تأکید بر همراهی با امام‌خمینی، تصریح کرده‌است ایشان از نظر سیاسی خیلی برجسته است و آنان به اندازه ایشان دانش سیاسی ندارند.<ref>مرعشی نجفی، سیدمحمود، مصاحبه، مجله حریم امام، ۱۹۵/۸.</ref>
 
مرعشی نجفی خاطرنشان کرده‌است علی‌رغم ارادت به همه علما، برای هیچ‌یک از مراجع کلمه «آیت‌الله العظمی» استفاده نکرده‌است؛ ولی امام‌خمینی را «آیت‌الله العظمی» خطاب می‌کند؛ زیرا اسلام در وجود ایشان مجسّم شده‌است؛ همان‌گونه که [[کفر]] در قالب [[امریکا]] تجسم یافته‌است. وی که هیچ اعتراضی را به امام‌خمینی برنمی‌تافت، هر نوع تضعیف ایشان را به منزله ضربه‌زدن به اسلام می‌دانست.<ref>موسیانی، مصاحبه، مجله حریم امام، ۱۲.</ref> وی در پی رحلت امام‌خمینی، ضمن ابراز تأثر شدید قلبی، آن را ضایعه جبران‌ناپذیر و مصیبت بزرگ شمرد؛<ref>بدوی، مرزبان حماسه‌ها، ۶۹۴.</ref> همچنین در چهلمین روز رحلت ایشان همراه با [[سیدمحمدرضا گلپایگانی]] در صحن [[حرم فاطمه معصومه(س)]] مراسم بزرگداشت گرفت.<ref>بدوی، مرزبان حماسه‌ها، ۶۹۶ ـ ۶۹۸.</ref>
 
امام‌خمینی نیز برای مرعشی نجفی احترام زیادی قائل بود.<ref>موسیانی، مصاحبه، مجله حریم امام، ۱۹۵/۱۲.</ref> ایشان پیش از تبعید در نماز جماعت مرعشی نجفی که در حرم فاطمه معصومه(س) برگزار می‌شد، حضور می‌یافت و به وی اقتدا می‌کرد<ref>بدوی، مرزبان حماسه‌ها، ۴۲.</ref> و در برخی موارد، صمیمانه او را در جریان مسائل حساس قرار می‌داد؛ ازجمله در سال ۱۳۴۱ برای جلوگیری از انتشار تلگرام نخست‌وزیر وقت درباره لغو [[لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی]]، پیش از لغو رسمی مصوبه در هیئت دولت‏، خطاب به وی اظهار کرد انتشار تلگرام نخست‌وزیر بر خلاف صلاح اسلام و حوزه علمیه است و به ایشان پیشنهاد کرد از طبع و انتشار آن خودداری کند تا خود دولت، رسماً خبر لغو آن را انتشار دهد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ‏۱/۱۰۰؛ روحانی، نهضت امام‌خمینی، ۱/۲۱۵.</ref>
 
امام‌خمینی راهنمایی‌های مرعشی نجفی را برای مسلمانان مفید دانسته<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۲/۱۹۶.</ref> و در جواب تلگرام‌ها و نامه‌های ایشان که به مناسبت‌های گوناگون از زمان آغاز نهضت تا استقرار [[نظام جمهوری اسلامی]] و در زمان [[جنگ تحمیلی عراق علیه ایران]]، خطاب به امام‌خمینی فرستاده بود، به تکریم و تجلیل از وی پرداخته‌است.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۳/۸۱؛ ۱۲/۱۹۶، ۲۱۸؛ ۱۳/۲۱۶، ۲۴۵؛ ۱۴/۲۶۰ و ۱۵/۲۰۵، ۲۳۲.</ref> امام‌خمینی همان گونه که از مواضع تأییدآمیز مرعشی نجفی تشکر می‌کرد،<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۲/۱۹۶، ۲۱۸؛ ۱۳/۲۴۵ و ۱۶/۲۴۹.</ref> به گلایه‌های وی نیز توجه داشت.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۳/۲۱۶.</ref> در مهر ۱۳۵۸ نیز که شایعه محدودشدن دیدارهای امام‌خمینی و عدم امکان ملاقات اقشار مختلف ازجمله مرعشی نجفی منتشر شد، این تهمت با واکنش شدید امام‌خمینی روبه‌رو شد. امام‌خمینی تأکید کرد هیچ کانال خاصی و هیچ اصحابی نداشته و با همه مردم و همه قشرها ملاقات می‌کند و از حضور مرعشی نجفی در شب پیش از شایعه، حدود یک‌ساعت در نزد خود خبر داد و بر جایگاه والای وی تأکید کرد. امام‌خمینی ضمن رد چنین شایعات غیر اخلاقی و نصیحت به شایعه‌سازان، چنین شایعاتی را توهین به شخصیت مرعشی نجفی برشمرد.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۰/۳۰۳ ـ ۳۰۴.</ref>
 
==رحلت==
سیدشهاب‌الدین مرعشی نجفی در چهارشنبه، هفتم صفر ۱۴۱۱ق/ هفتم شهریور ۱۳۶۹ در ۹۶سالگی درگذشت. پیکر او طبق وصیتش،<ref>رفیعی، شهاب شریعت، ۳۶۸.</ref> پس از تشییعی باشکوه در شهر قم، در ورودی کتابخانه‌ای که خود در شهر قم تأسیس کرده بود<ref>ادامه مقاله.</ref> به خاک سپرده شد.<ref>رفیعی، بر ستیغ نور، ۱۰۰ ـ ۱۰۲.</ref>
==آثار==
از مرعشی نجفی در کنار خدمات حوزوی و اجتماعی آثار علمی چندی نیز باقی‌مانده‌است ازجمله آثار علمی وی الغایة القصوی لمن اراد التمسک بالعروة الوثقی، [[مناهج المؤمنین]]، حاشیه بر کفایة الاصول، حاشیه بر رسائل، المشاهد و المزارات، الرد علی مدعی التحریف، طبقات النسابین و شرح و حاشیه بر عمدة الطالب است؛<ref>رفیعی، شهاب شریعت، ۲۳۶ ـ ۲۳۹؛ ناظم‌زاده قمی، مصاحبه، مجله حریم امام، ۴.</ref> همچنین موسوعه بزرگ ملحقات احقاق الحق در ده‌ها جلد که با بنیان‌گذاری و نظارت وی تألیف و منتشر شده‌است <ref>ناظم‌زاده قمی، مصاحبه، مجله حریم امام، ۴؛ مرعشی نجفی، سیدمحمود، مصاحبه، مجله حریم امام، ۱۹۵/۸.</ref>
==فرزندان==
مرعشی نجفی دارای هشت فرزند؛ چهار پسر و چهار دختر است. پسران وی سیدمحمود که سرپرستی کتابخانه را به عهده دارد، سیدمحمدکاظم، سیدمحمدجواد و سیدامیرحسین هستند.<ref>گلی زواره، جامع فضل و فضیلت، ۲۷.</ref> [[عباسعلی عمید زنجانی]] از شاگردان [[امام‌خمینی]]، داماد مرعشی نجفی بود.<ref>ادامه مقاله.</ref>
==کتابخانه آیت‌الله مرعشی نجفی==
معروف‌ترین فعالیت فرهنگی مرعشی نجفی، کتابخانه وی در شهر قم است که در جهان اسلام شهرت فوق‌العاده‌ای دارد و در کنار سایر فعالیت‌های حوزوی نجفی مرعشی از آثار ماندگار وی می‌باشد. مرعشی از همان آغاز حضور در نجف، به فکر گردآوری کتاب و آثار بزرگان جهان اسلام بود. او برای به دست آوردن کتاب و نسخه‌های خطی، شب‌ها در کارخانه شالیکوبی کار می‌کرد و روزها [[روزه استیجاری]] می‌گرفت و [[نماز استیجاری]] به‌جا می‌آورد. وی بیشتر وقت‌ها برای تهیه کتاب‌ها، یک وعده غذای خود را حذف می‌کرد و گاهی عبا یا قبای خود را گرو می‌گذاشت تا یک اثر نفیس را از دست ندهد. در تهیه آثار خطی، گاهی دلالان خریدِ چنین آثاری که برای انگلیسی‌ها می‌خریدند، مرعشی نجفی را تهدید می‌کردند.<ref>رفیعی، شهاب شریعت، ۲۳۷ ـ ۲۳۹؛ مرعشی نجفی، سیدمحمود، مصاحبه، مجله حریم امام، ۱۰۰/۵.</ref>
 
امام‌خمینی نیز به [[کتابخانه آیت‌الله مرعشی نجفی]] اعتنا و اهتمام داشت؛ چنان‌که در یکی از وصیت‌نامه‌های شخصی خود سفارش کرده بود اگر رژیم پهلوی کتاب‌هایی را که از کتابخانه و خانه ایشان به غارت برده، برگرداند، همه کتاب‌های اهدایی مرعشی نجفی به کتابخانه وی برگردد.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۳/۲۹۲.</ref> همچنین ایشان طی نامه‌ای به [[میرحسین موسوی]]، نخست‌وزیر وقت در ۲۴ اسفند ۱۳۶۷ ضمن اشاره به کم‌نظیربودن کتابخانه مرعشی و منحصربودن منابع غنی آن در فرهنگ اسلام، دولت را موظف کرد تا بنایی درخور اسلام و انقلاب و محیطی برای مشتاقان کتاب احداث کند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۲۱/۳۲۰؛ دفتر روابط عمومی، کتابخانه عمومی آیت‌الله مرعشی در یک نگاه، ۸.</ref> همچنین ایشان در نامه‌ای به مرعشی نجفی، از موظف‌کردن فرزند خود، [[سیداحمد خمینی]] و [[جهاد سازندگی قم]]، جهت احداث ساختمان درخور شأن، به وی اطمینان داد.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۲۱/۳۴۶.</ref> سیدمحمود پسر بزرگ مرعشی نجفی نیز از دیدار خود با امام‌خمینی که به دعوت خود ایشان و با واسطه سیداحمد خمینی صورت گرفته بود، خبر داده و به سفارش ایشان درباره تأسیس ساختمان مناسب اشاره کرده‌است.<ref>مرعشی نجفی، سیدمحمود، مصاحبه، مجله حریم امام، ۱۰۰/۷.</ref>
==عباسعلی عمید زنجانی==
عباسعلی عمید زنجانی، در فروردین ۱۳۱۶ در زنجان متولد شد. او هم‌زمان با تحصیل در دبیرستان، به تحصیل علوم دینی روی آورد<ref>عمید زنجانی، خاطرات حجت‌الاسلام والمسلمین عباسعلی عمید زنجانی، ۲۱ و ۲۳.</ref> و در اواخر سال ۱۳۳۰ به قم رفت.<ref>خاطرات حجت‌الاسلام والمسلمین عباسعلی عمید زنجانی، ۲۶ ـ ۲۷.</ref> وی تا سال ۱۳۴۱ در قم ماند و از نزد استادانی چون ابوالفضل اردبیلی، [[علی مشکینی]]، [[محمد مجاهد تبریزی]]، سیدحسین بروجردی، [[محمدعلی اراکی]]، [[سیدمحمد محقق داماد]]، [[سیدمحمدحسین طباطبایی]] و نیز امام‌خمینی بهره برد.<ref>عمید زنجانی، خاطرات حجت‌الاسلام والمسلمین عباسعلی عمید زنجانی، ۳۳ ـ ۳۴، ۳۶، ۵۳ و ۶۳.</ref>
 
عمید زنجانی که در قم در [[درس بیع]] امام‌خمینی شرکت می‌کرد و [[تقریرات]] آن را نگاشته‌است، در سال ۱۳۴۱ به نجف رفت و از آغاز ورود امام‌خمینی از ترکیه به عراق در سال ۱۳۴۴، به حلقه یاران ایشان پیوست<ref>مؤسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران، پایگاه اطلاع‌رسانی.</ref> او که از نخستین کسانی بود که در [[کاظمین]] به استقبال امام‌خمینی رفت، پس از استقرار ایشان در نجف، با گروهی دیگر از فضلای حوزه نجف، با اصرار ایشان را راضی به شروع تدریس در آن حوزه کردند.<ref>عمید زنجانی، خاطرات حجت‌الاسلام والمسلمین عباسعلی عمید زنجانی، ۶۳، ۷۳ ـ ۷۴، ۸۲.</ref> وی در حدود سال ۱۳۴۴ ـ ۱۳۴۵، به توصیه امام‌خمینی، کتاب [[تحریر الوسیله]] ایشان را خلاصه و آماده چاپ کرد<ref>عمید زنجانی، خاطرات حجت‌الاسلام والمسلمین عباسعلی عمید زنجانی، ۸۷.</ref> که به نام [[زبدة الاحکام]] منتشر شده‌است. [[سیدابوالقاسم خویی]] و [[میرزاباقر زنجانی]] ازجمله استادان دیگر وی در نجف بودند.<ref>عمید زنجانی، خاطرات حجت‌الاسلام والمسلمین عباسعلی عمید زنجانی، ۶۶ و ۷۰.</ref> وی، چنان‌که خود نوشته‌است، تقریر ادامه بحث بیع امام‌خمینی در نجف را نیز به صورت خلاصه نوشته‌است.<ref>مؤسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران، پایگاه اطلاع‌رسانی.</ref>
 
عمید زنجانی در سال ۱۳۴۸ به ایران بازگشت و با دختر مرعشی نجفی ازدواج کرد.<ref>عمید زنجانی، خاطرات حجت‌الاسلام والمسلمین عباسعلی عمید زنجانی، ۱۴۷.</ref> او در سال ۱۳۵۰، به دعوت اهالی [[مسجد لرزاده]]، به تهران رفت و [[امامت جماعت]] این مسجد را پذیرفت. وی در این مسجد، جلسات دانشجویی در نقد [[مارکسیسم]] تشکیل داد و کتابخانه مسجد را به کانون ارشاد اسلامی تبدیل کرد؛<ref>عمید زنجانی، خاطرات حجت‌الاسلام والمسلمین عباسعلی عمید زنجانی، ۱۵۱، ۱۵۴ ـ ۱۶۳.</ref> او همچنین عضو شورای مرکزی [[جامعه روحانیت مبارز]] بود و در تدوین اساسنامه این جامعه، مشارکت کرد <ref>عمید زنجانی، خاطرات حجت‌الاسلام والمسلمین عباسعلی عمید زنجانی، ۲۴۲ ـ ۲۴۶.</ref> فعالیت‌های سیاسی او، احضار و دستگیری از سوی [[ساواک]] در قم و تهران را در پی داشت.<ref>عمید زنجانی، خاطرات حجت‌الاسلام والمسلمین عباسعلی عمید زنجانی، ۱۵۲ ـ ۱۵۳، ۱۷۲، ۱۸۸ ـ ۱۹۰.</ref>
 
پس از درگذشت مشکوک سیدمصطفی خمینی، عمید زنجانی در نامه‌ای به امام‌خمینی تسلیت گفت و ایشان در پاسخ با تشکر از دلجویی او، برای کسب توفیق الهی و طی راه پرخطر همراه با سلامت نفس دعا کرد.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۳/۲۸۵.</ref> امام‌خمینی در تاریخ ۹/۹/۱۳۵۰ و ۲/۲/۱۳۵۷، برای عمید زنجانی، [[اجازه‌نامه شرعی]] در [[امور حسبیه]] صادر کرده‌است (۳/۳۶۵ و ۲۱/۶۰۶)؛ همچنین در تاریخ ۵/۷/۱۳۵۷، در پاسخ به نامه‌ای از عمید زنجانی، نسبت به او ابراز لطف کرده و با آرزوی سلامت و توفیق برای او، از وی طلب دعای خیر کرده‌است.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۳/ ۴۸۰.</ref>
 
عباسعلی عمید زنجانی پس از [[پیروزی انقلاب اسلامی]]، عضویت در کمیته‌های انقلاب اسلامی، نمایندگی مجلس شورای اسلامی و عضویت در شورای بازنگری قانون اساسی از سوی نمایندگان مجلس شورای اسلامی را در کارنامه خود دارد.<ref>عمید زنجانی، خاطرات حجت‌الاسلام والمسلمین عباسعلی عمید زنجانی، ۱۷.</ref> وی مدتی ریاست دانشگاه تهران را نیز بر عهده داشت و در تاریخ ۸ آبان ۱۳۹۰ در ۷۴سالگی به علت نارسایی قلبی در تهران درگذشت و در [[حرم فاطمه معصومه(ع)]] در قم به خاک سپرده شد.
==پانویس==
{{پانویس|۲}}
==منابع==
{{منابع|۲}}
*امام‌خمینی، سیدروح‌الله، صحیفه امام، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، چاپ پنجم، ۱۳۸۹ش.
*بدوی، محمدباقر، مرزبان حماسه‌ها، قم، کتابخانه آیت‌الله مرعشی نجفی، چاپ اول، ۱۳۸۳ش.
*حافظیان، ابوالفضل، مصاحبه، مجله حریم امام، شماره ۱۹۵، ۱۳۹۴ش.
*دفتر روابط عمومی و بین‌المللی کتابخانه، کتابخانه عمومی آیت‌الله مرعشی در یک نگاه، قم، چاپ دوم، ۱۳۷۲ش.
*دوانی، علی، نهضت دوماهه روحانیون ایران به منظور دفاع از اصول مقدس اسلام، قم، حکمت، ۱۳۴۱ش.
*رفیعی، علامرودشتی، علی، بر ستیغ نور، قم، کتابخانه آیت‌الله مرعشی نجفی، چاپ اول، ۱۳۷۳ش.
*رفیعی، علامرودشتی، دویار دیرین نگاهی به روابط امام‌خمینی و آیت‌الله العظمی مرعشی، مجله میراث شهاب، شماره ۱۵، ۱۳۷۸ش.
*رفیعی، علامرودشتی، شهاب شریعت، قم، کتابخانه آیت‌الله مرعشی نجفی، چاپ اول، ۱۳۷۳ش.
*روحانی، سیدحمید، نهضت امام‌خمینی، تهران، عروج، چاپ پانزدهم، ۱۳۸۱ش.
*عابدینی، عبدالکریم، مصاحبه چاپ‌شده در حماسه ۱۹دی قم، به کوشش علی شیرخانی، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، چاپ اول، ۱۳۷۷ش.
*عمید زنجانی، عباسعلی، خاطرات حجت‌الاسلام والمسلمین عباسعلی عمید زنجانی، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ۱۳۸۰ ش.
*غیاثی، قربانعلی، مصاحبه، مجله حریم امام، شماره ۱۹۵، ۱۳۹۴ش.
*فلسفی، محمدتقی، یاران امام به روایت اسناد ساواک، زبان گویای اسلام، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، چاپ اول، ۱۳۷۸ش.
*گلی زواره، غلامرضا، جامع فضل و فضیلت، قم، کتابخانه آیت‌الله مرعشی نجفی، چاپ اول، ۱۳۸۹ش.
*گلی زواره، غلامرضا، نگاهی به زندگی خانوادگی، تربیتی و اخلاقی آیت الله مرعشی نجفی، مجله پیام زن، شماره ۱۵۰، ۱۳۸۲ش.
*مرتضوی، سیدضیا، مصاحبه چاپ‌شده در حماسه ۱۹دی قم، به کوشش علی شیرخانی، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، چاپ اول، ۱۳۷۷ش.
*مرعشی نجفی، سیدشهاب‌الدین، آیت‌الله العظمی سیدشهاب‌الدین مرعشی نجفی به روایت اسناد ساواک، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزرارت اطلاعات، چاپ اوّل، ۱۳۸۸ش.
*مرعشی نجفی، سیدشهاب‌الدین، نظرات اصلاحی حضرت آیت‌الله العظمی آقای سیدشهاب‌الدین مرعشی نجفی درباره پیش‌نویس قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، قم، چاپخانه مهر، ۱۳۵۸ش.
* مرعشی نجفی، سیدمحمود، مصاحبه، مجله حریم امام، شماره ۱۰۰، ۱۳۹۲ش.
* مرعشی نجفی، سیدمحمود، مصاحبه، مجله حریم امام، شماره ۱۹۵، ۱۳۹۴ش.
*مرکز اسناد انقلاب اسلامی، اسناد انقلاب اسلامی، تهران، چاپ دوم، ۱۳۷۴ش.
*مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، سیر مبارزات امام‌خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، تهران، چاپ اول، ۱۳۸۶ش. *موسیانی، عبد الله، مصاحبه، مجله حریم امام، شماره ۱۹۵، ۱۳۹۴ش.
*مؤسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران، پایگاه اطلاع‌رسانی، ۲/۱۱/۱۳۹۸ش.
*ناظم‌زاده قمی، سیدمحمد، مصاحبه، مجله حریم امام، شماره ۱۹۵، ۱۳۹۴ش.
*وافی، حسین، مصاحبه چاپ‌شده در حماسه۱۹دی قم، به کوشش علی شیرخانی، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، چاپ اول، ۱۳۷۷ش.
{{پایان}}

نسخهٔ ‏۱۹ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۲:۲۵

مرقد امام‌خمینی، ساخت و شکل‌گیری حرم امام‌خمینی، تهران. از دیرباز جایگاه دفن اولیا و بزرگان دین، مورد توجه موحدان قرار داشته‌است و دین‌باوران با بنای ساختمان بر مدفن بزرگان دین، افزون بر زیارت و قدردانی و زنده‌داشت یاد آنان (مکارم شیرازی، ۱۲/۴۲۵ ـ ۴۲۶) خدای را در آن جایگاه‌ها عبادت کرده (طوسی، ۷/۲۵)، به فراگیری علم و دانش می‌پرداختند. برخی از این مکان‌ها نیز به کانون ترویج دین و ارزش‌های الهی تبدیل شده‌است (قرائتی، ۵/۱۵۶). مزارهای بزرگان دین، الهام‌بخش حرکت‌های متعالی و آزادی‌بخش بوده هدف و راهشان در میان مردم ماندگار شده‌است (انصاری، مرکز بزرگ، ۳۰ ـ ۳۱). امام‌خمینی در پایان روز سیزده خرداد ۱۳۶۸ درگذشت و روز چهارده این ماه، به عنوان روز رسمی رحلت ایشان اعلام شد. تشییع جنازه و دفن امام‌خمینی برای حضور بیشتر علاقه‌مندان تا شانزده خرداد به تأخیر افتاد و پیکر ایشان پس از اقامه نماز سیدمحمدرضا گلپایگانی، از مراجع تقلید و تشییع تاریخی دفن گردید (حضور، ۷/۵۶ ـ ۵۷؛ توسلی، ۲۱۵) (← مقاله ارتحال امام‌خمینی). مرقد امام‌خمینی در پانزده کیلومتری تهران، غرب بهشت زهرا(س) و در حاشیه بزرگراه تهران ـ قم واقع شده‌است. امام‌خمینی درباره محل دفن خود سخنی نگفته بود (توسلی، ۲۱۶). سیداحمد خمینی، یک سال پیش از رحلت ایشان (انصاری، برنامه‌های دومین، ۳۵۱) موضوع را با برخی نزدیکان در میان گذاشته بود (همو، گنجینه دل، ۱۸۲). وی تأکید داشت باید پیش از رحلت، مقدمات را فراهم ساخت و مکان دفن امام‌خمینی باید کانون اجتماع مردم و موجب تقویت انقلاب باشد و به پیشبرد اهداف ایشان کمک کند (همان). وی در نظر داشت مرکزی با عنوان کانون فرهنگی، دانشگاهی و حوزوی، آماده و سرمایه‌گذاری شود و در ادامه محل مرقد امام‌خمینی نیز گردد (همان، ۱۸۳). جایگاه مذهبی و حوزوی امام‌خمینی اقتضا می‌کرد ایشان در قم یا مشهد دفن شود (همان، ۱۸۵)؛ از طرف دیگر امام‌خمینی رهبر امت بود و شایسته بود در پایتخت به خاک سپرده شود (همو، برنامه‌های دومین، ۳۵۱). سیداحمد خمینی طرحی برای ده تا پانزده سال آینده در نظر داشت (همو، گنجینه دل، ۱۸۴) و زمینی برای این منظور، در میانه کوشک نصرت و علی‌آباد قم، انتخاب کرد که با کمک وزیران وقت جهاد کشاورزی و نیرو، کارهای مقدماتی آن به عنوان مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی انجام شد (همان، ۱۸۳). حدود شش ماه پس از آن، امام‌خمینی از دنیا رفت و کارگزاران نظام درباره محل دفن ایشان جلسه‌ای تشکیل دادند (سلیمانی، ۱۰۲ و ۱۰۵). سیداحمد خمینی علاقه داشت امام‌خمینی در کوشک نصرت دفن شود که اکبر هاشمی رفسنجانی، دوری راه و بیابانی‌بودن را از موانع آن برشمرد (همان، ۱۰۴). پس از منتفی‌شدن محل یادشده برخی پیشنهاد کردند امام‌خمینی در مسجد بالاسر حرم فاطمه معصومه(س) (توسلی، ۲۱۶) یا در مسجد جمکران، و یا مدرسه معصومیه قم و یا در بهشت زهرا(س) کنار شهیدان و یا کنار قبر سیدمحمود طالقانی به خاک سپرده شود (سلیمانی، ۱۰۵). سیدمرتضی طباطبایی شهردار وقت تهران، مکان فعلی مرقد را جامع دیدگاه‌ها و جوابگوی طرح مورد نظر دانست و مسئولان با آن موافقت کردند (همان)؛ زیرا این محل، افزون بر نزدیکی به تهران و همجواری با شهدای انقلاب اسلامی، دسترسی زائران دیگر شهرها را به مرقد آسان می‌ساخت و مردم به‌راحتی می‌توانستند آن را از دور ببینند و خاطره رهبر خود را در دل زنده کنند (مشکوة، ۹۹). سیداحمد خمینی با تأکید بر ایجاد فضای مناسب برای فعالیت‌های فرهنگی، با آن موافقت کرد (خمینی، فصل صبر، ۲۰). این محل در ملکیت فرزند یکی از رزمندگان مفقودالاثر دفاع مقدس بود. گفته شده وی به سبب خوابی که دیده بود، زمین خود را برای دفن امام‌خمینی، اهدا کرد (انصاری، برنامه‌های دومین، ۳۵۱ ـ ۳۵۲). سایر موارد را نیز یا مالکان بخشیدند یا از آنان خریداری شد یا زمین مناسب‌تری به جای آن گرفتند (همان). پس از منتفی‌شدن دفن امام‌خمینی در کوشک نصرت، آن مکان به زمین کشاورزی و باغ تبدیل گشت و زیرمجموعه آستان امام‌خمینی شد (انصاری، مرکز بزرگ، ۲۵). ازدحام مردم مشتاق برای تشییع و خاکسپاری امام‌خمینی بی‌سابقه و مدیریت میلیون‌ها نفر کاری دشوار بود (جمهوری اسلامی، ۱۷/۳/۱۳۶۸، ۷). در موقع آماده‌شدن قبر، مردم خاک‌ها را برای تبرک برمی‌داشتند (همان). برای جلوگیری از ازدحام بی‌سابقه مشتاقان امام‌خمینی که مانعی برای دفن بودند، اتوبوس‌های دوطبقه و کانتینرهایی را به صورت دو طبقه به هم‌دیگر متصل کرده، در اطراف قبر قرار داده بودند (مشکوة، ۹۹)؛ کانتینری را نیز پس از دفن، روی قبر قرار دادند (گلی زواره، ۲۲۵ و ۲۲۸). روند ساخت و ساز: طرح ساخت مرقد امام‌خمینی دو مرحله داشت: مرحله اول مربوط به سال ۱۳۶۸ بود که با هدف فراهم‌ساختن مقدمات اولیه برای زائران و ایجاد فرصت برای طرح اصلی طراحان انجام شد (زنگنه، ۱۱). در این مرحله، روی قبر با سنگ مرمر با روکش سبز پوشیده شد (رابین رایت، ۲۷) و پس از خاکسپاری امام‌خمینی گنبدی موقت روی قبر نصب شد (مشکوة، ۹۹) و پرچم سبزی بالای آن برافراشته شد (جمهوری اسلامی، ۱۷/۳/۱۳۶۸، ۷). این گنبد به گنبد مسجدالاقصی شباهت داشت (نادرپور، ۱۱۵). صحن مرکزی مطهر امام‌خمینی نیز به گونه‌ای سنگ‌فرش شد که زائران به‌سهولت بتوانند بر سر مزار ایشان حاضر شوند (مشکوة، ۱۰۰ ـ ۱۰۱). پس از این سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، گنبد جدیدی برای نصب بر فراز مرقد، ساخت. این گنبد دوازده متر قطر داشت و اطراف آن با آیات قرآن به خط سفید تزیین شده بود و بر فراز ستون‌هایی که برای این منظور تعبیه شده بود قرار گرفت (همان). هم‌زمان ضریحی از آلومینیوم بر روی قبر نصب شد و زمین اطراف آن با شن‌های نرم پوشیده شد و قسمتی نیز فرش شد (غلوم، ۱۳۲). سرانجام مرقد با تلاش شبانه‌روزی هزاران نفر، برای پذیرایی از عزاداران مراسم اربعین امام‌خمینی آماده شد (مشکوة، ۹۹). مرحله دوم، طرح اصلی ساخت و ساز مرقد را دربر می‌گرفت و برابر سیاست‌گذاری، قرار بود ده‌ساله به فرجام برسد (زنگنه، ۱۱). ابعاد حرم ۱۲۴ متر در ۱۲۴ متر در نظر گرفته شد. مقبره امام‌خمینی در مرکز قرار گرفت. روی آن ضریح ساخته شد و گنبد اصلی بالای ضریح طراحی شد (همان). چهار گلدسته برای حرم در نظر گرفته شد و چهار گنبد فیروزه‌ای نیز طراحی گردید که بر پایه آن، سقف حرم به صورت خیمه دیده شود (همان). گنبد فلزی طلایی‌رنگ سال ۱۳۶۸ به علت فرسوده‌شدن به نقره‌ای تغییر رنگ داد (همان). کمبود فضا برای برگزاری مراسم و برآوردن انتظارات جامعه، مدیران آستانه مرقد امام‌خمینی را به توسعه آن واداشت (انصاری، برنامه‌های دومین، ۳۵۲؛ کهن‌نسب، ۳۸۵). به مرقد امام‌خمینی که به «حرم امام» شهرت یافت (نادرپور، ۱۲۵)، چهار شبستان و چهار درب اصلی با محوریت ضریح امام‌خمینی افزوده شد (کهن‌نسب، ۳۸۵). فضای داخلی حرم طوری طراحی شد که امکان استفاده هم‌زمان صد هزار نفر را داشته باشد (همان). برای آسایش زائران حرم، دو صحن بزرگ در بیش از ۱۳۰ هزار متر بنای طولی ساخته شد (انصاری، گنجینه دل، ۱۸۹). صحن شرقی رو به گلزار شهدا به نام شهیدان و صحن غربی به نام سیدمصطفی خمینی نام‌گذاری شد (پرتال امام‌خمینی). پس از مدتی صحن انقلاب اسلامی و یادگار امام نیز به آن افزوده شد (ستاد اجرایی، ۵). فضای پیرامونی حرم، جوی اجتماعی و پرجاذبه دارد (رابین رایت، ۲۸) و در اطراف حرم، مکان‌های تجاری، مذهبی و ورزشی برای تأمین رفاه حال زائران مهیا شده‌است (انصاری، برنامه‌های دومین، ۳۵۲). احداث ۳۵۰ هکتار جنگل، دریاچه مصنوعی، راه‌اندازی قطار شهری (مترو)، تأسیس شهرک علمی، فرهنگی و سیاحتی و دانشگاه بزرگ فرزندان شاهد، ساخت ورزشگاه، شهر بازی و باغ‌شهر از دیگر طرح‌ها و برنامه‌هایی است که در کنار مرقد امام‌خمینی به دنبال اجرای آن بوده‌اند (گلی زواره، ۲۲۹؛ انصاری، مرکز بزرگ، ۱۰) و برخی مانند بیمارستان آغاز و برخی دیگر مثل قطار شهری، دانشگاه شاهد و آزاد اسلامی (قاجار)، زائرسرا، فروشگاه (انصاری، مرکز بزرگ، ۱۵ ـ ۱۶) به پایان رسیده‌است و مرقد شرایط مطلوبی برای زائران فراهم آورده‌است. طرح‌های فضای سبز، سنگ‌فرش گذرگاه‌ها، خیابان‌های اطراف حرم و اقامتگاه زائران، نیز احداث دستشویی‌های بهداشتی از کارهای انجام‌گرفته در کلان‌طرح آن است (توکلی، ۲۴). ساخت دانشگاه اسلامی، مدرسه علوم دینی و مراکز علمی و آسایشگاه برای زائران و بازارچه (رابین رایت، ۲۹)، شهر آفتاب، پژوهشگاه امام‌خمینی و انقلاب، گنجینه دفاع مقدس، نمایشگاه بین‌المللی کتاب، مراکز دانشگاهی، علمی، تحقیقی، ورزشی، جهانگردی و بوستان جنگلی (کهن‌نسب، ۳۸۵؛ ستاد اجرایی، ۴) از دیگر طرح‌های حرم امام‌خمینی است. نماد انقلاب اسلامی: مرقد امام‌خمینی، کانون فرهنگیِ انقلاب اسلامی است (انصاری، مرکز بزرگ، ۱۸) و معماران مرقد در طراحی آن به سبک اسلامی و ایرانی توجه داشته‌اند (همو، برنامه‌های دومین، ۳۵۲)؛ صحن‌ها، رواق‌ها، گلدسته‌ها و گنبد حرم نیز براساس این الگو طراحی شده‌اند (گلی زواره، ۲۲۸؛ زنگنه، ۱۱). این مجموعه، پنج گنبد مزین‌شده به بتن پوسته‌ای و کاشی سنتی دارد (کهن‌نسب، ۳۸۵) که نمادی از پنج‌تن اصحاب کسا (پیامبر(ص)، علی(ع)، فاطمه(س)، حسن(ع) و حسین(ع)) است (زنگنه، ۱۱). داخل گنبدِ اصلی هشت‌گوشه‌ای، پنجره‌های عظیم به صورت لاله‌های قرمز که نماد شهادت‌اند، با برگ‌های سبز به شکل هنرمندانه‌ای به شکل سیب بزرگی نقش بسته‌اند (رابین رایت، ۲۸). ابعاد ۱۲۴ در ۱۲۴ متر حرم، نشانه شمار پیامبران خدا و شروع پایه گنبد از ارتفاع، ۴۲ متر و رأس آن ۵۷ متر است. ارتفاع علم روی گنبد نیز که پرچم روی آن قرار می‌گیرد ۶۸ متر است که عددهای ۴۲ به سال آغاز جنبش، ۵۷ به سال پیروزی انقلاب و ۶۸ به سال رحلت امام‌خمینی اشاره دارند (زنگنه، ۱۱). گلدسته با ارتفاع نود متر (ستاد اجرایی، ۴) نشان از سن امام‌خمینی دارد و مرقد، به شکل خیمه دیده می‌شود. خیمه نیز نمادی از معماری شیعی و برگرفته از عاشورای حسینی است (زنگنه، ۱۱). چیرگی معماری ایرانی و اسلامی و شیعی، تقارن و همخوانی بخش‌های حرم، سادگی و دستیابی آسان زائران و انتخاب مصالح ماندگار، از ویژگی‌های ساخت و ساز حرم امام‌خمینی شمرده می‌شود (همان). نمادها مرقد امام‌خمینی را به یکی از آراسته‌ترین آرامگاه‌های ایران و از بزرگ‌ترین بناهای یادبود در جهان اسلام تبدیل کرده‌است (رابین رایت، ۲۵). این مرقد به میعادگاه و یکی از زیارتگاه‌های مردم ایران و شیفتگان ایشان در سراسر جهان تبدیل شده‌است (گلی زواره، ۲۲۸) و خبرنگاران بسیاری نیز از توجه و علاقه شدید مردم به حرم امام‌خمینی و تبرک به مزار ایشان سخن گفته‌اند (نادرپور، ۱۱۵). با این حال، در سال ۱۳۹۴ که فضای حرم امام‌خمینی با بازسازی و نمای جدید برای عموم گشوده شد، انتقادات چندی ازجمله درباره معماری تجملی و ناسازگاری آن با زندگی ساده و منش ساده‌زیستی امام‌خمینی از سوی برخی رسانه‌ها متوجه آن شد (مهاجری؛ ۳؛ نظافتی، ۱۰)؛ اما محمدعلی انصاری، سرپرست آستان امام‌خمینی، در پاسخی مشروح، آن را در راستای تعظیم و تجلیل از امام‌خمینی و یکی از عوامل ماندگاری نام و یاد ایشان شمرد و تأکید کرد نباید جایگاه حرم امام‌خمینی را با وضع خانه ایشان در قم یا جماران سنجید (انصاری، خبرآنلاین). طراحان و معماران مرقد: افراد بسیاری در نقشه و طراحی مرقد نقش داشته‌اند؛ ازجمله سیداحمد خمینی که در برخی از بخش‌های مهم حرم، مثل طرح خیمه‌ای آن مشارکت داشته‌است (آن موج آرام، ۲۱). جانباز شهید سیدمحمد صنیع‌خانی از فرماندهان دفاع مقدس (کیهان، ۲۲/۶/۱۳۸۸، ۹) نیز در ساختن مرقد مطهر شرکت داشته‌است (حضور، ۱۲/۳۶۵ ـ ۳۶۶). علی‌اکبر زنگنه از اعضای اولیه ساخت حرم بوده‌است (زنگنه، ۱۱). مدیریت ستاد اجرایی و تکمیل مجموعه حرم نیز بر عهده وی بوده‌است (آن موج آرام، ۲۱). محمد تهرانی، دانش‌آموخته دکتری معماری از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران طراح و معمار اولیه حرم بوده‌است (امیدوار). گسترش حرم امام‌خمینی بر اساس طرح پیشنهادی شاه‌کرمی، طراح و مشاور طرح و با حضور محمدرضا کریمی و علیرضا کاظمی شکل اجرایی به خود گرفت و ویژگی مهم آن، معماری کاملاً ایرانی است (جام جم، ۱۴/۵/۱۳۹۳، ۳). مدیریت و هزینه‌های مرقد: تولیت آستان امام‌خمینی در آغاز بر عهده سیداحمد خمینی بود. وی در ۲۷/۳/۱۳۶۸ طی حکمی سیدمحمد هاشمی را با عنوان مسئول امور مالی و کمک‌های مردمی و نذورات حرم منصوب کرد و به او سفارش کرد دراین‌باره احتیاط لازم را رعایت کرده، با مسئولان مربوطه همکاری کند (خمینی، مجموعه آثار، ۲/۱۰). وی در ۱۱ آذر ۱۳۶۹ با حکم دیگری به هاشمی وکالت داد تا برای وقف اموال منقول و غیر منقول واقفان مرقد اقدام کند (همان، ۲/۱۱). پس از درگذشت سیداحمد خمینی در ۲۶ اسفند ۱۳۷۳ برابر وصیت وی، تولیت حرم به فرزندش سیدحسن خمینی سپرده شد تا با کمک و راهنمایی محمدعلی انصاری (← مقاله انصاری، محمدعلی) کارهای حرم را به سرانجام برساند (خمینی، وصیت‌نامه، ۳۵). افزون بر گروه خادمان رسمی، در حرم شمار بسیاری نیز با عنوان خادمان افتخاری به خدمت مشغول‌اند (حریم امام، ۵۵/۲۶ و ۶۰/۲۲). هزینه‌های حرم با کمک‌های مردمی، اعتبارات رسمی دولت (جمهوری اسلامی، ۱۸/۳/۱۳۶۸، ۸)، همیاری دستگاه‌ها و نهادهای اجرایی، نذورات، عایدات و موقوفات (گلی زواره، ۲۲۹؛ انصاری، مرکز بزرگ، ۳۶) و درآمد مراکز تجاری زیرمجموعه حرم (رابین رایت، ۲۸) تأمین می‌گردد. بودجه عمرانی حرم از طریق کمک‌های دولتی تأمین شده، نذورات در دیگر بخش‌ها هزینه می‌شود (زنگنه، ۱۱). سیداحمد خمینی برای ساخت مرقد از مردم تقاضای کمک کرد و حسابی برای این کار در بانک معین شد (جمهوری اسلامی، ۲۰/۳۰/۱۳۶۸، ۱). مردم نیز از آغاز شروع بنا، برای ساخت آن کمک کردند (همان، ۲۲/۳/۱۳۶۸، ۹ و ۱۲)؛ چنان‌که برخی از علاقه‌مندان امام‌خمینی بخشی از دارایی خود را وقف مرقد کرده‌اند (ایران، ۱۴/۸/۱۳۹۲، ۱۴). جایگاه و مراسم مرقد: حرم امام‌خمینی احترام و جایگاه ویژه‌ای دارد. این مکان جایگاه نماز و نیایش و زیارت است (انصاری، برنامه‌های دومین، ۳۵۰ ـ ۳۵۱). عبدالله جوادی آملی از عالمان بزرگ حوزه (← مقاله جوادی آملی، عبدالله) زیارتنامه‌ای برای امام‌خمینی تهیه کرد و زوار از آن برای زیارت استفاده می‌کنند (بایگانی مؤسسه). بزرگداشت سالگرد امام‌خمینی هرساله با حضور رهبر انقلاب اسلامی و دیگر کارگزاران نظام اسلامی و حضور پرشور مردم از شهرهای گوناگون برگزار می‌گردد. در این مراسم، رهبری درباره ویژگی‌های امام‌خمینی و انقلاب و وحدت امت اسلامی و انقلابی و تداوم راه آن بزرگ‌مرد سخن می‌گوید (حضور، ۲۴/۲۲۶). سیداحمد خمینی در نخستین سالگرد امام‌خمینی در جمع میلیونی زائران، از رهبری، مراجع تقلید، حوزه‌های علمیه، نیز از مسئولان و دیگر دست‌اندرکاران آماده‌سازی حرم مطهر سپاسگزاری کرد (خمینی، مجموعه آثار، ۱/۳۹۱ ـ ۳۹۲). نماز جمعه نیز در برخی مناسبت‌ها در مرقد اقامه می‌گردد (جمهوری اسلامی، ۱۶/۳/۱۳۸۸، ۳ و ۱۳/۳/۱۳۸۹، ۳). شخصیت‌های سیاسی و مذهبی، ازجمله رهبری انقلاب به زیارت مرقد امام‌خمینی می‌روند. هیئت دولت نیز در هفته دولت در مزار ایشان گرد می‌آیند و به بنیان‌گذار انقلاب اسلامی ایران ادای احترام می‌کنند. دیگر نهادها و ارگان‌های کشور نیز به مناسبت‌های مختلف در حرم حاضر شده، به امام‌خمینی ادای احترام می‌کنند. بسیاری از رؤسای کشورها و شخصیت‌های معروف جهان نیز همواره با حضور در مرقد امام‌خمینی ضمن ادای احترام، دیدگاه‌های خود را درباره انقلاب اسلامی بیان می‌کنند (حضور، ۳/۳۰۸ ـ ۳۱۷). برخی یاران امام‌خمینی نیز پیرامون مقبره ایشان دفن شده‌اند (انصاری، مرکز بزرگ، ۳۰). سیداحمد خمینی بنابر وصیت خود داخل ضریح و کنار قبر پدر به خاک سپرده شد (خمینی، وصیت‌نامه، ۳۴). اکبر هاشمی رفسنجانی نیز در داخل ضریح و کنار قبر استاد و مراد خود به خاک سپرده شده‌است (جمهوری اسلامی، ۲۲/۱۰/۱۳۹۵، ۱). سیدمحمد صنیع‌خانی، سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی (پدر همسر سیداحمد خمینی) (انصاری، مرکز بزرگ، ۳۰)، خدیجه ثقفی همسر امام‌خمینی، محمدرضا توسلی، رئیس دفتر امام‌خمینی، محمود بروجردی، داماد امام‌خمینی، حسن حبیبی و برخی دیگر، در محوطه‌های بیرونی ضریح دفن شده‌اند. منابع: آن موج آرام، حضور، ویژه‌نامه هشتمین سالگرد امام‌خمینی، خرداد ۱۳۷۶ش؛ امیدوار، عطاءالله، پایگاه اطلاع‌رسانی هنر آنلاین، خبرگزاری هنر ایران، ۱۶ خرداد ۱۳۹۳ش؛ انصاری، محمدعلی، برنامه‌های دومین سالگرد ارتحال حضرت امام‌خمینی، مجله حضور، شماره ۱، ۱۳۷۰ش؛ همو، گنجینه دل، مجموعه خاطرات یاران در وصف یادگار امام، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، چاپ دوم، ۱۳۷۵ش؛ همو، مرکز بزرگ فرهنگی ـ زیارتی، مجله حضور، شماره ۲۲، ۱۳۷۷ش؛ همو، خبرآنلاین، ۱۱/۳/۱۳۹۴ش؛ ایران، روزنامه، ۱۴/۸/۱۳۹۲ش؛ پرتال امام‌خمینی، پایگاه اطلاع‌رسانی، اماکن منتسب حرم مطهر؛ توسلی، محمدرضا، همیشه با امام، سیری در زندگی و مبارزات آیت‌الله محمدرضا توسلی، تهران، مؤسسه تنظیم ...، چاپ اول، ۱۳۸۷ش؛ توکلی، اکبر، حریم امام را باید حفظ کرد، مجله حریم امام، شماره ۱۱۷، ۲۵/۲/۱۳۹۳ش؛ جام جم، روزنامه، ۱۱/۳/۱۳۹۱؛ ۱۴/۵/۱۳۹۳ش؛ جمهوری اسلامی، روزنامه، ۱۷/۳/۱۳۶۸؛ ۱۸/۳/۱۳۶۸؛ ۲۰/۳/۱۳۶۸؛ ۲۲/۳/۱۳۶۸؛ ۱۶/۳/۱۳۸۸؛ ۱۳/۳/۱۳۸۹ش؛ حریم امام، مجله، شماره ۵۵، ۱۰/۱۲/۱۳۹۱؛ شماره ۶۰، ۱۵/۱/۱۳۹۲؛ حضور، مجله، اخبار و گزارش‌های برگزاری نهمین سالگرد رحلت امام‌خمینی، شماره ۲۴، ۱۳۷۷ش؛ همو، مجله، انعکاس اخبار مربوط به سوگواری حضرت امام‌خمینی در رسانه‌های گروهی دنیا، شماره ۷، ۱۳۷۲ش؛ همو، مجله، خبر، شماره ۱۲، ۱۳۷۴ش؛ همو، مجله، دل‌نوشته‌های دفتر حرم، شماره ۳، ۱۳۷۰ش؛ خمینی، سیداحمد، خاطرات، چاپ‌شده در فصل صبر، به کوشش حمید بصیرت‌منش و اصغر میرشکاری، تهران، مؤسسه تنظیم ...، چاپ اول، ۱۳۷۷ش؛ همو، متن وصیت‌نامه یادگار امام، مجله حضور، شماره ۱۰، ۱۳۷۴ش؛ همو، مجموعه آثار یادگار امام، حجت‌الاسلام و المسلمین حاج‌سیداحمد خمینی، مؤسسه تنظیم ...، چاپ سوم، ۱۳۸۵ش؛ رابین رایت، آخرین انقلاب بزرگ، ترجمه احمد تدین، تهران، رسا، چاپ اول، ۱۳۸۲ش؛ زنگنه، علی‌اکبر، روزنامه جام جم، ۱۱/۳/۱۳۹۱ش؛ ستاد اجرایی ساخت و تکمیل مجموعه حرم مطهرحضرت امام(س)؛ سلیمانی، حسین، خاطرات حاج‌حسین سلیمانی از محافظان حضرت امام، تدوین رضا شیخ‌محمدی تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، چاپ اول، ۱۳۸۷ش؛ طوسی، محمدبن‌حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، تحقیق احمد قصیر عاملی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ اول، ۱۴۰۹ق؛ غلوم، علی حسن، الدّلیل مرشد الزائرین للعتبات المقدسة فی ایران، قم، چاپ اول، ۱۴۱۴ق؛ قاجار، عباس، پایگاه اطلاع‌رسانی سازمان تبلیغات اسلامی، ۱۰/۳/۱۳۸۵ش؛ قرائتی، محسن، تفسیر نور، تهران، مرکز فرهنگی درسهایی از قرآن، چاپ اول، ۱۳۸۸ش؛ کهن‌نسب، علی، سلیمانی، فرشید و دیگران، آنجاکه بوی یار می‌دهد، چاپ‌شده در رسول آفتاب، تهران، مؤسسه تنظیم ...، چاپ اول، ۱۳۸۹ش؛ کیهان، روزنامه، ۲۲/۶/۱۳۸۸ش؛ گلی زواره، غلامرضا، سیاحت خوشید، تهران، هستی‌نما، چاپ اول، ۱۳۸۵ش؛ مشکوة، مجله، گزارشی از صحن امام‌خمینی، شماره ۲۳ ـ ۲۴، ۱۳۶۸ش؛ مهاجری، مسیح، روزنامه جمهوری اسلامی، ۲۸/۲/۱۳۹۴ش؛ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ بیست و ششم، ۱۳۸۵ش؛ نادرپور، محمدرضا، پنجاه تصویر از امام و ایران پس از انقلاب اسلامی، مؤسسه تنظیم ...، چاپ اول، ۱۳۷۹ش؛ نظافتی، ایرج، روزنامه کیهان، ۱۰/۳/۱۳۹۴ش.