۲۱٬۱۴۹
ویرایش
صدق: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
(اصلاح نویسه‌های عربی) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''صدق'''، راستی در [[نیت]]، گفتار و کردار و ضدّ ناراستی. | '''صدق'''، راستی در [[نیت]]، گفتار و کردار و ضدّ ناراستی. | ||
امام‌خمینی صدق را راستی در گفتار و غیر گفتار می‌داند. | [[امام‌خمینی]] صدق را راستی در گفتار و غیر گفتار می‌داند. امام‌خمینی برای صدق اقسامی قائل است: صدق در عقیده و نیت، صدق در اعتقاد و صدق در کردار. ایشان یکی از مهم‌ترین مصادیق صدق در کردار را صدق در عبادت دانسته و برای صدق در [[عبادت]]، طهارت و صفای ظاهر و باطن، اهمیت ویژه‌ای قائل است. | ||
امام‌خمینی برای صدق اقسامی قائل است: صدق در عقیده و نیت، صدق در اعتقاد و صدق در کردار. ایشان یکی از مهم‌ترین مصادیق صدق در کردار را صدق در عبادت دانسته و برای صدق در [[عبادت]]، طهارت و صفای ظاهر و باطن، اهمیت ویژه‌ای قائل است. | |||
امام‌خمینی صدق را مختص به قول و لفظ نمی‌داند و صدق را مایه داخل‌شدن در محضر حق‌تعالی و همنشینی با او می‌داند و علامت صدق را خدمت به بندگان و بریدن از غیر حق‌تعالی و رو به سوی حق آوردن برمی‌شمارد. | امام‌خمینی صدق را مختص به قول و لفظ نمی‌داند و صدق را مایه داخل‌شدن در محضر حق‌تعالی و همنشینی با او می‌داند و علامت صدق را خدمت به بندگان و بریدن از غیر حق‌تعالی و رو به سوی حق آوردن برمی‌شمارد. | ||
| خط ۹: | خط ۷: | ||
امام‌خمینی در بسترهای اجتماعی و سیاسی نیز بر صداقت در گفتار تأکید می‌کرد و صداقت در کار را عامل به‌نتیجه‌رسیدن آن و برطرف‌شدن مشکلات دولت و ملت می‌دانست. | امام‌خمینی در بسترهای اجتماعی و سیاسی نیز بر صداقت در گفتار تأکید می‌کرد و صداقت در کار را عامل به‌نتیجه‌رسیدن آن و برطرف‌شدن مشکلات دولت و ملت می‌دانست. | ||
امام‌خمینی، [[کذب]] را کلید گناهان و سبب خرابی [[ایمان و کفر|ایمان]] شمرده و راه درمان دروغگویی را تفکر در بدی‌ها و سزاهای آن می‌داند. | امام‌خمینی، [[کذب]] را کلید [[گناه|گناهان]] و سبب خرابی [[ایمان و کفر|ایمان]] شمرده و راه درمان دروغگویی را [[تفکر]] در بدی‌ها و سزاهای آن می‌داند. | ||
امام‌خمینی کذب را به صورت مطلق جزو [[گناه|گناهان کبیره]] شمرده و در مواردی چون فرار از [[حرام]] و در مقام جنگ، دروغ را جایز دانسته است. | امام‌خمینی کذب را به صورت مطلق جزو [[گناه|گناهان کبیره]] شمرده و در مواردی چون فرار از [[حرام]] و در مقام جنگ، دروغ را جایز دانسته است. | ||