۲۱٬۲۵۵
ویرایش
مسافر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''مسافر''' حکم [[نماز]] و [[روزه]] مسافر در [[مسافت شرعی]]. | '''مسافر''' حکم [[نماز]] و [[روزه]] مسافر در [[مسافت شرعی]]. | ||
مسافر؛ کسی‌که هشت فرسخ شرعی؛ ۴۵ کیلومتر، از وطن خود خارج شود؛ به‌گونه‌ای که ساختمان‌های شهر را نبیند و صدای اذان آن را نشنود. [[امام‌خمینی]] تحقق هر دو شرط را بنابر [[احتیاط واجب]] لازم دانسته‌است. | |||
مسافر؛ کسی‌که هشت فرسخ شرعی؛ ۴۵ کیلومتر، از وطن خود خارج شود؛ به‌گونه‌ای که ساختمان‌های شهر را نبیند و صدای اذان آن را نشنود. امام‌خمینی تحقق هر دو شرط را بنابر [[احتیاط واجب]] لازم دانسته‌است. | |||
نماز مسافر شکسته است اما مسافر می‌تواند در [[مسجدالحرام]]، [[مسجدالنبی(ص)]]، [[مسجد کوفه]] و حائر حسینی(ع)، نماز را تمام یا شکسته بخواند. | نماز مسافر شکسته است اما مسافر می‌تواند در [[مسجدالحرام]]، [[مسجدالنبی(ص)]]، [[مسجد کوفه]] و حائر حسینی(ع)، نماز را تمام یا شکسته بخواند. | ||
| خط ۱۲: | خط ۱۱: | ||
شغل در سفر: مشهور فقیهان حکم کسی را که محل کارش در شهر دیگر بوده و برای رفتن به آنجا باید سفر شرعی انجام دهد، مسافر نمی‌دانند؛ اما امام‌خمینی آنان را مسافر می‌داند. | شغل در سفر: مشهور فقیهان حکم کسی را که محل کارش در شهر دیگر بوده و برای رفتن به آنجا باید سفر شرعی انجام دهد، مسافر نمی‌دانند؛ اما امام‌خمینی آنان را مسافر می‌داند. | ||
[[بلاد کبیره]]: امام‌خمینی همسو با برخی از فقها میان بلاد کبیره و بلاد متعارف تفاوت قائل است. ایشان برای تمام‌خواندن نماز در بلاد کبیره(مانند تهران)، قائل است؛ باید قصد اقامت ده روز یا ماندن سی روز بدون قصد در یک محله را داشت. | [[بلاد کبیره]]: امام‌خمینی همسو با برخی از فقها میان بلاد کبیره و بلاد متعارف تفاوت قائل است. ایشان برای تمام‌خواندن نماز در بلاد کبیره (مانند تهران)، قائل است؛ باید قصد اقامت ده روز یا ماندن سی روز بدون قصد در یک محله را داشت. | ||
چون از جهت فقهی میان نماز و روزه مسافر ملازمه وجود دارد؛ هر جا نماز شکسته باشد، | چون از جهت فقهی میان نماز و روزه مسافر ملازمه وجود دارد؛ هر جا نماز شکسته باشد، | ||